Η καταστροφική πυρκαγιά της περασμένης Πέμπτης στην Πεντέλη, ήταν μια ακόμη συνέχεια στο μπαράζ των φετινών πυρκαγιών σε ολόκληρη τη χώρα. Το άλλοτε καταπράσινο βουνό, είναι υπό... διεκδίκηση. Μία από τις πρόσφατες προτάσεις του ΚΚΕ ήταν να ανοίξει ο φάκελος Πεντέλη, ώστε να καταγραφεί όλη η διαδικασία με την οποία οικοπεδοποιήθηκαν οι περιοχές και συνεχίζεται έως σήμερα το έγκλημα. Επιπλέον, από τις 4 Ιούλη, αντιπροσωπεία της ΚΟΑ του ΚΚΕ είχε συνάντηση με τον γενικό γραμματέα Περιφέρειας Αττικής Χαρ. Μανιάτη, όπου του παρέδωσε συγκεκριμένες προτάσεις για την προστασία του Πεντελικού. Τίποτα δεν έγινε. Σήμερα, ο «Ρ» περιγράφει ακριβώς το πώς στήθηκε μια μεγάλη κομπίνα για να πάρουν στην κατοχή τους καταπατητές 50.000 στρέμματα δάσους.

Ιδού τα αποτελέσματα...

Παράλληλα, φερόμενοι ως ιδιοκτήτες αυτών των εκτάσεων, ζητούν την κατάργηση των νόμων του ελληνικού κράτους, που θεωρούν την Πεντέλη «κτήμα του Ελληνικού Δημοσίου». Επιπλέον, 24 γνωστοί οικοδομικοί συνεταιρισμοί, που διακατέχουν τμήματα του βουνού, διεκδικούν, οικοπεδοποιούν και τσιμεντοποιούν χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων, χρησιμοποιώντας ως όχημα μια απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, από το 1998.

Το 1979, από τους τότε υφυπουργούς Γεωργίας και Οικονομικών, εκδίδεται η απόφαση με αριθμό πρωτοκόλλου 160561/1000, σύμφωνα με την οποία: «Αναγνωρίζουμε, συνεπώς, ότι τα κτήματα "ΣΤΑΜΑΤΑ - ΔΙΟΝΥΣΟΣ", Αττικής, ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο, του οποίου τα δικαιώματα επ' αυτών είναι ισχυρά και αδιαπραγμάτευτα». Η απόφαση αυτή θα μας απασχολήσει και στη συνέχεια.

Η Πεντέλη έχει καεί. Τώρα πια το «λόγο» έχουν οι ιδιώτες

Αυτό, όμως, δεν είναι παρά η αρχή, για να ξετυλίξουμε το κουβάρι που λέγεται «φάκελος Πεντέλη».

Η απόφαση του Αρείου Πάγου στηρίχτηκε, σχεδόν στο σύνολό της, στην απόφαση 15778/1988, του 2ου Τμήματος του Εφετείου Αθηνών, έναντι της οποίας ασκήθηκε έφεση από ιδιώτες και το ελληνικό Δημόσιο. Η απόφαση αυτή, επίσης, δικαίωνε την οικογένεια Ηλιόπουλου. Το σκεπτικό ήταν ότι παρουσίαζε επαρκώς τίτλους ιδιοκτησίας, που αποδείκνυαν δικαίωμα χρησικτησίας έναντι του ελληνικού Δημοσίου, τουλάχιστον 30 χρόνια από το 1915 «καθόσον - σύμφωνα με την απόφαση του εφετείου - μεταγενέστερα δεν μπορούσε να χωρήσει χρησικτησία επί των κτημάτων αυτών», εξαιτίας μιας σειράς νόμων. Στα 30 αυτά χρόνια μπορούσε να συνυπολογιστεί και ο χρόνος της νομής του φερόμενου ως ιδιώτη, αλλά και των προηγούμενων από αυτόν. Ετσι, στη δικαστική απόφαση, γίνεται πλήρης αναφορά μιας από τις μεγαλύτερες - όπως τη χαρακτηρίζουν έγκριτοι δασολόγοι - κομπίνες του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Ο οικοδομικός συνεταιρισμός «Ν. Αιολίς» έχει χτιστεί εντός της ιδιοκτησίας των 51.000 στρεμμάτων, του Ηλιόπουλου

Σταμάτα:

