Αγριες περικοπές των παροχών για τα λαϊκά στρώματα, που θα συνοδεύονται με ακόμα αγριότερες πληρωμές για τα ασφαλιστικά ταμεία περιλαμβάνει το σχέδιο νόμου για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), που ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, έθεσε σε «ανοιχτή διαβούλευση» μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του υπουργείου Υγείας.

Οι ρυθμίσεις που προβλέπει, όχι μόνο δε θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας προς όφελος του λαού και των εργαζομένων, αλλά αντίθετα θα εντείνουν την εμπορευματοποίηση και την εκχώρηση του φιλέτου των υπηρεσιών στους επιχειρηματίες της Υγείας, καθώς εξισώνονται ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας, με τη δημιουργία ενός κοινού δημόσιου και ιδιωτικού Δικτύου ΠΦΥ. Ουσιαστικά, οι ρυθμίσεις αυτές θα οδηγήσουν στην περαιτέρω υποβάθμιση και απορύθμιση των δημόσιων υπηρεσιών που απέμειναν και η κυβέρνηση σχεδιάζει να τις υποκαταστήσει με τον εθελοντισμό.

Αποκαλυπτικό για την άγρια λιτότητα είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ ως προϋπολογισμός, ενώ δεν υπάρχει - έστω και τυπικά - αναφορά στη δωρεάν παροχή υπηρεσιών. Ολη η χρηματοδότηση της ΠΦΥ φορτώνεται στα ασφαλιστικά ταμεία, γεγονός που συμπληρώνει τη συνολική αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση. Μάλιστα, μετατρέπει τα ασφαλιστικά ταμεία - εκτός από πελάτες των επιχειρηματιών - και σε υποζύγια των τραπεζών, καθώς τους προτρέπει να «συνάψουν συμβάσεις με τις εμπορικές τράπεζες, προκειμένου οι τελευταίες να προεξοφλούν τις αμοιβές για τις παρασχεθείσες υπηρεσίες και τα χορηγηθέντα φάρμακα».

Εργαλεία για τις περικοπές των παροχών είναι τα πρωτόκολλα των ιατρικών πράξεων και φαρμάκων που θα καταρτίζονται απ' το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕΣΥ), το οποίο θα καθορίζει και το κόστος. Πρόκειται για μια εντελώς αντιεπιστημονική πράξη που εξοβελίζει την επιστημονική διάγνωση απ' το γιατρό για τον κάθε ασθενή που αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση.

Το νομοσχέδιο αποτελείται από 13 άρθρα και προβλέπει πενταετή ορίζοντα εφαρμογής, απ' την ημέρα δημοσίευσής του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

Στο άρθρο 1 δίνεται ο ορισμός της ΠΦΥ που περιορίζεται στην «παροχή πιστοποιημένων ιατρικών υπηρεσιών» και προβλέπει ότι «παρέχεται από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς που εντάσσονται στο Εθνικό Δίκτυο ΠΦΥ». Θα δημιουργηθεί Γενική Διεύθυνση ΠΦΥ στο υπουργείο Υγείας (άρθρο 2), ενώ με τα άρθρα 3 και 4 προβλέπεται η δημιουργία του Δημόσιου και του Ιδιωτικού Δικτύου ΠΦΥ, αντίστοιχα.

Στο Δημόσιο Δίκτυο περιλαμβάνονται: Τα Κέντρα Υγείας αστικού τύπου (βαφτίζονται Κέντρα Υγείας πόλης), τα Κέντρα Υγείας αγροτικού τύπου (βαφτίζονται Κέντρα Υγείας περιφέρειας), τα πολυδύναμα και τα περιφερειακά ιατρεία, οι μονάδες ΠΦΥ των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (μετά από προγραμματικές συμβάσεις των ΟΤΑ με το υπουργείο Υγείας), τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας, οι κινητές μονάδες, το ΕΚΑΒ, το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων, οι υπηρεσίες επείγουσας ιατρικής, οι μονάδες βραχείας ημερήσιας και νοσηλείας, τα κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού, τα αντικαπνιστικά κέντρα και η ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας του ΕΚΕΠΥ.

Επίσης, εντάσσονται και τα κέντρα πρόληψης και απεξάρτησης που σημαίνει ότι καταργείται η δωρεάν παροχή υπηρεσιών απ' αυτές τις μονάδες, όπως γινόταν μέχρι τώρα, καθώς, μπαίνοντας στο Δίκτυο, θα πληρώνουν με την ηλεκτρονική κάρτα.

