Στις 7 του Μάρτη ξεκίνησε το 10ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το Φεστιβάλ μεγαλώνει και δείχνει τα σημάδια των παιδικών ασθενειών. Ο αποκλεισμός αρκετών ελληνικών ταινιών δημιούργησε ένα αντίπαλο ρεύμα.

Στην τελετή έναρξης η διευθύντρια του Φεστιβάλ, Δέσποινα Μουζάκη, διαπίστωσε την ανάπτυξή του, την ποιοτική του άνοδο, χάρη «στη σκληρή δουλειά του καλλιτεχνικού διευθυντή, Δημήτρη Εϊπίδη». Εκείνος μίλησε για τον αριθμό των ταινιών που έχουν προβληθεί, με μια «λογιστική» αντίληψη για τον πολιτισμό, και όχι βάσει του πόσες ταινίες ήταν καλές - κινηματογραφικές και πόσες καθαρά τηλεοπτικές.

Με το ντοκιμαντέρ της Λυδίας Καρρά «Μια ζωή, μια εποχή. Μιχάλης Κακογιάννης» ξεκίνησε το Φεστιβάλ. Μια περιγραφική ταινία, γεμάτη μαρτυρίες σημαντικών καλλιτεχνών: Γιώργος Αρβανίτης, Ουόλτερ Λάσαλι, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Σαρλότ Ράμπλινγκ, κ.ά. Ελειπαν όμως οι απαντήσεις στα γιατί και στα πώς ο Κακογιάννης έφτασε σε αυτή την εκπληκτική κινηματογραφική και θεατρική δημιουργία. Χρειάζεται μια βαθύτερη μελέτη του έργου του Κακογιάννη.

Προβολές σε έξι αίθουσες πραγματοποιούνται στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Οι περισσότερες ταινίες «πνίγονται» από τηλεοπτική αισθητική. Μερικές όμως ξεχωρίζουν.

Θα αναφέρουμε τρεις ταινίες που είχαν ενδιαφέρον. Η ταινία της Εβα Βέμπερ «Η πόλη των γερανών» μιλά ποιητικά για τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Γερανοί, άνθρωποι, αεροπλάνα, ψηλά κτίρια είναι «πρωταγωνιστές» ενός χορευτικού θεάματος, που δίνει μια γοητευτική άποψη των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Αυτή η ομορφιά κρύβεται πίσω από το απρόσωπο, την αλλοτρίωση στον αστικό χώρο.

Η σαγηνευτική και ανθρώπινη ταινία του Ιάπωνα Καζούγια Γιομαντά «Πούουντζι» θυμίζει τις εθνογραφικές ταινίες στη δεκαετία του 1970. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί τη ζωή μιας μικρής νομάδας στη Μογγολία και φτιάχνει το πορτρέτο της με την αφήγηση ενός Ιάπωνα περιηγητή. Ουσιαστικά, σκιαγραφεί, με αδιόρατες πινελιές, τη σύγχρονη Μογγολία, δείχνοντας τις αντιφάσεις, την ομορφιά, την απλή ζωή και τις βαθιά ανθρώπινες συμπεριφορές.

Η ταινία που μας εξέπληξε ευχάριστα είναι η ισλανδική «Στην άκρη του κόσμου», των Αρι Αλεξάντερ - Εργκις Μάγκνουσον. Η βία και ο βιασμός που έζησαν κάποια παιδιά, σε ένα άσυλο στην κοινότητα Μπρέιδαβικ, τη δεκαετία του 1950, αποτυπώνεται με όμορφο αλλά και σκληρό τρόπο, συγχρόνως. Οι αφηγήσεις, τα παλιά ντοκουμέντα, οι φωτογραφίες, το άσυλο, μονταρισμένα με το αϊζενσταϊνικό μοντάζ, δίνουν τη δυνατότητα να βρούμε τη συνιστώσα αυτών των αφηγήσεων, τη δική μας ιδεολογική θέση και να αντιδράσουμε. Εξαιρετική ταινία που αποδεικνύει ότι το κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ μπορεί να συγκινήσει και να αποτελεί έργο υψηλής αισθητικής.

