Η ομιλία ειδικότερα του Προέδρου Μπους, μετά τη λήξη της συνάντησης, προαναγγέλλει την έναρξη μιας νέας φάσης επίθεσης των ιμπεριαλιστών κατά των κινημάτων αντίστασης στην περιοχή προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι «εξτρεμιστές και το σκοτεινό τους όραμα», όχι μόνο στην Παλαιστίνη, αλλά σε όλη τη Μέση Ανατολή, ενώ οι ανέξοδες υποσχέσεις περί δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους μέσα στο 2008 παραπέμπονται σε συνομιλίες ανάμεσα στις δυο πλευρές με την άμεση ανάμειξη των ΗΠΑ.

Το Παλαιστινιακό ζήτημα θα μπει στο δρόμο της λύσης του μόνο εάν γίνουν υποχρεωτικά εφαρμοστές οι αποφάσεις του ΟΗΕ που δικαιώνουν τα δίκαια των Παλαιστινίων. Είναι οι αποφάσεις που αρνείται να εφαρμόσει το κράτος του Ισραήλ, όπως η επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων στη βάση της απόφασης 194 του ΟΗΕ, η υλοποίηση επίσης των αποφάσεων 1515, 1397 του ΟΗΕ και τόσων άλλων. Τεράστιο πρόβλημα αποτελούν οι εποικισμοί των Ισραηλινών, η κατεχόμενη Δυτική Οχθη, η εκμετάλλευση του νερού και άλλων κοινωφελών πηγών αποκλειστικά από το Ισραήλ. Ενα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος πρέπει να είναι κυρίαρχο, με καθορισμένα σύνορα, με πρωτεύουσά του την Ανατολική Ιερουσαλήμ, με δικό του στρατό και κρατικές υποδομές.

Αυτά τα ουσιαστικά ζητήματα μόνο ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού, ο αγώνας των αραβικών λαών, η διεθνής συμπαράσταση και αλληλεγγύη μπορούν να πετύχουν. Το ΚΚΕ, απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, που προετοιμάζουν νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, καλεί τον ελληνικό λαό και τη νεολαία να σταθούν πιο ενεργά αλληλέγγυοι στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού.

ΑΘΗΝΑ 28/11/2007

ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΑΝΑΠΟΛΗ - ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ - ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ.--

«Πανηγυρικό» τόνο θέλησε να δώσει η Ουάσιγκτον στην, άνευ σοβαρού αποτελέσματος, διεθνή σύνοδο της Ανάπολης για το Μεσανατολικό. Ο πρόεδρος Μπους συναντήθηκε, αργά χτες, στο Λευκό Οίκο, χωριστά, με τον Παλαιστίνιο πρόεδρο και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό. Με μια τριμερή «συμβολική» τελετή η Ουάσιγκτον θέλησε να επισφραγίσει την «ελπιδοφόρα επανέναρξη» των, μεταξύ τους, διαβουλεύσεων διαβεβαιώνοντας για την «αποφασιστικότητά της να εμπλακεί στην όλη διαδικασία για την ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους», προφανώς στο πλαίσιο των γενικότερων σχεδίων της για την περιοχή. Της τελετής έλειψαν οι χειραψίες μεταξύ Αμπάς - Ολμέρτ. Οπως από την όλη σύνοδο έλειψε η ουσιαστική επίτευξη προόδου.

Η Κοντολίζα Ράις, την ύστατη στιγμή, «έσωσε» από πλήρη αποτυχία τη σύνοδο, πιέζοντας τις δύο πλευρές να δεχτούν μια «κοινή διακήρυξη» τεσσάρων γενικόλογων σημείων. Ετσι, ο Αμερικανός Πρόεδρος, στην έναρξη της συνόδου, ανέγνωσε ένα κείμενο, όπου οι δύο πλευρές δεσμεύονται: για τη βούλησή τους για εξεύρεση λύσης, για τη συμμετοχή τους σε συνεχείς διαβουλεύσεις με ορίζοντα κατάληξης σε συμφωνία τα τέλη του 2008, για την εφαρμογή του «Οδικού Χάρτη» μέχρι την κατάληξη συμφωνίας, ενώ συναινούν οι ΗΠΑ να «επιβλέπουν» τον «Οδικό Χάρτη» και να συσταθεί επιτροπή που θα «επιβλέπει» τις διαπραγματεύσεις.

Σύμφωνα, πάντα, με τη «γενική διακήρυξη», θα γίνουν άλλες δύο διεθνείς σύνοδοι (Παρίσι, Μόσχα), ενώ διαρρεόταν ότι ο πρώην στρατηγός και αξιωματικός του ΝΑΤΟ, Τζέιμς Τζόουνς, θα «συμβουλεύει» τη Ράις στην επίβλεψη των ισραηλινο-παλαιστινιακών συνομιλιών ασφαλείας. Επόμενος «σταθμός» - συνάντηση, η 15η Δεκέμβρη.

