Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταθέτει λίγα λουλούδια στον τάφο του Χαρίλαου Φλωράκη

Την τελευταία μέρα, στην εκδήλωση που έγινε στον Αϊ - Λια, στο Παλιοζογλώπι, στο χώρο μπροστά από το μνημείο του Χαρίλαου Φλωράκη, παραβρέθηκε και αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής την Γενική Γραμματέα της Αλέκα Παπαρήγα και στην οποία, εκτός των άλλων στελεχών, συμμετείχαν ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, ο Γιάννης Χώτος, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ, και αντιπροσωπείες από την ΚΟ Περιοχής Θεσσαλίας και τις ΝΕ Καρδίτσας, Τρικάλων, Λάρισας του ΚΚΕ.

Στην εκδήλωση, καλωσόρισε και χαιρέτισε τους συγκεντρωμένους ο δήμαρχος Ιτάμου και πρόεδρος της Ενωσης Αγραφιώτικων Χωριών Βασίλειος Τσαντήλας και ο πρόεδρος του ΤΔ Ραχούλας Φώτης Κωτσιαρίδης, ενώ την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο γγ Περιφέρειας Φώτης Γκούπας, παραβρέθηκε, επίσης, ο νομάρχης Καρδίτσας Φώτης Αλεξάκος. Από μέρους της κεντρικής διοίκησης της ΠΕΑΕΑ, μίλησε ο Βασίλης Φυτσιλής, αντιστασιακός και συγγραφέας και ο συντοπίτης, συνταξιούχος δάσκαλος Βασ. Νταρούλας.

Από την εκδήλωση, προχτές Κυριακή, προς τιμήν του Χ. Φλωράκη, στο Παλιοζογλώπι, που οργάνωσαν ο Δήμος Ιτάμου, το ΤΔ Ραχούλας και η Ενωση Αγραφιώτικων Χωριών

Στην έντονα φορτισμένη ομιλία του, ο Βασίλης Φυτσιλής αναφέρθηκε στην αντιστασιακή αγωνιστική πορεία και δράση του Χαρίλαου Φλωράκη, καταθέτοντας στοιχεία, όπως της κατάληψης της Καρδίτσας και του Καρπενησίου από το ΔΣΕ, που αποτελούν δύο αδιαφιλονίκητα δείγματα της πολεμικής καριέρας και της στρατηγικής ιδιοφυίας του καπετάν - Γιώτη...

...Να είσαι ήσυχος, καπετάνιε. Εδώ, στο αγνάντιο του Αϊ - Λια που διάλεξες για παντοτινή σου κατοικία. Εμείς όσο έχουμε χέρι και φωνή κι ανάσα μέσα στα στήθια μας, θα στεκόμαστε πάντα ορθοί στις ντάπιες και στα μετερίζια. Θα τηρούμε κατά γράμμα τις υποθήκες που μας άφησες φεύγοντας με το τελευταίο εκείνο αποχαιρετιστήριο γράμμα σου. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για το ηρωικό Κόμμα μας που γιορτάζει τα 90 χρόνια της ζωής και της δράσης του. Οπως το είπες, θα το κρατάμε πάντα στο ύψος της ιστορικής του αποστολής, με τα γνωστά σύμβολά του, τη μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία, το πρόγραμμα και τις αρχές του. Δε θα υποστείλουμε ούτε χιλιοστό τα σύμβολά του, τη σημαία του με το σφυροδρέπανο. Θα είμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή, υπογράμμισε.

Τέλος, μιλώντας για τον συντοπίτη του Χαρίλαο, ο εκπαιδευτικός Βασ. Νταράλας θα σημειώσει, ανάμεσα στα άλλα: Ο αθάνατος Χαρίλαος αγάπησε όσο κανείς άλλος τη γενέτειρά του. Και όσο μακριά κι αν τον έριξαν οι συγκυρίες της εποχής και οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντά του, τη Ραχούλα την έπαιρνε πάντα πολύτιμο θησαυρό και φυλαχτό μαζί, κοντά του, όπου κι αν πήγε. Αλλά ο Χαρίλαος, κατέληξε, δεν ανήκει μόνο στη Ραχούλα, ούτε μαζί μ' αυτή και στα άλλα χωριά του Δήμου Ιτάμου, ούτε ανήκει μόνο στα Αγραφα. Ο Χαρίλαος Φλωράκης ανήκει στην Ιστορία, ανήκει στο Πανελλήνιο και κατ' επέκταση στο παγκόσμιο λαϊκό κίνημα. Τον θεωρούν δικό τους όλοι οι ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης, έγινε επίσκεψη στο ημιτελές κτίριο που έχει ανεγερθεί στο πατρικό σπίτι του Χ. Φλωράκη και προορίζεται για «Μουσείο Χ. Φλωράκη». Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι, την προηγούμενη μέρα, έγιναν τα εγκαίνια έκθεσης από τη ζωή και τη δράση του Χ. Φλωράκη σε αίθουσα στο κοινοτικό κατάστημα Ραχούλας, ενώ προβλήθηκε και βίντεο από τη ζωή και τη δράση του.

