«Ξέρεις τι είμαστε; Να το γράψεις όπως θα στο πω: σύγχρονες σκλάβες!»

Ο «Ρ» στήνει κουβέντα με μερικές καθαρίστριες σ' ένα καφενείο δίπλα απ' το νοσοκομείο όπου δουλεύουν, στο σχόλασμα της βάρδιας.

Οι εμπειρίες που καταθέτουν οι γυναίκες γίνονται καταπέλτης: Αποκαλύπτουν σ' όλη της την αγριότητα την ένταση της εκμετάλλευσης που συνεπάγεται για την εργατική τάξη η πολιτική ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

«Διαλείμματα κάνουμε όπου βρεθεί, δεν υπάρχει ειδικό μέρος. Μα σκάλα είναι, μα διάδρομος είναι», τονίζει μία. «Κάποιες κάθονται ακόμα και μέσα σε τουαλέτες», συμπληρώνει η διπλανή της. Οι ασθένειες, επαγγελματικές και μη, εξαιτίας του επαγγέλματος αλλά και του χώρου όπου δουλεύουν, αποτελούν διαρκή απειλή: «Εγώ προσωπικά έχω έρθω σε επαφή με ένα σωρό αρρώστιες και μικρόβια: σταφυλόκοκκο, φυματίωση, έιτζ, σαλμονέλα, ό,τι μικρόβια έχει μέσα ένα νοσοκομείο... Ξέρεις πόσα κορίτσια έχουν τρυπηθεί με βελόνες που δεν ξέρουν την προέλευσή τους;...»

Η μάσκα και τα γάντια που τους δίνουν δεν μπορούν να προσφέρουν ουσιαστική προστασία όταν, π.χ. η ίδια η καταγραφή (πόσο μάλλον η πλήρης και επιστημονική αντιμετώπιση) των επαγγελματικών ασθενειών, αποδεδειγμένα, δεν ενδιαφέρει τις γαλάζιες και τις πράσινες κυβερνήσεις. Τα ιδιωτικά συνεργεία καθαριότητας που εξαπλώνονται ραγδαία τα τελευταία χρόνια κρατούν ομήρους τις εργαζόμενες σε άθλιες συνθήκες εργασίας. Τα μεροκάματα που δίνουν μπορεί να διαμορφώνονται ακόμα και στα 10 ευρώ κάτω απ' αυτό που προβλέπει η συλλογική σύμβαση!

Η οργή ξεχειλίζει σαν χείμαρρος: «Η ανεργία σε "ξεσκίζει" από παντού», υπογραμμίζουν οι εργαζόμενες. «Για τις γυναίκες είναι πολύ δύσκολο να κάνουν μεροκάματο όταν περάσουν τα 35, μην ακούς που λένε για 40. Ούτε ν' ακούς που λένε ότι φταίει που λείπει εξειδίκευση», εξηγεί μία απ' τις εργαζόμενες. Ακριβώς αυτήν την ανάγκη για δουλιά εκμεταλλεύεται η εργοδοσία που, ενισχυμένη απ' την κυρίαρχη πολιτική «τραβά το σκοινί» μέχρι εκεί που απαιτούν τα κέρδη της: «Δούλευα κάποτε στα πλαστικά, με σύμβαση. Μεροκάματο 19,6 ευρώ, το θυμάμαι ακριβώς, και δουλιά στους 47 βαθμούς», θυμάται η γυναίκα.

Η εντατικοποίηση είναι τεράστια. «Η καθεμία συμπληρώνει και 30 δωμάτια τη μέρα, δωμάτια και γραφεία, αναλόγως», υπολογίζουν. «Πάντως τα 800 - 1.000 τετραγωνικά τα κάνει η καθεμία. Και δεν είναι ότι θα σκουπίσεις μόνο και θα σφουγγαρίσεις. Είναι μπάνια, είναι να ξεσκονίσεις...». Η μείωση του προσωπικού αποτελεί σταθερή επιδίωξη της εργοδοσίας, στη λογική της μείωσης του λεγόμενου «εργατικού κόστους»: «Βλέπεις μία νοσηλεύτρια για 40 άτομα, και να δουλεύει νύχτα! Ξέρεις πόσες φορές έχουν πεθάνει άνθρωποι στους διαδρόμους; Μόνοι τους... Κι όλοι τους κωφεύουν, κανείς δε δίνει σημασία. Εμείς τα βλέπουμε αυτά κάθε μέρα...»

Αν προκύψει πρόβλημα υγείας, το αφεντικό σού ξεκαθαρίζει ορθά - κοφτά ότι δεν έχεις δικαίωμα ούτε ν' αρρωστήσεις: «Παίρνεις την κορτιζόνη σου και την άλλη μέρα πας για δουλιά. Δεν μπορούμε να λείψουμε, αλλιώς απειλούν με απολύσεις». Πριν έρθουν τα ιδιωτικά συνεργεία, «όταν ήταν του Δημοσίου, δούλευαν δύο - δύο οι γυναίκες. Και τώρα η μία βγάζει τη δουλιά των δύο...»

