ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 24 Αυγούστου 2008
Σελ. /28
ΔΙΕΘΝΗ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ - ΗΠΑ
Με ατζέντα τη στρατιωτικοποίηση και τον πόλεμο

Από τις πρόσφατες διαδηλώσεις στο Πακιστάν κατά του Ομπάμα

Associated Press

Από τις πρόσφατες διαδηλώσεις στο Πακιστάν κατά του Ομπάμα
Σικάγο 1968. Από τις 15 Αυγούστου δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές από όλες τις ΗΠΑ καταφτάνουν στο Σικάγο με σκοπό να διοργανώσουν ένα «Φεστιβάλ Ζωής» ως διαμαρτυρία ενάντια στο Συνέδριο των Δημοκρατικών που διεξάγεται εκεί και κατεβάζουν για υποψήφιο Πρόεδρο ΗΠΑ ένα γουρούνι, τον «Πήγασο».

Για μέρες η πόλη του Σικάγο ζει στο ρυθμό των διαδηλωτών. Στις 23 του μήνα αρχίζει το «Φεστιβάλ Ζωής» στο Λίνκολ Παρκ και στις 25 η αστυνομία αιματοκυλάει τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του πολέμου, ενόσω οι Δημοκρατικοί ορίζουν σαν υποψηφίους για τις εκλογές τον Χ. Χάμφρι και τον Εντ. Μάσκι.

Σαράντα χρόνια μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει όσον αφορά τον πόλεμο, αφού οι πόλεμοι σε Ιράκ και Αφγανιστάν έχουν κατασπαράξει στην κυριολεξία τα σπλάχνα του αμερικανικού λαού, ενώ οι Δημοκρατικοί, και για την ακρίβεια 75.000 σύνεδροι, ετοιμάζονται να ορίσουν πανηγυρικά τον γερουσιαστή του Ιλινόις Μπαράκ Ομπάμα ως υποψήφιο πρόεδρο, στο Συνέδριο των Δημοκρατικών, που ξεκινά αύριο στο Ντένβερ του Κολοράντο. Είναι η απάντηση των Δημοκρατικών στα «γεράκια του Λευκού Οίκου» και «η ελπίδα του κόσμου για μία πιο λογική αμερικανική εξωτερική πολιτική», όπως αρέσκονται να τον χαρακτηρίζουν πλείστα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, που έχουν καταληφθεί από την «Ομπαμάνια» και την προσπάθεια καλλιέργειας ψευδαισθήσεων...

Ετοιμα στο Ντένβερ τα προσωρινά κέντρα κράτησης των διαδηλωτών που αναμένεται να διαμαρτυρηθούν για τις φιλοπόλεμες θέσεις του Ομπάμα και των Δημοκρατικών

Associated Press

Ετοιμα στο Ντένβερ τα προσωρινά κέντρα κράτησης των διαδηλωτών που αναμένεται να διαμαρτυρηθούν για τις φιλοπόλεμες θέσεις του Ομπάμα και των Δημοκρατικών
«Και, αναμφισβήτητα, η ελπίδα που έφερε ο Μπαράκ Ομπάμα είναι μία ελπίδα για μας ότι θα έρθει ο άνεμος της αλλαγής και ότι η χώρα του θα παίξει σημαντικό ρόλο για την πρόοδο και την ειρήνη στον κόσμο. Του ευχόμαστε, λοιπόν, κάθε επιτυχία», θα δηλώσει ο Γιώργος Παπανδρέου στις 30 Ιούνη κατά το 23ο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δήλωση που αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της αγωνιώδους προσπάθειας να καλλιεργηθούν αυτές οι ψευδαισθήσεις. Μάλιστα, είχε ανακοινωθεί ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα μεταβεί στις ΗΠΑ για να παραστεί στο Συνέδριο των Δημοκρατικών, αλλά τελικά ανέβαλε το ταξίδι. Σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες ο Μπαράκ Ομπάμα θα παραστεί στην Ολομέλεια της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που θα πραγματοποιηθεί το Σεπτέμβρη στη Νέα Υόρκη.

