Την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η αστική τάξη ξεδίπλωσε έναν πολυπλόκαμο μηχανισμό ενσωμάτωσης στον κλάδο της Ενέργειας, με στόχο τον εγκλωβισμό των εργαζομένων στον κλάδο καθώς και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής.

Οι δυνάμεις μας, αν και μπροστάρηδες στους αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων δεν κατάφεραν να αναπτύξουν δεσμούς με το απαραίτητο πολιτικό βάθος, ώστε το ξέσπασμα της κρίσης να βρει το κίνημα έτοιμο να απαντήσει και να αντεπιτεθεί.

Οι αναδιαρθρώσεις στον κλάδο το προηγούμενο διάστημα και τώρα η κρίση συνέβαλαν στο να σπάσουν συμμαχίες. Οι νέοι μόνιμοι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ ΑΕ αμείβονται με μισθούς που αδυνατούν να ικανοποιήσουν βασικές τους ανάγκες. Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση για τους συμβασιούχους με οχτάμηνα, που εναλλάσσονται μεταξύ ανεργίας - εργασίας και για τους εργαζόμενους στις εργολαβίες σε συνθήκες γαλέρας και απλήρωτοι για μήνες.

Από εδώ προκύπτει και η ανάγκη, η δράση μας να προσανατολιστεί καλύτερα σε αυτά τα τμήματα, μιας και έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την πρότασή μας, αποτελούν πλέον το μεγαλύτερο τμήμα των εργαζομένων.

Ξεπερνάμε αδυναμίες στην κατανόηση του γεγονότος ότι στο βαθμό που επικρατεί η απόσπαση της πολιτικής από την οικονομία στη συνείδηση των εργαζομένων, δεν μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα στη συσπείρωση δυνάμεων στη γραμμή μας. Οσο δεν κατανοείται ο χαρακτήρας της κρίσης, η θέση μας για την Ενέργεια, η όποια συσπείρωση πετυχαίνουμε θα είναι ευάλωτη σε στροφές και καμπές του κινήματος.

Πιο αποφασιστικά το επόμενο διάστημα προχωράμε σε βήματα για την ανασύνταξη του κινήματος με τη δημιουργία σωματειακών επιτροπών του Σωματείου Εργαζομένων και Εργατοτεχνιτών στην Ενέργεια. Αξιοποιούμε μορφές παρέμβασης που αφορούν διάφορες πλευρές της ζωής των εργαζομένων (π.χ. μεταφορά μαθητών, Υγεία κ.λπ.). Εξειδικεύουμε την παρέμβασή μας ανάλογα με τα ειδικά ζητήματα που απασχολούν τμήματα των εργαζομένων, ανάλογα με την ηλικία, τη φύση της εργασίας κ.ά.

Πλευρά της βελτίωσης της παρέμβασής μας αποτελεί ο καλύτερος συντονισμός κλαδικής - εδαφικής ΚΟΒ ως απαραίτητος όρος για να σταθεροποιήσουμε δεσμούς με τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, που κινούνται μεταξύ ανεργίας - εργασίας.

Πρώτο καθήκον αποτελεί η συμβολή μας στην ενότητα της εργατικής τάξης. Να ξεπεραστούν εμπόδια για τη συμπόρευση τμημάτων διαφορές στους μισθούς, στη σχέση εργασίας. Οι χιλιάδες βιομηχανικοί εργάτες που συγκεντρώνονται σε μικρή ακτίνα θα είναι η ατμομηχανή που θα τραβήξει τα λαϊκά στρώματα στη Λαϊκή Συμμαχία.

Υπάρχουν οι δυνάμεις που το επόμενο διάστημα μπορούν να συμβάλουν στο να πραγματοποιηθεί ποιοτικό άλμα στη δουλειά μας, στη συγκέντρωση δυνάμεων για την αποφασιστική σύγκρουση.