ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΜΕΓΑΛΟΞΕΝΟΔΟΧΟΙ

Δανείζουν τους εργαζόμενους!

Σύμβαση εργασίας, που κυκλοφόρησε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, αποκαλύπτει το καθεστώς γαλέρας που επικρατεί πίσω από τη βιτρίνα της πολυτέλειας

Από κινητοποίηση των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Αθήνας ενάντια στις συνθήκες σύγχρονης δουλείας στα ξενοδοχεία

Βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του δουλοκτητικού συστήματος ήταν η απόλυτη εξουσία που είχε ο δουλοκτήτης πάνω στο δούλο. Μπορούσε να τον αγοράζει, να τον πουλάει, να τον έχει να δουλεύει όπου, όπως και όσο επέβαλλε η ανάγκη του να πλουτίσει περισσότερο. Σήμερα, μπορεί μεν ο νόμος να κατοχυρώνει τη φυσική ελευθερία του ατόμου, αλλά οι άθλιες σχέσεις και συνθήκες απασχόλησης επιβεβαιώνουν διαρκώς πως στην καπιταλιστική κοινωνία είναι αδύνατον να σταματήσει η ταξική υποδούλωση των εργαζομένων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σύμβαση που δόθηκε σε εργαζόμενους στο ξενοδοχείο «ΣΤΑΝΛΕΫ» της Αθήνας, με την οποία ο εργοδότης προσλαμβάνει έναν εργαζόμενο και - μεταξύ άλλων - αποκτά το δικαίωμα ακόμα και... «να τον δανείζει χωρίς πρόσθετο αντάλλαγμα σε άλλη επιχείρηση»!

Δουλιά όπου, όπως και όσο θέλει το αφεντικό

«Η εργοδότρια μπορεί ν' απασχολεί τον εργαζόμενο και σε οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο εργασίας, έστω και μη συναφές προς το προαναφερθέν, χωρίς να υποχρεούται στην καταβολή οποιασδήποτε πρόσθετης αμοιβής, όπως και να τον δανείζει χωρίς πρόσθετο αντάλλαγμα σε άλλη επιχείρηση» (οι υπογραμμίσεις δικές μας)..! Πρόκειται για απόσπασμα από τη σύμβαση που αποκαλύπτει ότι τα δικαιώματα, όπως και η αξιοπρέπεια κάθε εργαζόμενου, ποδοπατούνται στο βαθμό που ορίζουν τα συμφέροντα του κάθε επιχειρηματία.

Η εντατικοποίηση και η πολυειδικότητα -προκειμένου να ανταποκριθεί ο ξενοδοχοϋπάλληλος στα πολλαπλά καθήκοντα που απορρέουν απ' τα διάφορα «αντικείμενα εργασίας» - πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους στους οποίους εκτίθεται η υγεία και η ζωή του. Πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να γίνουν εργατικά «ατυχήματα» (όπως το πρόσφατο που σημειώθηκε στο ξενοδοχείο «Λάιφ Γκάλερι» της Εκάλης. 27χρονος βοηθός ηλεκτρολόγου βρήκε τραγικό θάνατο από ηλεκτροπληξία, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης στις οποίες ήταν μόνος και όχι με επιβλέποντα ηλεκτρολόγο όπως προβλέπει ο νόμος). Κατά τα άλλα, σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, η εργοδοσία θέτει επίμονα την υποχρέωση των εργαζομένων να μην παραβιάζουν τους όρους ασφαλείας «προς αποφυγήν των εργατικών ατυχημάτων κλπ.», προειδοποιώντας με «άμεση απόλυση και μάλιστα χωρίς καμία αποζημίωση»...

Διάλειμμα από την ανεργία

Ασφαλώς, με τέτοιου είδους συμβάσεις το δικαίωμα σε σταθερή δουλιά με δικαιώματα «πάει περίπατο». Η πρόσληψη είναι προσωρινή κι ο εργαζόμενος σύντομα πετιέται ξανά στο δρόμο. Η εργοδοσία εκμεταλλεύεται τη διαρκή ανασφάλεια που γεννά στους εργαζόμενους η μάστιγα της ανεργίας και τους αλυσοδένει σ' ένα εργασιακό καθεστώς πλήρους ομηρίας:

Είναι χαρακτηριστικό πως ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να καταγγέλλει τη σύμβαση εργασίας πριν ολοκληρωθεί το προβλεπόμενο χρονικό διάστημα για ...«σπουδαίο λόγο». Εξηγώντας πότε ένας λόγος γίνεται σπουδαίος, η σύμβαση μεταξύ άλλων αναφέρει: «όταν (σ.σ. ο εργαζόμενος) δεν έχει ικανοποιητική επαγγελματική απόδοση, όταν δεν επιδεικνύει καλή συμπεριφορά στους συναδέλφους του, στην "εργοδότρια" ή προς τρίτους που συναλλάσσονται με την "εργοδότρια"...»

Κι εδώ προκύπτουν πάλι εύλογα ερωτήματα: Η συμμετοχή ενός εργαζόμενου σε απεργία ή η εναντίωση σε αυθαίρετες εργοδοτικές εντολές αποτελεί ή δεν αποτελεί μη «καλή συμπεριφορά»; Η μη συμμόρφωση με τις κερδοσκοπικές προσδοκίες της εταιρείας που όπως φαίνεται θέλει τους εργαζόμενους να δουλεύουν ασταμάτητα κι αγόγγυστα θεωρείται ή δε θεωρείται μη «ικανοποιητική επαγγελματική απόδοση»;...

