ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟΥ

Τρία σενάρια από την αρμόδια επιτροπή

Παραδόθηκε χτες στην Επιτροπή Αποτίμησης της Τεχνολογίας της Βουλής το πόρισμα που συνέταξε επιστημονική επιτροπή για τις συχνότητες των ραδιοφωνικών σταθμών στο Λεκανοπέδιο της Αττικής.

Οι επιστήμονες προτείνουν τρία σενάρια και την τελική απόφαση θα λάβει το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών.

Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο μπορούν να εκπέμψουν 39 σταθμοί από τους οποίους οι 33 από την Πάρνηθα και οι 6 από τον Υμηττό. Με το δεύτερο μπορούν να εκπέμψουν μόνο από την Πάρνηθα 37 σταθμοί και με το τρίτο μόνο από τον Υμηττό μπορούν να εκπέμψουν 35 σταθμοί. Οι παραπάνω εκπομπές, τόνισαν οι επιστήμονες, μπορούν να γίνουν μόνο εάν τηρηθούν σφιχτές προδιαγραφές (τύποι κεραίας κλπ), αλλιώς δεν μπορεί να ισχύσει η πρότασή τους. Ανέφεραν επίσης ότι οι παραπάνω συχνότητες είναι ξεχωριστές από αυτές της κρατικής ραδιοφωνίας που δεν επηρεάζονται, αλλά θα πρέπει η ΕΡΤ να μειώσει την ισχύ των πομπών εκπομπής.

Δ. Ρέππας: Στο υπ. Μεταφορών η ευθύνη

Στην εύκολη λύση της αποποίησης και μετακύλησης των ευθυνών κατέφυγε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Ρέππας, προκειμένου να μην απαντήσει στα ερωτήματα που ανακύπτουν μετά το πόρισμα επιστημονικής επιτροπής, που ανεβάζει τον αριθμό των ραδιοφωνικών συχνοτήτων που μπορούν να διατεθούν, υπό προϋποθέσεις, έως τις 39 αντί των 28 που χορήγησε πριν λίγο καιρό η κυβέρνηση, με τα γνωστά σε όλους παρεπόμενα.

Ο Δ. Ρέππας καλούμενος να απαντήσει στο ερώτημα αν θα δεχτεί το πόρισμα της επιτροπής, ως καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός, απάντησε: «Δεν έχω υπόψη μου το περιεχόμενο του πορίσματος. Αυτό, αντιλαμβάνεστε αποτελεί αντικείμενο αρμοδιότητας του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών. Θα το μελετήσει και θα αξιοποιήσει όλα εκείνα τα στοιχεία, προκειμένου να ενημερώσει και εμάς για το τεχνικό πλαίσιο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας για να προχωρήσουμε, αν αυτό είναι εφικτό -μακάρι να είναι- στη χορήγηση και νέων αδειών για τη λειτουργία ραδιοφωνικών σταθμών στο Νομό Αττικής. Είναι πρόωρο να πούμε οτιδήποτε από την πλευρά μας».

Ακολούθως επανέλαβε «είμαστε υποχρεωμένοι να προκηρύσσουμε και να χορηγούμε άδειες για κάθε διαθέσιμη συχνότητα. Εφόσον προκύπτουν διαθέσιμες συχνότητες - πράγμα το οποίο μόνο το υπουργείο Μεταφορών και οι υπηρεσίες του μπορούν να πιστοποιήσουν - τότε θα πράξουμε κι εμείς αναλόγως, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μας. Αλλά, δεν είναι δική μας αρμοδιότητα να ορίζουμε τον αριθμό των συχνοτήτων που θα διατεθούν».

Επιμένοντας οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Δ. Ρέππα γιατί με τόση βιασύνη προκηρύχτηκαν οι 28 άδειες και δεν περίμενε η κυβέρνηση το πόρισμα των επιστημόνων. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, απαντώντας ως υπουργός Τύπου, πέταξε το μπαλάκι στο υπουργείο Μεταφορών, λέγοντας: «Σας είπα ότι τον αριθμό των συχνοτήτων τον ορίζει το υπουργείο Μεταφορών. Εμείς προκηρύξαμε, προκειμένου να χορηγήσουμε άδειες λειτουργίας ραδιοφωνικών σταθμών, τόσες συχνότητες όσες μας υπέδειξε, με τη μελέτη που έκανε, το υπουργείο Μεταφορών με τις υπηρεσίες του. Αρα, λοιπόν, το υπουργείο Μεταφορών πρέπει να αλλάξει θέση στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν αφορά εμάς».

