ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Ακριβά» συμπεράσματα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αβίαστα και εύκολα έβγαζε συμπεράσματα για την πολιτική των κομμάτων στο ζήτημα της ακρίβειας όποιος έκανε τον κόπο να παρακολουθήσει τη χτεσινή συζήτηση των πολιτικών αρχηγών. Από τις ομιλίες των Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου προέκυπτε σαφώς μια τάση μοιρολατρικής αποδοχής του προβλήματος, καθώς όπως είπε ο πρώτος είναι «ένα παγκόσμιο φαινόμενο» που δεν μπορεί ούτε η ΕΕ να το αντιμετωπίσει, ενώ ο δεύτερος απλά δημαγώγησε πάνω στο πρόβλημα, επαναφέροντας το γνωστό ρητορικό ερώτημα για το «ποιος κυβερνά τη χώρα;»... Και οι δύο πάντως έβαλαν πάνω απ' όλα την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, δηλαδή την ενίσχυση της κερδοφορίας των πολυεθνικών... Από κει και πέρα τα «μέτρα» τους ήταν, όπως εύστοχα επισήμανε η Αλέκα Παπαρήγα, «μέτρα απάτης και αυταπάτης». Στον αντίποδα οι επεξεργασμένες, ρεαλιστικές και φιλολαϊκές προτάσεις πάλης που παρουσίασε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Προτείνουμε για το βασικό μισθό 1.400 ευρώ και 1.120 ευρώ για την κατώτατη σύνταξη, κατάργηση των διοδίων, των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς των δήμων, των εισιτηρίων στα εξωτερικά ιατρεία και στα απογευματινά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων. Προτείνουμε άμεση μείωση των τιμολογίων ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, έλεγχο της ποιότητας των τροφίμων από την παραγωγή και προς τις εμπορικές αλυσίδες που συγκεντρώνουν το βασικό όγκο, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση, επιδότηση ενοικίου για τους άνεργους νέους και νέες, άτοκα στεγαστικά δάνεια για νέα ζευγάρια για απόκτηση κύριας κατοικίας, διακοπή των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών περιουσιακών στοιχείων εργαζομένων από χρέη στεγαστικών δανείων για κύρια κατοικία»...

«Θερίζουν» το βαμβάκι

Με δόλωμα το μεγαλύτερο στρεμματικό πριμ επιχειρείται από ΕΕ και κυβέρνηση να μειωθούν τα καλλιεργούμενα στρέμματα στο βαμβάκι και να καλλιεργούν λίγοι μεγαλοαγρότες, αφού για τους μικρούς παραγωγούς διαμορφώνονται συνθήκες να πεταχτούν εκτός παραγωγής.

Με βάση τα όσα ψηφίστηκαν στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, αν καλλιεργηθούν 2.500.000 στρέμματα, που είναι η κατώτατη εγγυημένη έκταση, τότε η συνδεδεμένη ενίσχυση γίνεται 80,56 ευρώ. Αν για παράδειγμα καλλιεργηθούν 2.700.000 στρέμματα, τότε η συνδεδεμένη στρεμματική ενίσχυση γίνεται 74,59 ευρώ, στα 3.000.000 στρέμματα 67,13 ευρώ, στα 3.400.000 στρέμματα 59,23 ευρώ και στα 3.700.000 στρέμματα, που είναι το τωρινό πλαφόν, γίνεται 54,43 ευρώ. Η βαμβακοκαλλιέργεια, λόγω της αποσύνδεσης του 65% της επιδότησης και των συνθηκών που έχουν διαμορφώσει η νέα ΚΑΠ και ο ΠΟΕ, όλο και συρρικνώνεται κάθε χρόνο φτάνοντας το 2007 στα 3.400.000, ενώ φέτος εκτιμάται ότι σπάρθηκαν λιγότερα από 3.000.000 στρέμματα, όταν πριν από μερικά χρόνια καλλιεργούνταν περισσότερα από 4.000.000 στρέμματα. Τώρα κυβέρνηση και οι πρασινογάλαζοι αγροτοσυνδικαλιστές των ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ επιδιώκουν να μειωθεί η βαμβακοκαλλιέργεια και βγουν από τη μέση οι μικροί παραγωγοί. Κι όλοι αυτοί χωρίς να ντρέπονται λένε ότι προασπίζονται τα συμφέροντα των αγροτών... Αυτά να τα βλέπει η μικρομεσαία αγροτιά!

