Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το ζήτημα μόνο από τη σκοπιά των εργαζομένων, για τα συνολικά και πραγματικά συμφέροντα των οποίων παλεύει. Προβάλλει και στηρίζει αιτήματα που θα ελαφρύνουν την εργαζόμενη μητέρα, τη λαϊκή οικογένεια. Διεκδικεί κρατικές υποδομές κοινωνικής πολιτικής, την εφαρμογή μέτρων υγιεινής και ασφάλειας και εναντιώνεται στις απολύσεις. Και φυσικά, όλ' αυτά να είναι δωρεάν παροχές από το κράτος.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, η ηγεσία του υπουργείου Απασχόλησης ζήτησε την παραίτηση του προέδρου του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας Αντ. Σελλιανάκη. Είναι, επίσης, γεγονός ότι τα τελευταία 4,5 περίπου χρόνια, η ηγεσία του υπουργείου Απασχόλησης αλλάζει τους προέδρους στον ΟΕΚ «σαν τα πουκάμισα». Θυμίζουμε ακόμα ότι για τρεις ολόκληρους μήνες, (τον περασμένο Σεπτέμβρη, Οκτώβρη και το Νοέμβρη), δεν υπήρχε πρόεδρος, δε συνεδρίαζε το Διοικητικό Συμβούλιο, με αποτέλεσμα να έχει διακοπεί κάθε λειτουργία του, να μην εγκρίνονται δάνεια, να κινδυνεύουν οι δικαιούχοι να χάσουν σπίτια, κλπ.
Είναι φανερό ότι η μετατροπή του ΟΕΚ σε διαχειριστή πελατείας για τις τράπεζες, μακριά και ενάντια από τα συμφέροντα των δικαιούχων, επιβάλλει και τις όποιες διοικητικές αλλαγές, οδηγώντας παράλληλα σε απόλυτο εκφυλισμό τον Οργανισμό, στο όνομα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μεγαλοτραπεζιτών και μεγαλοκατασκευαστών. Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ σήμερα, δε δίνουν «δεκάρα τσακιστή» για τα συμφέροντα των δικαιούχων. Οπως δε δίνουν «φράγκο» κυριολεκτικά στον Οργανισμό, αλλά κάθε φορά διαφημίζουν το όποιο έργο του, για να εξασφαλίσουν εκλογική πελατεία. Εξάλλου, γιατί να τους ενδιαφέρουν οι δικαιούχοι, αφού τόσο οι τράπεζες, όσο και οι κατασκευαστές έχουν εξασφαλισμένη την πελατεία τους, τη στιγμή που ο ΟΕΚ έχει μετατραπεί σε πρώτης τάξεως «τροφοδότη» τους.
«Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή» δήλωσε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Αθήνα 9.84». Περισσότερο σαφής ήταν ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος, όταν δήλωνε την Κυριακή στον «Ελεύθερο Τύπο» ότι προτιμάει «ένα 20% του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αρκετά κάτω από το 33%, παρά ένα 22% με τους άλλους δύο άνετα πάνω από το 33%»!
Τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβουν τον πόθο τους να παίξουν ρόλο ρυθμιστή των εξελίξεων σε ένα πολιτικό σκηνικό που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν «ρευστό». Σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα, φιλοδοξούν μια νέα πολιτική πλειοψηφία, με στόχο αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
«Διέλαθε» ίσως της προσοχής τους ότι στην οικονομία κυριαρχούν οι κεφαλαιοκράτες. Και ότι η πολιτική καμία αλλαγή και μεταρρύθμιση δεν μπορεί να εφαρμόσει αν αυτή δε συνάδει με τα συμφέροντά τους. Η σιωπή τους γι' αυτό το κρίσιμο ζήτημα είναι εξαιρετικά «φλύαρη». Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να συγκρουστεί με αυτούς που πραγματικά κάνουν κουμάντο.
«H αμερικανική οικονομία ...κρατικοποιείται για να διασωθεί». Ο μάλλον έκπληκτος τίτλος της χτεσινής «Οικονομικής Καθημερινής» συνοψίζει εύστοχα την τελευταία στη σειρά παρέμβαση της κυβέρνησης Μπους, η οποία στήριξε με όλες τις δυνάμεις της δύο μεγάλες εταιρείες στεγαστικής πίστης, που παρέχουν σχεδόν τα μισά ενυπόθηκα δάνεια των ΗΠΑ. Πρόκειται για τις Fannie Mae και Freddie Mac, οι οποίες κατέχουν και παρέχουν εγγυήσεις σε στεγαστικά δάνεια 5,2 τρισ. δολαρίων, όταν η συνολική αγορά αυτών των δανείων στις ΗΠΑ αποτιμάται στα 12 τρισ. δολάρια. Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομίας άνοιξε τα ταμεία της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ για πίστωση προς τις δύο εταιρείες, ενώ το Κογκρέσο θα εγκρίνει άμεσα τη χορήγηση 300 δισ. δολαρίων. Μάλιστα, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Χένρι Πόλσον, δεν απέκλεισε και το ενδεχόμενο αγοράς μετοχών των δύο οργανισμών, προκειμένου να «μην εξαπλωθεί η πιστωτική κρίση και να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών». Η αλήθεια, πάντως, για να επανέλθουμε στον αρχικό τίτλο, είναι ότι ποτέ το κράτος δεν έπαψε να παρεμβαίνει και να στηρίζει τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και να διασφαλίζει τις συνθήκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Αποκαλύπτοντας ότι οι «ελεύθερες αγορές» τους δεν μπορούν να επιβιώσουν δίχως την παρέμβαση του κράτους, που δρα ως «συνολικός καπιταλιστής» και φρουρός των γενικότερων συμφερόντων της πλουτοκρατίας...