ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Παραμύθια» κατά της ακρίβειας

Γρηγοριάδης Κώστας

Ακαταμάχητη η συνταγή που έχει επιλέξει η κυβέρνηση για την καταπολέμηση της ακρίβειας: να μη μιλάει για την ακρίβεια, να μη γίνεται λόγος γι' αυτήν, και έτσι όλα θα πηγαίνουν καλύτερα. Αλλεπάλληλες αυξήσεις - φωτιά έχουν γίνει από την αρχή της χρονιάς σε είδη λαϊκής κατανάλωσης που φτάνουν κατά μέσο όρο το 15-20%, αλλά η κυβέρνηση «έκανε την πάπια», επιχειρώντας να μεταθέσει τις ευθύνες στην αύξηση των διεθνών τιμών πετρελαίου... Σε δεύτερη φάση, όταν τα πράγματα αγριεύουν, η κυβέρνηση προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των λαϊκών νοικοκυριών πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, όπως ότι τάχα υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί που κάνουν καθημερινά ελέγχους στην αγορά και άλλα τέτοια παραμύθια, που πούλαγε και χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Εκείνο όμως που δεν πουλάει πια με τίποτα είναι το παραμύθι που λάνσαρε με ένταση ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ότι τάχα ο ανταγωνισμός ρίχνει τις τιμές. «Ο ανταγωνισμός λειτουργεί θεωρητικά - και πολλές φορές στην πράξη - υπέρ του καταναλωτή», παραδέχτηκε ο Θ. Ρουσόπουλος επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Σε κάθε περίπτωση όμως, η ελευθερία των μονοπωλίων να καθορίζουν τις τιμές των προϊόντων δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης φιλομονοπωλιακής πολιτικής...

Θέλουν και συναίνεση στα ψίχουλα!

Είναι γεγονός ότι οι κρατικές δαπάνες για την Παιδεία στη χώρα μας βρίσκονται πολύ πίσω από τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Η ελλιπής χρηματοδότηση της Παιδείας επιβεβαιώνεται ακόμα και από τους δείκτες με τους οποίους μετρούν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως ο ΟΟΣΑ που κατατάσσει την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις.

Η κυβερνητική απάντηση σ' αυτά, διά στόματος υφυπουργού Παιδείας Α. Λυκουρέντζου, είναι: «Η Ελλάδα αντιμετωπίζει το βάρος του δημόσιου χρέους. Καταβάλλουμε τεράστιους πόρους για την εξόφληση δανείων και τόκων προηγούμενων χρήσεων και συνεπώς οι δυνατότητες είναι περιορισμένες. Φιλοδοξούμε να μεγιστοποιήσουμε την ωφέλεια από τις δαπάνες, οι οποίες διατίθενται προς όφελος της νέας γενιάς της πατρίδας μας και διεκδικούμε να ενισχύσουμε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της χώρας, με έμφαση στην Παιδεία. Στο πλαίσιο αυτό, χρειαζόμαστε τη συμμαχία και τη σύμπραξη όλων των κοινωνικών και πολιτικών εταίρων για να κάνουμε ακόμα περισσότερα και τολμηρότερα βήματα μπροστά».

Με άλλα λόγια, μπορεί να είναι λίγα τα χρήματα αλλά η έμφαση δίνεται στις αναδιαρθρώσεις, προκειμένου η Παιδεία να ανταποκρίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις του κεφαλαίου (αυτά σημαίνουν τα περί ανταγωνιστικότητας) και η κυβέρνηση απαιτεί πλήρη συναίνεση σ' αυτή την πολιτική. Αμ δε! Οι εργαζόμενοι θα τους γυρίσουν την πλάτη.

Σοκοφρέτες αντί για μάθημα;

Ο «Ρ» έχει καταγγείλει επανειλημμένα την εισβολή διαφόρων επιχειρήσεων στα σχολεία που το λιγότερο που κάνουν είναι να διαφημίζουν τα προϊόντα τους, ενώ φτάνουν έως και να εκπονούν εκπαιδευτικά προγράμματα και να κάνουν μαθήματα επεμβαίνοντας στις ευαίσθητες νεανικές συνειδήσεις.

Ενα ακόμα τέτοιο περιστατικό μάς καταγγέλλει με αγανάκτηση ένας γονιός από το Γέρακα. Σύμφωνα με την καταγγελία του, την Παρασκευή 30 Νοέμβρη πήγε στο 1ο Δημοτικό Γέρακα ένας κλόουν από την «ΙΟΝ», και αφού έκαμε διάφορα σκετς, μοίρασε σ' όλα τα παιδιά σοκοφρέτες και από αυτή τη φιέστα οι μαθητές έχασαν μία τουλάχιστον διδακτική ώρα!

