«Σε σκέφτομαι όλη τη νύχτα, θα ήθελα να κάνω παιδιά μαζί σου», τραγουδά ναζιάρικα μια γυναικεία αισθησιακή φωνή και συνεχίζει: «Εμφανίστηκες στην πολιτική μαζί με τον Πούτιν, και όταν σε είδα ξετρελάθηκα, ποτέ δεν έχω επιθυμήσει άλλον περισσότερο από σένα». Πρόκειται για το νέο βιντεοκλίπ που κυκλοφόρησε στη Ρωσία και δείχνει μια όμορφη νεαρή κοπέλα προκλητικά ντυμένη να πλέκει το εγκώμιο... της ομορφιάς του νέου Ρώσου Προέδρου Μεντβέντεφ. Τα λόγια του τραγουδιού είναι στα ρωσικά αλλά το βιντεοκλίπ έχει αντιγραφεί από το παρόμοιο αμερικανικό που κυκλοφορεί με τίτλο «Το κορίτσι του Ομπάμα» και έχει για σέξι ήρωά του τον υποψήφιο των Δημοκρατικών για την προεδρία, Μπαράκ Ομπάμα. Οι εικόνες του Ομπάμα έχουν αντικατασταθεί στη ρωσική εκδοχή με αυτές του Μεντβέντεφ και όλα τα λόγια έχουν ντουμπλαριστεί στα ρωσικά. Θα μπορούσαμε πολλά να πούμε για τη «δημοκρατία» - δικτατορία των μονοπωλίων, για τους τρόπους επηρεασμού της κοινωνικής συνείδησης, για το πώς διαμορφώνονται οι πλειοψηφίες και οι μειοψηφίες, για το ποια κριτήρια επιλογής ηγετών προτάσσονται και γιατί, οι μορφές της προπαγάνδας και η σχέση με το περιεχόμενο της πολιτικής πρακτικής, ότι καθόλου τυχαία αρκούσε μια απλή μετάφραση στη γλώσσα και αμέσως το βιντεοκλίπ για τον Ομπάμα πήγαινε γάντι και για τον Μεντβέντεφ και άλλα πολλά. Μάλλον για την περίπτωση όμως αρκεί μόνο μια λέξη: Ιμπεριαλισμός. Ιδιοι οι σκοποί, ίδια τα μέσα...

Οι δυνάμεις που έβαζαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους κάτω απ' τη συνθήκη του Μάαστριχτ, δε νομιμοποιούνται σήμερα να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τις συνέπειες αυτής, ανάμεσά τους και οι ιδιωτικοποιήσεις πρώην δημόσιων επιχειρήσεων όπως ο ΟΤΕ. Πολύ περισσότερο όταν στήριξαν τις ιδιωτικοποιήσεις στην πρώτη φάση προώθησής τους και σήμερα παρά τις δημόσιες κραυγές, επί της ουσίας δε θίγουν το ζήτημα π.χ. της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ. Γιατί φυσικά το πρόβλημα τηλεπικοινωνίες σε όφελος του λαού, δε λύνεται με το να επανακτήσει το δημόσιο το 51% των μετοχών του (Αλ. Αλαβάνος, Δ. Στρατούλης). Ούτε έγκειται στο ότι «η κυβέρνηση χειρίζεται την πώληση του ΟΤΕ με αδιαφανείς διαπραγματεύσεις» (Θ. Μαργαρίτης, χτες). Αν δηλαδή οι διαπραγματεύσεις ήταν λιγότερο ή καθόλου αδιαφανείς, θα άλλαζε κάτι; `Η αν ο ΟΤΕ περάσει ακόμα κατά 100% στο δημόσιο, θα πάψει να λειτουργεί ως επιχείρηση με όρους αγοράς και άρα εναντίον των λαϊκών συμφερόντων;

Δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ είναι υπόλογες απέναντι στο λαό. Οταν η διαδικασία μετοχοποίησης ξεκινούσε, την ώρα που το ΚΚΕ και οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα έδιναν μάχη για την αποτροπή της και την ενημέρωση του λαού ότι αυτή σταδιακά θα οδηγήσει στο πλήρες ξεπούλημα των ΔΕΚΟ με ολέθριες συνέπειες, ο ΣΥΝ αποδεχόταν τη μετοχοποίηση αποπροσανατολίζοντας το λαό με τα περί διατήρησης στο δημόσιο της πλειοψηφίας των μετοχών.

Το Σεπτέμβρη του 2006 ο τότε πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, παραχώρησε συνέντευξη Τύπου για να καταγγείλει το «έγκλημα» της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ, σ' αυτήν ο Γ. Δραγασάκης διατύπωσε τη θέση «να εγκαταλείψει η κυβέρνηση τα σχέδια για περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ». Ενώ τον Αύγουστο του 2005 η ΝΕ ΔΕΚΟ του ΣΥΝ πρότασσε σαν κύριο «ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΑ ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΤΟΝ ΟΤΕ» και μεταξύ άλλων υπογράμμιζε: «Επιχειρήσεις λοιπόν όπως ο ΟΤΕ θα έπρεπε να ανήκουν αν όχι εξ ολοκλήρου τουλάχιστον κατά τα 2/3 των μετοχών τους στο δημόσιο»! Για την ΕΕ, βεβαίως, η πολιτική της οποίας εφαρμόζεται και για τις τηλεπικοινωνίες, κουβέντα...