Ο τρόπος που χειρίστηκε το Μέγαρο Μαξίμου την υπόθεση, πολύ πριν ο Χρ. Ζαχόπουλος επιχειρήσει να δώσει τέλος στη ζωή του, ενισχύει περισσότερο τα εύλογα ερωτήματα που γεννήθηκαν από την πρώτη στιγμή. Ο λόγος είναι προφανής. Αυτό που επιδίωξε να κάνει η κυβέρνηση ήταν όχι να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση, αλλά να την κουκουλώσει και να τη θάψει. Από την πρώτη στιγμή, κυρίως από το παρασκήνιο και όχι επίσημα, προσπάθησε να εμφανίσει την όλη υπόθεση ως μια ροζ ιστορία δίχως πολιτικές ή άλλες προεκτάσεις. Από την άλλη όμως άρχισαν να βγαίνουν οι αντιφάσεις και τα ψέματα, αποκαλύπτοντας τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις. Εκ των υστέρων, για παράδειγμα, αποκαλύπτεται ότι η παραίτηση του Χρ. Ζαχόπουλου δεν έγινε για λόγους υγείας, όπως επίσημα ανακοίνωσε και ήθελε να πιστέψουμε η κυβέρνηση, αλλά για άλλους, άγνωστους ακόμα, λόγους. Το γραφείο του Κ. Καραμανλή, προφανώς και ο ίδιος, γνώριζε πολύ πριν - άγνωστο πότε - το περιεχόμενο του DVD με τις «αποκλειστικώς ιδιωτικές στιγμές του κ. Ζαχόπουλου», όπως παραδέχτηκε με σοβαρή καθυστέρηση το βράδυ της περασμένης Πέμπτης ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, Γ. Ανδριανός.

Τα ερωτήματα που προέκυψαν από τη δήλωση του στενού συνεργάτη του Κ. Καραμανλή είναι καίριας σημασίας. Χρησιμοποιήθηκε το περιεχόμενο του DVD για να ασκηθούν πιέσεις στον Χρ. Ζαχόπουλο για να παραιτηθεί από τη θέση του ΓΓ του υπουργείου Πολιτισμού; Αν ήταν θύμα εκβιασμού ο Χρ. Ζαχόπουλος γιατί ζητήθηκε η παραίτησή του; Γιατί το επίμαχο DVD παραδόθηκε στη Δικαιοσύνη την επομένη της απόπειρας αυτοκτονίας; Μήπως γιατί βόλευε τη «ροζ» εκδοχή της υπόθεσης που λανσάρει η κυβέρνηση; Πώς έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου το οπτικοακουστικό υλικό; Υπάρχουν και άλλα DVD ή «συνοδευτικοί» φάκελοι;

Και ακόμα: Αν ο παρ' ολίγον αυτόχειρας «πρόδωσε την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού», όπως διατείνονται συνεργάτες του, γιατί να γίνει πιστευτό ότι αυτό συνέβη σε κάποιο ζήτημα «ηθικής τάξεως»; Στα θέματα διαχείρισης οικονομικών ζητημάτων και κονδυλίων, αποχαρακτηρισμού αρχαιολογικών μνημείων και χώρων δεν υπήρξε κανένα «σκάνδαλο»; Δεν υπάρχει κανένα θέμα με τις τουλάχιστον 200 υποθέσεις αποχαρακτηρισμού αρχαιολογικών χώρων προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων που χειρίστηκε ο πρώην ΓΓ του υπουργείου Πολιτισμού; Οι υποθέσεις αυτές, όπως και αυτές που αφορούν τη διαχείριση κονδυλίων δισεκατομμυρίων ευρώ, έχουν «παραγραφεί» επειδή ήταν επιλογές συνολικά της κυβέρνησης;

