Μόλις 4 είναι οι υποψήφιοι στις σημερινές προεδρικές εκλογές, αφού η ρωσική νομοθεσία από μόνη της περιορίζει τις δυνατότητες, επιτρέποντας μόνο στα «αναγνωρισμένα» πολιτικά κόμματα να κατεβάσουν εύκολα υποψήφιο για την προεδρία. Οσοι άλλοι θέλουν να κατέβουν ως υποψήφιοι, θα πρέπει να φροντίσουν να παραδώσουν τις υπογραφές και τα στοιχεία (αριθμός ταυτότητας και διεύθυνση κατοικίας) 2 εκατομμυρίων υποστηρικτών τους. Βεβαίως, η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή φρόντισε πολύ έγκαιρα να «κόψει τα φτερά» στους πάνω από 30 επίδοξους διεκδικητές της ρωσικής Προεδρίας με διάφορα προσχήματα.

Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, στις εκλογές θα επικρατήσει άνετα ο επίσημος «διάδοχος» του Βλαντιμίρ Πούτιν, που ήδη έχει κάνει γνωστό ότι θα αναλάβει πρωθυπουργός. Τον Ντιμίτρι Μεντβέντεφ στηρίζει βασικά το κυβερνητικό κόμμα της «Ενιαίας Ρωσίας», ενώ δίπλα της προστίθενται κι άλλες «καθεστωτικές» πολιτικές δυνάμεις, όπως η «Δίκαιη Ρωσία», το Αγροτικό Κόμμα, η «Ενωση Πολιτών», οι «Οικολόγοι» κ.ά.

Ο 42χρονος Α` αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης, Ντ. Μεντβέντεφ, και πρόεδρος του ρώσικου ενεργειακού κολοσσού «Γκάζπρομ», υπόσχεται να ακολουθήσει το λεγόμενο «Σχέδιο του Πούτιν», δηλαδή την εσωτερική κι εξωτερική πολιτική του προκατόχου του. Υπογραμμίζει την ανάγκη εκσυγχρονισμού και ανανέωσης των υποδομών της χώρας, υποσχόμενος παραπέρα βοήθεια στο μεγάλο κεφάλαιο. Οι διακηρύξεις του στηρίζονται στη λογική της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας, με το επιχείρημα της διαμόρφωσης μιας «νέας μεσαίας τάξης», όπου θα ενταχθεί το 70% των Ρώσων.

Ο Μεντβέντεφ τάχθηκε υπέρ της «ενεργού, επιθετικής υποστήριξης» των σχεδίων του ρωσικού κεφαλαίου στο εξωτερικό, σημειώνοντας πως στα σχέδια της ρωσικής κυβέρνησης θα πρέπει να είναι η υποστήριξη στις εξαγωγές ρωσικών κεφαλαίων, στην εξαγωγή ρωσικής τεχνολογίας στο εξωτερικό, όπως και η στήριξη στην εφαρμογή νέων τεχνολογιών στη χώρα. Στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Βελιγράδι, επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις που γίνονται, ότι είναι άνθρωπος «χαμηλότερων τόνων», αλλά κινείται σταθερά στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των κεφαλαιοκρατών της χώρας του, που χάραξε ο Β. Πούτιν.

Οι δημοσκοπήσεις τού δίνουν ποσοστά από 67% έως 73% κι έτσι το ενδιαφέρον περιορίζεται στις μετεκλογικές διεργασίες και κυρίως στο πόσο «πιστός» θα φανεί στη «γραμμή Πούτιν», κι αν το «κέντρο» των πολιτικών αποφάσεων θα παραμείνει στη ρωσική Προεδρία, ή θα μετακινηθεί στον ρωσικό «Λευκό Οίκο», όπου στεγάζεται η ρωσική κυβέρνηση, στην οποία, όπως όλα δείχνουν, θα προεδρεύει ο Β. Πούτιν.

Οι απαντήσεις που δίνονται σε αυτά τα ερωτήματα ποικίλλουν και θα απασχολήσουν μελλοντικά.

Δύο ακόμη υποψήφιοι εκπροσωπούν αστικές πολιτικές δυνάμεις. Πρόκειται για τον εθνικιστή και λαϊκιστή Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι, που στηρίζεται από το Φιλελεύθερο - Δημοκρατικό Κόμμα Ρωσίας (οι δημοσκοπήσεις τού δίνουν μεταξύ 11% και 13%) και τον Αντρέι Μπογκντάνοφ, πρόεδρο του «Δημοκρατικού Κόμματος», τον μόνο που κατάφερε να περάσει το «σκόπελο» της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής και να εκπληρώσει το γράμμα του νόμου, δηλαδή να συγκεντρώσει 2 εκατομμύρια υπογραφές σε τουλάχιστον 40 περιοχές της χώρας (με τέτοιον τρόπο, ώστε από κάθε περιοχή της Ρωσίας να μην υπάρχουν πάνω από 50 χιλιάδες υπογραφές). Ο τελευταίος έγινε γνωστός στη Ρωσία όχι για τη δράση και τις θέσεις του ίδιου ή του κόμματός του, αλλά για την εμπλοκή του στις χρηματιστικές «πυραμίδες» την εποχή Γιέλτσιν, όπως και για τη δημόσια πρόσφατη παραδοχή ότι είναι επικεφαλής της μασονικής στοάς στη Ρωσία. Οι δημοσκοπήσεις τού δίνουν κοντά στο 1,5%.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί πως ο Μπορίς Νεμτσόφ, που είχε ανακοινώσει την υποψηφιότητά του ως εκπρόσωπος του κόμματος «Ενωση δεξιών δυνάμεων», παραιτήθηκε στην πορεία, ενώ ο καταγεγραμμένος ως «φιλο-δυτικός» πρώην πρωθυπουργός Μιχαήλ Κασιάνοφ, που συγκέντρωσε επίσης 2 εκατομμύρια υπογραφές, ακυρώθηκε, αφού σ' αυτές βρέθηκε μεγάλος αριθμός ψευδών στοιχείων (άνω του 15%) των υποστηρικτών του.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) εκπροσωπεί ο Πρόεδρός του, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, κι οι δημοσκοπήσεις τού δίνουν από 13% έως 16%. Ο υποψήφιος του ΚΚΡΟ κάνει λόγο για:

