Ως γνήσιος «πρεσβευτής» της ΠΑΣΟΚικής υποκρισίας ο Γ. Παπανδρέου επισκέφτηκε χτες το μέγαρο του ΟΤΕ και χωρίς ίχνος ντροπής δε δίστασε να ισχυριστεί: «Θα διατρανώσω τη δική μου προσωπική βούληση, αλλά και τη βούληση ολόκληρου» του ΠΑΣΟΚ για να «σταματήσει» ο τρόπος «που χειρίζεται η κυβέρνηση τον δημόσιο πλούτο και ειδικότερα τον ΟΤΕ»!

Ο αρχηγός του κόμματος που από τη θέση της κυβέρνησης και επί των δικών του υπουργικών ημερών ξεπούλησε το 67% του ΟΤΕ, βγήκε χτες για να εμφανιστεί σαν ...προστάτης της δημόσιας περιουσίας, ισχυριζόμενος ότι θα «σταματήσει την εξέλιξη μιας σύγχρονης τραγωδίας»! Τα ίδια έλεγε και ο Αν. Παπανδρέου το 1993, αλλά αμέσως μετά το ΠΑΣΟΚ έβγαλε στο σφυρί τον δημόσιο οργανισμό τηλεπικοινωνιών για να έρθει σήμερα η ΝΔ να οληκληρώσει το ξεπούλημα.

Βέβαια, ο ίδιος, πίσω από τις φραστικές κορόνες, δεν μπόρεσε να κρύψει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αντιτίθεται στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αφού η ...ένστασή του απέναντι στους κυβερνητικούς χειρισμούς ήταν ότι «πουλιέται δημόσιος πλούτος και, αντί να κερδίζει το κράτος, κερδίζει κάποιος ιδιώτης»...

Ο Γ. Παπανδρέου ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού και ...ξεχνώντας προφανώς τους πανηγυρισμούς του ίδιου και του κόμματός του, όταν ιδιωτικοποίησαν τις δημόσιες επιχειρήσεις, ισχυρίστηκε ότι το ΠΑΣΟΚ λέει «"όχι" στην πώληση του ΟΤΕ, διότι ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών της χώρας μας είναι ένα βασικό εργαλείο εθνικού σχεδιασμού (...) που δεν πρέπει να είναι στα χέρια κάποιων ιδιωτών, αλλά που πρέπει να είναι στα χέρια κάθε δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, για να μπορεί να σχεδιάζει για την ανάπτυξη της χώρας».Το ΠΑΣΟΚ που ξεπουλούσε τον ΟΤΕ, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», προτάσσοντας τους «νόμους της αγοράς» και τις πολιτικές κατευθύνσεις της ΕΕ για απελευθέρωση του τομέα των τηλεπικοινωνιών - θέσεις που και σήμερα έχουν περίοπτη θέση στο πρόγραμμά του - ...θυμήθηκε τον «εθνικό σχεδιασμό»!

Οσο και αν προσπάθησε να «ντυθεί» με τη «σοσιαλιστική ενδυμασία» ο Γ. Παπανδρέου δεν μπόρεσε να κρύψει ότι το κόμμα του παραμένει σταθερά προσηλωμένο στην υπεράσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. «Η πώληση του ΟΤΕ σε ξένα συμφέροντα σημαίνει πολύ απλά ότι χάνει η Ελλάδα ένα κυριαρχικό δικαίωμα», είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά την ίδια στιγμή έσπευσε να σημειώσει ότι η πιθανή πώληση του ΟΤΕ σε «ξένη εταιρεία» θα θίξει τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου, «ελληνικών εταιρειών, οι οποίες μαθαίνουν, αναπτύσσονται, με τη συνεργασία τους με αυτό τον μεγάλο και σημαντικό Οργανισμό»!

Εξάλλου, μόλις προχτές ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπακωνσταντίνου, προβάλλοντας την ...αντίθεση του ΠΑΣΟΚ στο ξεπούλημα του ΟΤΕ την περιόρισε στο «τίμημα» και στις «διαδικασίες» γιατί, όπως είπε, «έχει σοβαρά προβλήματα με τη διαδικασία της πώλησης, δηλαδή με τον τρόπο και το τίμημα που πληρώνει η Deutsche Telecom».

