Η προχτεσινή ανακοίνωση - απόφαση της κυρίας Πετραλιά και του ΟΑΕΔ δεν αποτελεί μια από τις συνήθεις «δράσεις» της κυβέρνησης προς όφελος της πλουτοκρατίας (σ.σ.: όσοι δυσανασχετούν με τον όρο «πλουτοκρατία» ας κάνουν ...«αγωγή» στον Πλάτωνα που τον χρησιμοποιούσε υποτιμητικά από τον 4ο π.Χ. αιώνα).

Οταν γίνεται επίσημη θέση μιας κυβέρνησης ότι θα επιδοτείται η ...παιδική εργασία, τότε μιλάμε για έγκλημα!

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι επιδοτεί τους εργοδότες (και μάλιστα με το 100% του εξευτελιστικού βασικού μισθού) για να προσλαμβάνουν στη δούλεψή τους για ένα 5μηνο τα ...16χρονα παιδιά που έχουν εγκαταλείψει το σχολείο!

Η κυβέρνηση που εμφανίζεται να έχει σαν πρώτη προτεραιότητά της την Παιδεία, φτιάχνει νόμους για να προσφέρει στις μηχανές των επιχειρηματιών 16χρονο «φτηνό κρέας».

Πρόκειται για επίσημη πολιτική! Αντί η φροντίδα του κράτους να είναι κανένα - μα κανένα - παιδί να μην παρατάει τα θρανία πριν τουλάχιστον τελειώσει το Λύκειο, αντί ο στόχος να είναι όλα τα παιδιά να έχουν τη δυνατότητα στη γνώση και στη μόρφωση, αντί να αποτελεί πρώτο μέλημα η εξάλειψη κάθε εστίας παιδικής εκμετάλλευσης, η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή πάει ένα βήμα παραπέρα την «πρόταση» Παπανδρέου στο Λαύριο για την ανασφάλιστη εργασία των νέων!

Η κυβέρνηση της «επανίδρυσης» είναι γνήσιος συνεχιστής των προηγούμενων που έστελναν τους 16άρηδες στα «μαθητοδικεία». Τώρα όχι μόνο δεν παίρνουν μέτρα προάσπισης του δικαιώματος των παιδιών να είναι παιδιά και να μαθαίνουν γράμματα, αλλά και επιδοτούν τους βιομήχανους για κάθε «κάλφα» που θα πέσει στα χέρια τους!

Τι γίνεται με το πετρέλαιο;

Μια ασφαλής πρώτη απάντηση προκύπτει από μια ματιά στα οικονομικά αποτελέσματα των πολυεθνικών του πετρελαίου.

Μέσα στο 2007, η «Exxon Mobil» σημείωσε συνολικά κέρδη ύψους άνω των 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Τα καθαρά της κέρδη ήταν μέσα στην προηγούμενη χρονιά 11,7 δισ. δολάρια. Τι έχει συμβεί από την τρελή κούρσα των τιμών από τον περασμένο Δεκέμβρη μέχρι σήμερα: Μόνο μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2008, η ίδια εταιρεία παρουσιάζει κερδοφορία της τάξης των 11 δισ. δολαρίων, δηλαδή ίση με την κερδοφορία ολόκληρου του περσινού χρόνου! Ηδη, δηλαδή, ο τζίρος της εταιρείας πλησιάζει να ξεπεράσει (μέσα σε ένα τετράμηνο) κατά δυο φορές το ΑΕΠ μιας ολόκληρης χώρας, της Ελλάδας.

Ανάλογη η εικόνα και των υπόλοιπων μεγάλων «αδελφών» του πετρελαίου. Η «Σέβρον», για παράδειγμα, είχε μέσα στο 2007 καθαρά κέρδη ύψους 4,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Από τα στοιχεία που έχουν κατατεθεί στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, από το 2001 μέχρι και το 2007, πέντε όλες κι όλες εταιρείες («Exoon», «BP», «Shell», «ConocoPhillips», «Σέβρον») έχουν αποκομίσει κέρδη πάνω από 550 δισεκατομμύρια δολάρια! Αντιλαμβάνεται κανείς τι κέρδη σημαίνει για τις παραπάνω πολυεθνικές το ότι αυτή τη στιγμή το πετρέλαιο κινείται πάνω από 130 δολάρια το βαρέλι, όταν το 2001 ήταν γύρω στα 20 δολάρια...

