ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μπλεγμένοι στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ούτε μια λέξη διαμαρτυρίας δεν τόλμησε να ψελλίσει η κυβέρνηση στο νέο χαστούκι που δέχτηκε, διά στόματος Ν. Μπερνς, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, αναφορικά με το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος επικαλέστηκε ότι «βρισκόμαστε στη διάρκεια μιας διαπραγμάτευσης, η οποία είναι σε εξέλιξη σε ένα πολύ ευαίσθητο στάδιο», για να δικαιολογήσει ότι δε σχολιάζει τις δηλώσεις του Αμερικανού αξιωματούχου. Κι όμως, ο Ν. Μπερνς διέλυσε την απειλή του βέτο για τη μη ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ που επέσειε η κυβέρνηση ως το μεγάλο όπλο της διαπραγματευτικής τακτικής της. «Δεν πρέπει να αρνηθούμε στη Μακεδονία πρόσκληση ένταξης στο ΝΑΤΟ για οποιοδήποτε λόγο, εκτός της μη ανταπόκρισής της στα ουσιαστικά κριτήρια ένταξης», ανέφερε χαρακτηριστικά ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι «δε νομίζει ότι μόνο η διαφορά γύρω από το όνομα αποτελεί λόγο για να παρεμποδιστεί η ένταξη της Μακεδονίας σε διεθνείς οργανισμούς». Η στάση της κυβέρνησης εξηγείται από το γεγονός ότι δεν αντιδρά στα αμερικανικά σχέδια για το Κόσσοβο, για τη δημιουργία νέων προτεκτοράτων στα Βαλκάνια, ενώ έχει εμπλακεί στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για τους αγωγούς...

Ποιον κοροϊδεύουν;

Τον υπουργό Μεταφορών κατήγγειλε χτες η συμβιβασμένη πλειοψηφία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Ταχυδρομικών (ΠΟΣΤ), επειδή «για να συζητήσει με την ΠΟΣΤ (...) απαιτεί ειδική σύνθεση της αντιπροσωπείας της Ομοσπονδίας που θα συναντηθεί μαζί του», όπως λέει σε ανακοίνωσή της. Από τη μεριά του, ο υπουργός απάντησε ότι το μόνο που ζήτησε είναι να συναντηθεί με το σύνολο της Εκτελεστικής Επιτροπής. Δεν ξέρουμε ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Ούτε έχει, βέβαια, καμιά σημασία. Αυτό που παραμένει κύριο είναι το ότι επιχειρείται να καλλιεργηθεί ένα κλίμα έντεχνης «σύγκρουσης» για να κρυφτεί ο πραγματικός ρόλος της συμβιβασμένης πλειοψηφίας. Δηλαδή του υποστηρικτή της απελευθέρωσης της ταχυδρομικής αγοράς και της λογικής της ανταγωνιστικότητας σε βάρος των εργαζομένων και σε όφελος του κεφαλαίου. Τα υπόλοιπα, μόνο σαν «προφάσεις εν αμαρτίαις» και δημαγωγικές αντεγκλήσεις μπορούν να εκληφθούν.

Στο στόχαστρο το δημόσιο Πανεπιστήμιο

«Προσέξτε, το άρθρο 16 δεν είναι μόνο για να δημιουργηθούν μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, είναι για να αλλάξει και ο τρόπος λειτουργίας του δημόσιου Πανεπιστημίου. Είναι μύθος να συζητάμε σήμερα για το αν υπάρχουν ή όχι ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα μας. Υπάρχουν, είναι πραγματικότητα». Η παραπάνω δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη (στον «Αθήνα 9,84») είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις κυβερνητικές επιδιώξεις όσον αφορά την αναθεώρηση του άρθρου 16. Στο στόχαστρο δεν είναι τόσο ή κυρίως η δημιουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, αλλά η καθυπόταξη του δημόσιου Πανεπιστημίου από τις επιχειρήσεις και η υπαγωγή της γνώσης στα μονοπώλια. Το ίδιο ακριβώς προωθείται και με τον αντιδραστικό νόμο - πλαίσιο που επιχειρούν να εφαρμόσουν, αλλά είναι ολοφάνερο ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 θα επιταχύνει τις εξελίξεις σε αυτή την κατεύθυνση και «θα λύσει τα χέρια» της πλουτοκρατίας για τη μετατροπή των Πανεπιστημίων σε ΑΕ.

Εκπληξη!!!

