Σε αυτό το πλαίσιο εξελίχτηκαν οι χτεσινές διαδοχικές συναντήσεις του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφη με τις διοικήσεις της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ. Από την πλευρά της η κυβέρνηση, για πολλοστή φορά, εξαγγέλλει το λεγόμενο Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, μέσω του οποίου υπόσχεται να διαχειριστεί φαινόμενα ακραίας μιζέριας και κοινωνικού αποκλεισμού. Η συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ κινείται ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο: αποδέχεται τον «υπεύθυνο ρόλο» του κοινωνικού εταίρου εκλιπαρώντας για κάτι παραπάνω. Ο έτερος... Καππαδόκης, οι μεγαλοβιομήχανοι του ΣΕΒ, στηρίζουν, με τη σειρά τους, αυτές τις κατευθύνσεις προκειμένου να μανουβράρουν τα πράγματα για να εξασθενίσει η δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση.

Το κυρίαρχο στίγμα που εκπέμπεται σε αυτή τη φάση από το υπουργείο Οικονομίας είναι ότι οι διεθνείς αναταράξεις δυναμώνουν και ενισχύονται, ενώ δεν αποκλείονται ακόμη και φαινόμενα οικονομικής ύφεσης μέσα στην ΕΕ. Ισχυρίζονται ότι τις «τελευταίες εβδομάδες» έρχονται από κράτη - μέλη τέτοια μαντάτα, για τα οποία δεν υπήρχε πρόβλεψη στις προηγούμενες εκτιμήσεις τους. Είναι απόλυτα φανερό ότι στρώνουν από τώρα το χαλί για τη σκλήρυνση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στις επίσημες δηλώσεις ο Γ. Αλογοσκούφης πρόβαλλε τον ισχυρισμό ότι η «αντιμετώπιση των επιπτώσεων από τη διεθνή οικονομική κρίση είναι εθνικό θέμα», για να προσθέσει ότι ο «λαϊκισμός και οι εύκολοι αφορισμοί δεν ωφελούν κανένα». Σε αυτό το πλαίσιο ζήτησε τη «συμβολή των κοινωνικών εταίρων, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, για την προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας». Με άλλα λόγια, επικαλούμενοι το «εθνικό συμφέρον» επιχειρούν να τσουβαλιάσουν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα με τους εκμεταλλευτές τους.

Η τακτική αυτή θα ξεδιπλωθεί στους επόμενους μήνες και μέχρι το φθινόπωρο όταν, στο πλαίσιο της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, η κυβέρνηση αναμένεται να εξειδικεύσει τα μέτρα για το «Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής».

Ο πρόεδρος της πλειοψηφίας της διοίκησης στη ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, που πριν λίγες βδομάδες πανηγύριζε μαζί με το ΣΕΒ για τη Συλλογική Σύμβαση του 1 ευρώ, ζήτησε, λέει, ορισμένες εισοδηματικές ενισχύσεις για φορολογούμενους που βρίσκονται κάτω από το αφορολόγητο και επίδομα θέρμανσης 800 ευρώ από το «Ταμείο για τη φτώχεια», κάτι που ήδη δρομολογεί η κυβέρνηση (άγνωστο σε ποιο ύψος). Ακόμη «εισοδηματικές ενισχύσεις» από την πλευρά των επιχειρήσεων, «αίτημα» που προτείνεται και από την πλευρά του ΣΕΒ...

Ο πρόεδρος των μεγαλοβιομηχάνων, Δ. Δασκαλόπουλος, μετά τη συνάντηση με τον υπουργό, δήλωσε ότι «συμπέσαμε στις εκτιμήσεις» και ότι τα επιχειρηματικά κέρδη δεν μπορούν να γίνουν το εξιλαστήριο θύμα. Οι μεγαλοβιομήχανοι σε ρόλο «φιλανθρωπίας» προτείνουν τη φορολόγηση της υπεραξίας των μετοχών και των μετοχών που δίνουν ως μπόνους στα μεγαλοστελέχη τους. «Κατά σύμπτωση» το ίδιο μέτρο είχε προτείνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και άλλοι, που βέβαια δεν έχει απολύτως κανένα αντίκρισμα. Ο Δ. Δασκαλόπουλος πρότεινε τα χρήματα αυτά να δοθούν στο «ταμείο της φτώχειας». Αυτό που «ξέχασε» να πει είναι ότι αξιώνουν ταυτόχρονα την κατάργηση του ήδη κουτσουρεμένου φόρου πάνω στις χρηματιστηριακές συναλλαγές. «Ξέχασε» ακόμη ότι στη σημερινή συγκυρία πτώσης των τιμών δύσκολα μπορεί να υπάρξει «υπεραξία» από μετοχές, όπως κατά συνέπεια και αντίστοιχος φόρος. Παριστάνοντας το γαλαντόμο υποστήριξε τη διανομή ορισμένων από τα κέρδη στους εργαζόμενους, χωρίς όμως να δώσει διευκρινίσεις.

Για τα τέλη του Ιούλη προγραμματίζονται νέες συναντήσεις του υπουργού με τους «κοινωνικούς εταίρους» ενόψει των πρωθυπουργικών εξαγγελιών στη ΔΕΘ.

«Η εργατική τάξη δεν είναι ζήτουλας, όπως τη θέλουν η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων, για να εκλιπαρεί ελεημοσύνη από την κυβέρνηση. Είναι η κοινωνική δύναμη που παράγει τον πλούτο και αποτελεί δικαίωμά της να έχει εισόδημα που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες της.

Αποτελεί συμπαιγνία και προσβολή η πρόταση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που στηρίζει ο ΣΕΒ, να παρουσιάζονται ως μέτρα κατά της φτώχειας, που ήδη έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, τα κάποια προσωρινά επιδόματα προς τους εξαθλιωμένους.

Η εργατική τάξη δεν είναι κοινωνικός εταίρος με τους βιομηχάνους και τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου, αλλά ταξικός αντίπαλος. Από την ακρίβεια και τη φτώχεια δεν πρόκειται να τη σώσουν οι εκμεταλλευτές της και οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπηρετούν τον καπιταλισμό.

Η εργατική τάξη πρέπει να ξεσηκωθεί, σε κάθε εργασιακό χώρο να συσπειρωθεί με τις ταξικές δυνάμεις, διεκδικώντας πρώτα απ' όλα πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, 1.120 ευρώ κατώτατη σύνταξη και επίδομα ανεργίας για όλους και άλλα άμεσα μέτρα που θίγουν το κεφάλαιο και την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης όπως: Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα, όλων των διοδίων, των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς. Μείωση των τιμολογίων ΔΕΗ -ΟΤΕ - νερό, των εισιτηρίων στις δημόσιες συγκοινωνίες. Σύγχρονη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και δωρεάν φαρμακευτική περίθαλψη, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία - Υγεία.

Να συνδέσει την πάλη της για τις άμεσες διεκδικήσεις με το στόχο της ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής και του "ευρωμονόδρομου"».