- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 24/3/2001
Κυρίως φύλλο - Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Συμπληρώθηκαν δυο χρόνια από την έναρξη του πιο βρώμικου, ίσως, πολέμου που εξαπέλυσε ο ιμπεριαλισμός στον 20ό αιώνα. Ενός πολέμου που συνεχίζεται με άλλα μέσα σ' αυτά τα δύο χρόνια, αφού η ευρωατλαντική ιμπεριαλιστική τάξη για να επιβληθεί, χρειάζεται την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Γιατί, αν μετά τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία συνεχίστηκε με το διαβόητο «Σύμφωνο Σταθερότητας» η προσπάθεια να συρθούν τα βαλκανικά κράτη στον ευρωατλαντισμό, τα τελευταία γεγονότα στα Νότια Βαλκάνια, αποδεικνύουν ότι η διά των όπλων ειρήνη προετοιμάζει νέο πόλεμο. Σήμερα, ο «Ριζοσπάστης» ξαναθυμίζει την πραγματικότητα που διαμόρφωναν οι ιμπεριαλιστές, μαζί και η ελληνική κυβέρνηση στην περιοχή, αλλά και την αντιπολεμική δράση της άλλης Ελλάδας, του λαού της. Αλλωστε, οι μνήμες πρέπει να διατηρούνται ζωντανές, προκειμένου στην επερχόμενη λαίλαπα της ιμπεριαλιστικής τάξης στην περιοχή, να ενισχύεται η δράση που θα συγκροτεί το αντίπαλο στον ιμπεριαλισμό δέος ως την εξάλειψή του.
Associated Press |
Για τις αποφάσεις στρατιωτικής εμπλοκής, θα πρέπει επιπλέον να σημειωθεί ότι λήφθηκαν παρά και ενάντια στην προηγούμενη ομόφωνη απόφαση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το 1993, που μιλούσε για αποφυγή «οποιαδήποτε» εμπλοκής της χώρας στη γιουγκοσλαβική κρίση. Τόσο σέβονται τις υπογραφές τους οι πολιτικοί διαχειριστές της άρχουσας τάξης...
Η συμμετοχή της χώρας στη γιουγκοσλαβική κρίση έφερε στο προσκήνιο καθαρά και τη σοβαρή απειλή που συνιστά για το λαό μας ο ανταγωνισμός που εντείνεται στην περιοχή ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική ολιγαρχία. Ενας ανταγωνισμός που ενσωματώνει ακόμα πιο βαθιά τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αλλά και πέρα από την ιδιότητα του θύματος της προσδίδει ταυτόχρονα και την ιδιότητα του θύτη, στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού «καταμερισμού». Δεν είναι, δε, καθόλου τυχαίο ότι βασικό «επιχείρημα» της κυβέρνησης για να δικαιολογήσει ότι έβαψε τα χέρια της με αίμα, ήταν ότι αν δε συναινούσε σε όλα με το ΝΑΤΟ, τότε θα ερχόταν η Τουρκία και... «θα κάλυπτε το κενό».
Φυσικά, η επίκληση του τουρκικού «μπαμπούλα», αλλά και η λογική του «καλού παιδιού» απέναντι στον ευρωατλαντισμό, στην περίπτωση της εμπλοκής της Ελλάδας στο Γιουγκοσλαβικό έδειξαν τα αδιέξοδα και τα όριά τους. Αρκεί να σημειώσουμε τα εξής: Κάθε φορά που η ελληνική άρχουσα τάξη συμπράττει με τη «νέα τάξη» το κάνει για να διασφαλίσει, υποτίθεται, τα συμφέροντα της χώρας. Αλλά ποια είναι η κατάληξη; Ας δούμε ιστορικά:
- Η εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο του Περσικού, «ανταμείφθηκε» από τους «συμμάχους» και «εταίρους» με την πρόκληση ενός πολέμου μέσα στα ίδια τα Βαλκάνια.
- Η εμπλοκή της στο βομβαρδισμό του Σεράγεβο «ανταμείφθηκε» από τους «συμμάχους» με το να «κάνουν τις πλάτες» στις τουρκικές διεκδικήσεις περί «γκρίζων ζωνών» και Ιμίων.
- Η επόμενη εμπλοκή της στο Κοσσυφοπέδιο έχει ως συνέπεια να φτάσει ο πόλεμος ακόμα πιο κοντά στα ελληνικά σύνορα.
Ετσι «διασφαλίζει» η ολιγαρχία τα συμφέροντα του τόπου...