«Κολλημένοι» αντι-ΚΚΕ

Επιμένει η «ΑΥΓΗ» στην προσπάθεια συκοφάντησης και παραποίησης των θέσεων του ΚΚΕ σχετικά με την αντιμετώπιση του χρήστη. Η απάντηση στη λάσπη γνωστή, σταθερή και ξεκάθαρη: Η αυστηρότερη «ποινή» που πρέπει να επιβάλλεται στους χρήστες είναι η ...απεξάρτηση, η ζωή. Το επανέλαβε για πολλοστή φορά και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα πριν λίγες μέρες κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στους υπεύθυνους του ΚΕΘΕΑ. Ωστόσο, η «ΑΥΓΗ» διαβάζοντας το δημοσίευμα του «Ρ» «κατάλαβε» ότι δεν το πιστεύει γιατί ...κομπιάζει.

Οσο για τα «τρελά και ανύπαρκτα ποσοστά» που επικαλείται η «ΑΥΓΗ» (24/6/2008) σχετικά με δημοσίευμα του κυριακάτικου «Ρ» για την αποτελεσματικότητα των «στεγνών» προγραμμάτων, μπορεί να ανατρέξει στην έρευνα του ΚΕΘΕΑ (2001), όπου παρουσιάζεται η αποτελεσματικότητα μέχρι και 75% των «στεγνών» προγραμμάτων του ΚΕΘΕΑ σε 50 μονάδες. Η απεξάρτηση είναι πράξη επαναστατική. Αλλά αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τον ΣΥΝ, για τους υμνητές των ουσιών και κάθε «κολλημένο» αντι-ΚΚΕ συκοφάντη περασμένων εποχών.

Μηχανισμοί κατοχής

Οπως αποκάλυψε χτες ο «Ρ», οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ σπεύδουν πυρετωδώς να υλοποιήσουν και στελεχώσουν μηχανισμούς κατοχής χωρών, μετά την εκδήλωση ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Στο πλαίσιο εφαρμογής της λεγόμενης Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΕΠΑΑ), ήδη το ελληνικό υπουργείο Δικαιοσύνης καλεί δικαστές, εισαγγελείς, δικηγόρους, διοικητικούς υπαλλήλους να εκπαιδευτούν, ώστε να συμμετάσχουν σε τέτοιες αποστολές. Χρειάζονται τις προαναφερόμενες ειδικότητες καθότι μετά την όποια στρατιωτική επέμβαση - που θα επιβάλλει το ιμπεριαλιστικό «δίκαιο» της ΕΕ σε όποιο κράτος έβαλαν στο «μάτι» - και πέραν της βρωμοδουλειάς που έτσι κι αλλιώς θα κάνει ο στρατός κατοχής, πρέπει γενικά να οργανώσουν το νέο προτεκτοράτο. Να κατευθύνουν λειτουργίες του, όπως τη δημόσια διοίκηση, τα δικαστήρια, την αστυνομία. Σχετική πείρα υπάρχει. Στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη η ΕΕ έστειλε αστυνομική δύναμη, στην ΠΓΔΜ ελαφρά οπλισμένους στρατιώτες. Αντίστοιχες επιχειρήσεις εκτυλίσσονται σε ΛΔ Κονγκό, Παλαιστινιακά εδάφη, Γεωργία, Σουδάν, Ινδονησία, Κοσσυφοπέδιο.

