Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, δίνει μια πρώτη, άμεση απάντηση στις αντιασφαλιστικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης με τη διοργάνωση συλλαλητηρίων σε όλη τη χώρα, την Τετάρτη 7 Νοέμβρη. Πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, όχι μόνο για να αναπτυχθεί μια αποτελεσματική άμυνα απέναντι στα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα. Αλλά και για να κάνει η εργατική τάξη ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της αντεπίθεσης. Με αιτήματα και στόχους πάλης που απαντάνε στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, όπως αυτές διαμορφώνονται από το σημερινό επίπεδο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Μόνο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει πλαίσιο και γραμμή στρατηγικής αντιπαράθεσης και ρήξης με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Γι' αυτό και είναι η μόνη δύναμη που μπορεί με αποτελεσματικότητα να αντιπαλέψει την πολιτική τους. Να δώσει στο εργατικό κίνημα τα χαρακτηριστικά εκείνα που είναι αναγκαία για να αντιστοιχηθούν τα αιτήματα, η δράση και η μαχητικότητά του με το μέγεθος της επίθεσης που δέχονται σήμερα στο σύνολό τους τα δικαιώματα των εργαζομένων. Να προωθήσει την κοινή πάλη με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, που μπορεί να πολλαπλασιάσει τη δυναμική και την αποτελεσματικότητα της πάλης.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα θα δώσουν το επόμενο διάστημα όλες τους τις δυνάμεις για την ανάπτυξη μαζικών αγώνων, καλώντας τους εργαζόμενους να παλέψουν για:

1. Να μην περάσουν τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα. Κάθε κυβερνητική θητεία, ανεξάρτητα αν είναι του ενός ή του άλλου κόμματος, είναι χειρότερη, πιο επιθετική από την προηγούμενη. Προσθέτει νέα βάρη στην εργατική λαϊκή οικογένεια, επιδεινώνει τους όρους ζωής και εργασίας. Την ίδια ακριβώς στόχευση έχουν και τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα: Να κάνουν ακόμα χειρότερους τους όρους με τους οποίους η εργατική τάξη - και κύρια οι νέοι εργατοϋπάλληλοι - πουλάει τη δύναμή της. Επιδιώκουν το κεφάλαιο να αυξήσει τα περιθώρια της κερδοφορίας του, από την ταυτόχρονη μείωση αυτού που ονομάζει «μισθολογικό» και μη «μισθολογικό κόστος». Προωθούν τον αποχαρακτηρισμό των Βαρέων και Ανθυγιεινών, το πετσόκομμα των αναπηρικών και των λεγόμενων πρόωρων συντάξεων (η καθιέρωση των οποίων αποτελεί κατάκτηση του εργατικού κινήματος και αντανακλά συγκεκριμένες και πραγματικές ανάγκες) για να αυξήσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και να μειώσουν τις συντάξεις. Για τον ίδιο λόγο θέλουν την ενοποίηση των Ταμείων. Καθιερώνουν τη λεγόμενη εθνική σύνταξη για να διευκολύνουν τα σχέδια δημιουργίας ενός συστήματος τριών πυλώνων, όπου τον κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της τελικής σύνταξης θα παίζουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και τα ανταποδοτικά ασφαλιστικά ταμεία. Κανένα από αυτά τα σχέδια δεν πρέπει να περάσει. Κανένα νέο βάρος δεν πρέπει να φορτωθεί στις πλάτες των εργαζόμενων, που είναι οι μόνοι που δε χρωστάνε τίποτα για την Κοινωνική Ασφάλιση.

2. Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Κανένας αγώνας δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός αν δε βάζει ολοκληρωμένα το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αν δεν αποκαλύπτει τους πραγματικούς υπεύθυνους, αν δε στοχοποιεί και δεν αντιπαλεύει τις πολιτικές τους. Και στο ζήτημα του Ασφαλιστικού, η σημερινή δεινή για τους εργαζόμενους πραγματικότητα προέκυψε κύρια από την αντιασφαλιστική νομοθεσία της τελευταίας 15ετίας. Κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής όσο βρίσκεται σε ισχύ ο 3029/02 του ΠΑΣΟΚ, που αντικειμενικά επιδείνωσε τους όρους ασφάλισης και συνταξιοδότησης για το σύνολο των ασφαλισμένων και σήμερα αποτελεί τη βάση της νέας επίθεσης. Ακόμα και η απόκρουση των νέων μέτρων που σχεδιάζει η ΝΔ, βάζει επιτακτικά την ανάγκη κατάργησης στην πράξη του νόμου Ρέππα. Αφού στην πλειοψηφία τους οι προωθούμενες αλλαγές περιγράφονται σ' αυτόν ακριβώς το νόμο του ΠΑΣΟΚ. Καμιά ουσιαστική διεκδίκηση για βελτίωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων δεν μπορεί να υπάρξει, όσο διατηρούνται οι νόμοι Σιούφα και Σουφλιά, που αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, διαίρεσαν τους εργαζόμενους, μείωσαν τις συντάξεις.

3. Να βρεθούν στο επίκεντρο της πάλης οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Στο σημερινό επίπεδο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης παραφωνία και οπισθοδρόμηση είναι να προπαγανδίζει κανείς την ανάγκη επιδείνωσης των όρων ασφάλισης και συνταξιοδότησης. Τα επιτεύγματα στους τομείς της Υγείας και της επιστήμης, η εξέλιξη των μέσων παραγωγής, ο ασύλληπτος παραγόμενος πλούτος, καθιστούν εφικτή την επέκταση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και των συνθηκών εργασίας για κάθε λαϊκή οικογένεια. Κριτήριο διαμόρφωσης των εργατικών αιτημάτων δεν μπορεί να είναι οι «αντοχές της οικονομίας» και η «ανταγωνιστικότητα». Σήμερα, υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις οι εργαζόμενοι να αμείβονται με 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό. Να δουλεύουν 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο. Να βγαίνουν στη σύνταξη στα 60 και στα 55 άνδρες και γυναίκες. Να παίρνουν κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Στη βάση αυτών και άλλων αιτημάτων που περιέχονται στο πλαίσιό του, το ΠΑΜΕ δίνει τη μάχη για τη συσπείρωση δυνάμεων. Για την ανάπτυξη αγώνων που μπορούν σήμερα να οδηγήσουν στην απόσπαση ουσιαστικών κατακτήσεων και κάτω από προϋποθέσεις να ανοίξουν το δρόμο για βαθύτερες αλλαγές που θα φτάνουν μέχρι και στο επίπεδο της εξουσίας.