ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στη μάχη χωρίς αυταπάτες

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Γνωστό όσο και ξεχασμένο: Δεν αρκεί η περιγραφή του κόσμου (εκτός των άλλων η περιγραφή μόνη συντηρεί και τη μοιρολατρία), κρίσιμο, να τον αλλάξεις.

Μια από τις προϋποθέσεις για να διατυπωθεί πρόταση αλλαγής είναι να φύγουν από τη μέση διάφορες αυταπάτες. Οπως αυτές που καλλιεργούνται για το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας. Η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας - όχι μόνο στην Ελλάδα - δεν αφορά αγώνα σιρκουί για να ψάχνουμε τις θεαματικές στροφές που καλείται να πάρει ώστε να μείνει στον αγώνα με αξιώσεις νικητή. Αφορά την ίδια την αποστολή της σαν ιδεολογικό πολιτικό σχήμα φτιασιδώματος του καπιταλισμού. Τα αδιέξοδά της είναι και αδιέξοδα του συστήματος που υπηρετεί. Η δήλωση του αρμόδιου για το ασφαλιστικό στο ΠΑΣΟΚ Ρ. Σπυρόπουλου - καθώς ευθέως λέει πως ένα το κρατούμενο - ως νομικό κεκτημένο - είναι η εφαρμογή των αντεργατικών νόμων τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ - είναι αποκαλυπτική για την απόλυτη ταύτιση αυτού του κόμματος με αυτό το σύστημα.

Οταν αυτή είναι - και είναι - η θέση του ΠΑΣΟΚ για ένα τόσο κρίσιμο για τη ζωή εκατομμυρίων εργαζόμενων θέμα, η επιδίωξη του ΣΥΝ να συνευρεθεί μαζί του στα πλαίσια κάποιου «σοσιαλιστικού χώρου», προσθέτει ένα ακόμα στοιχείο στα όσα ήδη γνωρίζουμε για τον οπορτουνισμό: το ρόλο του στην κατασκευή μιας νέας αυταπάτης που ως τέτοια δεν είναι μόνο αντεπαναστατική στην προβολή της στο χρόνο, αλλά και αντεργατική στο σήμερα, στις άμεσες επιπτώσεις που έχει πάνω και μέσα σε ένα κίνημα που είναι υποχρεωμένο να δώσει τη μάχη με όρους τάξη ενάντια σε τάξη.

Παρεμπιπτόντως: Αποκαλυπτικές είναι συνολικά οι επιπτώσεις από τη μέχρι τώρα εφαρμοζόμενη πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ιδιαίτερα, όμως, βαριές για τους νέους ανθρώπους. Που στα 30 τους, όταν θα έπρεπε ήδη να έχουν συγκεντρώσει κοντά στο ένα τρίτο του ασφαλιστικού βίου τους, ακόμα ψάχνουν μεροκάματο με το κιάλι, τις περισσότερες φορές ανασφάλιστοι.

Αυτό ειδικά το τμήμα της εργατικής τάξης, η νέα της βάρδια, δηλαδή, είναι κι αυτό που επιβάλλεται να μην έχει καμιά αυταπάτη ότι θα δει καλύτερη μέρα αν στο σβέρκο του απλά εναλλάσσονται νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες όποιας απόχρωσης.

Ασχετο: Οταν έχεις κατακρεουργήσει λαούς, λίγη σημασία αν έχεις θύματα και στη δική σου πλευρά. Μόνο σαν μαρτυρίες είναι χρήσιμοι. Καθώς στο απυρόβλητο παραμένει το κεντρικό πρόβλημα: το ίδιο το κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Που παράγει ναυάγια και ναυάγια. Είτε πρόκειται για λαμαρίνες, είτε για ανθρώπους.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ

ΑΠΟΡΙΕΣ: «Μα, τι συμβαίνει στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και αλληλοσπαράσσονται; «Κρίση ταυτότητας; Προφανώς. Παρόμοια όμως κρίση πλήττει συνολικά την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη φλέγεται και δεν υπάρχουν αρκετές πυροσβεστικές αντλίες να σβήσουν τις φωτιές. Το μεταπολεμικό πολιτικό μοντέλο που ανήγαγε στην κορυφή της πυραμίδας την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, την παρεμβατική οικονομία και την αναδιανομή του πλούτου πνέει τα λοίσθια. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων σε ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι ψηφοφόροι διατυπώνουν την απογοήτευσή τους προς τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις και στρέφονται (απελπισμένα ή μη, θα φανεί) προς την Κεντροδεξιά. Πολλοί διατείνονται ότι ζούμε τη συνήθη εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Ενας ακόμη κύκλος. Ωστόσο όλα συνηγορούν στην ανάγκη να υπάρξει ανασύνταξη των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, αλλά προς τα πού; Πλήρης στροφή προς τα αριστερά ή διεκδίκηση του κεντρώου χώρου; Ακόμη και στη Σουηδία, τον πυλώνα της σοσιαλδημοκρατίας, το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχασε πέρυσι στις βουλευτικές εκλογές και έβαλε πλώρη για τον εκσυγχρονισμό του. Στη Γερμανία τα μαχαίρια ήδη έχουν βγει στα υπόγεια του SPD» (η Ρίτσα Μασούρα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ: «Οι νόμοι 2084 του Σιούφα, του 2676 και 3029 του ΠΑΣΟΚ είναι το νομικό μας κεκτημένο και χρειάζεται να το εφαρμόσουμε» (ο Ρ. Σπυρόπουλος του ΠΑΣΟΚ /ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ: «Οι Ελληνες νέοι προτάσσουν ως βασική αιτία της αδυναμίας τους να ανοίξουν το δικό τους σπιτικό, το πολύ χαμηλό εισόδημα, που σε πολλές περιπτώσεις δεν ξεπερνά τα 700 ευρώ (56% των εργαζομένων μέχρι 30 ετών), σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος διαβίωσης. Οι ανάγκες τους μόλις και μετά βίας καλύπτονται από τα χρήματα που βγάζουν αδυνατώντας να συνεισφέρουν σε σταθερή βάση στα έξοδα του σπιτιού, ενώ αρκετές φορές φτάνουν στο σημείο να ενισχύονται από τον πατρικό προϋπολογισμό» (η έρευνα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Καμιά αναμονή ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ για την Ασφάλιση