Αλλωστε, χρόνια τώρα, ετοιμάζουν την πλήρη «δραστηριοποίηση» του ευρωστρατού. Χρόνια ετοιμάζουν τους εθνικούς στρατούς να αναλάβουν καθαρά επιθετικό ρόλο για τη διαχείριση, τάχα, «κρίσεων». Ο όρος περιγράφεται σε πλήθος ευρωενωσιακών αποφάσεων και καλύπτει ευρύτατη γκάμα καταστάσεων χαρακτηρίζοντάς τες «τρομοκρατικές», «αντιδημοκρατικές», «αντίθετες στα ανθρώπινα δικαιώματα», κλπ., χωρίς φυσικά να αποσαφηνίζεται το περιεχόμενό τους. Σ' όλα τα παραπάνω χωρούν ιμπεριαλιστικές ερμηνείες κατά το δοκούν, με αποτέλεσμα «κρίση» να ορίζεται ό,τι αντιτίθεται στα συμφέροντα του ευρωενωσιακού μεγάλου κεφαλαίου και των συμμάχων του.

Διόλου τυχαία με τη λεγόμενη Ευρωσυνθήκη - που υπερψήφισαν στη Βουλή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - θεσμοθετείται το «δικαίωμα» της ΕΕ να επεμβαίνει με πολιτικά και στρατιωτικά μέσα («δυνάμεις ταχείας αντίδρασης - battlegroups») στο έδαφος κάθε τρίτης χώρας, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», αλλά και με τα προσχήματα της «πρόληψης των συγκρούσεων και διατήρησης της ειρήνης», αποστολής μάχιμων δυνάμεων για τη «διαχείριση των κρίσεων και αποκατάσταση της ειρήνης», με ομάδες αφοπλισμού, «παροχής στρατιωτικών συμβουλών», «σταθεροποίησης», «ανθρωπιστικών αποστολών» και «αποστολών διάσωσης» ή ακόμη και για «την προστασία του περιβάλλοντος». Σ' αυτά συμφωνεί και ο ΣΥΝ, ο ευρωβουλευτής του οποίου έχει κάνει πλήθος εισηγήσεων σε ανάλογες επιτροπές. Πρόσφατη δε «Εκθεση» του ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ Χαβιέ Σολάνα και της Κομισιόν παρουσιάζει την περιβαλλοντική καταστροφή - που οι ίδιοι με τις πολιτικές τους προκαλούν - ως «απειλή κατά της ασφάλειας». Ουσιαστικά στην Εκθεση, πέρα από προσχήματα, αποκαλύπτεται ότι αντίπαλός τους δεν είναι η περιβαλλοντική υποβάθμιση, αλλά η «πολιτική ριζοσπαστικοποίηση», οι «κοινωνικές αναταραχές», οι «κοινωνικοοικονομικές πιέσεις», οι «απειλές κατά των οικονομικών περιουσιακών στοιχείων». Δηλαδή, το ταξικό κίνημα και οι πολιτικοί αγώνες.

Με αυτά και με άλλα οικοδομούν έναν πλήρη πολιτικοστρατιωτικό μηχανισμό που θα αναλαμβάνει και θα υλοποιεί τόσο στα κράτη - μέλη της ΕΕ, όσο και σε τρίτες χώρες επεμβατικές αποστολές, με στόχο την ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου. Αποδεικνύεται έτσι πόσο σαθρά είναι τα επιχειρήματα των πολιτικών απολογητών της ΕΕ ότι μπορεί να αποτελέσει, δήθεν, αντίβαρο στη βάρβαρη ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ. Ενα και το αυτό είναι, εφόσον για τα συμφέροντα της ολιγαρχίας μάχονται και πασχίζουν. Η πάλη ενάντια στην καπιταλιστική ΕΕ μπορεί να δυναμώσει. Και περνά μέσα από τον αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας σε κάθε κράτος - μέλος της.