Σύμφωνα με όσα αναφέρονται και στο πρόγραμμα, κεντρικό ζήτημα για όλα τα όργανα της σοσιαλιστικής εξουσίας είναι η εδραίωση, το βάθεμα στη συνέχεια των νέων παραγωγικών σχέσεων.

Πολύ σωστά επισημαίνεται ότι:

«Κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση η εργατική τάξη σταδιακά και όχι ενιαία αποκτά τη δυνατότητα να έχει ολοκληρωμένη γνώση των διαφορετικών τμημάτων της παραγωγικής διαδικασίας, της επιτελικής δουλειάς, ουσιαστικό ρόλο στην οργάνωση της εργασίας».

Ξεκινάς από τον εργατικό έλεγχο με σκοπό να φτάσεις στη διεύθυνση της οικονομίας. Η γνώση και η εξειδίκευση είναι μια από τις προϋποθέσεις για να το πετύχεις. Φυσικά, δεν είναι στιγμιαία διαδικασία, θα συντελούνται ταξικές διαφοροποιήσεις στην πορεία του βαθέματος της κοινωνικοποίησης.

Απ' όσο όμως καλύτερο επίπεδο ξεκινήσει την οικοδόμηση η εργατική τάξη, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η επάρκεια κατ' αρχήν του ελέγχου. Πολύ περισσότερο αυτά απαιτούνται για το σύνολο του κόμματος. Ο καθοδηγητικός ρόλος των κομματικών μελών προϋποθέτει την εκ μέρους τους κατάκτηση ενός υψηλού επιπέδου θεωρητικών, επιστημονικών, τεχνικών γνώσεων προκειμένου να συμβάλλουν στην ιδεολογική και πολιτική ωρίμανση της εργατικής τάξης.

Η υποτίμηση επόμενα της γνώσης που σου παρέχει η αστική εκπαίδευση δε χωρά πουθενά. Δε χρειάζεται να το συνδέουμε με το ότι όποιος τελειώσει μια σχολή θα ζήσει καλύτερα ή μην αντιμετωπίζουμε την αυταπάτη ότι σήμερα μπορεί ν' αλλάξει και τάξη.

Η μόρφωση είναι ευρύτερο ζήτημα, δεν ταυτίζεται με την εξειδικευμένη γνώση. Κι αν κατανοηθεί αυτό σε καμία υποτίμηση της εργατικής τάξης δε οδηγεί, ειδικά όταν συνειδητοποιούνται οι ταξικοί φραγμοί και τα φίλτρα της εκπαίδευσης.

Ποια είναι η μορφωτική διαδικασία στις γραμμές μας η οποία συνδέεται αδιάρρηκτα με την ικανότητα πρόσληψης της ουσίας της αντικειμενικής πραγματικότητας που συνεχώς εξελίσσεται και με την επεξεργασία των κατάλληλων στόχων και τακτικών από την πρωτοπορία της εργατικής τάξης;

Χωρίς αμφιβολία, έγιναν συγκεκριμένα βήματα αυτό το 4χρονο στην οργανωμένη παρέμβαση προς τις οργανώσεις: σχολές, σεμινάρια, μαθήματα για τους νέους συντρόφους, προσπάθεια αφομοίωσης των συμπερασμάτων για τις ανατροπές, όλη η συζήτηση για τη συγγραφή του Β' Τόμου της Ιστορίας, σύγχρονα ζητήματα, δουλειά που απλώθηκε και στις δυνάμεις της ΚΝΕ.

Στη δική μας περιοχή το σύνολο του προγράμματος δεν ολοκληρώθηκε στους νομούς, υποτίμηση επισημαίνει η εισήγηση της συνδιάσκεψης. Ελλειψε ο προγραμματισμός δηλαδή, πότε θα γίνει τι, ποιος θα προετοιμαστεί να το κάνει.

Ορισμένες παρατηρήσεις:

Α] Πολλοί σύντροφοι που παρακολουθούσαν τα μαθήματα είναι μέλη οργάνων. Αυτό σημαίνει πως πολύ μεγάλο μέρος του κομματικού δυναμικού δεν έχει παρακολουθήσει ακόμα συστηματικά βασικές αρχές της Μαρξιστικής Λενινιστικής θεωρίας.

Β] Στους νομούς δεν υπάρχουν όχι μόνο οργανωμένες βιβλιοθήκες αλλά ούτε οι σειρές των απαραίτητων βιβλίων.