Οι ψευδαισθήσεις όμως που είχαν καλλιεργηθεί στον αμερικανικό λαό σταδιακά διαλύονται ...τουλάχιστον για μια μερίδα του. Σαράντα χρόνια μετά, αν και έχουν αλλάξει πάρα πολλά, χιλιάδες διαδηλωτές κατά του πολέμου έχουν δώσει ραντεβού επίσης στο Κολοράντο. Βέβαια, οι αρχές του Κολοράντο έχουν μετατρέψει για λόγους ασφαλείας το Ντένβερ σε «ζώνη πυρός», όπου φυσικά οι διαδηλωτές βρίσκονται στις «γραμμές του εχθρού». Από την άλλη πλευρά, οι οργανωτές των αντιπολεμικών διαδηλώσεων επιμένουν να διαμαρτυρηθούν για τον πόλεμο ώστε να στείλουν το μήνυμα του αμερικανικού λαού...

΄Η τελικά μήπως το αντιπολεμικό κίνημα των ΗΠΑ, που στην πλειονότητά του στήριζε την υποψηφιότητα Ομπάμα, έχει μία λιγότερο αγιοποιημένη εικόνα του «ιππότη πάνω στο άσπρο άλογο», όπως παρουσιαζόταν ο γερουσιαστής του Ιλινόις και πλέον η διοργάνωση των αντιπολεμικών διαδηλώσεων αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα;

Ο ιππότης με το «γκρίζο άλογο»

Ο Μπαράκ Ομπάμα, από τη στιγμή που εξασφάλισε το χρίσμα κατά τη διαδικασία των προκριματικών εκλογών στις Πολιτείες έναντι της αντιπάλου του Χίλαρι Κλίντον, δεν πραγματοποιεί απλώς μία «δεξιά στροφή ώστε να προσεγγίσει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους». Τώρα λέει τα πράγματα με το όνομα που πιστεύει ότι έχουν.

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ και για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή από το Ιράν. Ο ιρανικός κίνδυνος είναι σοβαρός και πραγματικός και στόχος μου θα είναι η απάλειψή του», δήλωσε κατά την πρώτη του εμφάνιση, μετά την επισφράγιση του χρίσματος των Δημοκρατικών, στο AIPAC, το φιλοϊσραηλινό λόμπι των ΗΠΑ, για να κάνει μάλιστα ένα βήμα που κανείς πρόεδρος μέχρι σήμερα δεν έχει αποτολμήσει: «Η Ιερουσαλήμ θα παραμείνει πρωτεύουσα του Ισραήλ και πρέπει να παραμείνει αδιαίρετη».

Ο σύμβουλός του για θέματα Μέσης Ανατολής, Ντάνιελ Κάρτζερ, προσπάθησε να μετριάσει τις εντυπώσεις, δηλώνοντας ότι τα σχόλια στο Φόρουμ Ισραηλινής Πολιτικής προκλήθηκαν από μια «εικόνα που έχει στο μυαλό του για την Ιερουσαλήμ πριν από το 1967, με αγκαθωτά σύρματα και ναρκοπέδια και αποστρατικοποιημένες ζώνες». Δηλαδή ο Μπαράκ Ομπάμα, γεννημένος το 1961, έχει μία εικόνα από τα παιδικά του χρόνια...

Και ο Κάρτζερ, που ήταν ένας εκ των τριών συγγραφέων - οι άλλοι δύο είναι ο Τζέιμς Στάινμπεργκ και ο διαβόητος Ντένις Ρος - αυτής της περίφημης ομιλίας στο AIPAC, πρόσθεσε ότι ήταν ατυχές που σπαταλήθηκε τόσο πολύς χρόνος μόνο για μια λέξη από μια ομιλία διάρκειας 30 λεπτών, «αλλά αυτό δε σημαίνει οποιουδήποτε είδους αφέλεια στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής». Φυσικά και δεν αποτελεί αφέλεια, αλλά συνειδητή επιλογή.

Εξάλλου, κατά την περιοδεία του πριν μερικές βδομάδες, από το Αφγανιστάν έως το Λονδίνο, ο Μπαράκ Ομπάμα ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και μάλιστα χαρακτήρισε, κατά την επίσκεψή του, το Ισραήλ ως «θαύμα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής»!

Η περιοδεία αυτή, μεσούσης της θερινής ραστώνης, που περιείχε και μία εμφάνιση «ροκ σταρ» ενώπιον χιλιάδων Βερολινέζων, ήταν δεόντως αποκαλυπτική ως προς την ατζέντα του Μπαράκ Ομπάμα, σε περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος, όσον αφορά τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.

Πρώτος σταθμός ήταν το Αφγανιστάν και όχι τυχαία.