Την ανάγκη ανανέωσης των όρκων πίστης στην ΕΕ του κεφαλαίου ανέδειξε η δεύτερη πανελλαδική σύσκεψη της «ανανεωτικής πτέρυγας» του Συνασπισμού που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή, απ' την οποία διατυπώθηκε το αίτημα της αποσαφήνισης ζητημάτων που αφορούν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του ΣΥΝ, ενόψει των ευρωεκλογών και με δεδομένες τις διαφορετικές προσεγγίσεις από άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Διατυπώθηκε ακόμα η φιλοδοξία για μεγαλύτερη συμβολή ώστε να ανακτήσει ο ΣΥΝ σαφήνεια στον πολιτικό του προσανατολισμό, έτσι ώστε «με την παρέμβασή του να υπάρξει ουσιαστική αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού» αλλά και «να ηττηθεί η δεξιά», να υπάρξει «ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και να ανοίξει ο δρόμος για μια προοδευτική διακυβέρνηση».

Εισηγητικά επισημάνθηκε ότι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ απογοητευμένες απ' αυτό, στρέφονται στον ΣΥΝ θεωρώντας τον, «γειτονικό, κοντινό, φιλικό» και τονίστηκε ότι ο ΣΥΝ για να σταθεροποιήσει τη δυναμική που καταγράφει στις δημοσκοπήσεις χρειάζεται «να εγκαταλείψει άγονες και αδιέξοδες αναζητήσεις για μια "άλλη" Αριστερά, χωρίς ενδιαφέρον για τη διεύθυνση της κοινωνίας».

Οι ανανεωτές πρότειναν ακόμα να προχωρήσει ο ΣΥΝ σε προγραμματικό συνέδριο αλλά και σε συζήτηση για αποσαφήνιση - τόσο στον ΣΥΝ όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ - «όλων των θεμάτων που σχετίζονται με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του αριστερού κινήματος στη χώρα μας» κι αυτό γιατί «οι υπαρκτές διαφορές ανάμεσα στις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ καθιστούν ιδιαίτερα επείγουσα τη συζήτηση αυτή». Υπενθύμισαν ακόμα ότι «η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει αποδεχτεί τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης» και υπέδειξαν πως «ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πρέπει να εμμένει στη θεώρηση ότι η ΟΝΕ και η υιοθέτηση του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος αποτελεί ιστορική πολιτική πρωτοβουλία. Να έχει ως κεντρική στρατηγική στόχευσή του την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης σε ομοσπονδιακή βάση. Να απαιτεί τη συνταγματική κατοχύρωση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Να τάσσεται υπέρ της επεξεργασίας και υιοθέτησης μιας νέας Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης. Να θεωρεί, πρώτα απ' όλα, αναγκαίο να αποκτήσει νομική προσωπικότητα η ΕΕ. Να επιδιώκει αναγκαίες θεσμικές και πολιτικές αλλαγές. Ο Συνασπισμός πρέπει να τάσσεται υπέρ της οικοδόμησης μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας της ΕΕ».

Σε ό,τι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, έγινε λόγος για «προγραμματικές ασυμβατότητες και αποκλίνουσες επιδιώξεις ανάμεσα στις δυνάμεις που τον συγκροτούν» και για ανάγκη δημιουργίας της μεγάλης σοσιαλιστικής συνιστώσας του. Κριτικά προσεγγίστηκε η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ για την οποία οι «ανανεωτές» εκτίμησαν ως πρόβλημα την «ισχυροποίηση εθνικιστικών φωνών από ορισμένες δυνάμεις που τον συναποτελούν» αλλά και τις αποφάσεις για τα οργανωτικά θέματα που «διαμορφώνουν ένα πλαίσιο που ταιριάζει σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό».

Τέλος, δεν έλειψαν οι καταγγελίες για τον τρόπο λειτουργίας της πλειοψηφίας του ΣΥΝ που αφορούσαν σε «ιδιοκτησιακό σύνδρομο της πλειοψηφίας», «μίζερη στάση της απέναντι στη μειοψηφία», «καθεστώς ιδιότυπου αυταρχισμού». Οπως σημειώθηκε «η πλειοψηφία λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, προσπαθώντας να περιθωριοποιήσει τη μειοψηφία». Σαν απόδειξη επικαλέστηκαν «την απόπειρα διοικητικών μέτρων στην οργάνωση των Πανεπιστημιακών, τη συγκρότηση της ΕΓ με ουσιαστική περιθωριοποίηση των στελεχών της Ανανεωτικής Πτέρυγας, την απόπειρα διορισμού υπευθύνων των τμημάτων της ΚΠΕ με υπόδειξη του προέδρου, την αναγωγή της θεωρίας των αρεστών της ηγεσίας σε πρακτική, για τη λειτουργία του κόμματος, τη λειτουργία της ΠΓ με βάση τους δεδομένους συσχετισμούς χωρίς διάθεση συνεννόησης, μια λειτουργία, ουσιαστικά, επικυρωτική προειλημμένων αποφάσεων».