Οταν δε του επισημάνθηκε ότι η ερώτηση απευθυνόταν στον κυβερνητικό εκπρόσωπο και όχι στον υπουργό Τύπου, ο Δ. Ρέππας επέλεξε για απάντηση την εξής φράση: «Η διαδικασία αυτή έχει ξεκινήσει, εδώ και κάποια χρόνια. Δεν είναι διαδικασία που ξεκίνησε χτες. Εχει ξεκινήσει από το 1997»!

«ΣΥΝ Αθηνά και κάνναβη διακίνει»

Και να λοιπόν, που ξανακάνουν την εμφάνισή τους με τον πλέον επίσημο και επιστημονικό τρόπο, ενωμένοι σαν μια γροθιά, οι θιασώτες της αποποινικοποίησης, οι διαχειριστές της μιζέριας, οι διαχειριστές της ναρκωκουλτούρας, οι επίδοξοι σωτήρες του συστήματος: Περί της πρότασης νόμου για τα ναρκωτικά των πέντε βουλευτών, ο λόγος. Πρότασης νόμου που - για να επικαλεστούμε και το άρθρο της Κυριακάτικης «Αυγής»- αγκαλιάστηκε από το σύνολο του «προοδευτικού» κόσμου, από τους «Φιλελεύθερους» του κ. Μάνου και τη ΔΕΚΑ, τον υπουργό Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, έως το σύνολο του αστικού Τύπου, ακόμη και από την «παραδοσιακά συντηρητική εφημερίδα Εστία». Από όλους, λοιπόν, «πλην Λακεδαιμονίων» -για να επικαλεστούμε και τη γνωστή ρήση της τ. προέδρου του ΣΥΝ την εποχή των αλήστου μνήμης συλλαλητηρίων - και οι συνειρμοί δικοί σας...

Τα ζητήματα που θέτει η πρόταση νόμου είναι λίγο - πολύ γνωστά διατυπωμένα κατά καιρούς από επίσημα ή ανεπίσημα χείλη, κυβερνητικούς ή μη παράγοντες, συνοδευόμενα όμως πάντα από επιστημονικές αναλύσεις, στατιστικά ραβδογράμματα, επικλήσεις πρότερων εμπειριών από «μοντέλα» ή «πειράματα» του εξωτερικού. Και όλοι μας ειδικοί και μη καλούμαστε να πάρουμε θέση, επιστημονική παρακαλώ, για το αν στην Ολλανδία ή στο πάρκο της Ζυρίχης επιτεύχθηκε η μείωση των βαρέως εξαρτημένων - έτσι για να χρησιμοποιήσουμε και τη δική τους αυθαίρετη ορολογία - με παράλληλη - ω, τι νίκη - αύξηση των μαλακώς εξαρτημένων. Ολοι μας γνώστες ή μη του ζητήματος καλούμαστε να πάρουμε θέση για το αν η εξάρτηση από μεθαδόνη είναι «πιο μαλακή» από την εξάρτηση από ηρωίνη ή για το αν η εξάρτηση από νοσοκομειακά χορηγούμενη ηρωίνη είναι «υγιεινότερη» της εξάρτησης από την στις πιάτσες κυκλοφορούμενη ηρωίνη. Ολοι μας, λοιπόν, υπακούοντας στα «προοδευτικά κελεύσματα» πρέπει να τοποθετούμε από ιατρικής ή νομικής απόψεως απέναντι στο πρόβλημα των ναρκωτικών και -ω, τι σύμπτωση- η οποία μας τοποθέτηση οφείλει να κινείται στα ασφυκτικά πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, οφείλει να συμβάλλει δημιουργικά στην καλύτερη διαχείριση της μιζέριας, στην καλύτερη διαχείριση των αδιεξόδων που γεννούν το πρόβλημα.