Επανεκτιμώντας τον Κάμελοτ

«Πρέπει να καταλάβουμε ότι η κατάσταση είναι ρευστή και επείγουσα και πιστεύω ότι θα πρέπει να αποτελέσει το επίκεντρο, το κεντρικό μέτωπο, στη μάχη κατά της τρομοκρατίας», δήλωσε ο Ομπάμα σε συνέντευξη, που έδωσε στο Αφγανιστάν, στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS. «Πρέπει να επικεντρώσουμε εκ νέου τις προσπάθειές μας στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν - το κεντρικό μέτωπο του πολέμου μας ενάντια στην Αλ Κάιντα - καθώς αντιμετωπίζουμε τους τρομοκράτες όπου οι ρίζες τους φθάνουν πολύ βαθιά», συμπλήρωσε πολύ χαρακτηριστικά και έδωσε το στίγμα για την κλιμάκωση του πολέμου στο Αφγανιστάν και ενδεχομένως τη διεύρυνσή του πέραν των αφγανικών συνόρων, στο Πακιστάν. Σε μία χώρα που στο πρόσφατο παρελθόν είχε δηλώσει ότι «θα πρέπει να βομβαρδιστεί προληπτικά»!

«Από πολιτικής απόψεως, έχει σημασία το γεγονός ότι ο κ. Ομπάμα εστιάζει την προσοχή του στη βελτίωση των προσπαθειών των Αμερικανών στο Αφγανιστάν», σημείωσε το βρετανικό περιοδικό «Economist» στον απόηχο της επίσκεψης του Ομπάμα, προσθέτοντας ότι το γεγονός αυτό «περιορίζει την εντύπωση ότι ο κ. Ομπάμα είναι μια τυπική "περιστερά" των Δημοκρατικών. Στον ίδιο αρέσει να επαναλαμβάνει ότι δεν είναι εναντίον όλων των πολέμων, "μόνο εναντίον των ανόητων πολέμων"».

Το πλέον έγκυρο περιοδικό του βρετανικού κεφαλαίου δεν αναφέρεται μόνο στο Αφγανιστάν, αλλά και στο Ιράκ, θέμα που «καίει» το ευρωπαϊκό κεφάλαιο.

Ο Μπαράκ Ομπάμα, που επί μήνες προέβαλλε το επιχείρημα ότι ποτέ «δεν ψήφισε» ούτε θα «ψήφιζε τον πόλεμο» στο Ιράκ και ότι σε περίπτωση εκλογής του «θα φύγουμε από το Ιράκ», ανασκευάζει. Η πολυδιαφημισμένη αποχώρηση πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων και αντικαταστάθηκε από το αποχωρούμε μένοντας, έως ότου καταστρέψουμε την Αλ Κάιντα: «Για να ανανεώσουμε την αμερικανική ηγεσία στον κόσμο, πρέπει πρώτα να φέρουμε τον πόλεμο του Ιράκ σε ένα υπεύθυνο πέρας και να επικεντρώσουμε εκ νέου την προσοχή μας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή... να αρχίσει μια συγχρονισμένη απόσυρση των δυνάμεων μας... έως τις 31 Μαρτίου 2009... θα μπορούσε να ανασταλεί προσωρινά εάν η ιρακινή κυβέρνηση συναντήσει πολιτικά και οικονομικά όρια ασφάλειας στα οποία έχει δεσμευτεί... Πρέπει να αφήσουμε μόνο μια ελάχιστη, εποπτική στρατιωτική δύναμη στην περιοχή για να προστατεύει το αμερικανικό προσωπικό και τις εγκαταστάσεις, να συνεχίσει την εκπαίδευση των ιρακινών δυνάμεων ασφάλειας και για να ξεριζώσει την Αλ Κάιντα».