Ο κανόνας και όχι η εξαίρεση

Οπως σημειώνουν συνδικαλιστές από τον κλάδο των ξενοδοχοϋπαλλήλων, οι ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου ξενοδοχείου δεν είναι οι μοναδικοί που επιδιώκουν τη γενίκευση τέτοιων μεσαιωνικών συμβάσεων. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε βέβαια να μιλήσουμε για «κεραυνό εν αιθρία», αφού οι εργοδότες κερδοσκοπούν και αυθαιρετούν διαρκώς και φυσικά σε βάρος των εργαζομένων. Για παράδειγμα, το τελευταίο διάστημα αυξάνονται οι «εξτρά», δηλαδή όσοι προσλαμβάνονται το πρωί και απολύονται το βράδυ...

Σύμβαση από το Μεσαίωνα του μέλλοντος

Ο εργασιακός Μεσαίωνας που μεθοδεύει η εργοδοσία αποτυπώνεται σε μια σειρά ακόμα σημεία της σύμβασης:

Το δικαίωμα στο διάλειμμα δεν είναι αυτονόητο. Κι όταν ισχύει συνεπάγεται μείωση του μισθού, δηλαδή παύει να 'ναι δικαίωμα: «...στην περίπτωση που ο "εργαζόμενος" δικαιούται διάλειμμα, αυτό διαρκεί 30 λεπτά της ώρας και δε συνυπολογίζεται ως χρόνος εργασίας».
Η ανάπαυση, η ψυχαγωγία, ολόκληρη η προσωπική ζωή του εργαζόμενου καθορίζεται με βάση τις επιλογές της εργοδοσίας, αφού «την ώρα έναρξης και λήξης της εργασιακής απασχόλησης την καθορίζει η "εργοδότρια" ανάλογα με τις ανάγκες της. Στη διακριτική ευχέρεια της "εργοδότριας", είναι και ο καθορισμός του διακεκομμένου ωραρίου...». Η σύμβαση θέτει ουσιαστικά ζήτημα ενεργού και ανενεργού χρόνου εργασίας, αφού το διακεκομμένο ωράριο συνυπάρχει με την απαίτηση από τον εργαζόμενο «να αναλαμβάνει εργασία ακριβώς κατά την εκάστοτε ώρα έναρξης της εργασίας, να παραμένει συνεχώς εργαζόμενος στον τόπο της εργασίας του καθ' ολόκληρη τη διάρκεια της ημερήσιας εργασιακής απασχόλησης και να μην αποχωρεί από την εργασία του προτού τελειώσει το ωράριό του». Εργαζόμενοι στο «ΣΤΑΝΛΕΫ» θυμούνται ακόμα την περίπτωση μιας κοπέλας που κατοικούσε στην περιοχή του Μαρκόπουλου και σύμφωνα με το ωράριό της έπρεπε να βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας για να δουλεύει 4 ώρες το πρωί κι άλλες 4 ώρες το βράδυ...
Ο εργοδότης μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο «σε βάρδιες, ν' αλλάζει ελευθέρως το χρόνο έναρξης της απασχόλησής του, καθώς και τον τόπο της εργασιακής απασχόλησής του»!
Το αποκορύφωμα είναι πως, σε περίπτωση που ο εργαζόμενος αρρωστήσει, «η εργοδότρια μπορεί να ελέγχει την ασθένεια του εργαζόμενου με γιατρό της επιλογής του και με επισκέψεις στο σπίτι του ή σε νοσοκομείο ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο». Μάλιστα, «αυτά ισχύουν και για την περίπτωση απουσίας και για οποιοδήποτε άλλο λόγο, προσωπικό, οικογενειακό ή άλλης φύσεως, που και αυτόν η "εργοδότρια" μπορεί να ελέγξει»!

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, η τοποθέτηση καμερών σε κοινόχρηστους χώρους, δήθεν, «για λόγους ασφαλείας» και το ότι, υπογράφοντας τη σύμβαση, ο εργαζόμενος ουσιαστικά «συναινεί να εργάζεται υπ' αυτή τη συνθήκη» μοιάζει ...πταίσμα. Ιδιαίτερα, αν σκεφτεί κανείς ότι ο διευθυντής του ξενοδοχείου, σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, φωτογραφίζει από τις κάμερες κάθε κίνηση του προσωπικού...

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Το σωματείο καταγγέλλει

Καταγγέλλοντας την κατάπτυστη σύμβαση με την οποία η εργοδοσία αλυσοδένει τους εργαζόμενους, το Σωματείο Εργαζομένων στο «ΣΤΑΝΛΕΫ», με ανακοίνωσή του, σημειώνει πως παραπέμπει σε «μεσαιωνικές εποχές και αποικιοκρατικές αντιλήψεις». Μιλά, μάλιστα, για κατάφωρη παραβίαση δημοκρατικών ελευθεριών, για προσπάθειες τρομοκράτησης των εργαζομένων, αλλά και ακύρωσης κατακτήσεων του εργατικού κινήματος. Κι η ανακοίνωση του σωματείου καταλήγει:

«Απαιτούμε από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου να αποσύρει αυτά τα απαράδεκτα έντυπα και να αντικαταστήσει όσα έχουν ήδη υπογραφεί από συναδέλφους μας με συμβάσεις που θα σέβονται την εργατική νομοθεσία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να σταθούν στο πλάι του σωματείου, στον αγώνα για την προστασία των κατακτήσεών μας και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Σε αυτόν τον αγώνα θέλουμε συμπαραστάτες μας το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος του κλάδου και της χώρας μας».