Πέραν αυτού, τίποτε δε συζητήθηκε για τα κομβικά ζητήματα, που είναι και ο πυρήνας της ισραηλινο-παλαιστινιακής διαμάχης, δηλαδή της ισραηλινής κατοχής. Ο Πρόεδρος Αμπάς, ως είθισται, τα επανέθεσε στην ομιλία του και παραπέμφθηκαν «στο μέλλον». Για ανάγκη τερματισμού της ισραηλινής κατοχής σε όλα τα αραβικά εδάφη, προκειμένου να εξομαλυνθούν οι ισραηλινο-αραβικές σχέσεις μίλησαν οι υπουργοί Εξωτερικών Συρίας και Σαουδικής Αραβίας. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, αντίθετα, επιφυλάχτηκε ως προς το «ρεαλιστικό» του χρονοδιαγράμματος και αναφέρθηκε «γενικώς» σε κάποια αποχώρηση. Αναλόγως και ο ΓΓ του Αραβικού Συνδέσμου, που εκτίμησε ως «κρίσιμο το επόμενο δίμηνο» για να κρίνει κανείς «αν όντως η Ανάπολη αποτέλεσε ευκαιρία».

Παρά το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον είχε τιτλοφορήσει «μέρος της συζήτησης» ως «κατανόηση» για να συμπεριλάβει «όλες τις αραβικές αιτιάσεις», όπως φαίνεται δεν έγινε συγκεκριμένη αναφορά ούτε στα υψώματα Γκολάν (συριακό αίτημα), ούτε στην αραβική πρωτοβουλία ειρήνευσης (συνολικό αραβικό αίτημα). Στο περιθώριο των εργασιών φέρονται να έγιναν ορισμένες διμερείς επαφές, πχ Συρίας - Λιβάνου.

Ορισμένα ζητήματα θίχτηκαν, γενικά, στην εναρκτήρια ομιλία Μπους, που επανέλαβε (για να προλάβει επικρίσεις), ότι η Ανάπολη είναι «η αρχή».

Για «κοινό όραμα» δύο κρατών με ειρήνη και ασφάλεια έκανε λόγο στην παρέμβασή της η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών. Η Ντ. Μπακογιάννη δεν παρέλειψε να «κολακεύσει» τους πάντες, υποστηρίζοντας ότι η σύνοδος «δίνει την αίσθηση της πραγματικής ευκαιρίας χάρη στην ενεργητική αποφασιστικότητα της κ. Ράις και τη ρεαλιστική υπεύθυνη προσέγγιση των κ.κ. Ολμέρτ και Αμπάς». Επιπλέον, επέμεινε ότι χρειάζεται «μεγαλύτερη διεθνής εμπλοκή και ιδιαίτερα της ΕΕ». Φυσικά δεν ανέφερε τίποτε περί κατοχής, εμφανιζόμενη, ουσιαστικά, «βασιλικότερη του βασιλέως».

Διαδηλώσεις κατά της συνόδου πραγματοποιήθηκαν Τρίτη και Τετάρτη στα παλαιστινιακά εδάφη. Την Τρίτη, στη Λωρίδα της Γάζας, χιλιάδες οπαδοί της «Χαμάς» υποστήριξαν την άποψη περί «πλήρους αποτυχίας». Σε ανάλογη διαδήλωση στη Χεβρόνα, της Δ. Οχθης, σημειώθηκαν συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις που πρόσκεινται στον Αμπάς. Ενας διαδηλωτής σκοτώθηκε και η κηδεία του, χτες, μετατράπηκε σε νέα διαδήλωση, όπου επίσης σημειώθηκαν συγκρούσεις.

Συνολικά, χτες, τραυματίστηκαν 23 Παλαιστίνιοι από συγκρούσεις με την αστυνομία. Στη Νότια Γάζα, δύο ένοπλοι της «Χαμάς» σκοτώθηκαν και άλλοι 10 Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν από ισραηλινή αεροπορική επιδρομή.

Σε ανακοίνωσή του το ΠΓ του Κόμματος του Παλαιστινιακού Λαού, μεταξύ άλλων, εκφράζει την υποστήριξή του στην «αραβική πρωτοβουλία για συνολική ειρήνη», επισημαίνει ότι η ισραηλινή κυβέρνηση δεν αναφέρθηκε, ούτε στην Ανάπολη, στα κομβικά ζητήματα της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης και ότι δεν πρόκειται να το κάνει αν δεν πιεστεί. Στην ανακοίνωση, επίσης, τονίζεται η ανάγκη διαρκούς διεθνούς αλληλεγγύης προς τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, αλλά και αντιμετώπισης των εσωτερικών παλαιστινιακών προβλημάτων, αρχής γενομένης από τον «τερματισμό του πραξικοπήματος στη Γάζα».