Εκπληκτοι - λέει ο Αλ. Αλαβάνος - έμειναν στο Συνασπισμό, όταν άκουσαν τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τον εκλογικό νόμο, οι οποίες εισηγούνται την υιοθέτηση του γερμανικού μοντέλου, ενώ περίμεναν απ' το ΠΑΣΟΚ «να αντισταθεί στα σχέδια της κυβέρνησης και να μιλήσει για ένα δημοκρατικό αναλογικό σύστημα».

Φοβόμαστε ότι η μία έκπληξη θα διαδέχεται την άλλη εκεί στην Κουμουνδούρου, αφού είναι μαθηματικά βέβαιον ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται ν' αντισταθεί σε καμία απ' τις επιλογές της ΝΔ, πόσο μάλλον αν αυτές αποσκοπούν στο να θωρακίσουν το πολιτικό σύστημα.

Εχουμε όμως μια απορία: Από πού κι ως πού ο ΣΥΝ περίμενε ότι το ΠΑΣΟΚ θα μιλούσε και θα διεκδικούσε πολύ περισσότερο αναλογικό εκλογικό σύστημα; Οσους εκλογικοί νόμους έφερε, όσο ήταν στην κυβέρνηση, καλπονοθευτικοί και ληστρικοί ήταν. Κι απ' όσο γνωρίζουμε, δε συντελέστηκε στη Χ. Τρικούπη καμιά προοδευτική μετάλλαξη.

Πολιτιστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΙ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! «Πρώτη προτεραιότητα» για την κυβέρνηση η ενίσχυση του πολιτισμού μας, δήλωσε χτες ο Μιχάλης Λιάπης. Αν το ...πιστεύει κιόλας, το πρόβλημα είναι μεγάλο.

Γιατί από ...πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις με αυτό το θέμα. Από τους ανασφάλιστους καλλιτέχνες; Από την ανυπαρξία πολιτιστικής υποδομής στην Παιδεία; Από τα ανύπαρκτα κονδύλια του Προϋπολογισμού;

Η πραγματική προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να ενισχύει όσους μεγαλοσχήμονες έχουν «καλλιτεχνικές ευαισθησίες», παρέχοντάς τους αφειδώς κοινοτικά κονδύλια.

Αλλά αν θεωρούν ότι τον πολιτισμό αυτής της χώρας πρέπει να τον έχουν στα χέρια τους το Μέγαρο Μουσικής του Χρ. Λαμπράκη, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλος, ο Δ. Κοντομηνάς και ο Μ. Κυριακού, τότε μόνο για πολιτισμό δεν μπορούμε να μιλάμε.

ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ «ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ» οι Ενορκες Διοικητικές Εξετάσεις στα Σώματα Ασφαλείας, δεσμεύτηκε χτες ο Προκόπης Παυλόπουλος, ώστε - λέει - να τιμωρούνται τυχόν παραπτώματα.

Μόνο που τα έχουμε ακούσει πολλές φορές αυτά και η πραγματικότητα παραμένει ίδια. Υπό καθεστώς άτυπης ασυλίας, «όργανα της τάξης» ασκούν βίαιες συμπεριφορές και πολλά άλλα σε λαθρομετανάστες, διαδηλωτές ή και απλούς πολίτες.

Αφού χρειάζονται ένα «σώμα πραιτοριανών» για να προστατέψει τις αντιλαϊκές πολιτικές τους, επόμενο είναι και να το «νταντεύουν» και να το «χαϊδεύουν», κι ό,τι κι αν λένε, προκειμένου να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, δε γίνεται πιστευτό.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ας μην κουράζονται, λοιπόν, οι κυβερνώντες να απεραντολογούν περί του πόσο σέβονται τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Αυτό το βλέπουμε και στον τρόπο που δρουν τα Σώματα Ασφαλείας τους, αλλά κυρίως στις πολιτικές που ακολουθούν.

Δε γίνεται να «σέβεσαι τα δικαιώματα των πολιτών» και, ταυτοχρόνως, να τους παρακολουθείς με κάμερες, να τους φορολογείς ανελέητα και να ιδιωτικοποιείς κάθε κοινωνικό αγαθό. Απλά πράγματα...

