Η οδική ασφάλεια ήταν θέμα «πρώτης προτεραιότητας» για τη «νέα διακυβέρνηση» από το 2004 κατά δημόσια δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Τέσσερα χρόνια μετά, η Ελλάδα εξακολουθεί να κατέχει τα αρνητικά πρωτεία στην Ευρώπη, με τουλάχιστον 1.500 νεκρούς κάθε χρόνο, κατά δήλωση του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών - Επικοινωνιών Κ. Χατζηδάκη. Συνεπώς, η επίδοση της κυβέρνησης σε ένα θέμα «πρώτης προτεραιότητας» βαθμολογείται με το απόλυτο «μηδέν», παρά την ψήφιση του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) με τα εξοντωτικά χρηματικά πρόστιμα. Οι νέες «δράσεις», που εξήγγειλε ο υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών για την αντιμετώπιση ενός τόσο σοβαρού προβλήματος, εξαντλούνται στην «ευγενική χορηγία» τηλεοπτικού χρόνου από τους μεγαλοκαναλάρχες, για τη δίμηνη προβολή τεσσάρων μηνυμάτων που αφορούν τη χρήση ζώνης ασφαλείας στα αυτοκίνητα, κράνους στις μοτοσικλέτες, καθώς και την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Εκτός από την... αφιλοκερδή συνδρομή των ιδιωτών, η κυβέρνηση θα διαθέσει και 3 εκατ. ευρώ για την υλοποίηση «προγράμματος προβολής για την οδική ασφάλεια». Να ελπίζει, άραγε, στ' αλήθεια η κυβέρνηση ότι με αυτές τις «δράσεις» μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα τόσο πολυσύνθετο πρόβλημα, που αρχίζει από το οδικό δίκτυο και φτάνει μέχρι τον τρόπο απόκτησης «διπλώματος»; Μάλλον όχι. Απλά επιχειρεί με αυτό τον τρόπο να συγκαλύψει τις εγκληματικές ευθύνες της πολιτικής που εφαρμόζεται χρόνια τώρα από τις κυβερνήσεις της δικομματικής εναλλαγής και στο θέμα της οδικής ασφάλειας.

Ενα από τα πυροτεχνήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να χρυσώσει το χάπι της κατεδάφισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων είναι η δημιουργία του περιβόητου «κουμπαρά» για την «αλληλεγγύη των γενεών». Πέρα από την απύθμενη υποκρισία για τους νέους που την ίδια στιγμή έχει αλυσοδέσει σε έναν εργασιακό μεσαίωνα, το ζήτημα είναι ότι τον κουμπαρά θα τον «γεμίσουν» και πάλι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα είτε με το 4% του ΦΠΑ είτε με το 10% των Ταμείων που έχουν «κοινωνικούς πόρους». Ποιοι δεν πληρώνουν και πάλι τίποτα; Οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που προφανώς δείχνουν αλλιώς την αλληλεγγύη τους στους νέους... Κι όμως αν κατέβαλλαν το 10% των υπερκερδών τους - που μόνο το 2007 ξεπέρασαν τα 11 δισ. ευρώ - ο «κουμπαράς» θα γέμιζε και με το παραπάνω... Γιατί, λοιπόν, δε συνεισφέρει το μεγάλο κεφάλαιο; ρωτήθηκε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ιδού η ...αποστομωτική απάντηση: «Οι αποκρατικοποιήσεις, οι μετοχοποιήσεις γίνονται από το δημόσιο προς το ιδιωτικό κεφάλαιο. Το ιδιωτικό κεφάλαιο καταβάλλει χρήματα για να αγοράσει μέρος των επιχειρήσεων. Από αυτό το κεφάλαιο λοιπόν, ένα ποσοστό, θα πηγαίνει σε αυτό το Ταμείο (σ.σ. «αλληλεγγύης»)(!). Καταλάβαμε: Το κεφάλαιο είναι ο μεγάλος και πολλαπλώς κερδισμένος από τις «μεταρρυθμίσεις».