Ο πλούτος που βλέπουν οι εργάτες να παράγεται γύρω τους αυξάνεται διαρκώς. Γι' αυτούς όμως αυξάνεται η εκμετάλλευση και η εξαθλίωση. Ειδικά για τις γυναίκες τα προβλήματα είναι πολλαπλά. «Βλέπεις γυναίκες που τους λείπουν δόντια και δεν έχουν λεφτά να τα βάλουν. Γυναίκες χωρισμένες χωρίς καμιά βοήθεια, με παιδιά, γυναίκες χήρες»...

Τα κέρδη που συνεπάγεται η «επέλαση» των ιδιωτικών συνεργείων, τόσο για τα ίδια τα συνεργεία, όσο και για τις εταιρείες με τις οποίες συνεργάζονται, είναι τεράστια. «Σ' αυτό το νοσοκομείο οι γυναίκες παίρνουν 20-22 ευρώ, μέχρι 25, αλλού παίρνουν και 18». Την ίδια στιγμή, το κατώτερο μεικτό μεροκάματο που η συλλογική σύμβαση κατοχυρώνει από 1/1/2007 (από 1/9 ισχύουν νέα μεροκάματα) για την άγαμη είναι 33,40 ευρώ και για την έγγαμη 36,58 ευρώ (αφαιρώντας τις κρατήσεις που είναι 16%, ξεκινά περίπου από 28 ευρώ). Πολλές φορές, εργαζόμενες απολύονται και επιστρέφουν στον ίδιο χώρο μέσα από συνεργεία.

Πρόσφατα ο όμιλος «Γιουρομέντικα» απέλυσε δύο καθαρίστριες που ανήκαν στο μόνιμο προσωπικό του διαγνωστικού κέντρου «Εγκέφαλος», επειδή η διοίκηση αποφάσισε να καταφύγει σε ιδιωτικά συνεργεία. Αν - σύμφωνα με τις καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων του κλάδου - μία εργαζόμενη πληρώνεται με 18 ευρώ τη μέρα και η σύμβαση προβλέπει 28, αυτό σημαίνει ότι μόνο από δέκα εργαζόμενες ο εργοδότης τσεπώνει 100 ευρώ τη μέρα. Τα οποία προστίθενται στα τεράστια κέρδη των επιχειρήσεων στο χώρο της Υγείας.

Το «Υγεία» ανακοίνωσε πρόσφατα ότι τα καθαρά του κέρδη αυξήθηκαν το 1ο εξάμηνο του 2007 κατά 1.171% (1), ενώ η «Γιουρομέντικα» βρίσκεται στην 4η θέση ανάμεσα σε 170 ιδιωτικές επιχειρήσεις Υγείας, στην κατάταξη των κερδών, σύμφωνα με έρευνα της Hellastat (10.7.2007).

Οι γυναίκες στρέφουν την κουβέντα στα όσα εκτυλίχτηκαν πρόσφατα στον «Ευαγγελισμό». Η εργοδοσία μαζί με τη διοίκηση του νοσοκομείου προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν συναδέλφισσές τους που πρωτοστάτησαν σε κινητοποιήσεις για ν' αυξηθούν τα μεροκάματα. Οι εργαζόμενες στο νοσοκομείο, μέσα απ' την αγωνιστική τους συσπείρωση γύρω απ' το Σωματείο Καθαριστριών και με τη συμπαράσταση του Συλλόγου εργαζομένων στο νοσοκομείο και του ΠΑΜΕ, κατέγραψαν αποτελέσματα.

Η πείρα που συσσωρεύεται συνολικά για τον κλάδο ανοίγει δρόμους. «Ακόμα κι αν δεν πετυχαίνουμε το 100%, κάθε επόμενη φορά θα είναι διαφορετικά. Βλέπω τώρα και πολλές μετανάστριες που πάνε για καταγγελίες, κατάφεραν να πάρουν το δώρο του Πάσχα, "χόρευαν" απ' τη χαρά τους. Πριν δεν ήξεραν ούτε ζητούσαν τι έπρεπε να παίρνουν κανονικά...», επισημαίνει μία απ' τις εργαζόμενες.

Οι συναδέλφισσες στον «Ευαγγελισμό» λένε «ας είναι καλά όπου και να 'ναι εκείνες που σήκωσαν κεφάλι, 25 ευρώ που παίρνουμε τώρα δε θα τα παίρναμε ούτε μετά από χρόνια», υπογραμμίζουν οι εργάτριες. Αυτό και μόνο ν' ακούγεται από συναδέλφισσες, δείχνει ότι ο αγώνας είναι μονόδρομος, καταλήγουν.