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση εδώ και δέκα μέρες δεν εξέδωσε καμία (!) επίσημη απάντηση για την υπόθεση επιτείνει τη σύγχυση και ενισχύει τα ερωτήματα. Πολύ περισσότερο που αίφνης ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Γ. Κολιοκώστας παράγγειλε επείγουσα προκαταρκτική εξέταση για να διερευνηθούν τα ζητήματα οικονομικής διαχείρισης, ακριβώς γιατί πρόκειται για ζητήματα άκρως πολιτικά, που επιδέχονται μόνο πολιτικές απαντήσεις και «κάθαρση». Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών έχει καταδείξει πως συχνά, αν όχι πάντα, η Δικαιοσύνη χρησιμοποιείται από τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις για το «ξέπλυμα» των σκανδάλων από τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων. Από τη σκοπιά αυτή μόνο εφησυχασμό δεν προκαλούν οι δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Σ. Χατζηγάκη ότι η Δικαιοσύνη θα ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση και πως τάχα «η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να φοβηθεί». Τις ίδιες ακριβώς δηλώσεις έχει ακούσει πάμπολλες φορές στο παρελθόν ο ελληνικός λαός, όπως στην υπόθεση των υποκλοπών, των απαγωγών Πακιστανών, της ληστείας των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων, των «κουμπάρων» κοκ, αλλά η κατάληξη όλων αυτών των υποθέσεων είναι γνωστή: στο αρχείο της δικαιοσύνης και στο καλάθι αχρήστων της Ιστορίας.

Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση οφείλει πολιτικές εξηγήσεις για την υπόθεση Ζαχόπουλου και πειστικές απαντήσεις στην πληθώρα των ερωτημάτων. Το σίγουρο είναι ότι και αυτή η υπόθεση έχει πολιτικές αιτίες, όπως και κάθε σκάνδαλο που αφορά στη διαχείριση της εξουσίας και κυρίως στην υλοποίηση μιας αντιδραστικής και αντιλαϊκής πολιτικής.

Σε κάθε περίπτωση τα «ροζ σύννεφα» και σκάνδαλα πρέπει να πάψουν να λειτουργούν αποπροσανατολιστικά, καθώς η γενικευμένη επίθεση σε βάρος των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Σε αυτό πρέπει να συνεχίσουν να συγκεντρώνουν την προσοχή τους οι εργαζόμενοι, κλιμακώνοντας τους αγώνες τους ενάντια στην ουσία της κυρίαρχης πολιτικής και αποδυναμώνοντας παραπέρα τους διαχειριστές της, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Οπως όμως έλεγε και ο Λένιν «τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα» και στην προκειμένη περίπτωση, το γεγονός είναι ότι τα διάφορα «μπουμπούκια» του συστήματος, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν στο μεγάλο «περιβόλι» της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου από τους πολιτικούς εκπροσώπους τους και τα κόμματά τους.

«Είναι ένα έργο το οποίο προστίθεται στη μακρά σειρά προσφοράς του Ιδρύματος "Σταύρος Σ. Νιάρχος" στον Τόπο μας. Ενα έργο το οποίο αποδεικνύει ότι συνεχίζεται η μακρά παράδοση προσφοράς των επιφανών Ελλήνων ευεργετών, των ανθρώπων που διέθεσαν και διαθέτουν το περίσσευμα της δημιουργικής τους δράσης για το συλλογικό καλό». Αυτά δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, τον Ιούνη του 2007 μετά την υπογραφή του «Μνημονίου Συνεργασίας» του ελληνικού Δημοσίου και του Ιδρύματος με το οποίο ξεπουλήθηκε, ουσιαστικά, ένα «φιλέτο» 200 στρεμμάτων στο Δέλτα Φαλήρου και ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες δημόσιους ελεύθερους χώρους στην Αττική. Μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Και εκχώρηση γης και εκχώρηση, ουσιαστικά, της Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, που θα κατασκευαστούν εκεί από το Ιδρυμα.

