Προκαλεί έκπληξη με μια πρώτη ανάγνωση το γιατί σε μια πόλη όπως η Ρόδος (όπου η ΔΑΠ συγκεντρώνει ποσοστά πάνω από 60%) οι ΔΑΠίτες αποφάσισαν πέντε - έξι μέρες μετά τις φοιτητικές εκλογές να δώσουν στον τοπικό Τύπο μια πολυσέλιδη ανακοίνωση - οχετό εναντίον της ΠΚΣ, της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.
Και τι δε λένε μέσα σ' αυτή... «Παντελώς απούσα από τους θεσμούς, τις διαδικασίες» (η ΠΚΣ), «απείλησαν (...) με ψυχροπολεμικές μεθόδους» (οι ΚΝίτες), «οι προβοκάτορες, οι λασπολόγοι και οι υποκινούμενοι μπράβοι της ΚΝΕ»... «παρακμάζουσα ΠΚΣ», «φοιτητοπατέρες», «καθεστωτικά φερέφωνα», «παράσιτα»... Βρισιές και χαρακτηρισμοί κάθε δεύτερη πρόταση! Κι αν αφαιρέσεις όλα αυτά, ψάχνοντας την ουσία της καταγγελίας της ΔΑΠ, μένουν τρεις προτάσεις για μια ένσταση που «τόλμησαν» να κάνουν τα μέλη της ΠΚΣ στη διαδικασία των εκλογών σε έναν από τους τρεις φοιτητικούς συλλόγους της Ρόδου.
Καταλήγοντας δε, η ΔΑΠ λέει ότι «οι φοιτητές απάντησαν στην προβοκάτσια των μπράβων και των τραμπούκων», εννοώντας προφανώς ότι συγκράτησε τα υψηλά ποσοστά και την αυτοδυναμία της στην πόλη της Ρόδου! Τι έχει πειράξει, όμως, στην πραγματικότητα τη ΔΑΠ; Μήπως το ότι η ΠΚΣ είχε τη μεγαλύτερη άνοδο από όλες τις παρατάξεις (κατά 3,34%) και έφτασε το ποσοστό της στο 12,8% στην πόλη;
Ο,τι και να 'ναι πάντως, θα πρέπει να μαζευτούν και να ξεκαβαλήσουν το καλάμι οι ΔΑΠίτες, γιατί πάει πολύ η παράταξη που έχει δημιουργήσει τους «ρέιντζερς» κι έχει αναγάγει το ρουσφέτι σε επιστήμη, να μιλάει για δήθεν «τραμπουκισμούς» και «παρακμή» της ΠΚΣ...
Δυο κόσμοι σε σύγκρουση προχτές στα δικαστήρια. Από τη μια οι εργαζόμενοι τεχνικοί και από την άλλη οι καναλάρχες. «Οι τεχνικοί της τηλεόρασης είναι τα πειραματόζωα για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων», σημείωσε η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, καταθέτοντας υπέρ της Ενωσης Τεχνικών Ιδιωτικής Τηλεόρασης Αττικής που τη σέρνουν στα δικαστήρια οι καναλάρχες με στόχο να ποινικοποιήσουν τον απεργιακό τους αγώνα στις 18 και 19 του Μάρτη.
Η Λιάνα Κανέλλη κατήγγειλε επίσης ότι τα κανάλια είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα προμαγνητοσκοπώντας ακόμα και υποτιθέμενες «ζωντανές» εκπομπές, ενώ πρόσθεσε ότι τη μέρα της απεργίας δεν υπήρχε μόνο το προσωπικό ασφαλείας που όρισαν οι εργαζόμενοι, αλλά και τα νοικιασμένα συνεργία που είναι ένας νόμιμος απεργοσπαστικός μηχανισμός. Και κατέληξε στο αυτονόητο συμπέρασμα ότι «η απεργία αυτή μπορεί και οφείλει να επαναληφθεί».
Από την άλλη μεριά, ένας από τους δικηγόρους των καναλαρχών, ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ στο ΔΣ του ΔΣΑ, Δημήτρης Βερβεσός, ο οποίος, για να μη μείνει καμία αμφιβολία για το πού το πάνε οι έμποροι της πληροφόρησης, ξεκαθάρισε ότι αυτό που επιδιώκουν οι καναλάρχες με την αγωγή σε βάρος των τεχνικών είναι «να δηλώσουν σαφώς ότι δε θα κάνουν στο μέλλον απεργία με τα ίδια αιτήματα». Ενώ πρόσθεσε επί λέξει: «Είμαστε καπιταλιστικές επιχειρήσεις που αποσκοπούμε στο κέρδος». Κυνική η ομολογία από την πλευρά των καναλαρχών. Τόσο για τη σκοπιμότητα της δίωξης, όσο και για τον τρόμο που τους προκαλεί ο ξεσηκωμός των εργαζόμενων, ιδιαίτερα όταν αυτός αμφισβητεί τα ιερά και τα όσια της κερδοφορίας τους.
Σε όλο τον κόσμο υπάρχει κρίση, φτώχεια, ακρίβεια και ανεργία, αλλά εμείς εδώ δεν καταλαβαίνουμε τίποτε.
Ετσι είπε χτες ο πρωθυπουργός στη Βουλή. Σε όλη την ευρωζώνη αυξάνεται ο πληθωρισμός και μένουν στάσιμοι οι μισθοί, ενώ εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Πετύχαμε - υποστήριξε - τη μισθολογική σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Οσο για τους ανέργους, σε λίγο θα είναι είδος προς εξαφάνιση.
Εν ολίγοις, ζούμε σε ένα μικρό οικονομικό παράδεισο, όμως δε θέλουμε να το δούμε και να το καταλάβουμε.
Προφανώς, γιατί είμαστε εκ φύσεως ένας γκρινιάρικος λαός, που δε θέλει να παραδεχτεί ότι ευτυχεί.
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ήταν, όμως, και ο Γιώργος Παπανδρέου, που τους έδειξε χτες τι εστί ...(πράσινος) σοσιαλισμός.
Η ΝΔ - λέει - ξεπουλάει. Αυτοί στη θέση της, απλά, «μετοχοποιούσαν» τις δημόσιες επιχειρήσεις.
Η «δεξιά» κάνει φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα έδινε «παραγωγικά και αναπτυξιακά κίνητρα».
Η κυβέρνηση δημιουργεί ακρίβεια, ενώ αυτοί θα κατέβαλαν προσπάθειες εποπτείας της αγοράς.
Εν κατακλείδι, όταν υποφέρεις επί Νέας Δημοκρατίας, τότε αντιμετωπίζεις μια «πολιτική λιτότητας».
Οταν υποφέρεις επί ΠΑΣΟΚ, «κάνεις θυσίες για την προοδευτική ανάπτυξη της χώρας».Μιλάμε για τεράστιες, χαώδεις και αγεφύρωτες διαφορές!
ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ, όμως, που υπάρχει και η αριστερά! Οπως είπε χτες ο Αλέκος Αλαβάνος, κάτι πρέπει να γίνει, ώστε να υπάρξει ένας «κοινωνικός χώρος μέσα στο πλαίσιο των τραπεζών».
Διότι, τι πιο απλό από το να μεταβάλλεις οργανισμούς χτισμένους για να αποκομίζουν υπερκέρδη από την ανέχεια του κοσμάκη σε ...«κοινωνικούς χώρους».
Φανταζόμαστε ότι μια απλή συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες των τραπεζών αρκεί για να τους πείσει να παίξουν τον ...κοινωνικό τους ρόλο.