Πάνω από 1.000 οι σκοτωμένοι στους τόπους δουλιάς την τελευταία εφταετία, σύμφωνα με τα επίσημα μόνο στοιχεία
Στην Εκθεση Πεπραγμένων του ΣΕΠΕ για το 2006 φαίνεται καθαρά πως οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι όχι μόνο πολλαπλασιάζονται διαρκώς, αλλά και πηγάζουν από τις ίδιες τις συνθήκες και το περιβάλλον μέσα στο οποίο δουλεύουν. Γεγονός που έρχεται από άλλη πλευρά να επιβεβαιώσει την αναγκαιότητα όχι μόνο να αυστηροποιηθούν οι έλεγχοι και τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλιάς, αλλά και να διευρυνθεί, αντί να συρρικνωθεί η λίστα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, ως την ελάχιστη προστασία από την εντεινόμενη φθορά της υγείας στους τόπους δουλιάς.
Το 8ωρο, ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, συνθλίβονται από το ισχύον νομικό πλαίσιο και από τη ραγδαία επέκταση των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης. Η ασυδοσία και η τρομοκρατία της εργοδοσίας - που ενισχύονται από την πολιτική ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ - κουρελιάζουν ακόμα και όσα (ανεπαρκή) τυπικά μέτρα προστασίας προβλέπει η αστική νομοθεσία. Τα δεδομένα που συνθέτουν το εργασιακό περιβάλλον αλλάζουν ραγδαία (νέοι κλάδοι αναπτύσσονται), αλλά η Ιατρική της Εργασίας υποβαθμίζεται.Πανελλαδικά, οι Γιατροί Εργασίας μόλις που προσεγγίζουν τους 100, όταν μόνο οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι περισσότεροι από 2.500.000. Οι απειλές για τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων είναι ακόμα μεγαλύτερες, αν σκεφτεί κανείς πως σε μεγάλο βαθμό είναι ...«αόρατες», αφού οι έρευνες για την καταγραφή και την αντιμετώπιση των κινδύνων που εντοπίζονται σε νέους τομείς (π.χ., Πληροφορική, Τηλεπικοινωνίες) είναι ελάχιστες και, κυρίως, στην πλειοψηφία τους δε συνεπάγονται κάποια πρακτική εφαρμογή προς όφελος των εργαζομένων.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών. Το 25% των οργανικών θέσεων του ΣΕΠΕ είναι κενές. Είναι χαρακτηριστικό ότι:
Τα ίδια τα επίσημα στοιχεία δείχνουν το μέγεθος και τους ρυθμούς με τους οποίους επιδεινώνονται οι όροι δουλιάς για εκατομμύρια εργατοϋπαλλήλους:
Τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη, για δυο νεαρά παλικάρια από την Αίγυπτο, το νήμα της ζωής κόπηκε μόλις στα 25 και 27 τους χρόνια. Οταν έπεσαν από τα 15 μέτρα ύψος, όπου η εργοδοσία τα είχε αναγκάσει ν' ανέβουν για να σπατουλάρουν, σε μια οικοδομή στο Κερατσίνι, πάνω σε μια κατασκευή που τελικά δεν άντεξε το βάρος τους. Ο ένας πέθανε επί τόπου. Ο δεύτερος ξεψύχησε στο δρόμο προς το νοσοκομείο, ενώ το κορμί του «ξερνούσε» αίμα από παντού.
Σε σύνολο 113 νεκρών το 2007, οι 69 προέρχονται από τον κλάδο των Κατασκευών (ποσοστό πάνω από 60%). Στα 128 θανατηφόρα «ατυχήματα» που καταγράφηκαν το 2006, τα 61 αφορούσαν τις Κατασκευές (περίπου 50%).
Υψηλά ποσοστά «εργατικών ατυχημάτων» συγκεντρώνει και ο κλάδος του Λιανικού Εμπορίου: από τα 6.255 που κατέγραψε το ΣΕΠΕ το 2006, τα 1.031 έγιναν στο συγκεκριμένο κλάδο. Την ίδια χρονιά, στις Κατασκευές σημειώθηκαν 797 «ατυχήματα».
Σε μια προσπάθεια να περιορίσει την ενοχή μπλε και πράσινων κυβερνήσεων και της εργοδοσίας, το ΣΕΠΕ κατατάσσει τα «ατυχήματα» ανάλογα με το αν οφείλονται σε «παθολογικά αίτια», κάνοντας λόγο ακόμα και για «τροχαία»! Αναρωτιέται όμως κανείς: οι «παθολογικές» αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν έναν εργαζόμενο στο θάνατο, είναι άσχετες με το εργασιακό του περιβάλλον; Ποιος φταίει για το θάνατο της 44χρονης καπνεργάτριας της ΣΟΚΟΤΑΜΠ και μάνας δυο παιδιών που, τον Ιούνη του 2006 κατέρρευσε λιπόθυμη και στη συνέχεια ξεψύχησε; Είναι άσχετο το ότι η εργάτρια, όπως κι εκατοντάδες ακόμα συνάδελφοί της, δούλευε μέσα σε θερμοκρασία 50 βαθμών Κελσίου και με την υγρασία να ξεπερνά πολλές φορές το 80%;
Αυτή είναι η αλήθεια. Ενώ τα κόμματα του κεφαλαίου «φιλολογούν» για την ανάπτυξη της τεχνολογίας η οποία - ισχυρίζονται - ότι επιτρέπει ασφαλέστερες συνθήκες εργασίας στον εργάτη και την εργάτρια, ζητώντας μάλιστα με θράσος και κυνισμό να πεταχτούν από τη λίστα των ΒΑΕ εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που δουλεύουν μέσα σε μεγάλους κινδύνους, η εργατική τάξη δε σταματά να θρηνεί νεκρούς και σακατεμένους ούτε μέρα.
Μόνη απάντηση είναι η ενίσχυση των ταξικών αγώνων. Η ισχυροποίηση των ταξικών συνδικάτων, του ΠΑΜΕ. Η δράση του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας αποτελεί απόδειξη για τα παραπάνω. Η σταθερή παρέμβαση του συνδικάτου στα γιαπιά και τα εργοτάξια, η ανάπτυξη δεσμών με τους εργάτες του κλάδου, η δράση των παραρτημάτων του, έχουν συμβάλλει αποφασιστικά στην πραγματοποίηση ελέγχων, τη διακοπή εργασιών, τη διοργάνωση δυναμικών κινητοποιήσεων που οδήγησαν στη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλιάς.