Ωμοί εκβιασμοί προς τα ιδρύματα για την υλοποίηση του αντιδραστικού νόμου - πλαισίου. Ξεκάθαρη πρόθεση για αναγνώριση ιδιωτικών «πανεπιστημίων», είτε μέσω της εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας 36/05 για αναγνώριση των ΚΕΣ, είτε μέσω άλλων «τρικ» που αναζητά η κυβέρνηση. Κύριος στόχος του συνόλου των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων είναι η πίεση προς τα δημόσια πανεπιστήμια να λειτουργήσουν ως ιδιωτικά: Να ψάχνουν μόνα τους να βρουν χρηματοδότηση (στο όνομα της «αυτοτέλειας»), να συναλλάσσονται με επιχειρήσεις, να επιβάλλουν δίδακτρα στους φοιτητές, να μετρούν κέρδη και ζημιές από τις επενδύσεις και τις συμφωνίες τους, να κάνουν σκόντο στη μόρφωση και να υποβαθμίζουν τα πτυχία σε πιστοποιητικά κατάρτισης με βάση τις άμεσες ανάγκες του κεφαλαίου.

Απέναντι στο σύνολο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας προτείνει στους συλλόγους φοιτητών και σπουδαστών, να προχωρήσουν σε νέες κινητοποιήσεις την Παρασκευή 30 Μάη.

Η ολομέτωπη επίθεση πρέπει να αποκρουστεί, απαιτεί αγωνιστική απάντηση. Μια τέτοια επίθεση, με συμμάχους μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, είτε ξεκάθαρους είτε «μουλωχτούς», απαιτεί οργανωμένη, συγκροτημένη και ανατρεπτική αγωνιστική δράση, με αιτήματα που είναι σε ρήξη με τον πυρήνα αυτής της πολιτικής, χωρίς να αφήνουν περιθώρια για «μερική», αλλά επί της ουσίας εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων.

Η ίδια η ανάγκη, να υψωθεί ανάστημα ισχυρό, υπολογίσιμο και επικίνδυνο για τα αντιλαϊκά σχέδια κυβέρνησης - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ - βιομηχάνων, φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη ανασυγκρότησης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος. Με αφορμή και την «αναβολή» των πανσπουδαστικών συνεδρίων της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ (που με υπογραφές όλων των παρατάξεων ήταν προγραμματισμένα να ξεκινήσουν την περασμένη Παρασκευή), ξεδιπλώνονται και οι ευθύνες των παρατάξεων ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) που συμβάλλουν «τα μάλα» για να παραμένει σε κρίση το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, ανοργάνωτο, ασυγκρότητο, αδύναμο. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αρκούσε μια συγκρότηση των ΕΦΕΕ - ΕΣΕΕ με το σημερινό συσχετισμό δύναμης για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

Ολη η πρακτική και τακτική των παρατάξεων ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), αποδεικνύει τις ευθύνες τους για τη διαλυτική κατάσταση στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Οι παραπάνω παρατάξεις πολεμούν κάθε προσπάθεια ανασύνταξης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος. Για τους δικούς της λόγους η κάθε μία, θέλουν τους φοιτητές γονατισμένους, φοβούνται το οργανωμένο και ανατρεπτικό φοιτητικό κίνημα όπως ο διάολος το λιβάνι.

Αλλωστε: Ακόμα και σήμερα, ένα μήνα μετά τις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, υπάρχουν σύλλογοι στην Αθήνα όπου δεν έχουν συγκροτηθεί ΔΣ, καθώς οι παρατάξεις αυτές αρνούνται τον ορισμό των εκπροσώπων τους. Καμία από τις παραπάνω παρατάξεις δεν όρισε αντιπροσώπους για τα πανσπουδαστικά συνέδρια της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ. Με άλλα λόγια, παρ' όλο που όλες οι παραπάνω παρατάξεις, την περίοδο πριν τις φοιτητικές εκλογές έκαναν «κωλοτούμπες» για να αποσπάσουν τη φοιτητική ψήφο, έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τους 160.000 φοιτητές και σπουδαστές που συμμετείχαν στις εκλογές στις 9 του Απρίλη, για να αναδείξουν τους αντιπροσώπους τους στα ΔΣ και τα πανσπουδαστικά συνέδρια.

Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, ως γνήσια «τέκνα» του δικομματισμού, βαδίζουν στο δρόμο της υπεράσπισης των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και των θέσεων των κομμάτων τους. Θέλουν τους φοιτητές και τους σπουδαστές απαθείς, αμέτοχους, χειροκροτητές και υπερασπιστές της αντιδραστικής πολιτικής των κομμάτων τους. Μπροστά στις φοιτητικές εκλογές, επιστράτευσαν από ρουσφέτια και εκβιασμούς, μέχρι τη σαπίλα της ιδεολογίας τους, για να αποσπάσουν μεγαλύτερα ποσοστά. Και ένα μήνα μετά τις εκλογές, αυτές αξιοποιούν τα υψηλά ποσοστά τους για να δώσουν άλλοθι στην πολιτική των κομμάτων τους, για να περπατήσει η αντιδραστική πολιτική.

Πιστοί σύμμαχοι σε αυτό το «καθήκον» τάσσονται οι παρατάξεις της ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Είναι εκείνοι που μιλούν εξ ονόματος του φοιτητικού κινήματος, δουλεύοντας σχεδιασμένα για την αποδυνάμωσή του, γιατί θέλουν κίνημα ελεγχόμενο. Αυτόκλητοι εκφραστές των διεκδικήσεων των φοιτητών και των σπουδαστών, οι δυνάμεις του ΣΥΝ συμφωνούν με τις βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ και με το νόμο - πλαίσιο. Το έχουν αποδείξει με τους πιο επίσημους τρόπους (ανακοινώσεις της ΠΓ, δηλώσεις στελεχών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και με «ανεπίσημους», όμως επί της ουσίας επισημότατους, τρόπους: Με τους καθηγητές που συσπειρώνονται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και «εργάζονται» για την εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων.

Η ΕΑΑΚ επιλέγει να παίζει το ρόλο του «νεροκουβαλητή» του ΣΥΝ, να πουλάει υπερεπαναστατικότητα συμμαχώντας με τους εφαρμοστές της πολιτικής που υποτίθεται ότι αντιπαλεύει. Και οι δυο μαζί παίζουν το ρόλο του αναχώματος, ώστε να διοχετεύεται σε ανέξοδα κανάλια η πηγαία και δίκαιη αντίδραση φοιτητών και σπουδαστών. Θέλουν κίνημα ανοργάνωτο, να μπορούν οι ίδιοι να παρουσιάζονται ως οι εκφραστές του, σε απόλυτη αναντιστοιχία με τις πραγματικές τους δυνάμεις. Την ίδια στιγμή, παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης και των συμμάχων της, τους εμπλουτίζουν με νέα επιχειρήματα για να επιτεθούν και να συκοφαντήσουν τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς αγώνες και τα δίκαια αιτήματα. Η στάση τους και στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά, όπου ως άλλοι περιοδεύοντες θίασοι «ξεχείλισαν» υπερεπαναστατικότητα, πετώντας από τα παράθυρα κάλπες, έδωσε το έναυσμα στους ταγμένους αντιπάλους του φοιτητικού κινήματος να ξεράσουν «χολή» ενάντια στους αγώνες των φοιτητών.

Τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας των φοιτητών και των σπουδαστών βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από εκείνα της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό και φοιτητές και σπουδαστές έχουν κάθε συμφέρον να αντεπιτεθούν στην αντιδραστική πολιτική κυβέρνησης - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ - βιομηχάνων και δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τις παρατάξεις ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, που δρουν και θα συνεχίσουν να δρουν υπονομευτικά και εκφυλιστικά.