Εύλογα διαμαρτυρόμενος ο γονιός απευθύνεται στο υπουργείο Παιδείας και μεταξύ άλλων θέτει ερωτήματα: Με ποιο δικαίωμα σταμάτησαν το παιδί μου από το κανονικό του μάθημα, για να δει τη διαφήμιση μιας εταιρείας; Ποιος υποχρέωσε το παιδί μου να γίνει δέκτης πλύσεως εγκεφάλου, χωρίς να ρωτηθεί το ίδιο και χωρίς να ερωτηθώ εγώ ο γονιός του; Εχει το δικαίωμα ο κάθε επιχειρηματίας να εισβάλει στο χώρο του σχολείου και να διαφημίζει τα προϊόντα του στο παιδί μου;

Ας απαντήσει, λοιπόν, το υπουργείο, που σύμφωνα με τον υφυπουργό Α. Λυκουρέντζο έχει ...άγνοια για την εισβολή επιχειρήσεων στα σχολεία...

Μας ανήκουν τα πάντα!

Τα τελευταία νέα για την αστική τάξη της χώρας δεν είναι απλώς ελπιδοφόρα. Είναι υπέρ το δέον ευχάριστα. Χτες δημοσιοποιήθηκαν τα στοιχεία των ισολογισμών και των οικονομικών αποτελεσμάτων του 2006 για 25.972 μεγάλες εταιρείες. Συνολικά παρουσίασαν αύξηση ενεργητικού 9,5%, πωλήσεων 13,2% και κερδών προ φόρων 59,9%!!! Σε ό,τι αφορά στον όγκο των κερδών αυτά εκτοξεύτηκαν στα 9,9 δισ. ευρώ.

Υπάρχει όμως και συνέχεια... Φέτος, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, αυτή η αύξηση της κερδοφορίας συνεχίζεται με εντεινόμενους ρυθμούς. Στο εννιάμηνο, οι εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο εμφάνισαν κέρδη 8,8 δισ. ευρώ (αύξηση 29,1%) με προοπτική, σύμφωνα με τους αναλυτές, στο τέλος του έτους να αναρριχηθούν στα 11 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή, έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με θέμα την πρόοδο της επίτευξης των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας διαπιστώνει ότι την περίοδο 2000 - 2006 η παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 11,1 μονάδες και με την επίδοση αυτή η χώρα μας καταλαμβάνει την πρώτη θέση στο σύνολο των 27 χωρών - μελών της ΕΕ! Στην Ιρλανδία - τη χώρα των ακραίων νεοφιλελεύθερων επιλογών και βάση των πολυεθνικών - η παραγωγικότητα της εργασίας την ίδια περίοδο αυξήθηκε κατά 5,6 μονάδες, ενώ σε χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ισπανία, σημείωσε υποχώρηση...

Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν πλήρως τις θέσεις των κομμάτων του δικομματισμού και της πολιτικής που εναλλάξ εφαρμόζουν στον τομέα της οικονομίας. Το άνοιγμα των αγορών, οι πολιτικές ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και βελτίωσης της παραγωγικότητας, η στροφή προς την επιχειρηματικότητα, αποδίδουν. Μάλιστα, η λέξη ...«αποδίδουν» φαίνεται να είναι αρκετά μετριοπαθής. Πιο συνεπές με τις περιστάσεις είναι να πούμε ότι η κεφαλαιοκρατική κερδοφορία ανθοφορεί, κυριολεκτικά ξεχειλίζει.

Τι όμως είναι το κέρδος; Είναι αφαίρεση από το προϊόν που δημιουργεί ο παραγωγικός εργάτης. Είναι το μέρος του κοινωνικού προϊόντος - προϊόν που δημιουργεί η ανθρωπινή εργασία - το οποίο απαλλοτριώνει η τάξη των εκμεταλλευτών. Ως εκ τούτου το καπιταλιστικό κέρδος, ως προϊόν των κοινωνικών εκμεταλλευτικών σχέσεων, στηρίζεται στην καταλήστευση της εργασίας των άμεσων παραγωγών, δηλαδή των εργαζομένων. Οσο αυξάνεται η συμμετοχή των κερδών στο κοινωνικά παραγόμενο προϊόν, τόσο αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργασίας, τόσο περισσότερο καταληστεύονται από τους εργοδότες - καπιταλιστές οι εργαζόμενοι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Ακόμα χειρότερα, η αύξηση του πλούτου στον ένα πόλο (των κεφαλαιοκρατών) αυξάνει την εξαθλίωση - σχετική και απόλυτη - στον πόλο των εργαζομένων.

Είναι ολοφάνερο ότι στο γιγάντεμα της κεφαλαιοκρατικής κερδοφορίας συνέβαλαν ο «εκσυγχρονισμός» επί ΠΑΣΟΚ, οι «μεταρρυθμίσεις» επί ΝΔ, η επίθεση σε βάρος των εργασιακών σχέσεων και από τους δύο, οι βάρβαρες πολιτικές λιτότητας, οι αθρόες ιδιωτικοποιήσεις, οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση. Οπως, επίσης, ολοφάνερο είναι ότι για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, για να σταματήσουν πια όλο και λιγότεροι να καρπώνονται τον συνεχώς αυξανόμενο πλούτο που παράγουν οι πολλοί, απαιτείται λαϊκός ξεσηκωμός, συνολική αντεπίθεση και ρήξεις για να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι ό,τι τους ανήκει. Δηλαδή, τα πάντα!