Τρία «βήματα» του λαϊκού Προέδρου: Προστασία παιδικής ηλικίας, επανεξέταση των αντιλαϊκών νόμων, εγγύηση των δικαιωμάτων των πολιτών. Τρία βασικά καθήκοντα της 1ηςτετραετίας: Εθνικοποίηση φυσικού πλούτου και στρατηγικών τομέων της οικονομίας (ηλεκτρική ενέργεια, πολεμική βιομηχανία, τομέας πετρελαίου και φυσικού αερίου, μεταφορών, επικοινωνιών). Καταπολέμηση της φτώχειας. Επιστροφή της Ρωσίας στην παγκόσμια πολιτική. Τρεις βασικοί στόχοι του λαϊκού Προέδρου: Ο άνθρωπος στο επίκεντρο της κρατικής πολιτικής. Εξασφάλιση της τεχνολογικής ηγεμονίας της χώρας. Πέρασμα στην πλήρη λαϊκή εξουσία (αποτελεσματικό σύστημα κρατικής εξουσίας κι αυτο-οργάνωσης του λαού).

Ως «πρότυπο» κοινωνικής και οικονομικής εξέλιξης στο προεκλογικό πρόγραμμα του Γκ. Ζιουγκάνοφ αναφέρεται η Κίνα, την οποία επισκέφτηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Από τη μεριά του, το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΡ) χαρακτήρισε τις προεδρικές εκλογές ως «πολιτική φάρσα» και «θεωρεί πως η συμμετοχή, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, του υποψηφίου του ΚΚΡΟ και το κάλεσμά του για τίμιες εκλογές, είναι πολιτικό λάθος, που σπέρνει αυταπάτες στις μάζες και αποπροσανατολίζει από τις δοκιμασμένες μορφές του αγώνα τόσο για τα συμφέροντα των ανθρώπων της δουλειάς, όσο και για την εγκαθίδρυση της σοβιετικής εξουσίας». Ιδιαίτερη κριτική αναφορά γίνεται στη δήλωση στο πρακτορείο «ΙΤΑΡ - ΤΑΣΣ», που έκανε ο Γκ. Ζιουγκάνοφ στις 21/1/2008, πως «οι εποχές των πολέμων και των επαναστάσεων έχουν περάσει». Το ΚΕΚΡ - ΚΚΡ συστήνει λευκό - άκυρο ή αποχή (αφού κρατηθεί το «δελτίο συμμετοχής» στις εκλογές, ώστε να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη νόθευση του αποτελέσματος).

Αξίζει να σημειωθεί πως ανάμεσα στους υποψηφίους που αποκλείστηκαν από την Κεντρική Εκλογική Επιτροπή (ΚΕΕ) είναι και ο Ολεγκ Σένιν, ο οποίος το 1991 ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ενωσης (ΚΚΣΕ), ενώ σήμερα είναι πρόεδρος κόμματος που φέρει τον τίτλο του ΚΚΣΕ. Ο Ο. Σένιν (να θυμίσουμε ότι είχε φυλακιστεί μετά την αντεπανάσταση την περίοδο 1991 - 1992 με την κατηγορία της στήριξης της «Κρατικής Επιτροπής Εκτακτης Ανάγκης») απορρίφθηκε από την ΚΕΕ με το αστείο επιχείρημα ότι δήλωσε στην αίτησή του ως «επαγγελματική απασχόληση» την κοινωνικο-πολιτική του ιδιότητα κι όχι «συνταξιούχος».

Ενα νέο ΕΑΜ γίνεται ιστορική αναγκαιότητα για την ελληνική πατρίδα και το χάος της. Η γερμανική κατοχή του 1941 ήταν ανοιχτή πολεμική έκφραση του χρηματιστικού κεφαλαίου με τη μορφή του ναζισμού. Σήμερα η σιδερόφραχτη έκφραση του χρηματιστικού κεφαλαίου γίνεται με τη μορφή θεσμικών ιμπεριαλιστικών οργανώσεων (ΝΑΤΟ - ΕΕ), με τη μορφή εθελούσιας υποταγής εθνών, κρατών και λαών πίσω από το διάφανο πέπλο μιας εκφυλισμένης ελευθεριότητας.

Για να σταματήσει το αίσχος της μετατροπής των παιδιών της Ελλάδας σε μισθοφόρους ενταγμένους σε ιμπεριαλιστικά εκστρατευτικά σώματα για την προστασία των συμφερόντων του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου πάνω σε λαούς. Μέσα από τη συγκρότηση του παλλαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σώζεται η πατριωτική τιμή της Ελλάδας και σταματά ο συνεχιζόμενος εκφυλισμός των Ελλήνων σε δειλούς κι υποταγμένους πένητες από τη μια και σε αλαζόνες πλουσιοπάροχους από την άλλη.