Οι θύτες ζητούν και τα ρέστα

Στις 8 Νοέμβρη του 2004, ο Αλέξης Αλιβιζάτος, εργάτης σε συνεργείο της εταιρείας ΔΙΕΚΑΤ (εργολαβική της VODAFON), περνούσε καλώδια κινητής τηλεφωνίας μέσα από τις γραμμές του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου (ΗΣΑΠ). Μαζί με άλλους συναδέλφους του εργάζονταν χωρίς να έχει σταματήσει η διέλευση των συρμών που τρέχουν με ταχύτητα 70 χλμ./ώρα. Χωρίς να υπάρχει τεχνικός Ασφαλείας, αρμόδιος να διαπιστώσει αν τηρούνται όλα τα απαραίτητα μέτρα. Χωρίς να τηρείται ο κανονισμός του ΗΣΑΠ, που - όπως δηλώνουν εργαζόμενοι - επισημαίνει ότι τέτοιες εργασίες πρέπει να γίνονται μόνο νύχτα. Το κακό δεν άργησε να γίνει. Λίγο μετά τις 11 το πρωί, ένα τρένο παρέσυρε το νεαρό παλικάρι. Επειδή για τους εργοδότες «ο χρόνος ήταν χρήμα», το νήμα της ζωής του Αλέξη κόπηκε, μόλις, στα 26 του χρόνια.

Τρία χρόνια μετά, οι θύτες ενός ακόμα εργοδοτικού εγκλήματος μένουν παντελώς ατιμώρητοι. Κι όχι μόνο αυτό. Εντελώς ξεδιάντροπα, ζητούν και τα ρέστα. Αφού είδαν ότι δεν μπορούν να κλείσουν «με το καλό» το στόμα της οικογένειας του νεκρού, άλλαξαν τακτική. Και πριν από δύο μέρες ...απέλυσαν τον αδελφό του, τον Γιώργο, που δουλεύει στην ίδια εταιρεία. Ενοχλούνται οι εργοδότες, επειδή ο αδελφός του σκοτωμένου δεν έσκυψε το κεφάλι. Επειδή τιμά τον αδελφό του, διεκδικώντας ανυποχώρητα το δίκιο του. Επειδή με τη στάση του διδάσκει στους άλλους εργάτες πως δεν πάει άλλο! Δε γίνεται οι εργάτες να πεθαίνουν σαν το σκυλί στ' αμπέλι. Δε γίνεται να τους στέλνουν στο θάνατο και να μη λένε τίποτα.

Ολα δείχνουν πως για κανένα από τα χιλιάδες «ατυχήματα» που σημειώνονται κάθε χρόνο δε φταίει η «κακιά η στιγμή». Είναι, άραγε, άσχετο το ότι, σύμφωνα με την ετήσια Εκθεση Πεπραγμένων του ΣΕΠΕ, μόνο οι επίσημα καταγεγραμμένες ώρες υπερωριών από το 2002 προσεγγίζουν ή και ξεπερνούν ετησίως τα 20 εκατομμύρια; Οτι μέσα σε μια εξαετία (2000-2006) οι απασχολούμενοι σε «ειδικές μορφές απασχόλησης» (απασχόληση μερική, εκ περιτροπής, φασόν, συμβάσεις έργου), που αντιμετωπίζουν την εντατικοποίηση, εκσφενδονίστηκαν κατά 83%; Οτι το 25% των (ήδη ελλιπών) οργανικών θέσεων του ΣΕΠΕ είναι κενές; Οτι η εγκατάλειψη των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών είναι τέτοια, που, π.χ., για την περιοχή της Ανατολικής Αττικής, όπου οι επιχειρήσεις υπολογίζονται πάνω από 8.000, το ΣΕΠΕ διαθέτει μόλις 23 κοινωνικούς και 25 τεχνικούς επιθεωρητές;

Μόνο το 2006, δηλώθηκαν στο υπουργείο 6.255 «ατυχήματα». 128 εργάτες δεν επέστρεψαν ποτέ σπίτι τους. Μόλις χτες, δύο ακόμα εργαζόμενοι ξεψύχησαν την ώρα της δουλιάς. Από 1/1/2007 οι νεκροί έφτασαν τους 98. Από το 2000 οι νεκροί εργάτες είναι 1.077! Είναι τυχαία όλα αυτά; Σίγουρα όχι. Ο θάνατος του 26χρονου εργαζόμενου της ΔΙΕΚΑΤ, όπως και κάθε «ατύχημα», αποτελεί στην ουσία προσχεδιασμένο έγκλημα. Συνέπεια μιας παραγωγικής αλυσίδας, που λειτουργεί για τη μεγιστοποίηση του κέρδους των επιχειρήσεων. Αυτό πρέπει να καταλάβουν οι εργάτες. Και να βγάλουν συμπεράσματα. Οχι μόνο να καταδικάσουν όσους ευθύνονται για την πολιτική που στηρίζει την κερδοσκοπική ασυδοσία του κεφαλαίου. Αλλά και να ξεσηκωθούν εναντίον τους. Να τους ανατρέψουν.

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