Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ...». Ο στίχος του τραγουδιού του Μηλιώκα... «τώρα δικαιώνεται»! Πάρτε μια γεύση:

*

Ο κύριος που ήταν υπουργός Αθλητισμού, όταν το 1997 ο αθλητής Κωνσταντινίδης είχε καταγγείλει «πράγματα και θάματα» στην άρση βαρών, εμφανίζεται τώρα σε τηλεοράσεις να κάνει κηρύγματα περί «πνεύματος και ηθικής»!

*

Οι μπλεγμένοι μέχρι τα αυτιά στο ιδεολογικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα που μετατρέπει σε «πρότυπα» τους αθλητές κινητές ντόπες, εμφανίζονται τώρα να πουλούν θεωρίες «σωτηρίας της νεολαίας». Αλλά είναι οι ίδιοι και τα κόμματά τους που όχι μόνο αγκάλιασαν αλλά έδωσαν και πολιτικά αξιώματα (!) σε κείνους που όταν πιάνονταν ντοπέ, το 1984, αντί να κρυφτούν κοκορεύονταν κιόλας, λέγοντας ότι «πρωταθλητισμός δε γίνεται με μπριζόλες και πατάτες»!

*

Αυτοί που τώρα «ξιφουλκούν» κατά της ντόπας, όταν το 2003 ο ξένος Τύπος ασχολιόταν με τον κ. Τζέκο και τους αθλητές του, έβγαιναν από τη θέση υφυπουργού Αθλητισμού (Λιάνης) και δήλωναν: «Οταν ο Κεντέρης κέρδιζε ολυμπιακά και παγκόσμια μετάλλια, ο Τζέκος ήταν καλός και τώρα δεν είναι; Αρκετός πόλεμος μας γίνεται όλο αυτό το διάστημα από τον ξένο Τύπο, ας μη βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας...».

*

Οταν, προ του 2004, το «Observer», η «Ιντιπέντεντ», όπως παλιότερα το «Σπίγκελ», έκαναν αναφορές στο σκάνδαλο της «Balco» στις ΗΠΑ, που συνέδεε «Ελληνα προπονητή και αθλητές του» με υπόθεση αναβολικών, οι ίδιοι κύριοι (Λιάνης), δήλωναν: «Δεν μπορώ να συμμεριστώ το τι λέει αόριστα για Ελληνες προπονητές και μεγάλους αθλητές μας ένας ή δύο Βρετανοί δημοσιογράφοι. Το ίδιο έγινε παλαιότερα και με το Σπίγκελ. Θεωρώ αβάσιμες αυτές τις κατηγορίες, γιατί οι μεγάλοι αθλητές μας πέρασαν και περνούν συνεχώς από ελέγχους και δε βρέθηκαν ποτέ θετικοί».

*

Κι όταν, βέβαια, το πράγμα «χόντραινε» όπως έγινε το Φλεβάρη του 2004, πετούσαν το μπαλάκι των πολιτικών τους ευθυνών και υποχρεώσεων στη Δικαιοσύνη. Ετσι έγινε στις 17/2/2004 όταν ο Λιάνης αναγκάστηκε να δείξει ότι το υπουργείο «κάτι κάνει» και ζήτησε με επιστολή στον Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου, αρμόδιο για την εποπτεία και το συντονισμό των Αθλητικών Εισαγγελέων, κ. Σανιδά και τον Εισαγγελέα Αρείου Πάγου κ. Λινό, τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για τη διερεύνηση της πιθανότητας τέλεσης ποινικού αδικήματος από Ελληνα πολίτη, σχετικά με την υπόθεση του εργαστηρίου BALCO. Και πάλι, όμως, σε κείνη την επιστολή, ο Λιάνης μιλούσε για «παρερμηνείες που έφτασαν στο σημείο να αμαυρώσουν τη φήμη μεγάλων Ελλήνων αθλητών και των προπονητών τους», καλούσε τους αρμοδίους να ζητήσουν δικαστική συνδρομή για το θέμα από τις ΗΠΑ και μάλιστα ζητούσε «η διαδικασία να γίνει σύντομα» (σ.σ.: Μήπως ακούσατε τίποτα για εκείνη τη ...«σύντομη» διαδικασία; Και μήπως έχει κάποια εξήγηση η αδέκαστη Δικαιοσύνη;)...