Εξάλλου, ο Μπαράκ Ομπάμα, ένα χρόνο πριν, για όσους ίσως δε θέλουν να θυμούνται, είχε διατυπώσει παρόμοιες θέσεις, πρόσκληση στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, σε άρθρο του στο περιοδικό «Foreign Affairs», με τίτλο «Ανανέωση της Αμερικανικής Ηγεσίας», που θυμίζει πολύ τον μέντορά του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι:

«Για την κατανίκηση της Αλ Κάιντα θα οικοδομήσω για τον 21ο αιώνα μια στρατιωτική ικανότητα και συμπαρατάξεις, τόσο ισχυρές όσο η αντικομμουνιστική συμμαχία η οποία κέρδισε τον ψυχρό πόλεμο, για να αντιμετωπίσει παντού την παράβαση από το Τζιμπουτί ως το Κανταχάρ»... «θα συναθροίσω τους Συμμάχους μας του ΝΑΤΟ για να συμβάλουν με περισσότερα στρατεύματα στις διαδικασίες ομαδικής ασφαλείας και για να επενδύσουν περισσότερους στις δυνατότητες αναδημιουργίας και σταθεροποίησης. Και δεδομένου ότι ενισχύουμε το ΝΑΤΟ, πρέπει να χτίσουμε τις νέες συμμαχίες και τις συνεργασίες σε άλλες ζωτικής σημασίας περιοχές».

«Για να ανανεώσουμε την αμερικανική ηγεσία στον κόσμο, πρέπει αμέσως να αρχίσουμε την εργασία αναζωογόνησης της στρατιωτικής μας δυνατότητας. Μια στρατιωτική ισχύς είναι ...αναγκαία για να στηρίξουμε την ειρήνη... Πρέπει ...να επανοικοδομήσουμε τη στρατιωτική μας ικανότητα και να την προετοιμάσουμε για τις αποστολές του μέλλοντος... Δε θα διστάσω να χρησιμοποιήσω τη δύναμη, μονομερώς εάν είναι απαραίτητο, για να προστατεύσω τον αμερικανικό πληθυσμό ή τα ζωτικά συμφέροντά μας οσάκις προσβληθούμε ή απειληθούμε άμεσα».


Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Το χρώμα του χρήματος

Τα στρώματα των εξαθλιωμένων στις ΗΠΑ αυξάνονται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Ο αμερικανικός λαός στενάζει μέσα στη φτώχεια αλλά οι υποψήφιοι ξοδεύουν πακτωλό χρημάτων στην πιο ακριβή, όπως εξελίσσεται, προεκλογική εκστρατεία.

Μέχρι την 4η Νοεμβρίου, οπότε και η διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών, αναμένεται, σύμφωνα με εκτιμήσεις πολιτικών και οικονομικών αναλυτών, η προεκλογική καμπάνια να αγγίξει ή ακόμη και να ξεπεράσει το 1 δισ. δολάρια.

Αυτό το στοιχείο από μόνο του είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό. Καθώς φαίνεται όμως δεν είναι αρκετό για να έχει κανείς πλήρη εικόνα του τι σημαίνει αυτός ο πακτωλός και κυρίως το «πόθεν έσχες»... ειδικά σε μία χώρα όπου το ποιος έχει συγκεντρώσει και τα περισσότερα χρήματα, άρα και για να δαπανήσει για την προβολή του, αποκτά τεράστιο πλεονέκτημα.

Καταρχήν, όσον αφορά το «έσχες», ο Μπάρακ Ομπάμα, ως το τέλος Απρίλη είχε συγκεντρώσει 265 εκατομμύρια δολάρια ενώ ο Τζον ΜακΚέιν 115 εκατομμύρια. Με την επίδοση αυτή, ο Ομπάμα είχε σπάσει πριν καν επισφραγίσει το χρίσμα, το ρεκόρ χορηγιών του Τζορτζ Μπους στις εκλογές του 2000. Επίσης, όπως ανακοίνωσαν προ ημερών οι υπεύθυνοι της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Μπαράκ Ομπάμα συγκέντρωσε τον Ιούλη περισσότερα από 51 εκατομμύρια δολάρια, από 65.000 ....«νέους δωρητές».

Συνολικά, η προεκλογική εκστρατεία του γερουσιαστή από το Ιλινόις διαθέτει 65,8 εκατομμύρια δολάρια που προέρχονται από δύο εκατομμύρια ανθρώπους που έκαναν δωρεές, όπως τονίζουν αποκρύπτοντας το «πόθεν», με άλλα λόγια τις μεγάλες επιχειρήσεις. Καθώς είναι γνωστή η πρακτική στις ΗΠΑ, όπου κάποια εταιρεία μπορεί να χρηματοδοτεί την προεκλογική καμπάνια τριών ή τεσσάρων υποψηφίων, και μάλιστα από διαφορετικά κόμματα, υπολογίζοντας στην εύνοια όποιου και αν κερδίσει.

