Οι καίσαρες τότε, οι νεοκαίσαρες τώρα. Η καθυπόταξη και η απομύζηση των υποδουλωμένων λαών, δόγμα του ρωμαϊκού ιμπέριουμ, και όμοιο ακριβώς και το δόγμα των σημερινών κυρίαρχων του πλανήτη. Η «παξ ρομάνα» επιβίωσε τότε με το αίμα όσων την αμφισβήτησαν, η «παξ αμερικάνα» επιβιώνει σήμερα με τον ίδιο τρόπο. Θύμα ανόμων συμφερόντων και πολιτικών σκοπιμοτήτων εκείνης της εποχής υπήρξε και ο Ιησούς, τα πάθη του οποίου κορυφώνονται από απόψε στις εκκλησίες. Θύμα των ίδιων καταστάσεων σήμερα ο ταπεινός Ανθρωπος, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Αυτός που έγινε πλέον έρμαιο της σπείρας των εξουσιαστών του πλανήτη και αίρει σταυρό και οδηγείται καθημερινά σε θυσιαστήρια ανόμων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Αυτός που έχει προδοθεί από σύγχρονους Ιούδες της πολιτικής σκηνής και έχει παραδοθεί στον αφανισμό από τον μέγα Πιλάτο της εποχής μας, τον ΟΗΕ. Αυτός που κεντάται καθημερινά από τους πραιτοριανούς των νεοκαισάρων και φέρει στο κεφάλι του, σαν αγκάθινο στεφάνι, την πείνα, το λοιμό, τον πόλεμο, τον κατατρεγμό, τον εκπατρισμό, την οδύνη. «Τω καιρώ εκείνω οι στρατιώται απήγαγον τον Ιησούν έσω της αυλής, ο εστί πραιτώριον και συγκαλούσιν όλην την σπείραν. Και ενδύουσιν αυτόν πορφύραν και περιτιθέασιν αυτώ, πλέξαντες ακάνθινον στέφανον...».

Το αγκάθινο στεφάνι που φόρεσαν πέρσι τέτοια εποχή οι νεοκαίσαρες στη Γιουγκοσλαβία τη ματώνει ακόμη και στην Αιθιοπία οχτώ εκατομμύρια ψυχές ξεψυχούν από την πείνα. Και μήπως είναι οι μόνες γωνιές του πλανήτη που ο Ανθρωπος πάσχει; Η εξαθλίωση βασιλεύει πλέον στις πρώην σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, οι εμφύλιοι σπαραγμοί κυριαρχούν στην Αφρική, οι τοπικές συγκρούσεις στην Ασία και τα παιδιά του Ιράκ πεθαίνουν από την έλλειψη φαρμάκων, λόγω του εμπάργκο που έχουν επιβάλει στη χώρα οι ΗΠΑ και οι άλλοι σταυρωτές του κόσμου. Σε πορεία μαρτυρίου ολόκληροι λαοί, αλλά και όσοι «υπόδουλοι» της «νέας τάξης» επιχειρούν να κηρύξουν μια κοινωνία διαφορετική, μια κοινωνία με ειρήνη, δικαιοσύνη, με ισότητα και με ένα πιάτο φαγητό για τον καθένα. «Ο δε ηγεμών έφη. Τι γαρ κακόν εποίησεν αυτός;». Ακούν την απορία αυτή οι αρχιερείς της ολιγαρχίας και της «παγκοσμιοποίησης» και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους: Τι κακό έκανε; Μα σκέφτηκε να γκρεμίσει τον ιερό ναό του συστήματός μας. Και βλασφημεί κατά των νόμων και των προφητών μας, που ορίζουν ότι οι λίγοι πρέπει να διαφεντεύουν τους πολλούς και να τους απομυζούν! «Εξήλθεν πάλιν ο ηγεμών προς τους αρχιερείς και λέγει αυτοίς. Εγώ ουδεμίαν αιτία βρίσκω εν αυτώ. Οι δε αρχιερείς και οι υπηρέται αυτών εκραύγασαν λέγοντες. Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν»!

Και ιδού ο ταπεινός Ανθρωπος απανταχού της Γης να υφίσταται άπειρα μαρτύρια. Να πεινάει, να κρυώνει, να θερίζεται από τις αρρώστιες, να πέφτει θύμα άγριας εκμετάλλευσης, να εκπατρίζεται, να καταδιώκεται, να οδηγείται, με δυο λόγια, σε «κρανίου τόπους». Επί ξύλου κρεμάμενοι οι ταπεινοί παντού, αλλά ας ξέρουν οι υπερφίαλοι «νεοκαίσαρες» και οι άθλιοι παρακεντέδες τους ότι οι «σταυρωμένοι» δεν πρόκειται να πουν ποτέ «τετέλεσται» και να παραδώσουν το πνεύμα τους. Ζωντανοί θα μείνουν, παρά τα μαρτύριά τους και δε θα αργήσει η ώρα που θα «άρουν τις πύλες του Αδη» και «θα σχίσουν εις δύο το καταπέτασμα του ναού» της «νέας τάξης». Κι αυτή η μέρα η λαμπρή θα είναι η Ανάσταση του κόσμου όλου!