• Ανήκε στους Οθωμανούς Μουσταφά Αγά, Μουχάμετ, Μουχεδίν Αλή και Ουκιασέ. Από αυτούς το αγόρασε ο Κωνσταντίνος Ζωγράφος - τότε υπουργός Εξωτερικών (!) - ο οποίος με τη δήλωσή του 528/25/28-1-1834, το παραχώρησε στον Ανδρέα Λουριώτη, στο όνομα και με λεφτά του οποίου αγόρασε το δασόκτημα. Λεπτομέρεια: Ολα αυτά, απέκτησαν επισημότητα μόλις το ...1850 (19 χρόνια μετά τη σύσταση του ελληνικού κράτους), με τη συμβολαιογραφική πράξη 9459/1850!
• Αντιγράφουμε απ' την απόφαση: «Το πωλητήριο συμβόλαιο (Χοτζέτι) που συντάχτηκε για την πώληση αυτή (...) έχει σήμερα απολεσθεί». Επειδή, χωρίς αυτό δεν μπορούσε να ισχύσει η αγοραπωλησία, η ύπαρξη του Χοτζετιού ...αποδείχτηκε από την έκθεση της «κατά την Εύβοιαν και Αττικήν Ελληνικής Επιτροπής» (20/10/1830).
• Το 1855 και, αφού είχε πεθάνει Ανδρ. Λουριώτης και ο γιος του, χρέη κληρονόμου, εξετέλεσε η σύζυγός του Λουτσίκα.
• Το 1872, το μεταβίβασε κατά κυριότητα στον Κων/νο Βέρση, με το 27795, συμβόλαιο.

Οι Οικοδομικοί Συνεταιρισμοί έχουν ήδη βάλει ταμπέλες μέσα στο δάσος. Τώρα περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία

• Ο Οθωμανός Σαδήκ Αγά, το έτος 1836, πουλά το κτήμα στο Διόνυσο στον Ιωάννη Παπαρηγόπουλο - πρέσβης τότε της Ελλάδας στη Ρωσία (!) - αυτή τη φορά με προσκομιζόμενο Χοτζέτι.
• Το 1872, το δασόκτημα πωλείται στον ...Κων/νο Βέρση, με το 28215, συμβόλαιο. Εκτοτε, γίνεται ενιαίο «δασόκτημα», με την ονομασία «Σταμάτα - Διόνυσος».

Εκτοτε, έχουμε:

• Το 1877 - μόλις πέντε χρόνια από την αγορά του - ο Κων/νος Βέρσης πουλά το ενιαίο δασόκτημα στην Ευφροσύνη Δ. Σούτσου, σύζυγο του Δημητρίου Σ. Σούτσου, δημάρχου Αθηναίων! Η σύζυγος πεθαίνει τον ίδιο χρόνο, η κληρονομιά πηγαίνει σε αδελφές και αδελφούς, αλλά ως πληρεξούσιος λειτουργεί ο Δ. Σούτσος.
• Το 1883, με τη συμβολαιογραφική πράξη 26203, ο δικηγόρος και υπουργός τότε Δικαιοσύνης(!), Δημήτριος Γ. Ράλλης, ενεργώντας ως πληρεξούσιος των κληρονόμων, πουλάνε το ενοποιημένο δασόκτημα στον Ασημάκη Ηλιόπουλο αντί του τιμήματος των 315.000 δραχμών.

Με αυτή την αλληλουχία - και προσκομίζοντας τα αντίστοιχα έγγραφα - η οικογένεια Ηλιόπουλου, το 1991, στον Αρειο Πάγο, απέδειξε πως έχει την πλήρη κατοχή του δασοκτήματος, τουλάχιστον 30 έτη, πριν από το 1915. Η οικογένεια διεκδικούσε 80.000 στρέμματα, ωστόσο, οι πραγματογνώμονες που όρισε το δικαστήριο, τα υπολόγισαν στα 51.380 στρέμματα.