Ξεκινά αύριο και ολοκληρώνεται στις 15/3, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, η ετήσια Αρχαιολογική Συνάντηση για τις ανασκαφές του 2007 στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Θα γίνουν 105 ανακοινώσεις, ενώ θα παρουσιαστεί ο εικοστός τόμος των πρακτικών που αναφέρεται στις ανασκαφές του 2006. Να σημειωθεί ότι η ιδιαίτερη σημασία της φετινής 21ης συνάντησης έγκειται στην παρουσίαση πληθώρας νέου αρχαιολογικού υλικού, στη δημοσιοποίηση εξαιρετικής σημασίας αποκαλύψεων και στη διατύπωση επιστημονικών ερμηνειών για τα αρχαία μνημεία. Οι αρχαιολόγοι από το ΑΠΘ και των Βορειοελλαδίτικων Εφορειών Αρχαιοτήτων καλύπτουν με το έργο τους έναν τεράστιο χώρο, από την Καστοριά έως τον Εβρο.

Για δύο τελευταίες εβδομάδες θα παίζεται ακόμη ο τσεχοφικός «Βυσσινόκηπος» στο «Αμφι-Θέατρο». Ακολουθεί στα τέλη του Μάρτη, σε πανελλήνια πρώτη, για 15 μόνο παραστάσεις, μια ιδιότυπη σύνθεση του πιο πολυπαιγμένου Γάλλου συγγραφέα Ερίκ - Εμμανουέλ Σμιτ με τίτλο «Η ζωή μου με τον Μότσαρτ», σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, μετάφραση Τέτας Χατζηχρήστου - Φυσσούν, επιμέλεια χώρου - βίντεο Πάρη Μέξη, φωτισμούς Μελίνας Μάσχα. Το έργο αφορά σε υποτιθέμενες επιστολές του συγγραφέα προς τον Μότσαρτ, στις οποίες ο μεγάλος συνθέτης απαντά με μουσική του. Μοναδικός επί σκηνής ερμηνευτής ο Πέτρος Φυσσούν, θα πλαισιώνεται ακουστικά με οπερατικές άριες και συμφωνική μουσική -αποσπάσματα αριστουργηματικών έργων του Μότσαρτ. Στην πρώτη παρουσίαση του έργου, που έγινε στις Βρυξέλλες (Μέγαρο Καλών Τεχνών), τις επιστολές προς τον Μότσαρτ διάβαζε ο ίδιος ο συγγραφέας.

Σε 24ωρη απεργία κατεβαίνει σήμερα ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ, διαμαρτυρόμενος για την πρόθεση της κυβέρνησης να μεταστεγάσει το υπουργείο στις ακατάλληλες πρώην καπναποθήκες του Κεράνη στο Ρέντη.

Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι το κτίριο παρουσιάζει πλήθος παραβιάσεων του πολεοδομικού και κτιριοδομικού κανονισμού, ενώ θα επιβαρυνθεί κυκλοφοριακά η επιβαρυμένη ευρύτερη περιοχή του Ρέντη. Σημειώνουμε ότι στα κυβερνητικά σχέδια είναι η συστέγαση στο ίδιο κτίριο και του υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ!

Προσθέτουν ότι η μεταστέγαση προκαλεί ερωτήματα για το μέλλον των ακινήτων του ΥΠΠΟ στην Πλάκα, του πρώην ξενοδοχείου «Ακροπόλ» και του κτιρίου στην οδό Μπουμπουλίνας, σημειώνοντας ότι «το ιστορικό κέντρο της Αθήνας αποκαθάρεται από συμβολισμούς και αναφορές και παραδίδεται προς εκμετάλλευση στην ιδιωτική πρωτοβουλία». Επίσης ενώνουν τη φωνή τους «με τους άλλους εργαζόμενους ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση», τονίζοντας ότι μεταξύ των θιγόμενων είναι και οι αορίστου χρόνου υπάλληλοι του ΥΠΠΟ και οι χιλιάδες συμβασιούχοι του.

Οι απεργοί θα συγκεντρωθούν σήμερα στις 10πμ στην Ακρόπολη, ενώ συνεχίζουν με 48ωρη απεργία στις 19 και 20/3.