ΤΑ ΝΕΑ: Κατεδάφισε συντάξεις, όρια ηλικίας

ΤΟ ΒΗΜΑ: Κωδωνοκρούστης νέων κινδύνων ο κ. Γκαργκάνας

Ο ΛΟΓΟΣ: «ΒΟΜΒΑ» Γκαργκάνα

Η ΧΩΡΑ: Νέο καμπανάκι Γκαργκάνα για Ασφαλιστικό

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: ΙΚΑ, ο μεγάλος ασθενής του ασφαλιστικού

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ελλειμμα - βρόχος 29 δισ.

Η ΑΥΓΗ: Ενορχηστρωμένη επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ 2.100 κατοικιών και επισκευή άλλων 1.500

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Σκηνικό ρήξης στο ΠΑΣΟΚ

ΕΘΝΟΣ: ΠΟΝΤΑΡΟΥΝ σε διχασμό του ΠΑΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΤΕΝΤΩΝΟΥΝ το σχοινί

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΕ ΒΑΘΟΣ στα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 3 πόλοι δελφίνων για τη διαδοχή στην Εκκλησία

Πόσοι είναι οι νεκροί άμαχοι;

«Οι Ιταλοί στρατιωτικοί που πήραν μέρος σε αποστολές στο εξωτερικό και στη συνέχεια εμφάνισαν καρκίνο ανέρχονται την περίοδο 1995 - 2006 σε 255, ενώ 37 έχουν ήδη πεθάνει εξαιτίας του συνδρόμου των Βαλκανίων και του Κόλπου, με άλλα λόγια εξαιτίας της έκθεσής τους στη σκόνη του απεμπλουτισμένου ουρανίου των αντιαρματικών βλημάτων. Αυτά τα στοιχεία κατέθεσε ο Ιταλός υπουργός Αμυνας (...) τους αριθμούς αμφισβητεί έντονα ως υπερβολικά χαμηλούς το ανεξάρτητο Στρατιωτικό Παρατηρητήριο το οποίο ανακοίνωσε ότι έχει στην κατοχή του έγγραφο του Γενικού Επιτελείου που αναφέρει πως "2.536 στρατιωτικοί έχουν εμφανίσει καρκινικές παθολογίες, από τους οποίους 164 έχουν πεθάνει"» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

Στο απυρόβλητο

«Οι προηγούμενοι υπολογισμοί για τις επικίνδυνες εκπομπές της ναυσιπλοίας που έβγαζαν σύνολο περίπου 600 εκατ. τόνων ετησίως δεν είναι σωστοί. Ο αληθινός αριθμός σύμφωνα με εμπιστευτική έκθεση του ΙΜΟ ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο (...) η ναυτιλία είναι μια αόρατη βιομηχανία. Ο παγκόσμιος στόλος των ποντοπόρων πλοίων φτάνει τα 90.000 πλοία. Η έκθεση του ΙΜΟ υποστηρίζει ότι τα πλοία αυτά παράγουν εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ισοδύναμες με σχεδόν 190 εκατομμύρια αυτοκίνητα» (το ρεπορτάζ στο ΒΗΜΑ).

Στα αζήτητα

«Είναι τραγική η ιστορία του Αλέξη Γκόλφη, του Μανωλιού στο "Χριστός Ξανασταυρώνεται" που άφησε εποχή στην κρατική τηλεόραση μεταξύ '75 και '76. Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούσε παραπαίοντας στο κέντρο της Αθήνας (...) στις 3 το μηνός τον βρήκαν σε κακή κατάσταση και τον μετέφεραν στον Ερυθρό Σταυρό με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Δυο μέρες μετά άφηνε την τελευταία του πνοή. Ηταν 59 ετών. Μέχρι όμως και προχθές παρέμενε στα αζήτητα του νοσοκομείου. Η ταυτότητά του διαπιστώθηκε τυχαία» (η είδηση στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).