Σύμφωνα με τα όσα είπε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, στο Συνέδριο της ΟΣΠΑ, ο λαός μετράει διαρκώς νίκες και θα μετρήσει κι άλλες το επόμενο διάστημα. Οπως είπε, η συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 δεν πέρασε όπως πιστεύει ο ΣΥΝ, το ίδιο πιστεύει και για το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, ότι δε θα περάσει, το ίδιο και για τη «συρρίκνωση της Ολυμπιακής». Του διαφεύγουν ωστόσο ορισμένες κρίσιμες λεπτομέρειες. Ανεξαρτήτως του άρθρου 16, η ραγδαία εμπορευματοποίηση της Παιδείας συνεχίζεται. Ο αντιασφαλιστικός νόμος πατάει σε προηγούμενους που εφαρμόζονται κανονικά, έχοντας ήδη πετσοκόψει ασφαλιστικά δικαιώματα. Οσο για την «Ολυμπιακή» αυτή έχει ήδη συρρικνωθεί και οδεύει προς την ιδιωτικοποίηση. Φυσικά και δεν είναι μοιραίο να συμβαίνουν όλα αυτά. Η απόκρουση όμως επιθέσεων, η ματαίωση αντιλαϊκών αντεργατικών σχεδιασμών, προϋποθέτει κίνημα ισχυρό, αποφασισμένο να συγκρουστεί με τη στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όποια κυβέρνηση κι αν την εφαρμόζει. Οσο για εκτιμήσεις, όπως ότι «καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να χαράζει στρατηγική ερήμην της κοινωνίας και να πηγαίνει κόντρα στη λαϊκή βούληση», τις διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα. Φυσικά και μπορεί κι αυτό πράττει κάθε κυβέρνηση που ενεργεί για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Στο βαθμό που η «κοινωνία» και η «λαϊκή βούληση» δεν εκφράζονται με όρους κινήματος ταξικά προσανατολισμένου, αποφασισμένου να την ανατρέψει.
Επίσης, ο Αλ. Τσίπρας θίχτηκε που ο κ. Μπαρό «συμπεριφέρεται όχι σαν εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά σαν ατζέντης δύο - τριών μεγάλων αεροπορικών εταιρειών». Ομως το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, που τόσο ένθερμα υπερασπίζονται στον ΣΥΝ, στήθηκε και υπάρχει ακριβώς για να εκπροσωπεί μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, όχι τους λαούς της Ευρώπης. Ετσι, δεν παρεκτρέπεται απ' το ρόλο του ο κ. Μπαρό. Τον υπηρετεί όσο καλύτερα μπορεί.
Οσο για το κάλεσμα του προέδρου του ΣΥΝ προς την κυβέρνηση να αποκτήσει «στρατηγική στις αερομεταφορές, με έναν ισχυρό αποτελεσματικό δημόσιο αερομεταφορέα» επισημαίνουμε, αφ' ενός, ότι η κυβέρνηση έχει στρατηγική, τη δοσμένη, υπαγορευμένη από τις ευρωενωσιακές συνθήκες και κατευθύνσεις (πολλές εκ των οποίων ο ΣΥΝ ψήφισε) και, αφ' ετέρου, την παράλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στις ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Μ' αυτές κ. Τσίπρα τι προτείνετε να γίνει; Να συνυπάρχουν αρμονικά με έναν «ισχυρό αποτελεσματικό δημόσιο αερομεταφορέα»; Οσο αρμονικά μπορεί να συνυπάρξουν οι λύκοι με τα πρόβατα στο ίδιο μαντρί;
«Οταν εμείς μιλάμε για το Ασφαλιστικό και κατακεραυνώνουμε τη ΝΔ, δεν έχουμε στην καμπούρα μας το νομοσχέδιο Γιαννίτση ή το νόμο Ρέππα ή μια συλλογική σύμβαση που δίνει ψίχουλα στους χαμηλόμισθους»... Τάδε έφη Δ. Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, χτες. Στην καμπούρα τους ναι, πράγματι, δεν τα έχουν όλα αυτά. Αγκαζέ όμως είχαν και έχουν αυτούς που φρόντισαν να περάσει ο νόμος Ρέππα, απονευρώνοντας το κίνημα και τους αγώνες που αναπτύχθηκαν ενάντια στο νομοσχέδιο Γιαννίτση, αυτούς που υπέγραψαν και εξακολουθούν να υπογράφουν εξευτελιστικές συμβάσεις. Για την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ ο λόγος. Με τις οποίες συμπορεύονται παντού και πάντα μέχρι σήμερα...
Δε θα σχολιάσουμε εδώ τις φανερές, λιγότερο ή περισσότερο, για την κάθε εφημερίδα απ' τις προαναφερόμενες, συμπάθειες προς τις συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις. Αυτό που αξίζει να σχολιαστεί είναι το πυρ ομαδόν που δέχεται η λαϊκή συνείδηση και από τον έντυπο Τύπο, προκειμένου να πειστεί ότι τα πυροτεχνήματα των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ συνιστούν κορυφαίες αντιπολιτευτικές ενέργειες προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Οτι τέτοιες προτάσεις για το θεαθήναι, για τις εντυπώσεις, είναι δυνατόν να αποκρούσουν την αντιλαϊκή πολιτική, την οποία υπηρετούν ακριβώς γιατί αποπροσανατολίζουν και παραπλανούν την εργατική τάξη και το λαό συνολικά, από το κύριο, που τούτη τη στιγμή είναι η οργάνωση και η όξυνση της πάλης του ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και στην αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της.