Στο Ιδιωτικό Δίκτυο εντάσσονται: Ιδιωτικά ιατρεία και πολυιατρεία, ιδιωτικά πολυοδοντιατρεία και οδοντιατρεία, διαγνωστικά και μικροβιολογικά εργαστήρια, εργαστήρια φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης, εργαστήρια φυσικοθεραπείας, φαρμακεία και καταστήματα ιατρικών μηχανημάτων και υλικών, ιδιωτικές μονάδες ημερήσιας και βραχείας νοσηλείας.

Με το άρθρο 5 ορίζεται ως οικογενειακός γιατρός, αυτός «που επιλέγει ο εκάστοτε ασφαλισμένος». Και αυτό η κυβέρνηση το ονομάζει δικαίωμα ελεύθερης επιλογής γιατρού και φορέα παροχής!

Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για καμιά εφαρμογή του οικογενειακού γιατρού. Αυτό που εφαρμόζει η κυβέρνηση είναι μια ενσωμάτωση της λειτουργίας της αγοράς και αποτελεί παραλλαγή του προσωπικού γιατρού που προέβλεπε παλιότερο σχέδιο για την ΠΦΥ των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Η τακτική εισαγωγή στο νοσοκομείο γίνεται με παραπεμπτικό του «οικογενειακού γιατρού» και στην έκτακτη περίπτωση απ' το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών. Στόχος της κυβέρνησης είναι η μείωση των εισαγωγών στα νοσοκομεία κατά 60%, καθώς, όπως είπε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος προς τους διοικητές των νοσοκομείων (21.1.2008), μόνο το 40% των νοσηλευομένων χρειάζιται εισαγωγή στα νοσοκομεία.

Το άρθρο 7 προβλέπει το σύστημα Ηλεκτρονικής Κάρτας Πληρωμών. Η κάρτα θα περιέχει ένα πιστωτικό όριο, που θα ανανεώνεται κάθε χρόνο, και θα ορίζεται απ' τον ασφαλιστικό οργανισμό, με βάση τις γενικές ατομικές παραμέτρους του ασφαλισμένου, όπως ηλικία και φύλο, την πολιτική που εφαρμόζει κάθε ασφαλιστικός οργανισμός αναφορικά με τη συμμετοχή των ασφαλισμένων και την ιστορική μέση δαπάνη για τις αντίστοιχες υπηρεσίες Υγείας του ασφαλιστικού Οργανισμού. Σε περίπτωση εξάντλησης του ορίου, ο ασφαλισμένος μπορεί να ζητήσει νέο πιστωτικό όριο.

Πρόκειται για μια απαράδεκτη διατίμηση των ανθρώπινων αναγκών με κριτήριο στυγνούς οικονομικούς μέσους όρους.

Αμεσα θα μπει στο Δημόσιο Δίκτυο ο Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ), ενώ με κοινές υπουργικές αποφάσεις θα επεκταθεί στο ΙΚΑ και στους λοιπούς κατά περίπτωση οργανισμούς. Ετσι, θα γίνει ο «διαχωρισμός του ασφαλιστικού και υγειονομικού κλάδου του ΙΚΑ καθώς επίσης και του ΟΓΑ», όπως αναφέρει ο υπουργός Υγείας στη συνοδευτική του επιστολή.

Για τους φορείς που θα μπουν στο Ιδιωτικό Δίκτυο προβλέπεται η πιστοποίηση, που σίγουρα θα την πάρουν οι μεγάλοι όμιλοι, που πλέον έχουν το δικαίωμα και της προσφοράς υπηρεσιών ΠΦΥ, σύμφωνα με Προεδρικό Διάταγμα που δημοσιεύτηκε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές.

Ολα αυτά, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος τα χαρακτηρίζει υποκριτικά ως προσχώρηση των ιδιωτικών φορέων στο σύστημα και στη δημιουργία ενός αντικειμενικού, διαφανούς και ισότιμου συστήματος συνεργασίας του ιδιωτικού φορέα με το Δημόσιο.

Με το άρθρο 10 προβλέπονται κυρώσεις σε περίπτωση παραβάσεων, ενώ με το άρθρο 12 δημιουργείται ο «Οργανισμός "Εθελοντών Κοινωνία"» για την ανάπτυξη του εθελοντισμού, «του θεσμού της άτυπης φροντίδας Υγείας», όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο. Οι εθελοντικές οργανώσεις θα αναλαμβάνουν την παροχή υπηρεσιών και θα χρηματοδοτούνται από το κράτος, τις επιχειρήσεις - με τη λεγόμενη Εταιρική Ευθύνη - και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Θα αξιοποιούνται, δηλαδή, τόσο για να καλύπτουν εικονικά τα κενά που δημιουργεί η απουσία της κρατικής ευθύνης, όσο και για να εξαγνίζεται η επιχειρηματική δράση στα μάτια όλων εκείνων που θα έρχονται αντιμέτωποι με τις υποβαθμισμένες και ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες Υγείας.