Χρειάζεται αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Η δυναμική και αποφασιστική διεκδίκηση του πανεπιστημίου που έχει ανάγκη ο λαός και η νεολαία απαιτεί την ανασυγκρότηση και αναζωογόνηση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος. Απαιτείται κίνημα που θα συγκρούεται με τις επιλογές της ΕΕ και των βιομηχάνων, με την πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Με αιτήματα που δε θα αφήνουν περιθώρια «μετάφρασης» και ενσωμάτωσης από κανένα κέντρο. Ενα κίνημα που να αντιπαλεύει κάθε επιχειρηματική λειτουργία στα πανεπιστήμια και να βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με τα κυκλώματα συναλλαγής και εξαγοράς. Χρειάζεται ένα κίνημα που να αγωνίζεται για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ενιαία ανώτατη εκπαίδευση, να παλεύει για την ολόπλευρη επιστημονική μόρφωση όλων των φοιτητών, χωρίς κατηγοριοποιήσεις και διαχωρισμούς. Χρειάζεται ένα κίνημα που θα διεκδικεί ουσιαστική μέριμνα για όλους τους φοιτητές, θα αντιμάχεται τους ταξικούς φραγμούς.

Πλατύ κάλεσμα απευθύνει η ΠΚΣ σε όλους τους φοιτητές και τους σπουδαστές, στους εκπροσώπους στα ΔΣ των συλλόγων, να αναλάβουν από κοινού δράση: Για να μπει τέρμα στη διαλυτική κατάσταση στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Για την ανασυγκρότηση των συλλόγων και των οργάνων του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος. Η ΠΚΣ απηύθυνε το παραπάνω κάλεσμα την περασμένη Παρασκευή, μετά το συλλαλητήριο των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων στην Αθήνα, μέσω των 214 αντιπροσώπων της για το συνέδριο της ΕΦΕΕ και των 133 για το συνέδριο της ΕΣΕΕ.

Με αγωνιστικό προσανατολισμό, η ΠΚΣ καλεί σε δράση για ένα κίνημα ζωντανό, ισχυρό, δύναμη ανατροπής. Για την αγωνιστική οργάνωση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος από τα κάτω προς τα πάνω. Με ονομαστική συγκρότηση των ΔΣ και μέλη του ΔΣ που να λογοδοτούν στις γενικές συνελεύσεις, ανακλητά όταν το αποφασίζει η συνέλευση. Για γενικές συνελεύσεις που να συσπειρώνουν την πλειοψηφία των φοιτητών του συλλόγου, να διεξάγονται με όρους που βοηθούν τη συζήτηση και τη συμμετοχή των φοιτητών, να καταλήγουν σε αποφάσεις και μορφές που επιλέγουν οι ίδιοι οι φοιτητές και να εξασφαλίζεται η αγωνιστική κινητοποίηση όλων.

Το κάλεσμα της ΠΚΣ είναι ξεκάθαρο: Για πανελλαδική οργάνωση των φοιτητών και σπουδαστών που να συντονίζει αγωνιστικά τους συλλόγους χωρίς να υπονομεύει τη ζωντάνια και τη δραστηριότητά τους. Που δε θα είναι συνδαιτυμόνας της εκάστοτε κυβέρνησης και της ΕΕ, σε στημένους θεσμούς και διαλόγους που στόχο έχουν την ενσωμάτωση και την υποταγή, αντιθέτως θα τους αντιπαλεύει και θα τους αποκαλύπτει.

Ενα φοιτητικό κίνημα που είναι δύναμη ανατροπής έχει σταθερό συνομιλητή και σύμμαχο το ταξικό εργατικό κίνημα, γενικότερα το λαϊκό κίνημα. Φοιτητικό κίνημα που να αποτελεί ζωντανό κομμάτι του νεολαιίστικου κινήματος, που αναπτύσσει διεθνιστική αντιιμπεριαλιστική δράση και αλληλεγγύη με τους λαούς και τις νεολαίες που αντιστέκονται.