Μετά από 7 αποφάσεις ματαίωσης που ανακλήθηκαν, πραγματοποιήθηκε τελικά πριν 3 χρόνια η αποστολή από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία (NASA), που θα μετρούσε την κύρτωση του χωροχρόνου σε τροχιά γύρω από τη Γη. Πρόσφατα, οι ερευνητές που επεξεργάζονται τα στοιχεία που συλλέχτηκαν από την αποστολή, έκαναν τις πρώτες ανακοινώσεις για τα συμπεράσματά τους. Ουσιαστικά εκείνο που είχε σημασία ήταν ο βαθμός ταύτισης των προβλέψεων της θεωρίας με τις μετρήσεις. Αν διαπιστωνόταν σημαντική απόκλιση, αυτό θα σήμαινε ότι η γενική θεωρία της σχετικότητας ίσως δεν ήταν ακριβής αναπαράσταση των φυσικών νόμων και θα έπρεπε να τροποποιηθεί ή να αντικατασταθεί από μια άλλη μεγαλύτερης εμβέλειας.
Για την πραγματοποίηση των ακριβών μετρήσεων που απαιτούνταν χρησιμοποιήθηκαν γυροσκόπια που περιείχαν σχεδόν τέλειες μεταλλικές σφαίρες, τις πιο τέλειες που έχει κατασκευάσει ποτέ η ανθρώπινη τεχνολογία. Αν αυτές οι σφαίρες είχαν το μέγεθος της Γης, τότε τα «βουνά» πάνω τους (οι ανωμαλίες) δε θα είχαν ύψος μεγαλύτερο από 2,7 μέτρα! Στην αρχή του πειράματος, οι άξονες των γυροσκοπίων είχαν κατεύθυνση τέτοια που να δείχνουν προς ένα μακρινό άστρο (και γι' αυτό πρακτικά ακίνητο πάνω στον ουράνιο θόλο). Καθώς το διαστημόπλοιο που μετέφερε το πείραμα περιστρεφόταν γύρω από τη Γη επί ένα έτος, οι ερευνητές παρακολουθούσαν τη θέση των αξόνων.
Η γενική θεωρία της σχετικότητας προβλέπει ότι υπό τις συνθήκες του πειράματος θα έπρεπε να υπάρχει μια μικρή μετακίνηση των αξόνων κατά 0,0018 μοίρες. Μετά από ενάμιση χρόνο ανάλυσης των δεδομένων, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η πρόβλεψη της θεωρίας ήταν πρακτικά απολύτως σωστή (μόλις 1% απόκλιση), σε σημείο που δεν το περίμεναν και οι ίδιοι (λόγω πιθανών ατελειών της πειραματικής διάταξης). Ανακοίνωσαν μάλιστα, ότι σε μερικούς μήνες θα είναι σε θέση να δώσουν στη δημοσιότητα και τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν με ανάλογη ακρίβεια και τη στρέβλωση του χωροχρόνου.
Η γενική θεωρία της σχετικότητας αποτελεί ακριβή αντανάκλαση της φυσικής πραγματικότητας και στιβαρό βάθρο για την κατανόηση του μακρόκοσμου, τέτοιο που δεν υπάρχει στον μικρόκοσμο, όπου η νεοθετικιστική, ιδεαλιστική ερμηνεία της κβαντικής μηχανικής από τη Σχολή της Κοπεγχάγης έχει σταθεί εμπόδιο για την παραπέρα εμβάθυνση στη φυσική πραγματικότητα και την ανακάλυψη των βαθύτερων αιτιακών σχέσεων που ευθύνονται για τα στατιστικά και πιθανοτικά φαινόμενα στο κβαντικό επίπεδο της ύλης.
Μια Γερμανίδα ερευνήτρια της εξελικτικής γενετικής και ένας Αμερικανός συνάδελφός της μελέτησαν τα μεγέθους κεφαλής καρφίτσας ακάρεα Κροτονίδια που αναπαράγονται σεξουαλικά. Συμπέραναν ότι τα Κροτονίδια είναι εξελικτικοί απόγονοι των Καμισίδιων που αναπαράγονταν ασεξουαλικά επί εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, έχοντας κι αυτά προκύψει από παλαιότερα είδη που αναπαράγονταν σεξουαλικά. Η ασεξουαλική αναπαραγωγή, γνωστή και ως παρθενογένεση, γίνεται με τη γέννηση από τα θηλυκά του είδους αυγών, που αναπτύσσονται σε ακριβή αντίγραφα της μητέρας τους. Αν και γεννιούνται και αρσενικά που και που, είναι πάντοτε στείρα. Ή τουλάχιστον έτσι θεωρούνταν ως τώρα. Ισως κάποια από τα αρσενικά των Κροτονίδιων να επέτρεψαν στο είδος τους να ξαναρχίσει να αναπαράγεται σεξουαλικά.
Συνήθως όταν κάποιο πολύπλοκο βιολογικό χαρακτηριστικό περιπέσει σε αχρηστία, τα αντίστοιχα γονίδια μεταλλάσσονται με τον καιρό, ώστε να κωδικοποιούν κάποια άλλη λειτουργία. Γι' αυτό οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι αν ένα είδος περάσει στην ασεξουαλική αναπαραγωγή για πολύ καιρό, τότε είναι απίθανο οι εξελικτικοί του απόγονοι να ξαναεμφανίσουν σεξουαλική αναπαραγωγή. Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, στα ακάρεα Καμισίδια η δυνατότητα της σεξουαλικής αναπαραγωγής διατηρήθηκε και μετά από εκατομμύρια χρόνια αχρηστίας.