«Ναι», απάντησε το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και πρόσθεσε: «Πρέπει η Ελλάδα να συμμετέχει, γιατί συμμετέχει και η Τουρκία»..!

Κατά τα λοιπά, το ΠΑΣΟΚ υποδύεται τον πολιτικό φορέα που τάσσεται - τάχα μου - κατά της αναγνώρισης της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου...

*

Αλήθεια, πώς και δε σκέφτηκε ο κ. Χρυσοχοΐδης να μας προτείνει οι Ελληνες φαντάροι με μπαλάσκες και όλα τα σχετικά να ριχτούν κατά του... Κουρδιστάν;

Αν δεν το γνωρίζει, περίπου 10.000 Τούρκοι στρατιώτες έχουν περάσει τα σύνορα με το Ιράκ και βρίσκονται ήδη εκεί.

Πώς το αντέχουν στη Χαριλάου Τρικούπη να λείπει η Ελλάδα από ένα σημείο στο οποίο βρίσκεται η Τουρκία;...

*

Δεν είναι η πρώτη (και δε θα είναι η τελευταία) φορά που ο «τουρκικός μπαμπούλας» αξιοποιείται για να δικαιολογηθούν μια σειρά πολιτικές ατιμίες.

Το ίδιο έργο το είχαμε δει και το 1999. Η συμμετοχή της Ελλάδας στο στυγερό έγκλημα των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας εξηγήθηκε, τότε, και στο όνομα του να μην αφεθεί «κενό» από πλευράς Ελλάδας, διότι τότε θα το κάλυπτε η Αγκυρα...

*

Η τακτική του ΠΑΣΟΚ είναι τακτική και της ΝΔ. Κάθε φωνή που διαμαρτύρεται για τη δράση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, κάθε αντίσταση ενάντια στη σύμπλευση της Ελλάδας με τον ευρωενωσίτικο ή ΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, εισπράττει την εξής περίπου «γαλαζοπράσινη» απάντηση:

«Και τι θέλετε; Να περιθωριοποιηθούμε; Να φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ; Μα αν φύγουμε από το ΝΑΤΟ ή την ΕΕ ποιος θα μας προφυλάξει από την Τουρκία, που μπορεί να μας επιτεθεί;»..!

Η κινδυνολογία της αδυναμίας στον ανταγωνισμό με την Τουρκία και η επιχειρηματολογία του θύτη, που διεκδικεί μερίδιο από το πλιάτσικο, σε όλο τους το μεγαλείο.

*

Η επίκληση της τουρκικής απειλής, που αξιοποιείται ανέκαθεν ως ένα επιπλέον «επιχείρημα» υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, παρουσιάζει μια ακόμα ενδιαφέρουσα πλευρά. Την ομολογία - όσο κι αν φαντάζει οξύμωρο - ότι η άθλια προπαγάνδα που χρησιμοποιείται σε αυτήν την κατεύθυνση δεν είναι τίποτα άλλο πέραν αυτού ακριβώς: Μια άθλια προπαγάνδα!

Αντί άλλης απόδειξης καταγράφουμε τη δήλωση του Κ. Σημίτη, όπως έγινε στην Ουάσιγκτον, στις 19/4/99:

«Εν πάση περιπτώσει - είχε πει τότε ο πρωθυπουργός - όσον αφορά το θέμα του Κοσσυφοπεδίου, η συνεργασία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία πιστεύω είναι απόλυτα ικανοποιητική»!

Πρόκειται για τοποθέτηση - αψευδή μάρτυρα των παιχνιδιών στα οποία επιδίδονται οι ολιγαρχίες ένθεν κακείθεν του Αιγαίου.

*

Επομένως, τη στιγμή που μπροστά στον ελληνικό λαό οι δικομματικές κυβερνήσεις επικαλούνται τον τουρκικό κίνδυνο σαν την αιτία που τις αναγκάζει να συμμετέχουν στο έγκλημα (κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Κοσσυφοπεδίου, του Ιράκ, του Αφγανιστάν κλπ), την ίδια εκείνη στιγμή, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παρουσιάζονται ενώπιον των ΝΑΤΟικών και ευρωενωσίτικων «συμμάχων» για να εξάρουν το ρόλο της Τουρκίας (!) με την οποία - διά στόματος ενός τέως πρωθυπουργού - συνεργάζονται «ικανοποιητικά» (και) στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου!