Το πρόβλημα της τοξικομανίας είναι πρόβλημα με επιστημονική, σίγουρα, αντανάκλαση και μάλιστα σε μια σειρά από επιστήμες (ιατρική, βιολογία, ψυχολογία, νομικές επιστήμες). Είναι, όμως, πρόβλημα πρωτίστως πολιτικό και ως τέτοιο θα το προσεγγίζουμε στο παρόν άρθρο, μ' αφορμή πάντα την πρόταση νόμου των πέντε βουλευτών της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Θα θέλαμε, λοιπόν, να κάνουμε, μεταξύ των άλλων τρεις βασικές παρατηρήσεις.

Παρατήρηση πρώτη: Αναρωτιέται πραγματικά κανείς το γιατί η ηγεσία του ΣΥΝ επέλεξε αυτή ακριβώς τη χρονική στιγμή για να καταθέσει την εν λόγω πρόταση νόμου. Μια χρονική στιγμή που το σύνολο των εργαζομένων της χώρας δέχεται μια λυσσαλέα επίθεση στα ασφαλιστικά του δικαιώματα, η ελληνική νεολαία έρχεται αντιμέτωπη με το δεύτερο, τα τελευταία χρόνια, χτύπημα του κόνδορα στο μορφωτικό και εργασιακό της αύριο, τη στιγμή που ξεδιπλώνεται μπροστά μας το αμερικανόπνευστο σχέδιο καταστολής του λαϊκού κινήματος. Αυτή τη στιγμή επέλεξε η ηγεσία του ΣΥΝ να παίξει το παιχνίδι του αποπροσανατολισμού, απλώνοντας χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στο ίδιο έργο θεατές βλέπουμε τον ΣΥΝ και τους συνοδοιπόρους του να μας κλείνουν πονηρά το μάτι, λέγοντάς μας ότι μπορεί τούτη εδώ η κυβέρνηση να σου καταργεί το 8ωρο, να σου ζητά να αναλάβεις ο ίδιος την ευθύνη της υγείας της δικής σου και των παιδιών σου, μπορεί να σου αφαιρεί το δικαίωμα στη σύνταξη, δεν παύει όμως να είναι προοδευτική. Τόσο προοδευτική που στελέχη της και υπουργοί της δε διστάζουν να τοποθετηθούν θετικά στο «προοδευτικό» αίτημα της αποποινικοποίησης, του διαχωρισμού σκληρών - μαλακών ναρκωτικών.

Παρατήρηση δεύτερη: Παρά το γεγονός ότι ευθύς εξ αρχής ξεκαθαρίσαμε ότι δε θα υποκύψουμε στον πειρασμό της «επιστημονικοποίησης» του ζητήματος, δεν μπορούμε παρά να θέσουμε μερικά ερωτήματα ενώπιον των εισηγητών τής εν λόγω πρότασης νόμου:

1. Από πότε η αντικατάσταση της εξάρτησης από μία ουσία με εξάρτηση από μια άλλη ουσία συνιστά λύση του προβλήματος;

2. Ορμώμενος κανείς από ποιο ιστορικό παράδειγμα υποστηρίζει ότι η νομιμοποίηση σε συνθήκες καπιταλισμού βοηθά στην πάταξη της παράνομης διακίνησης ή εμπορίας; Μήπως, πλάι στη νόμιμη εμπορία όπλων ή αλκοόλ δε συνυπάρχει αρμονικά ή παράνομη εμπορία;

3. Από πότε τη στροφή προς την εξάρτηση, την πλήρη αποδόμηση της προσωπικότητας δηλαδή, την ορίζει το αν μια ουσία είναι απαγορευμένη ή όχι;

4. Από πότε η εξάρτηση διαχωρίζεται σε μαλακή και σκληρή; Από πότε, δηλαδή, η πλήρης άρνηση της πραγματικότητας, η ολοκληρωτική φυγή από το κοινωνικό γίγνεσθαι καθορίζεται από την ουσία, με την οποία γεμίζει κανείς το κεφάλι του, για να την πετύχει;

Παρατήρηση τρίτη: Η πρόταση νόμου των πέντε βουλευτών ξεκινά από μία συντηρητική παραδοχή, για να καταλήξει σε μια ακόμη συντηρητικότερη πρόταση.

