- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Εκδήλωση για την προσφορά του ΚΚΕ στην Παιδεία πραγματοποίησε η Αχτίδα Εκπαιδευτικών της ΚΟΑ
Από την αμορφωσιά της μεγάλης μάζας του λαού στις πρώτες θέσεις του ΚΚΕ για τη λαϊκή Παιδεία (από τις οποίες οι περισσότερες ακόμα παραμένουν ανεκπλήρωτη λαϊκή ανάγκη), στους μεγάλους παιδαγωγούς, στις απολύσεις, φυλακίσεις, εξορίες των κομμουνιστών εκπαιδευτικών, τη δράση του ΕΑΜ για την Παιδεία, στην εκπαίδευση των Ελληνόπουλων που βρήκαν καταφύγιο στις σοσιαλιστικές χώρες, στην ένταξη στην ΕΟΚ και τις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις που συνεχίζονται και εντείνονται σήμερα στα μέτρα του συστήματος και ενάντια στο μορφωτικό δικαίωμα του λαού, ήταν σταθμοί που παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση μέσα από την ομιλία και το οπτικοακουστικό υλικό.
«Ενα από τα βασικά συμπεράσματα αυτής της σύντομης ιστορικής αναδρομής είναι πως όποια κι αν είναι η διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, όποιος κι αν είναι ο αριθμός των εισακτέων στα πανεπιστήμια, με τον εθνικισμό ή με τον κοσμοπολιτισμό, με τον ψευτοκλασικισμό και το μεγαλοϊδεατισμό ή με την επιχειρηματικότητα και την ευρωπαϊκή ιδέα, η εκπαίδευση δεν παύει να αποτελεί μηχανισμό οικονομικής και ιδεολογικοπολιτικής κυριαρχίας της αστικής τάξης, και οι "μεταρρυθμίσεις" να αποτελούν αναγκαίες αναπροσαρμογές για την ισχυροποίηση αυτής της κυριαρχίας στις εκάστοτε συνθήκες. Το μαζικό λαϊκό κίνημα μπορεί - όταν είναι σωστά προσανατολισμένο - να ανακόπτει, να καθυστερεί, ακόμη και να επιβάλει ορισμένες παραχωρήσεις, που ωστόσο είναι προσωρινές και ασταθείς. Τα διαχρονικά μαρτύρια της Παιδείας από την εξουσία της αστικής τάξης δεν πρόκειται να πάψουν παρά μόνο με την ανατροπή αυτής της εξουσίας», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα», σημείωσε η Ε. Μηλιαρονικολάκη, τονίζοντας ότι «στις σημερινές συνθήκες, μπροστά στην ολοένα και πιο άγρια βαρβαρότητα του αδυσώπητου καπιταλιστικού ανταγωνισμού η ευθύνη που έχουν αναλάβει απέναντι στη νέα γενιά τους καλεί και πάλι. Τους καλεί να γίνουν άξιοι συνεχιστές των παραδόσεών τους».
Οι εκπαιδευτικοί τίμησαν και το μεγάλο παιδαγωγό Δημ. Γληνό, παρουσιάζοντας το έργο του, αποσπάσματα από το οποίο διαβάστηκαν στην εκδήλωση.
Μια πρωτοβουλία από τα κάτω για «να τιμήσουμε τα χέρια των ανθρώπων που δούλεψαν στα εργοστάσια κεραμικής». Χωρίς κρατική επιχορήγηση, χωρίς βοήθεια, το μουσείο Κεραμικής μετράει περίπου 800 κομμάτια, προσφορά των συγγενών και των ανθρώπων που τα δούλεψαν |
Ξεναγός σε αυτό το ταξίδι, ο Θανάσης Γεώργιζας, ιστορικός και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Μελετών Λαυρεωτικής. Με το βάρος της ξενάγησης να πέφτει στη βάση του αρχαίου και νεότερου πολιτισμού, στην οικονομία, η οποία βασιζόταν στην εργασία δεκάδων χιλιάδων αρχαίων δούλων, αλλά και σύγχρονων δούλων της μισθωτής εργασίας, ιδιαίτερα των εργατών στα ορυχεία. Τα μνημεία - υλικά κατάλοιπα - μάρτυρες ενός τέτοιου πολιτισμού παρουσιάστηκαν μέσα στο ιστορικό τους πλαίσιο.
Πρώτος σταθμός το αρχαιότερο σωζόμενο θέατρο, του Θορικού, το οποίο χρονολογείται γύρω στο 515 π.Χ. - 150 χρόνια πριν το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου - χωρητικότητας 4 - 4.500 θεατών. Γιατί το «αρχαίο θέατρο ήταν μια λαϊκή γιορτή». Ακριβώς δίπλα, μετά από ανασκαφές της Βελγικής Αρχαιολογικής Σχολής φτάνοντας στο φυσικό βράχο οδηγήθηκαν στην είσοδο μεταλλευτικής στοάς όπου εντοπίστηκαν νεολιθικά εργαλεία. Χρονολογούνται γύρω στο 3000 π.Χ.