Γ] Η μεγάλη πλειοψηφία των συντρόφων παρακολούθησαν με ελάχιστες απουσίες, παρότι υπήρξαν και περιπτώσεις που αποχώρησαν από τα πρώτα μαθήματα. Αυτό δείχνει ότι σε όλους δεν είχε εξηγηθεί ποιες ήταν οι απαιτήσεις.

Νομίζω για τα ξεπεραστούν τα παραπάνω χρειάζεται μεγαλύτερος έλεγχος από τα καθοδηγητικά όργανα.

Η ΚΝΕ σήμερα είναι στο στόχαστρο ως η νεολαία του ΚΚΕ, όχι ως κάτι άλλο. Πάντα γι' αυτό ήταν στο στόχαστρο. Αν η ΚΝΕ ήταν κάτι άλλο αποκομμένο τότε η κολακεία θα πήγαινε σύννεφο. Δείτε σήμερα ακόμα βγάζουν τον Γλέζο και λένε «μα είστε 150 χρονών και τι νεανικές απόψεις που έχετε;» και όταν βγαίνει κάποιο νέο στέλεχος του Κόμματος του λένε «Μα καλά, νέο παιδί και λες όλα αυτά τα αναχρονιστικά και αντιδραστικά πράγματα που τα ακούμε 70 χρόνια;». Είναι λοιπόν δεδομένο πως σήμερα γίνεται προσπάθεια από το σύστημα να εμφανιστεί η ΚΝΕ ως συστημική, αποκομμένη από τις μάζες της νεολαίας. Αυτή η επίθεση γίνεται από κανάλια, αστικά κόμματα, μπλογκς. Στην εμπροσθοφυλακή είναι οι οπορτουνιστές και οι δήθεν αναρχοαυτόνομες ομάδες. Εμείς πρέπει να το έχουμε καθαρό ότι χτύπημα στην ΚΝΕ είναι ταυτόχρονα χτύπημα στη στρατηγική του ΚΚΕ, στην οργάνωση του κινήματος της νεολαίας. Δεν είναι κατά τη γνώμη μου τυχαίο πως πέρα από τα όποια άλλα η ένταση της προπαγάνδας για συστημικό ΚΚΕ είναι ταυτόχρονη με την προσπάθεια κατάργησης των κομμάτων σε σχολεία και πανεπιστήμια είτε με το πρόσχημα της σχολικής βίας είτε με το πρόσχημα των παρατάξεων στις φοιτητικές εκλογές που τάχα φταίνε για όλα. Αυτή η λογική ζυμώθηκε και στην πλατεία Συντάγματος από όλους. Σε αυτό το παιχνίδι παίζουν ρόλο και κάποιοι διαφωνούντες με ιδιαίτερο καταμερισμό τη νεολαία. Επί της ουσίας, όμως, ποια είναι τα επιχειρήματα για να πείσουν για τη λάθος στρατηγική του ΚΚΕ στη νεολαία;

1. Οτι η ΚΝΕ δεν είναι μαζική οργάνωση γιατί δεν αντιμετωπίζει τη νεολαία αταξικά.

2. Οτι πρέπει να κάνουμε συμμαχίες που θα βοηθάνε γενικά και αόριστα το κίνημα, εννοούν πολιτικές συμμαχίες και ότι δεν πρέπει να δουλεύεις με όλη τη στρατηγική σου στη νεολαία, αλλά το σοσιαλισμό να τον έχεις απώτερο στόχο ζύμωσης.

Και για να αποδείξουν τα παραπάνω λένε ότι πέφτουμε στις φοιτητικές εκλογές, ότι συρρικνώνεται η ΚΝΕ στους μαθητές και άλλα.

Πέρα από τις όποιες υπαρκτές αδυναμίες, τα προβλήματα, λένε και ψέματα. Γιατί, για παράδειγμα, γι' αυτές τις περιβόητες φοιτητικές εκλογές: Από το 1991 μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό που έχουμε πάρει στα ΤΕΙ το πήραμε πέρσι ή το μεγαλύτερο στα ΑΕΙ είναι μόνο 1,7% παραπάνω από το σημερινό. Δηλαδή, η όλη ιστορία είναι για 1,5% στα πανεπιστήμια; Οχι βέβαια, είναι βαθύτερο.