Στις 25 Μαρτίου 1993 - και ενώ πλέον έχουν ...δικαιωθεί οι ιδιοκτήτες - κατατίθεται μηνυτήρια αναφορά, με αποδέκτη την εισαγγελία Εφετών Αθηνών, από τον δασολόγο, πρώην γενικό διευθυντή προστασίας δασών και φυσικού περιβάλλοντος του υπουργείου Γεωργίας, Ελευθέριο Φραγκιουδάκη. Η πολυσέλιδη αναφορά - της οποίας διαθέτουμε την 40 σελίδων περίληψή της - είναι εξόχως αποκαλυπτική. Απ' την αρχή, ακόμη, της αναφοράς, αναφέρεται: «Διά της παρούσης αναφοράς μου, θεώρησα σκόπιμο να σας ενημερώσω σχετικά με στοιχεία που υπέπεσαν στην αντίληψή μου, σχέση έχοντα με την ιδιοκτησία αλλά και τα πραγματικά όρια του Κτήματος Σταμάτας Αττικής, αλλά και με μια σειρά εγκληματικών πράξεων, χαρακτηριζομένων "διαρκή εγκλήματα"».

Εκεί, με συγκεκριμένα πειστήρια, αποδεικνύεται ότι:

• «Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, οι φερόμενοι (...) ως ιδιοκτήτες, των κτημάτων Σταμάτας και Διόνυσος, συμπεριλαμβανομένων του Ασημάκη Ηλιόπουλου, που φέρεται να αγόρασε τα κτήματα αυτά (...), μετήλθαν το δόλο την απάτη εμπαίζοντες τη διοίκηση και τη Δικαιοσύνη, μερικοί δε εξ αυτών βαρύνονται με αδικήματα πλαστογραφίας, παραχάραξης συμβολαίων, πλαστοπροσωπίας κλπ.».
• Εγινε αλλαγή των ορίων των κτημάτων, μεγαλώνοντας τα δασοκτήματα, με «εικονική μετατόπιση ορίου». Επιπλέον, είχαμε καταπάτηση κτημάτων, με εικονικούς τίτλους.
• Υπήρξε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αναφοράς, πλαστογράφηση υπογραφής.
• Παραχάραξη ορίων, συμπεριλαμβάνοντας, διά εικονικών τίτλων, τεράστιες δασώδεις εκτάσεις, 10 χιλιάδων στρεμμάτων.

Από την εισαγγελία βγήκε... απαλλακτικό βούλευμα(!), με την αιτιολογία ότι τα όποια αδικήματα έχουν παραγραφεί, αφού πέρασαν 150 χρόνια! Ετσι, ενώ η Δικαιοσύνη και οι κυβερνήσεις είχαν στα χέρια τους, τέτοια στοιχεία, που θα μπορούσαν ακόμη και να δικαιώσουν το Δημόσιο, όχι μόνο δε ζήτησαν αναψηλάφηση της υπόθεσης, αντιθέτως, απάλλαξαν τους ιδιώτες!

Το καθεστώς που περιγράψαμε, μετατρέπεται σε βραδυφλεγή βόμβα, για το σύνολο του δάσους της Πεντέλης, απ' τη στιγμή που αρχίζει η καταστροφική, αντιδασική πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι τεράστιες εκτάσεις που αποχαρακτηρίστηκαν με τους νόμους του 1979 της ΝΔ και του 1987 του ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με την όλο και εντεινόμενη πολιτική εμπορευματοποίησης της γης από τις ίδιες κυβερνήσεις, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο ξεπούλημα τεράστιων εκτάσεων δασικής γης.

Ποια είναι, όμως, η κατάσταση που σήμερα επικρατεί στο δάσος Σταμάτας - Διονύσου, στην Πεντέλη; Οπως αναφέρθηκε, από τα 51.380 στρέμματα, της συνολικής έκτασης που φέρεται ιδιοκτησία Ηλιόπουλου, έχουν πουληθεί τα 25.000. Στην ουσία, η απόφαση του δικαστηρίου, ισχύει για τα 26.000, που αποτελούν την ιδιοκτησία. Τα υπόλοιπα, για να αναγνωριστούν ως ιδιοκτησίες, θα πρέπει να προσκομιστούν τίτλοι ιδιοκτησίας, ωστόσο κάτι τέτοιο, είναι εξαιρετικά δύσκολο, απ' τη στιγμή που για να πουληθεί ένα κομμάτι δάσους, θα πρέπει να υπάρχει πράξη κατατμήσεως δάσους. Τέτοια πράξη, δεν υπάρχει, πέραν της αμαρτωλής υπόθεσης του οικοδομικού συνεταιρισμού «Νέα Αιολίς».