Μάλιστα, σε αυτά τα αστρονομικά ποσά θα πρέπει κανείς να συνυπολογίσει ότι ο Μπαράκ Ομπάμα από τον Ιούνη έχει ανακοινώσει ότι δεν πρόκειται να λάβει δημόσια χρηματοδότηση για την προεκλογική του εκστρατεία, απόφαση που του επιτρέπει να συγκεντρώσει ιδιωτικά ένα απεριόριστο ποσό χρημάτων.

Είναι η πρώτη φορά που υποψήφιος για την προεδρία λαμβάνει μία τέτοια απόφαση από το 1976, μετά το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, οπότε θεσπίστηκε και τέθηκε σε ισχύ η σχετική πρόβλεψη για χρηματοδότηση. Ως επίσημος υποψήφιος, ο Μπάρακ Ομπάμα δικαιούνταν να λάβει από το ομοσπονδιακό κράτος περισσότερα από 80 εκατομμύρια δολάρια. Σε αυτήν την περίπτωση δε θα μπορούσε να συγκεντρώσει χρήματα από ιδιώτες δωρητές.

Σύμφωνα λοιπόν με το Κέντρο Πολιτικών Κοινωνικής Ανταπόκρισης, ο Ομπάμα έχει λάβει συνεισφορές 7,9 εκατ. δολαρίων από τις «βιομηχανίες» χρεογράφων και επενδύσεων, έναντι 4,2 εκατ. δολαρίων που έχει λάβει ο ΜακΚέιν. Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι η Wall Street ποντάρει πάντα στο «καλύτερο άλογο». Μένει να αποδειχτεί αν έχει και αυτή τη φορά κάνει τη σωστή «επένδυση».

Ο Μπαράκ Ομπάμα όμως έχει εξασφαλίσει την προστασία ισχυρότατων εταιρικών φορέων της πραγματικής αμερικανικής εξουσίας, από θεσμούς όπως η «Wall Street Journal» και η «General Dynamics», έως δισεκατομμυριούχους όπως ο Ουόρεν Μπάφετ και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Τζορτζ Σόρος, ο οποίος αμέσως διέκρινε «την καλή μετοχή» και από την πρώτη στιγμή που ο Μπαράκ Ομπάμα εκδήλωσε την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος, του «τοποθέτησε όλα τα χρήματά του» κατά δήλωσή του.

Ο Μπαράκ Ομπάμα, παράλληλα, έχει κατορθώσει να εξασφαλίσει την εύνοια και τμήματος του κεφαλαίου και κυρίως του τμήματος που επί Κλίντον είχε χαρακτηριστεί ως «νέα οικονομία». Κυρίαρχοι κύκλοι, που τα συμφέροντα και τα κέρδη τους δεν είχαν την αύξηση που προσδοκούσαν, εξαιτίας της ατζέντας του Προέδρου Τζορτζ Ου. Μπους, τόσο στο εσωτερικό της χώρας και κυρίως στο εξωτερικό.

Μεταξύ των βασικών χρηματοδοτών που έχουν δημοσιοποιηθεί, εμφανίζονται: Goldman Sachs - διαγκωνίζεται για την κατάρρευση και των υπολειμμάτων της κοινωνικής ασφάλισης, καθώς είναι πρόμαχος της ιδιωτικής κοινωνικής ασφάλισης - University of California, UBS AG, JPMorgan Chase & Co, Citigroup Inc, National Amusements Inc, Lehman Brothers, Google Inc, Harvard University, Sidley Austin LLP, Skadden Arps et al, Time Warner, Morgan Stanley, Jones Day, Exelon Corp, University of Chicago, Wilmerhale LLP, Latham & Watkins, Microsoft Corp, Stanford University κλπ. Ο κατάλογος παραμένει ανοιχτός καθώς η επίσημη προεκλογική εκστρατεία μόλις αρχίζει.

Γρηγορείτε!

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή είναι πιθανή και μια νέα κατάσταση στη διελκυστίνδα της Γεωργίας. Η έντονη οσμή του πετρελαίου με τη γεωστρατηγικής σημασίας περιοχή Κασπίας - Καυκάσου αποτελούν φιτίλι στα θεμέλια της παγκόσμιας ειρήνης. Η συνήθης επικίνδυνη πολιτική υποδείξεων των ΗΠΑ μετέβαλε τη Γεωργία σε σάκο του μποξ στα χέρια του ρωσικού νεοκαπιταλιστικού ηγεμονισμού. Το στοίχημα για τους Ρώσους ολιγάρχες είναι να επιβεβαιωθούν ως η ισοδύναμη αδιαμφισβήτητη πλευρά της λέσχης των ισχυρών έναντι των ευρωατλαντιστών του ΝΑΤΟ και κυρίως της Αμερικής. Αλλωστε, φρόντισαν να κληρονομήσουν τη μεγάλη στρατιωτική σοβιετική ισχύ πάνω στο κουφάρι του προδομένου εργατικού κράτους.