Η συντηρητική παραδοχή είναι ότι ο ιμπεριαλισμός είναι ανίκητος, ότι δεν μπορούμε - εν προκειμένω δε θέλουμε- να ανατρέψουμε τις αιτίες που παράγουν και αναπαράγουν το φαινόμενο της εξάρτησης.

Η φτώχεια, η ανεργία, η αποξένωση ανθρώπου από άνθρωπο, η αποξένωση του ανθρώπου από την εργασία του, τα πολιτιστικά, αθλητικά, εκπαιδευτικά αδιέξοδα που γεννά ο καπιταλισμός είναι δεδομένα και αμετακίνητα. Το μόνο που καλούμαστε να κάνουμε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι να διαχειριστούμε το πρόβλημα. Η παραδοχή τους αυτή είναι εκείνη που τους ωθεί να προσεγγίζουν μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε πρόταση, οποιαδήποτε νύξη περί πρόληψης, οποιαδήποτε φωνή που θα στρέφεται ενάντια στην πηγή του προβλήματος.

Οσο για τη συντηρητικότερη πρότασή τους, αυτή χαρακτηρίζεται θα λέγαμε από έναν έρποντα φασισμό. Εξηγούμαστε ευθύς αμέσως. Η αστική τάξη, που γέννησε και γεννά το κοινωνικό φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης, με τις σημερινές επιδημικές του διαστάσεις, έρχεται αντιμέτωπη με δύο άκρως ενοχλητικά ζητήματα. Το ένα είναι οι τραγικοί θάνατοι των νέων ανθρώπων που μας θυμίζουν τη σαπίλα του συστήματος, την ύπαρξη του προβλήματος με τον πιο φριχτό τρόπο. Το άλλο είναι η εγκληματικότητα των χρηστών, μια εγκληματικότητα που ενοχλεί την καθωσπρέπει, κατά τα άλλα, κοινωνία τους. Πρώτης και μοναδικής, λοιπόν, προτεραιότητας είναι η επίλυση των δύο αυτών ζητημάτων. Τι μας προτείνουν λοιπόν, μα τι άλλο παρά από το να ναυλώσουμε ξανά τα Πλοία των Τρελών του Μεσαίωνα (*) να τα φορτώσουμε με τους «ανίατους» τοξικομανείς, να γιομίσουμε τα αμπάρια τους με ανόθευτη ηρωίνη, μεθαδόνη και μπόλικη κάνναβη και να τους αφήσουμε να πλέουν στις παρυφές των ανθρωπίνων κοινοτήτων. Ανενόχλητοι, κοινωνικά αδρανείς αυτοί μες στη μέθη τους, ανενόχλητοι και εμείς μακάριοι για την ευαισθησία που επιδείξαμε στο ζήτημα των θανάτων, στο ζήτημα της εμπλοκής τους με το νόμο. Αν αυτό δεν είναι φασίζουσα άποψη τότε τι είναι;

Η πρόταση νόμου των πέντε βουλευτών, όσο κι αν αυτοί βαυκαλίζονται για τον προοδευτισμό τους, κτυπώντας όλο καμάρι και χαρά ο ένας την πλάτη του άλλου, είναι καταδικασμένη στη συνείδηση του λαού. Ρεαλιστική, περισσότερο από ποτέ, φαντάζει η τοποθέτηση που λέει ότι « η λύση του προβλήματος των ναρκωτικών βρίσκεται στον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μια ζωή με δικαιώματα, δημιουργική. Βρίσκεται στη χάραξη μιας πολιτικής που κυρίαρχο στοιχείο της θα έχει την πρόληψη σε συνδυασμό με τη θεραπεία και την κοινωνική επανένταξη».

* «Στο φανταστικό τοπίο της αναγεννησιακής τέχνης ένα νέο θέμα κάνει την εμφάνισή του. Είναι το θέμα του Πλοίου των Τρελών: το παράξενο μεθυσμένο καράβι που πλέει στα ποτάμια της Ρηνανίας και στα φλαμανδικά κανάλια». (Η ιστορία της Τρέλας. Μισέλ Φουκώ)

Ηλίας ΚΟΝΔΥΛΗΣ

Συλλυπητήρια από την ΚΝΕ

Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στο σ. Ανδρέα Φραγκέα, μέλος του Γραφείου του ΚΣ και στην οικογένειά του, για το θάνατο του πατέρα του Νίκου.