Νομίζω ότι το Κόμμα και η ΚΝΕ απάντησαν σε αυτά τα ζητήματα και στην προσυνεδριακή διαδικασία. Στην ΚΝΕ γι' αυτό έχουμε πολλή δουλειά ακόμα, σήμερα και με τις αποφάσεις του 19^ου Συνεδρίου, η ΚΝΕ μπορεί να βγει ένα μπόι πιο δυνατή, τα κομματικά στελέχη που δουλεύουν στην ΚΝΕ, έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη.

Την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η αστική τάξη ξεδίπλωσε έναν πολυπλόκαμο μηχανισμό ενσωμάτωσης στον κλάδο της Ενέργειας, με στόχο τον εγκλωβισμό των εργαζομένων στον κλάδο καθώς και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής.

Οι δυνάμεις μας, αν και μπροστάρηδες στους αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων δεν κατάφεραν να αναπτύξουν δεσμούς με το απαραίτητο πολιτικό βάθος, ώστε το ξέσπασμα της κρίσης να βρει το κίνημα έτοιμο να απαντήσει και να αντεπιτεθεί.

Οι αναδιαρθρώσεις στον κλάδο το προηγούμενο διάστημα και τώρα η κρίση συνέβαλαν στο να σπάσουν συμμαχίες. Οι νέοι μόνιμοι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ ΑΕ αμείβονται με μισθούς που αδυνατούν να ικανοποιήσουν βασικές τους ανάγκες. Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση για τους συμβασιούχους με οχτάμηνα, που εναλλάσσονται μεταξύ ανεργίας - εργασίας και για τους εργαζόμενους στις εργολαβίες σε συνθήκες γαλέρας και απλήρωτοι για μήνες.

Από εδώ προκύπτει και η ανάγκη, η δράση μας να προσανατολιστεί καλύτερα σε αυτά τα τμήματα, μιας και έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την πρότασή μας, αποτελούν πλέον το μεγαλύτερο τμήμα των εργαζομένων.

Ξεπερνάμε αδυναμίες στην κατανόηση του γεγονότος ότι στο βαθμό που επικρατεί η απόσπαση της πολιτικής από την οικονομία στη συνείδηση των εργαζομένων, δεν μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα στη συσπείρωση δυνάμεων στη γραμμή μας. Οσο δεν κατανοείται ο χαρακτήρας της κρίσης, η θέση μας για την Ενέργεια, η όποια συσπείρωση πετυχαίνουμε θα είναι ευάλωτη σε στροφές και καμπές του κινήματος.

Πιο αποφασιστικά το επόμενο διάστημα προχωράμε σε βήματα για την ανασύνταξη του κινήματος με τη δημιουργία σωματειακών επιτροπών του Σωματείου Εργαζομένων και Εργατοτεχνιτών στην Ενέργεια. Αξιοποιούμε μορφές παρέμβασης που αφορούν διάφορες πλευρές της ζωής των εργαζομένων (π.χ. μεταφορά μαθητών, Υγεία κ.λπ.). Εξειδικεύουμε την παρέμβασή μας ανάλογα με τα ειδικά ζητήματα που απασχολούν τμήματα των εργαζομένων, ανάλογα με την ηλικία, τη φύση της εργασίας κ.ά.

Πλευρά της βελτίωσης της παρέμβασής μας αποτελεί ο καλύτερος συντονισμός κλαδικής - εδαφικής ΚΟΒ ως απαραίτητος όρος για να σταθεροποιήσουμε δεσμούς με τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, που κινούνται μεταξύ ανεργίας - εργασίας.

Πρώτο καθήκον αποτελεί η συμβολή μας στην ενότητα της εργατικής τάξης. Να ξεπεραστούν εμπόδια για τη συμπόρευση τμημάτων διαφορές στους μισθούς, στη σχέση εργασίας. Οι χιλιάδες βιομηχανικοί εργάτες που συγκεντρώνονται σε μικρή ακτίνα θα είναι η ατμομηχανή που θα τραβήξει τα λαϊκά στρώματα στη Λαϊκή Συμμαχία.

Υπάρχουν οι δυνάμεις που το επόμενο διάστημα μπορούν να συμβάλουν στο να πραγματοποιηθεί ποιοτικό άλμα στη δουλειά μας, στη συγκέντρωση δυνάμεων για την αποφασιστική σύγκρουση.