Τώρα, μετά την κατ' εντολή των ΗΠΑ εγκληματική ενέργεια του αμερικανοτραφούς προέδρου της Γεωργίας Σαακασβίλι κατά του λαού της Οσετίας, οι Ρώσοι φαίνεται να κερδίζουν τις εντυπώσεις, παρά την προπαγάνδα συσκότισης και παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης στις χώρες της δυτικής συμμαχίας. Αυτό όμως είναι μόνο η αρχή ενός παρατεταμένου κινδύνου παγκόσμιου πολέμου. Οι ευρωατλαντιστές φρόντισαν να συνέλθουν σε έκτακτη σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ. Το κοινό ανακοινωθέν φέρει το σπέρμα έμμεσης πολεμικής απειλής όσο κι αν οι ανά τον κόσμο ομφαλοσκόποι προσπαθούν να δώσουν υπέρμετρο νόημα στις ενδοΝΑΤΟικές διαφορές. Οσο κι αν αυτές οι διαφορές έχουν ως βάση την ιδιαίτερη σχέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη Ρωσία στο ζήτημα της προμήθειας ρωσικού πετρελαίου κι αερίου, δεν μπορούν να ανατρέψουν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, το διαμορφωμένο μεταπολεμικό δυτικοσυμμαχικό status. Ο ρωσικός νεοκαπιταλισμός φέρει, παρά τη θέλησή του, την κληρονομιά της διεθνούς θέσης των ερεισμάτων και των ανταγωνισμών της Σοβιετικής Ενωσης. Η συμμετοχή του στην ισχυρή διεθνή καπιταλιστική λέσχη των G8 δεν ανατρέπει το υπάρχον καθεστώς του διεθνούς ανταγωνισμού. Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι του προσδίδει μεγαλύτερη εκρηκτικότητα. Φαίνεται ότι οι Ρώσοι ολιγάρχες είναι παγιδευμένοι στον ίδιο τον εαυτό τους, στην ίδια τη χώρα τους, που πρόδωσαν και καπηλεύονται. Το φάντασμά τους θα τους είναι μόνιμος εφιάλτης στην ιστορικά σύντομη ζωή τους.

Στο φόντο αυτής της πραγματικότητας η κρίση στη Γεωργία προσλαμβάνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και άδηλες πιθανότητες. Οπως και να 'χει, το σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι η διαφαινόμενη μετατροπή της Γεωργίας σε δυο προτεκτοράτα, ρωσικό και αμερικανικό. Αυτό φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα της αμερικανικής στήριξης στη γεωργιανή κυβέρνηση με την εγκληματική της ενέργεια κατά του λαού της Οσετίας. Τα αμερικανο-γεωργιανά στρατιωτικά γυμνάσια ήταν γνωστά όπως και τα ταυτόχρονα ρωσικά στρατιωτικά γυμνάσια. Υπό αυτές τις συνθήκες μόνο ένας προδότης υποτελής αρχηγός κράτους θα έδινε εντολή πολεμικής εξόντωσης των Οσετίων. Αυτό ακριβώς έκανε ο πρόεδρος Σαακασβίλι σε βάρος της χώρας του.

Στο ομιχλώδες πολεμικό τοπίο οι ευρωενωσίτες βρίσκουν την ευκαιρία να παίξουν ρόλο «λογικού» μεσολαβητή, δηλαδή να πατήσουν πόδι σε μια χρυσοφόρα περιοχή. Το σενάριο της ευρωενωσίτικης πολιτικής, γνωστό κι επαναλαμβανόμενο. Ο ιμπεριαλιστικός τους στρατός φαίνεται να ετοιμάζει νέα «ειρηνική» φορεσιά. Στο γκρίζο φόντο της πολεμικής παγκόσμιας απειλής, μια επωδός υπάρχει για τους ειρηνιστές: Γρηγορείτε!


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