Associated Press

Αστεγά μικρά παιδιά που περιμένουν βοήθεια στις πληγείσες περιοχές

Τους επιζώντες απειλούν άμεσα η πείνα, η δίψα και οι επιδημίες, ενώ εκτός από τη φύση ο λαός της χώρας έρχεται αντιμέτωπος και με τους πολιτικούς εχθρούς του, την τοπική δικτατορία και τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που χρησιμοποιούν την κρίση για να παίξουν επικίνδυνα παιχνίδια στην πλάτη των Βιρμανών.

Η υδάτινη λαίλαπα που παγίδευσε θανάσιμα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στη Μιανμάρ, το Σαββατοκύριακο, αποτελεί θανάσιμη απειλή και για τους επιζώντες, που πλέον λόγω της παντελούς έλλειψης πόσιμου νερού, δε διστάζουν να πίνουν από πηγάδια και ποτάμια, όπου έχουν ήδη ξεκινήσει να επιπλέουν τα πτώματα των θυμάτων. Και ενώ η χολέρα και οι παντός είδους επιδημίες είναι προ των πυλών στη Μιανμάρ, η τοπική χούντα από τη μία και οι ιμπεριαλιστές από την άλλη επιμένουν να ακολουθούν τη δική τους στρατηγική θυσιάζοντας το λαό της χώρας, έναν από τους φτωχότερους στον κόσμο, που ακόμα και πριν την καταστροφή επιβίωνε με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα, ενώ σήμερα που οι μεγαλύτερες εκτάσεις καλλιέργειας ρυζιού καταστράφηκαν, αντιμετωπίζει ακόμα εντονότερα το φάσμα της πείνας.

Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους και οι άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την κρίσιμη κατάσταση, δημιουργώντας ένα παράθυρο διείσδυσης μέσω της βοήθειας που προσφέρουν, προκειμένου να πετύχουν όσα δεν μπόρεσαν κατά τις διαδηλώσεις των μοναχών, το Σεπτέμβρη, που εξελίχθηκαν σε έκφραση της γενικότερης λαϊκής δυσαρέσκειας προς το καθεστώς, με αφορμή ένα κύμα ακρίβειας σε τρόφιμα και καύσιμα.

Αποτέλεσμα της μάχης εξουσίας που δίνεται στην πλάτη των πληγέντων είναι οι επιζώντες να έρχονται καθημερινά σε δυσχερέστερη κατάσταση. Χαρακτηριστική είναι η διακοπή, λόγω της στάσης του καθεστώτος, της ανθρωπιστικής βοήθειας του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος (WFP) του ΟΗΕ, μετά την κατάσχεση δύο φορτίων με τρόφιμα, την Παρασκευή. Στο μεταξύ ο λαός τη χώρας εξακολουθεί να δίνει τη μάχη της επιβίωσης αβοήθητος...

Μέχρι τώρα η βάση της ελληνικής κυβερνητικής πολιτικής είναι η όλο και αυξανόμενη «διείσδυση» του ελληνικού καπιταλισμού στα Βαλκάνια. Αυτό έχει ως ουσιαστικό αποτέλεσμα την επιβολή της ειρήνης στη βάση της ισχύος κι όχι της ισότιμης συνεργασίας. Δηλαδή στη βάση μιας λεόντειας ειρήνης του ισχυρότερου. Εάν ο ελληνικός καπιταλισμός με τις εκάστοτε κυβερνήσεις του νομίζει ότι έτσι διασφαλίζεται μόνιμα, είναι βαθιά νυχτωμένος. Μόνο που τις συνέπειες θα κληθεί να υποστεί μαζί του κι ο ελληνικός λαός.

Στην εποχή της δικής του λαθραίας παγκοσμιοποίησης κάθε γεγονός είναι αλληλένδετο με χίλια δυο άλλα που μπορούν να ανατρέψουν ανά πάσα στιγμή το χτες. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ένα μοναδικό δρόμο, εάν θέλει να σταθεί όρθια στο ζήτημα της FYROM: Ν' αλλάξει αμέσως την πολιτική της ακατονόμαστης ονοματολογίας. Να φέρει στην επιφάνεια ως πρώτο και κύριο ζήτημα διαφορών με τα Σκόπια τη συνταγματική τους ανωμαλία με τον αλυτρωτισμό και τον επεκτατισμό που εκπορεύεται. Να θέσει δηλαδή το ζήτημα στις πραγματικές κι ουσιαστικές του διαστάσεις.