*

Εδώ αξίζει να το υπενθυμίσουμε: Μερικούς μήνες αργότερα από την παραπάνω δήλωση Σημίτη, όταν οι γλώσσες είχαν λυθεί ακόμα περισσότερο, οι τότε κυβερνώντες αποδεικνύονταν όλο και λιγότερο φειδωλοί όσον αφορά την «καλή» συνεργασία τους με τον... «μπαμπούλα».

Συγκεκριμένα, και όπως μας πληροφορούσε σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» (28/8/99), ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου του κ. Σημίτη, η Ελλάδα και η Τουρκία θα μπορούσαν, όπως πρότεινε, «να αναλάβουν συμπληρωματικούς ρόλους στα Βαλκάνια» και, παράλληλα, «να διεκδικήσουν ένα σοβαρό μερίδιο από τις οικονομικές και επιχειρηματικές ευκαιρίες που εμφανίζονται κατά την ανοικοδόμηση του Κοσσόβου και την ανασυγκρότηση των οικονομιών των χωρών της περιοχής»!

*

Και δεν ήταν μόνο οι «μπίζνες» που άρχισαν (από τότε) να προετοιμάζονται με τη σύμμαχο Τουρκία.

Αφού η ελληνική ολιγαρχία συνεργάστηκε άψογα με την Αγκυρα κατά τη διάρκεια του βρώμικου πολέμου, αφού «χέρι χέρι» συμμετείχαν η άρχουσα τάξη, και της από δω και της από εκεί πλευράς, σε ένα παιχνίδι αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια, η πλουτοκρατία της Ελλάδας έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι ούτε καν τα ελληνικά σύνορα, ούτε καν η αμφισβήτησή τους από την Τουρκία, δε θα αποτελούσαν εμπόδιο για τη μεγαλύτερη σύσφιξη των... οικονομικών σχέσεων.

Τη βαθιά «πατριωτική» αυτή θέση, ανέλαβε να διατυπώσει ο υπουργός Εξωτερικών με συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ» στα τέλη Σεπτέμβρη '99:

«Για τις χώρες οι οποίες συνεργάζονται σε παγκόσμια κλίμακα, τα ζητήματα που δημιουργούν τα μεταξύ τους σύνορα και οι μεταξύ τους θάλασσες, δεν μπορεί να είναι πολύ σημαντικά» (!), τόνισε τότε ο κ. Γ. Παπανδρέου, αναφερόμενος στις αιτιάσεις της Τουρκίας σχετικά με τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, καθώς και στο σύνολο των ελληνοτουρκικών διαφορών...

*

Κατόπιν αυτών νομίζουμε ότι γίνεται πλήρως αντιληπτό ποια είναι η αξία που δίνουν στα σύνορα οι πολιτικοί ταγοί της ολιγαρχίας, σε μια περίοδο μάλιστα που τα σύνορα αλλάζουν με δραματικό τρόπο στα Βαλκάνια.

Στα 1,7 δισ. ευρώ ανήλθαν τα κέρδη της Εθνικής Τράπεζας το 2007, πάνω από 70% η αύξησή τους έναντι της περσινής αντίστοιχης περιόδου.

Καθόλου άσχημα για μια χώρα που το 20% του λαού της ζει με εισοδήματα κάτω του ορίου της φτώχειας και μέγιστη απόδειξη ότι στον όμορφο και αγγελικά πλασμένο κόσμο μας, όσο περισσότερη και δραματικότερη η φτώχεια των πολλών τόσο μεγαλύτερη και προκλητικότερη η χλιδή των λίγων...

Το 93% της παγκόσμιας παραγωγής οπίου γίνεται στο Αφγανιστάν. Το 90% και πλέον της διακίνησης ναρκωτικών προς την Ευρώπη γίνεται από το Κόσσοβο. Είναι προφανές: Οι Αμερικάνοι έπιασαν τα «πόστα»!