-- Ποιο ήταν το τοπίο της παιδικής σου ηλικίας;

-- Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ηράκλειο Κρήτης το 1983. Τα πρώτα μου ακούσματα στο σπίτι ήταν από το ραδιόφωνο, η λαϊκή και ελαφρολαϊκή μουσική της εποχής (Αλεξίου, Μαρινέλλα, Καζαντζίδης). Σπούδασα στο Ελληνικό Ωδείο πιάνο και θεωρητικά και συμμετείχα στη χορωδία του Δήμου Ηρακλείου, με την οποία δώσαμε συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ετσι είχα και την ευκαιρία να συνεργαστώ και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Μεγαλώνοντας, ανοίχτηκε και το μουσικό τοπίο και ανακάλυψα τη ροκ σκηνή όχι μόνο της Ελλάδας, την τζαζ, τα παλιά λαϊκά, τους μεγάλους Χατζιδάκι και Θεοδωράκη. Οταν ήρθα στην Αθήνα γνώρισα την εναλλακτική μουσική, ιδιαίτερα τις μικρές μπάντες που δυστυχώς κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να προβάλει (Μόντρεκ, Λοκομόντο, Σούπερ Στέρεο...). Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα για την παραδοσιακή μουσική του τόπου μας αλλά και άλλων χωρών (Τουρκία, Αρμενία κτλ.).

-- Πότε άρχισες να τραγουδάς;

-- Το τραγούδι υπήρχε στη ζωή μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά επαγγελματικά από το 2000. Αρχισα τότε να τραγουδώ σε λαϊκά πάλκα και ρεμπετάδικα διαμορφώνοντας το ρεπερτόριό μου και μαθαίνοντας πώς να διαχειρίζομαι τη λαϊκή μουσική. Βέβαια για να γίνεις μια πραγματικά λαϊκή τραγουδίστρια προϋποθέτει χρόνια τριβής και πολλά «γαλόνια»! Είχα την τύχη να συνεργαστώ με σημαντικούς καλλιτέχνες (Σαββόπουλος, Παπάζογλου, Μάλαμας, Βιτάλη, Λιδάκης, Μαμαγκάκης, Πασχαλίδης και πρόσφατα ο Στάμος Σέμσης). Το 2006 κυκλοφόρησε ο προσωπικός μου δίσκος «Καλημέρα», όπου τα περισσότερα τραγούδια τα έχω γράψει η ίδια, αλλά έφτιαξα και κάποια άλλα σε συνεργασία με δύο νέα επίσης παιδιά, τον Νίκο Ζουρνή και τον Χάρη Μανουσάκη. Το 2007 ηχογράφησα σε επανεκτέλεση τους δίσκους του Μαμαγκάκη «Κέντρο Διερχομένων» και «Στεναγμός Πολίτης». Επίσης, έχω συμμετάσχει σε δουλειές του Μάλαμα, του Δ. Παπαδόπουλου και του Πασχαλίδη.

-- Ποιες θα μπορούσες να πεις ότι είναι οι αγαπημένες σου φωνές;

-- Πολλές, θα μπορούσα να πω πολλούς καλλιτέχνες που μ' έχουν επηρεάσει όχι μόνο ως προς τη φωνή αλλά και με την προσωπικότητά τους. Ενδεικτικά αναφέρω τις Μοσχολιού, Εσκενάζυ, Νίνου, Φ. Νταντωνάκη, Αλεξίου, Βιτάλη, Φεϊρούζ, Ουμ Κασούμ, Μερσέντες Σόσα, Εντίθ Πιαφ, αλλά και τους Τομ Ουέιτς και Νικ Κέιβ.

-- Πώς βλέπεις σήμερα το λαϊκό τραγούδι;

-- Λόγω αλλαγής της εποχής και των δεδομένων, έχει αλλάξει και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το λαϊκό τραγούδι. Δηλαδή, δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει μπουζούκι σ' ένα κομμάτι για να θεωρηθεί λαϊκό. Εξίσου λαϊκά είναι και τα τραγούδια του Μάλαμα, του Ορφέα Περίδη, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, όπως λαϊκά θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε οτιδήποτε επηρεάζει και εκφράζει το λαϊκό αίσθημα, άσχετα με την ενορχήστρωση ή τον ήχο. Η χιπ χοπ ή η εναλλακτική ροκ σκηνή (Αγγελάκας, Παυλίδης, Ρόδες) αποτελούν εξίσου ισχυρά ερεθίσματα για τη νεολαία και απευθύνονται σε ανθρώπους που επιζητούν κάτι περισσότερο στην καθημερινότητά τους από τον μικρόκοσμό τους. Λαϊκά δεν είναι ούτε τα μπουζούκια ούτε ο απαραίτητα εύκολος στίχος. Νομίζω λοιπόν ότι η ίδια η εποχή έχει δημιουργήσει το τραγούδι που την εκφράζει. Χωρίς στομφώδεις και επιβλητικές αναφορές σε οράματα και αγώνες, χωρίς όμως και ευτελή δημιουργήματα «τύπου» λαϊκού, που ακούμε στα πλέι λιστ των ραδιοφώνων. Υπάρχουν αξιόλογοι τραγουδοποιοί και συνθέτες που γράφουν λαϊκά τραγούδια με τρόπο σημερινό και άμεσο, απευθυνόμενοι στη σημερινή νέα γενιά και τη γενιά που έρχεται, όπως και φωνές έτοιμες να μεταφέρουν αυτά τα τραγούδια στον κόσμο.