Σε αυτά τα 25.000 στρέμματα, που αποτελούσαν τμήμα της συνολικής ιδιοκτησίας Ηλιόπουλου, έχουν ήδη καταπατηθεί, κατασκευαστεί και οικοπεδοποιηθεί, σπίτια και βίλες. Ετσι, στις 18 Ιουλίου 2007, και ενώ σε όλη την Ελλάδα πυρκαγιές έκαιγαν απ' άκρη σ' άκρη, στη Ροδόπολη Αττικής έγινε «σύσκεψη πολιτών» που είχαν αγοράσει κτήματα από τον Ηλιόπουλο, ζητώντας την ανάκληση της Υπουργικής Απόφασης 160561/1000 του 1979, δηλαδή, ζητάνε τον αποχαρακτηρισμό όλων των εκτάσεων. Ως όχημα, για να προωθήσουν το... αίτημά τους, οι «μικροϊδιοκτήτες» - όπως οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται - χρησιμοποιούν τον αντιδασικό νόμο 3208/2003!

Είναι ενδεικτικό ότι σε ένα φυλλάδιο που μοιράζουν αναφέρεται: «Εξάλλου δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι το Δημόσιο δεν μπορεί να προβάλλει αξιώσεις και δικαιώματα σε δάση και δασικές εκτάσεις που έχουν αναγνωριστεί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων στις οποίες διάδικος είναι αυτό (Ν.3208/2003)»!

Στην ουσία, οι μικροϊδιοκτήτες, αποτελούν το μοχλό πίεσης, για την κατάργηση της απόφασης εκείνης που προστατεύει το σύνολο του δάσους Διονύσου - Σταμάτας και το χαρακτηρίζει δημόσιο. Απαξ και καταργηθεί, τότε, αυτό μετατρέπεται σε ιδιωτικό και, γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι θα ξεκινήσει η οριστική διαδικασία αποψίλωσής του.

Και ενώ εξελίσσονται όλα αυτά, στο σύνολο του Πεντελικού δραστηριοποιούνται 24 οικοδομικοί συνεταιρισμοί, εκ των οποίων εφτά (7) στην περιοχή Σταμάτας - Διονύσου, των 51.000 δηλαδή, στρεμμάτων του Ηλιόπουλου. Αναλυτικά, είναι οι συνεταιρισμοί:

• «Αναγέννηση», που κατέχει 270 στρέμματα, στην κοινότητα Διονύσου, στη θέση Κλειόριζα - Πατερίτσα, που στο σύνολό του είναι Δημόσιο Δάσος.
• «Γενικού Νοσοκομείου», 100 στρέμματα, στην κοινότητα Σταμάτα, θέση Ρεκέλα, σε δάσος (Η έκταση έχει τελεσιδικίσει υπέρ του δημοσίου).
• «Νέων Μακεδονίας», 450 στρέμματα, στην κοινότητα Διονύσου, θέση Κλειόριζα, σε δάσος.
• «Δικηγόρων Πειραιώς», 365 στρέμματα, κοινότητα Σταμάτας, θέση Ρεχέζα, δάσος.
• «Ιατρών», 370 στρέμματα, κοινότητα Εκάλης, θέση Κλειόριζα, δάσος.
• «Νέα Αιολίς», 2.713 στρέμματα, κοινότητα Σταμάτας - Διονύσου, δάσος.
• «Εύξεινου Πόντου», 490 στρέμματα, κοινότητα Σταμάτας, θέση Πλάτωμα - Γιαούρτι.

Από αυτούς, μόνον οι δύο τελευταίοι, έχουν... πετύχει την οικοδόμηση κατοικιών ή την ολοκλήρωση του σκοπού τους. Εξ ου και η πίεση που ασκούν και οι ίδιοι οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Με δελτίο Τύπου της Ενωσης Οικοδομικών Συνεταιρισμών, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα την πίεση και ζητούν την ταχύτερη αναθεώρηση του άρθρου 24. Αναφέρεται, συγκεκριμένα: «Θα πρέπει να αναθεωρηθεί η σχετική διάταξη του άρθρου 24 του Συντάγματος» και σε άλλο σημείο: «Με την αναθεώρηση της δασικής πολιτικής θα λυθεί το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα της ουσιαστικής δήμευσης της περιουσίας 500.000 Ελλήνων - μελών των Οικοδομικών Συνεταιρισμών». Το... παιχνίδι είναι χοντρό και τα συμφέροντα τεράστια.