*

Αλλά και μετά τι άλλαξε με τον ερχομό της «σεμνότητας και της ταπεινότητας»; Οπως όλοι θυμόμαστε απειλούσαν «Θεούς και δαίμονες» για την υπόθεση Σαμπάνη. Πέρασαν 4 χρόνια από τότε. Τελικά, για να μην έχουμε κάτι νεότερο θα ισχύει εκείνο που έλεγαν τότε. Οτι, δηλαδή, του είχαν ρίξει αναβολικά στη σούπα...

Οι Ζάνες (πληθυντικός αριθμός του ονόματος Ζευς) ήταν τα αγάλματα προς τιμήν του Δία που είχαν κατασκευαστεί από χαλκό και είχαν τοποθετηθεί στην είσοδο του σταδίου της αρχαίας Ολυμπίας. Στην ουσία ήταν τα αγάλματα που φτιάχνονταν από τα πρόστιμα που πλήρωναν όσοι συλλαμβάνονταν να κλέβουν στους αγώνες και στους οποίους επιβαλλόταν ως ποινή να χρηματοδοτήσουν την κατασκευή ανάλογων αγαλμάτων.

Ενα τέτοιο περιστατικό συνέβη, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, το 384 πΧ, στην 98η Ολυμπιάδα, όταν πιάστηκαν να έχουν χρηματιστεί από τον Εύπωλο τρεις πυγμάχοι. Η ποινή που επιβλήθηκε στον Εύπωλο και τους χρηματισμένους πυγμάχους ήταν να καταβάλουν πρόστιμο ίσο με το αντίτιμο που απαιτούνταν για την κατασκευή 6 αγαλμάτων.

Αξιοσημείωτο ότι πέρα από γενικές παραινέσεις που αναγράφονταν στα αγάλματα, όπως «Ου χρήμασι, αλλά ωκύτητι των ποδών και από ισχύος σώματος ολυμπικήν εστίν ευρέσθαι νίκην» (δηλαδή «Οχι χάρη στα χρήματα, αλλά χάρη στην ταχύτητα των ποδιών και στη δύναμη του σώματος, είναι δυνατό να πετύχει κανείς την ολυμπιακή νίκη») ή «Διδασκαλίαν πάσιν Ελλησιν είναι τα αγάλματα μηδένα επί ολυμπική νίκη δίδονται χρήματα» (δηλαδή: «Τα αγάλματα διδάσκουν σε όλους τους Ελληνες ότι σε κανέναν που νικάει σε Ολυμπιακούς Αγώνες δε δίδονται χρήματα»)...

στους Ζάνες, στη βάση του αγάλματος, αναγραφόταν και το όνομα του παραβάτη...

*

Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν για τους υπηρέτες του «Ολυμπιακού ιδεώδους». Ας στήσουν στην Ολυμπία (λίγο πιο κάτω από τα καμένα...) μια στήλη, την οποία προθύμως θα δεχόταν να πληρώσει ο ελληνικός λαός (έτσι κι αλλιώς τόσα πληρώνει), όπου επάνω της θα καταγράφονταν τα ονόματα όλων όσοι έχουν φέρει τα πράγματα εδώ που τα έχουν φέρει.

Βέβαια, αν το δει κανείς λογικά, είναι τόσα τα ονόματα (υπουργών, υφυπουργών, «αθλητικοπαραγόντων», γραμματέων, φαρισαίων, επικεφαλής ομοσπονδιών, χορηγών, «ευεργετών», αθλητών μετά των μεγαλοδικηγόρων τους, «φαρμακοτριφτών» κλπ) που δύσκολα θα χωρούσαν σε μια και μόνη στήλη. Αλλά και σ' αυτό (θέληση να υπάρχει) θα βρεθεί λύση. Για παράδειγμα: Αν δεν τους βρίσκεται στην Ελλάδα στήλη του μεγέθους που απαιτείται για μακροσκελές (ομολογουμένως) ξεφώνημα, ας την παραγγείλουν από την... Κίνα.

Στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, από το 1968 οπότε και θεσμοθετήθηκε το αντιντόπινγκ κοντρόλ, υπάρχει και μια Ολυμπιάδα στην οποία δεν υπήρξε ούτε ένας ντοπαρισμένος αθλητής. Σωστά μαντέψατε: Είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Μόσχας, το 1980.