*

Ο ένας παράγοντας, λοιπόν, που εκτοξεύει τις τιμές είναι ο μονοπωλιακός έλεγχος της αγοράς από μια συμμορία πολυεθνικών. Εδώ έρχεται τώρα να προστεθεί το «τζογάρισμα» των χρηματιστικών αγορών, δηλαδή η άνευ προηγουμένου χρηματιστική κερδοσκοπία. Ενα και μόνο στοιχείο είναι ενδεικτικό: Αυτή τη στιγμή, στη χρηματιστική αγορά, οι διαπραγματεύσεις αφορούν σε πετρέλαιο που η ποσότητά του είναι 15πλάσια από την πραγματική κατανάλωση πετρελαίου στον πλανήτη! Με άλλα λόγια, έχει διαμορφωθεί μια εικονική πραγματικότητα «ζήτησης», η οποία αποτελεί μια κατασκευασμένη χρηματιστηριακή «φούσκα», η οποία εκτινάσσει τις τιμές. Οσο για τις γηραλέες θεωρίες περί «προσφοράς και ζήτησης», που καθορίζουν, τάχα μου, τις τιμές στον δήθεν «ελεύθερο ανταγωνισμό», οι απολογητές της «ελεύθερης οικονομίας» θα πρέπει να εξηγήσουν: Πώς γίνεται την τελευταία πενταετία η πραγματική ζήτηση πετρελαίου να έχει αυξηθεί μόλις κατά 2%, αλλά το ίδιο διάστημα η τιμή του βαρελιού να έχει εξαπλασιαστεί;..

Και τι άλλη απόδειξη χρειάζεται για το ότι όσο η ανθρωπότητα δεν έχει απαντήσει με θετικό τρόπο στο δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», όσο ο σχεδιασμός του κεφαλαίου προς όφελος των πολυεθνικών και της χρηματιστικής ολιγαρχίας δεν αντικατασταθεί από τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας προς όφελος της κοινωνίας, τότε η περίφημη παγκοσμιοποίηση θα αναγάγει σε παγκόσμιο δόγμα το «ο θάνατός σου η ζωή μου»;

Ενώ ήδη κάνουν το γύρο του κόσμου οι πρώτες εικόνες από τις τερατογενέσεις παιδιών στη Φαλούτζα, ως συνέπεια των ανελέητων βομβαρδισμών που υπέστη η πόλη από όπλα μαζικής καταστροφής, η κυρία Σέρι Μπλερ, σύζυγος του Τόνι Μπλερ, απεφάνθη πως «δεν είναι ξεκάθαρη η νομιμότητα του πολέμου στο Ιράκ»!

Προσέξατε τον «πλούτο» στην έκφραση και την «καλαισθησία» της διατύπωσης; Πέντε χρόνια τώρα, τουλάχιστον 50 άνθρωποι δολοφονούνται σε καθημερινή βάση στο Ιράκ, λόγω της εισβολής των στρατευμάτων του άντρα της και του συμμάχου του, του Μπους, αλλά η πρώην κυρία πρωθυπουργού δεν έχει επαρκή στοιχεία για την «παρανομία» του εγκλήματος που συντελείται.

Η έκφραση της «αμφιβολίας» της κυρίας Μπλερ, που περιορίζεται στην ...επάρκεια των στοιχείων της «νομιμότητας» (!) του πολέμου, είναι πάντως «ξεκάθαρο» πού στοχεύει: Είναι ένας «ξεκάθαρα» ελεεινός τρόπος, για να μπορεί ενδεχομένως στο μέλλον το πρωθυπουργικό ζεύγος Μπλερ να ισχυρίζεται ότι «κράτησε αποστάσεις» από ένα έγκλημα, στο οποίο η Βρετανία πρωταγωνίστησε!

Τα λεγόμενα της κυρίας Μπλερ μπορεί να διαβάζονται από κάποιους και ως εκδήλωση του ιδιότυπου «βρετανικού φλέγματος». Δε θεωρούμε ικανοποιητική μια τέτοια προσέγγιση. Προτιμάμε την ανάλυση της κυρίας Yasmin Alibhai - Brown, η οποία σε άρθρο της (στον «Ιντιπέντεντ»/ «Βήμα»), αναφερόμενη στην κυρία Μπλερ, αλλά και στην κυρία Κλίντον, τη σύζυγο του χασάπη της Γιουγκοσλαβίας, σημειώνει: «Με κάνουν να ντρέπομαι που είμαι γυναίκα».