Ανοιξαν για τα καλά οι «ασκοί του Αιόλου» στο Συνασπισμό και η εσωκομματική αντιπαράθεση, με αφορμή την πτώση του εκλογικού ποσοστού του κόμματος, αποκτά μέρα με τη μέρα μεγαλύτερες διαστάσεις. Ετσι, χτες, ο πρόεδρος του κόμματος, Ν. Κωνσταντόπουλος , πέρασε στην αντεπίθεση και καταδεικνύοντας τα στελέχη της «εκσυγχρονιστικής» τάσης - που ζήτησαν επαναπροσδιορισμό στρατηγικής, συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και αλλαγή ηγεσίας - δήλωσε: «Οι κραυγές όσων με δυσκολία κρύβουν τη χαρά τους για το αποτέλεσμα και θέλουν να το χρησιμοποιήσουν για να δημιουργήσουν για άλλη μια φορά προβλήματα στον ΣΥΝ, αποτελούν θλιβερό φαινόμενο»!

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ εξέφρασε την πεποίθηση πως το κόμμα θα αποδοκιμάσει αυτά τα φαινόμενα και πως δε θα επιτρέψει σε κανένα να δημιουργήσει φθοροποιές καταστάσεις! Ωστόσο, δεν απέκλεισε αλλαγή ηγεσίας, αναφέροντας πως «πρώτος εγώ θα αναλάβω την ευθύνη της μέχρι σήμερα πορείας του κόμματος, του εκλογικού αποτελέσματος...».

Αμεση ήταν η αντίδραση του κύριου εκφραστή της «εκσυγχρονιστικής» τάσης Νίκου Μπίστη, ο οποίος με μια καυστική ανακοίνωση δήλωσε πως «όταν έχουμε πυρετό, αναζητάμε τα αίτια, δεν εκνευριζόμαστε με το θερμόμετρο». Απαντώντας δε στις κατηγορίες που κυκλοφορούν στην Κουμουνδούρου, πως οι «εκσυγχρονιστές» δε νομιμοποιούνται να ασκούν κριτική, αφού δε βοήθησαν στον προεκλογικό αγώνα, σημειώνει: «Την αγωνία μας για την προοπτική του ΣΥΝ την αποδείξαμε εμπράκτως στην εκλογική προσπάθεια του κόμματος, όσο και με την έγκαιρη επισήμανση των αιτιών της πτωτικής του πορείας. Η πορεία αυτή δεν αντιστρέφεται, ούτε με ανακάλυψη "εσωτερικών εχθρών" ούτε με υπαινιγμούς για ξεκαθάρισμα λογαριασμών».

Η «κόντρα» αναμένεται να εκδηλωθεί ακόμα πιο έντονα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής, που επισπεύδεται για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, ενώ αύριο Παρασκευή θα συνεδριάσει εκ νέου η Πολιτική Γραμματεία. Ωστόσο, το θολό μετεκλογικό τοπίο αναμένεται να ξεκαθαρίσει στο τακτικό συνέδριο του ΣΥΝ, που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί τον Ιούνη.

Οι δύο βασικές τάσεις φέρονται αποφασισμένες να «τραβήξουν το σκοινί», σε ό,τι αφορά στην τακτική του κόμματος, αφού επ' αυτής γίνεται ο καυγάς, ιδιαίτερα το «αριστερό ρεύμα» που ισχυρίζεται πως έχει τη βάση του κόμματος με το μέρος του. Στα πλαίσια αυτά στελέχη όλων των τάσεων επεξεργάζονται πυρετωδώς την τακτική τους με στόχο την επικράτηση των απόψεών τους στο συνέδριο, όπου, όπως πιστεύουν, θα κλείσουν ανοιχτοί λογαριασμοί, στόχος που αναδεικνύεται σε έναν από τους βασικότερους του συνεδρίου.

Να σημειωθεί επίσης πως ο Ν. Μπίστης και η πλειοψηφία των στελεχών της «εκσυγχρονιστικής» τάσης διαχώρισαν τη θέση τους απ' αυτή του Θ. Γεωργακόπουλου για αλλαγή ηγεσίας, εμμένοντας όμως στην αλλαγή της στρατηγικής. Χτες εξάλλου και οι δύο σε άρθρα τους στο «Βήμα» υπογράμμισαν την ανάγκη ο ΣΥΝ να προχωρήσει σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Ο Ν. Μπίστης προειδοποίησε ότι σε διαφορετική περίπτωση το ΠΑΣΟΚ θα «παραδώσει στη ΝΔ» και ο ΣΥΝ θα «βρεθεί εκτός εξελίξεων». Από την πλευρά του ο Θ. Γεωργακόπουλος εξέφρασε την αντίθεσή του με τις εκλογικές συνεργασίες του κόμματος, ζήτησε εκ νέου αλλαγή της ηγεσίας χρεώνοντάς της την εκλογική ήττα, καθώς και να πρωταγωνιστήσει ο Συνασπισμός στη «συγκρότηση της κεντροαριστεράς».

