Μιλώντας στην εκδήλωση προς τιμήν του Χ. Φλωράκη, στο Παλιοζογλώπι, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε:

«Οπως γνωρίζετε, πριν δυο μήνες πραγματοποιήσαμε μια εκδήλωση της ΚΕ, όπου συνδέσαμε τα 90 χρόνια της Ιστορίας και των γενεθλίων του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας με τον Χαρίλαο Φλωράκη, μιας και ο Χαρίλαος Φλωράκης είναι αναπόσπαστη προσωπικότητα στη μακρόχρονη Ιστορία του Κόμματος.

Ετσι, σήμερα, θα ήθελα να σταθώ σε κάποια πιο προσωπικά πράγματα. Ξέραμε από πολύ καιρό ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης ήθελε να ταφεί εδώ στη Ραχούλα. Πάντα το έλεγε και όταν ακόμα ήταν πολύ γερός στην υγεία του και το τέλος του φαίνονταν πολύ μακριά και ήταν πολύ μακριά. Οταν συνειδητοποιήσαμε ότι ήθελε να ταφεί εδώ, στον Αϊ-Λιά, στο Παλιοζογλώπι, μας φάνηκε βουνό. Σκεφτόμαστε, πού, εκεί στην άκρη; Δε σας κρύβω όταν ανοίξαμε το γράμμα που είχε αφήσει στην ΚΕ, και έγραφε αυτό, λέμε μα πώς είναι δυνατόν, τόσο μακριά από το χωριό, σκεφτήκαμε πώς είναι δυνατόν, τόσο μακριά από το χωριό, από το νεκροταφείο του χωριού. Προς στιγμή λέμε, μήπως, "να το κρατήσουμε να μην το κρατήσουμε", βέβαια αυτό ήταν σε δευτερόλεπτα, δεν είχαμε δικαίωμα να μην τιμήσουμε την επιθυμία του.

Μας φάνηκε δύσκολο, θυμάμαι εκείνες τις μέρες που μεσολάβησαν μέχρι την ταφή, πόσο άσχημος ήταν ο καιρός και πόσο δύσκολο ήταν να γίνει εδώ ο τάφος. Εκ των υστέρων λέω ότι είχε απόλυτο δίκιο. Κι αν θέλετε, εδώ που ζήτησε να ταφεί, εκφράζει αυτό που τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά έλεγε ο Χαρίλαος. Ελεγε ότι "βλέπω μακριά". Παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, διεθνώς και στην Ελλάδα, είναι βέβαιο ότι ο ουρανός θα ανοίξει, θα ξανανοίξει πάλι για τους λαούς, μόλο που, μας έλεγε, δυστυχώς δε θα ζω... Ετσι, λοιπόν, ερχόμενος εδώ, αυτό το πράγμα θυμίζει, δηλαδή ότι έβλεπε μακριά. Και το μακριά ήταν η αλήθεια που πάλευε ο Χαρίλαος Φλωράκης για μια ζωή. Αυτό το μακριά, νομίζω, φαίνεται εδώ σ' αυτόν τον τάφο.

Πρέπει να ξέρετε ότι Ανατροπή θα γίνει από τη ζωή και τη δράση του Κόμματος. Καθημερινά ερχόταν στα γραφεία, μέχρι λίγους μήνες πριν το τέλος. Το γραφείο του παραμένει έτσι κλειστό, κανείς δεν έχει περάσει μέσα, όπως ήταν την τελευταία μέρα που έφυγε και δεν μπόρεσε να ξαναγυρίσει. Ομως πιστεύω και σε κάτι άλλο. Ολοι είμαστε θνητοί, κανένας δεν είναι αιώνιος. Και στα έργα μέσα, και τα έργα του Χαρίλαου Φλωράκη θα μείνουν.

Κι εδώ, σ' αυτό τον τόπο, υποσχόμαστε το εξής πράγμα: Να συμβάλουμε και να βοηθήσουμε, όχι απλώς να γίνονται τιμητικές εκδηλώσεις, αλλά και μια σειρά συζητήσεις σε μεγάλα ιστορικά γεγονότα της ζωής, που, κυρίως οι νέοι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόσταση από τα μεγάλα γεγονότα που έζησε ο Χαρίλαος Φλωράκης και συνεχίζουν, όπως και πολλοί άλλοι. Εχει πολύ μεγάλη σημασία εδώ σ' αυτόν τον τόπο να γίνουν συζητήσεις, να γίνουν εκδηλώσεις, έτσι που η ιστορία να μη χάνεται από τη μνήμη και τα ενδιαφέροντα των νέων. Γνωρίζοντας βέβαια, ότι, όταν ξέρουμε καλά την ιστορία, οι επόμενες γενιές μπορεί να γράψουν μια καλύτερη και ωραιότερη ιστορία απ' αυτή που έγραψαν οι αγωνιστές μέχρι σήμερα».