Ο εργασιακός Μεσαίωνας που μεθοδεύει η εργοδοσία αποτυπώνεται σε μια σειρά ακόμα σημεία της σύμβασης:

• Το δικαίωμα στο διάλειμμα δεν είναι αυτονόητο. Κι όταν ισχύει συνεπάγεται μείωση του μισθού, δηλαδή παύει να 'ναι δικαίωμα: «...στην περίπτωση που ο "εργαζόμενος" δικαιούται διάλειμμα, αυτό διαρκεί 30 λεπτά της ώρας και δε συνυπολογίζεται ως χρόνος εργασίας».
• Η ανάπαυση, η ψυχαγωγία, ολόκληρη η προσωπική ζωή του εργαζόμενου καθορίζεται με βάση τις επιλογές της εργοδοσίας, αφού «την ώρα έναρξης και λήξης της εργασιακής απασχόλησης την καθορίζει η "εργοδότρια" ανάλογα με τις ανάγκες της. Στη διακριτική ευχέρεια της "εργοδότριας", είναι και ο καθορισμός του διακεκομμένου ωραρίου...». Η σύμβαση θέτει ουσιαστικά ζήτημα ενεργού και ανενεργού χρόνου εργασίας, αφού το διακεκομμένο ωράριο συνυπάρχει με την απαίτηση από τον εργαζόμενο «να αναλαμβάνει εργασία ακριβώς κατά την εκάστοτε ώρα έναρξης της εργασίας, να παραμένει συνεχώς εργαζόμενος στον τόπο της εργασίας του καθ' ολόκληρη τη διάρκεια της ημερήσιας εργασιακής απασχόλησης και να μην αποχωρεί από την εργασία του προτού τελειώσει το ωράριό του». Εργαζόμενοι στο «ΣΤΑΝΛΕΫ» θυμούνται ακόμα την περίπτωση μιας κοπέλας που κατοικούσε στην περιοχή του Μαρκόπουλου και σύμφωνα με το ωράριό της έπρεπε να βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας για να δουλεύει 4 ώρες το πρωί κι άλλες 4 ώρες το βράδυ...
• Ο εργοδότης μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο «σε βάρδιες, ν' αλλάζει ελευθέρως το χρόνο έναρξης της απασχόλησής του, καθώς και τον τόπο της εργασιακής απασχόλησής του»!
• Το αποκορύφωμα είναι πως, σε περίπτωση που ο εργαζόμενος αρρωστήσει, «η εργοδότρια μπορεί να ελέγχει την ασθένεια του εργαζόμενου με γιατρό της επιλογής του και με επισκέψεις στο σπίτι του ή σε νοσοκομείο ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο». Μάλιστα, «αυτά ισχύουν και για την περίπτωση απουσίας και για οποιοδήποτε άλλο λόγο, προσωπικό, οικογενειακό ή άλλης φύσεως, που και αυτόν η "εργοδότρια" μπορεί να ελέγξει»!

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, η τοποθέτηση καμερών σε κοινόχρηστους χώρους, δήθεν, «για λόγους ασφαλείας» και το ότι, υπογράφοντας τη σύμβαση, ο εργαζόμενος ουσιαστικά «συναινεί να εργάζεται υπ' αυτή τη συνθήκη» μοιάζει ...πταίσμα. Ιδιαίτερα, αν σκεφτεί κανείς ότι ο διευθυντής του ξενοδοχείου, σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, φωτογραφίζει από τις κάμερες κάθε κίνηση του προσωπικού...