Μιλώντας στην εκδήλωση προς τιμήν του Χ. Φλωράκη, στο Παλιοζογλώπι, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε:

«Οπως γνωρίζετε, πριν δυο μήνες πραγματοποιήσαμε μια εκδήλωση της ΚΕ, όπου συνδέσαμε τα 90 χρόνια της Ιστορίας και των γενεθλίων του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας με τον Χαρίλαο Φλωράκη, μιας και ο Χαρίλαος Φλωράκης είναι αναπόσπαστη προσωπικότητα στη μακρόχρονη Ιστορία του Κόμματος.

Ετσι, σήμερα, θα ήθελα να σταθώ σε κάποια πιο προσωπικά πράγματα. Ξέραμε από πολύ καιρό ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης ήθελε να ταφεί εδώ στη Ραχούλα. Πάντα το έλεγε και όταν ακόμα ήταν πολύ γερός στην υγεία του και το τέλος του φαίνονταν πολύ μακριά και ήταν πολύ μακριά. Οταν συνειδητοποιήσαμε ότι ήθελε να ταφεί εδώ, στον Αϊ-Λιά, στο Παλιοζογλώπι, μας φάνηκε βουνό. Σκεφτόμαστε, πού, εκεί στην άκρη; Δε σας κρύβω όταν ανοίξαμε το γράμμα που είχε αφήσει στην ΚΕ, και έγραφε αυτό, λέμε μα πώς είναι δυνατόν, τόσο μακριά από το χωριό, σκεφτήκαμε πώς είναι δυνατόν, τόσο μακριά από το χωριό, από το νεκροταφείο του χωριού. Προς στιγμή λέμε, μήπως, "να το κρατήσουμε να μην το κρατήσουμε", βέβαια αυτό ήταν σε δευτερόλεπτα, δεν είχαμε δικαίωμα να μην τιμήσουμε την επιθυμία του.

Μας φάνηκε δύσκολο, θυμάμαι εκείνες τις μέρες που μεσολάβησαν μέχρι την ταφή, πόσο άσχημος ήταν ο καιρός και πόσο δύσκολο ήταν να γίνει εδώ ο τάφος. Εκ των υστέρων λέω ότι είχε απόλυτο δίκιο. Κι αν θέλετε, εδώ που ζήτησε να ταφεί, εκφράζει αυτό που τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά έλεγε ο Χαρίλαος. Ελεγε ότι "βλέπω μακριά". Παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, διεθνώς και στην Ελλάδα, είναι βέβαιο ότι ο ουρανός θα ανοίξει, θα ξανανοίξει πάλι για τους λαούς, μόλο που, μας έλεγε, δυστυχώς δε θα ζω... Ετσι, λοιπόν, ερχόμενος εδώ, αυτό το πράγμα θυμίζει, δηλαδή ότι έβλεπε μακριά. Και το μακριά ήταν η αλήθεια που πάλευε ο Χαρίλαος Φλωράκης για μια ζωή. Αυτό το μακριά, νομίζω, φαίνεται εδώ σ' αυτόν τον τάφο.

Πρέπει να ξέρετε ότι Ανατροπή θα γίνει από τη ζωή και τη δράση του Κόμματος. Καθημερινά ερχόταν στα γραφεία, μέχρι λίγους μήνες πριν το τέλος. Το γραφείο του παραμένει έτσι κλειστό, κανείς δεν έχει περάσει μέσα, όπως ήταν την τελευταία μέρα που έφυγε και δεν μπόρεσε να ξαναγυρίσει. Ομως πιστεύω και σε κάτι άλλο. Ολοι είμαστε θνητοί, κανένας δεν είναι αιώνιος. Και στα έργα μέσα, και τα έργα του Χαρίλαου Φλωράκη θα μείνουν.

Κι εδώ, σ' αυτό τον τόπο, υποσχόμαστε το εξής πράγμα: Να συμβάλουμε και να βοηθήσουμε, όχι απλώς να γίνονται τιμητικές εκδηλώσεις, αλλά και μια σειρά συζητήσεις σε μεγάλα ιστορικά γεγονότα της ζωής, που, κυρίως οι νέοι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόσταση από τα μεγάλα γεγονότα που έζησε ο Χαρίλαος Φλωράκης και συνεχίζουν, όπως και πολλοί άλλοι. Εχει πολύ μεγάλη σημασία εδώ σ' αυτόν τον τόπο να γίνουν συζητήσεις, να γίνουν εκδηλώσεις, έτσι που η ιστορία να μη χάνεται από τη μνήμη και τα ενδιαφέροντα των νέων. Γνωρίζοντας βέβαια, ότι, όταν ξέρουμε καλά την ιστορία, οι επόμενες γενιές μπορεί να γράψουν μια καλύτερη και ωραιότερη ιστορία απ' αυτή που έγραψαν οι αγωνιστές μέχρι σήμερα».