Ετσι, μετά τους κονδυλοφόρους και τους ματσουκοφόρους διαφόρων μέσων ενημέρωσης, τη σκυτάλη πήρε προχτές ο Θεόδωρος Πάγκαλος που ξέσπασε το αντικομμουνιστικό και αντιδημοκρατικό του μένος από το βήμα εκπομπής του τηλεοπτικού σταθμού «Star». Αν μπαίνουμε στον κόπο να ασχοληθούμε με τα όσα είπε είναι γιατί οι απόψεις του εκφράζουν, στον ένα ή άλλο βαθμό, συνολικά την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, του οποίου αποτελεί επιφανές στέλεχος - και από χτες υπουργός - και καταδεικνύουν τα σχέδιά της.

«Τα μικρά κόμματα δε χρειάζονται, γιατί δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα», δήλωσε με στόμφο και ύφος πολλών Καρδιναλίων ο Θ. Πάγκαλος, αποδεικνύοντας ότι στην «εκσυγχρονιστική δημοκρατία» του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει χώρος για την άλλη άποψη και, για να μην υπάρξουν παρερμηνείες, φρόντισε να διευκρινίσει και το «ποια άποψη» - αφού όπως τόνισε ο ΣΥΝ θα μπορούσε να είναι μια τάση μέσα στο ΠΑΣΟΚ.

«Το ΚΚΕ είναι άχρηστο και επιβλαβές», «δεν προσφέρει τίποτα», «ωθεί στον χειρότερης μορφής κρατισμό και συντηρητισμό»! Ισχυρίστηκε δε πως το ΚΚΕ δεν έχει εναλλακτική πρόταση και όταν ο δημοσιογράφος του επισήμανε πως κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί, απάντησε: «Η εναλλακτική του πρόταση είναι μια πρόταση που δεν μπορεί πλέον να την εκφράσει. Είναι ο υπαρκτός σοσιαλισμός, είναι η Σοβιετική Ενωση και η Αλβανία, η τραγωδία αυτή που κόστισε εκατομμύρια ζωές και οδήγησε στην αθλιότητα που ζούμε σήμερα»! Ανιστόρητος, παραχαράκτης της ιστορίας; Οπως και να 'χει το πράγμα, ας επιχειρήσουμε μια πρώτη προσέγγιση των όσων προσάπτει στο ΚΚΕ και στον υπαρκτό σοσιαλισμό.

Το ΚΚΕ δεν έκρυψε ποτέ την πρότασή του, δεν την αρνήθηκε, αντίθετα την έθεσε και τη θέτει στην κρίση του λαού. Αναφορικά με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, έχουμε να επισημάνουμε ότι ναι, τραγωδίες έζησαν οι λαοί, όμως μετά την ανατροπή του και γι' αυτό υπάρχει πληθώρα αποδείξεων. Αποδείξεις όχι μόνο για το τι επακολούθησε της καπιταλιστικής επέλασης στις ίδιες αυτές χώρες, αλλά και για τις συνέπειες σε παγκόσμια κλίμακα, όπως και αποδείξεις για το τι πρόσφερε ο υπαρκτός σοσιαλισμός στους λαούς του κόσμου, για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη λαϊκών κινημάτων, στην απόσπαση και εδραίωση κατακτήσεων, που πάρθηκαν πίσω αμέσως μετά την ανατροπή του.

Ας αναφέρουμε ένα μόνο στοιχείο αναφορικά με τι επιφύλασσε η ανατροπή του, το πιο πρόσφατο. Μόλις προχτές το υπουργείο Υγείας της Ρωσίας έδωσε στη δημοσιότητα τα παρακάτω συγκλονιστικά στοιχεία: Τα τελευταία δέκα χρόνια εξαιτίας της υποβάθμισης των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας έχουν δημιουργηθεί σοβαρά δημογραφικά προβλήματα, ο αριθμός των γυναικών που πεθαίνουν στη γέννα είναι 44 στις 1.000, αριθμός υπερδιπλάσιος σε σχέση με άλλες χώρες, αυξήθηκε ραγδαία η παιδική θνησιμότητα, ανάμεσα στις αιτίες επηρεασμού της υγείας των γυναικών είναι οι συνθήκες εργασίας, υπολογίζεται ότι 1.500.000 γυναίκες εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες και αρκετές υποφέρουν από ασθένειες που τους μεταδόθηκαν στο περιβάλλον εργασίας. Αυτή είναι μία από τις αθλιότητες του καπιταλισμού, μέσα σε μόλις δέκα χρόνια επικράτησής του.