Επόμενη στάση στο μουσείο Κεραμικής, το οποίο στήθηκε χωρίς καμιά κρατική χρηματοδότηση, παρά μόνο με το μεράκι του πολιτιστικού σωματείου «Εταιρεία Μελετών Λαυρεωτικής» που συγκέντρωσε ένα πλούσιο υλικό από την προσφορά των παλιών εργατών και των οικογενειών τους που δούλευαν στο εργοστάσιο τις δεκαετίες του 1940 και του '50. Σήμερα το μουσείο αριθμεί περίπου 800 κομμάτια. Από τα κάτω ήταν και η πρωτοβουλία για την ίδρυση του Ορυκτολογικού μουσείου, με τη συγκέντρωση πετρωμάτων που έχουν και γενικότερο επιστημονικό ενδιαφέρον. Να σημειωθεί ότι από τα 4.000 πετρώματα που έχουν εντοπιστεί, τα 480 βρίσκονται στο Λαύριο! Φυσικά και αυτά τα εκθέματα εντάσσονται στο ιστορικό τους πλαίσιο (διαπάλη για τον έλεγχο των ορυχείων, εισβολή ιδιωτικών και ιδιαίτερα ξένων εταιριών για την εκμετάλλευσή τους) και βέβαια τη σκληρή εργασία των μεταλλωρύχων - ανάμεσά τους και πολλά μικρά παιδιά - στις σκοτεινές στοές των ορυχείων. (Για την αρχαία εποχή ο μέσος όρος ζωής των εργατών στα ορυχεία ήταν τα 25 έτη. Το 19ο - 20ο αιώνα ο μέσος όρος ζωής των εργατών ήταν 31,5 μόλις χρόνια!!! Μόνο στην περίοδο 1896-1906 είχαμε 70 δηλωμένους θανάτους εργατών για λογαριασμό γαλλικής εταιρείας που εκμεταλλευόταν τα ορυχεία. Ενα μεγάλο μέρος των νεκρών ήταν μικρά παιδιά, συνηθέστερες αιτίες θανάτου για τους εργάτες ήταν η μολυβδίαση και η πνευμονοκονίαση, ατυχήματα από φουρνέλα, καθίζηση μέχρι και αποκεφαλισμοί).
Αναλυτική ήταν η εξήγηση της λειτουργίας των αρχαίων πλυντηρίων του μεταλλεύματος, ενώ προβληματισμός υπήρξε για τη λειψή ανάπτυξη της τεχνολογίας σε σύγκριση με άλλους αρχαίους πολιτισμούς (κάτι που αποδόθηκε περισσότερο στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των δουλεμπόρων και το πλήθος του διαθέσιμου εργατικού δυναμικού της δουλοκτητικής κοινωνίας που στήριζε την αθηναϊκή κοινωνία στις... μεγάλες της δόξες).
Τελευταία στάση ένα μνημείο που αγγίζει την καρδιά και τη συνείδηση της εργατούπολης του Λαυρίου και όχι μόνο. Το μνημείο της Μακρονησιώτισσας μάνας που φιλοτέχνησε ο Μακρονησιώτης καλλιτέχνης Μ. Κάσσης, το οποίο απεικονίζει τη μάνα, σύζυγο, γυναίκα που χρόνια περιμένει την επιστροφή του εξόριστου.
Για κινητοποιήσεις από τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά και μετά το τέλος των εξετάσεων μιλούν οι πανεπιστημιακοί. Η Διοικούσα Επιτροπή της ΠΟΣΔΕΠ, που συνεδρίασε το περασμένο Σάββατο, κατέληξε σε μια απόφαση που δηλώνει επιμονή στο βασικό στόχο για απόσυρση του νόμου - πλαισίου και συνολικά του θεσμικού πλαισίου, που κατευθύνεται από τη διαδικασία της Μπολόνια.
Ακόμα, χαρακτηρίζει «αιτία πολέμου» την ενσωμάτωση της οδηγίας 36/05, ζητά κατάργηση των ΚΕΣ και απορρίπτει τη διασταλτική ερμηνεία του άρθρου 16. Παράλληλα επαναφέρει τα οικονομικά αιτήματα για χρηματοδότηση των δημόσιων ΑΕΙ και μισθολόγιο αποκλειστικά πανεπιστημιακό, που θα ενσωματώνει στο βασικό μισθό όλα τα επιδόματα και κατάργηση των ευέλικτων σχέσεων εργασίας στο Πανεπιστήμιο.
Με πρόταση της ΔΗΠΑ, η ΠΟΣΔΕΠ, πήρε θέση υπέρ της αναγκαιότητας ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος και της ΕΦΕΕ.
Τη συζήτηση στη ΔΕ της ΠΟΣΔΕΠ, απασχόλησαν και οι τυχοδιωκτικές ενέργειες που έχουν εκδηλωθεί το τελευταίο διάστημα στα πανεπιστήμια, οι οποίες αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, προκειμένου να αμαυρώσει και να ακρωτηριάσει το κίνημα. Η ΔΗΠΑΚ κατέθεσε ψήφισμα καταδίκης αυτών των ενεργειών, εξηγώντας το χαρακτήρα τους και ξεκαθαρίζοντας ότι η ξεκάθαρη καταδίκη τους είναι βασικός όρος για την ανάπτυξη και τον προσανατολισμό του κινήματος.
Ωστόσο, η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (δυνάμεις του ΣΥΝ κ.ά.) ουσιαστικά αρνήθηκε να καταδικάσει τις τυχοδιωκτικές ενέργειες, δίνοντας έτσι πάτημα στην κυβέρνηση να εντείνει την επίθεσή της για τον εκφυλισμό του κινήματος. Από την «Πανεπιστημιακή Αναβάθμιση» που κινείται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, και την ΑΡΜΕ, που κινείται επίσης στο χώρο του ΣΥΝ, κατατέθηκαν προτάσεις για συνολική καταδίκη της «βίας» (μέσα από επίσπευση του συνεδρίου της Ομοσπονδίας), υπονοώντας μέσα στη «βία» και τις συλλογικές, μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών που στρέφονται ενάντια στις αναδιαρθρώσεις. Αν και οι προτάσεις των παραπάνω παρατάξεων απορρίφθηκαν από τη ΔΕ της ΠΟΣΔΕΠ, η συνολική εικόνα που διαμορφώνεται είναι ενδεικτική για τη στάση των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σπεύδουν να δώσουν «χείρα βοηθείας» στην κυβέρνηση.