Η πρωθυπουργική «υμνολογία» στον «ευεργετισμό» των κεφαλαιοκρατών αποτελεί έκφραση της πολιτικής εμπορευματοποίησης της πολιτιστικής κληρονομιάς που με συνέπεια υπηρετεί ο δικομματισμός. Από αυτή την άποψη, η πρωθυπουργική ρητορική κινείται στο ίδιο πλαίσιο με τη ρητορική του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) όταν, π.χ. τον Απρίλη του 2006 παρέδωσε - και μάλιστα ομόφωνα - τον αρχαιολογικό χώρο στη θέση Λιμένας Πασά, στην Πουνταζέζα του Λαυρίου, στο μεγαλοεργολάβο Βωβό, για να χτίσει ξενοδοχείο πολυτελείας, με το «σκεπτικό» ότι αφού όλη η περιοχή είναι, ήδη, δομημένη... «δε συντρέχει λόγος απαγόρευσης»!!! Ετσι «ξεπέταξε» το ΚΑΣ το γεγονός ότι από το 1980 η περιοχή κηρύχτηκε ως αρχαιολογικός και ιστορικός χώρος και τοπίο φυσικού κάλλους!

Είναι η ίδια ρητορική που εκτυλίχτηκε στο ΚΑΣ το Μάρτη του 2005 όταν το κορυφαίο μνημείο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, από τα κορυφαία όλης της ανθρωπότητας, η Ακρόπολη, παραδόθηκε με συντριπτική πλειοψηφία - πλην μιας φωτεινής εξαίρεσης - στην πολυεθνική «Φίλιπς», για να το χρησιμοποιήσει στην παγκόσμια τηλεοπτική και έντυπη διαφημιστική «εκστρατεία» της! Τα... «επιχειρήματα»; Ο Παρθενώνας έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε διαφημίσεις, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση «η χρήση είναι ηπιότατη», «η μικρή Ελλάδα ξαναφέρνει μια εικόνα του εαυτού της και της δόξας που είχε κάποτε», «η "Φίλιπς" δεν είναι βάρβαρη εταιρεία» και η προβολή είναι «κολακευτική», με το «ναι» στο αίτημα, «δεν πουλάμε τον Παρθενώνα, δεν τον δίνουμε»... αλλά «τον παραχωρούμε», «πρέπει να αποφεύγουμε τη χρήση μνημείων για ιδιωτικά συμφέροντα»... αλλά «η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ξεχωριστή», «η "Φίλιπς" είναι επιχειρηματικός κολοσσός» και «δεν περιμένει οικονομικό όφελος από τη διαφήμιση», «δε θα πάθει τίποτα η Ακρόπολη», γιατί... και ο ΕΟΤ τη χρησιμοποιεί, να επιβληθεί τέλος χρήσης στην εταιρεία, αλλά «όχι μεγάλο γιατί θα είμαστε άδικοι»! «Συνόψισε» ο Χρ. Ζαχόπουλος, λέγοντας ότι η «Φίλιπς» συμβάλλει με αυτόν τον τρόπο στην «εθνική προσπάθεια» προβολής της χώρας μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες!

Ποιον όμως να «φοβηθούν» τα μέλη του ΚΑΣ όταν εκφράζονται έτσι για το κεφάλαιο, όταν έχουν τον ίδιο τον πρωθυπουργό να δίνει τον «μπούσουλα», όπως έκανε το Σεπτέμβρη του 2006 με τα εγκαίνια της συλλογής του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι «συνεχώς οφείλουμε να εργαζόμαστε όλοι - και ιδιαίτερα όσοι υπηρετούν το Μουσείο - για τη μέγιστη ανταποδοτικότητα της επένδυσής του - τόσο την άυλη παιδευτική και γνωστική, όσο και την οικονομική, που αντανακλάται στην αύξηση των επισκεπτών του, στη διάθεση των υποδομών του, στην κίνηση του πωλητηρίου»...