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι η διασφάλιση και η εξυπηρέτηση από το κεφάλαιο των δικών του και μόνο των δικών του συμφερόντων απαιτεί ταξική πολιτική, που ισοδυναμεί με τη γέννηση ακόμα μεγαλύτερων κινδύνων για το λαό και τον τόπο..
Ο ρόλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, φωτίζει καθαρά τους λόγους για τους οποίους απαιτείται η εδώ και τώρα απεμπλοκή της χώρας μας από τον ευρωατλαντισμό. Στους λόγους αυτούς -πέρα από τους ηθικές και ιστορικές πλευρές που υπαγορεύουν στην Ελλάδα και το λαό της να διαχωρίσει τη θέση του από τα κλαμπ των δολοφόνων - πρωτεύουσα σημασία έχουν οι πολιτικές αιτίες.
Η συμμετοχή της χώρας μας στους οργανισμούς της «νέας τάξης», όπως περίτρανα απέδειξε η υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας, καθιστούν το λαό μας «άθυρμα» των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και όχι μόνο στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά γενικότερα στην περιοχή της «Ευρασίας». Ετσι ονομάζει ο Μπρεζίνσκι όλο το έδαφος της Γηραιάς Ηπείρου μέχρι τα Ουράλια και την Κασπία και τις θερμές ζώνες του πετρελαίου...
Αν ισχύει αυτό που είχε πει ο Κλίντον στα Σκόπια, και ισχύει (σσ: «Μπορούμε αυτό που κάναμε στο Κοσσυφοπέδιο τώρα, μπορούμε να το κάνουμε αύριο, αν είναι αναγκαίο, στην Αφρική ή στην Κεντρική Ευρώπη», (!) δήλωσε στις 4/6/99), τότε ένα είναι σαφές:
Η «λάμψη» της Ελλάδας του μεγάλου κεφαλαίου και του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο, η «λάμψη» της ως «μεσίτης» των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, αλλά και ως «ύαινα» που αναζητά την αναβάθμισή της στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού πλιάτσικου κατά των Βαλκανίων, είναι μόνο η αρχή. Μια αρχή μεγάλων δεινών που πρέπει να τερματιστεί μια ώρα αρχύτερα!
Η συμμετοχή και η συνενοχή της κυβέρνησης στο έγκλημα από την ίδια την έναρξη των βομβαρδισμών είναι αναμφισβήτητες και αποδεδειγμένες. Η απόφαση του ΝΑΤΟ έγινε ομόφωνη και με την υπογραφή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για το έγκλημα.
Από εκεί και πέρα η κυβέρνηση, μεταξύ άλλων:
- Υπέγραψε την απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, στις 8-4-99, όπου τονίζεται ότι «η χρήση σφοδρότερων μέτρων (σ. σ.: κατά της Γιουγκοσλαβίας), συμπεριλαμβανομένων και της στρατιωτικής δράσης έχει καταστεί τόσο αναγκαία όσο και εγγυημένη»!
- Υπέγραψε την απόφαση της ΕΕ στις 21-4-99 και με την οποία επιβλήθηκε το εμπάργκο κατά της Γιουγκοσλαβίας.
- Υπέγραψε, στις 12-4-99 στις Βρυξέλλες, τη διακήρυξη των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ για τη στρατιωτική ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας.
- Υπέγραψε στις 23-4-99 κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής για τα 50χρονα του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, την απόφαση κατά του Κοσσυφοπεδίου και της Γιουγκοσλαβίας.
- Υπέγραψε στις 12-5-99, στη Βρέμη της Γερμανίας, το κοινό ανακοινωθέν της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) στο οποίο τονιζόταν ότι οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ «είναι αναγκαίοι και επιβεβλημένοι»!
Σημειωτέον ότι όλες αυτές οι υπογραφές μπήκαν ενώ οι βομβαρδισμοί ήταν εν εξελίξει...
Η κυβέρνηση Σημίτη μετέτρεψε την ελληνική επικράτεια σε ξέφραγο αμπέλι του ΝΑΤΟ. Ολες οι δυνάμεις κατοχής προς το Κοσσυφοπέδιο και την ευρύτερη περιοχή - παρά και ενάντια στο Σύνταγμα που απαγορεύει διέλευση ξένων στρατευμάτων από το ελληνικό έδαφος - πέρασαν και περνούν από την Ελλάδα. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους:
Σύμφωνα με τα συγκεντρωτικά στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, από την έναρξη του πολέμου μέχρι τα τέλη του περσινού Σεπτέμβρη είχαν περάσει από τη Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο 1.000 αεροσκάφη, 420 πλοία, 510 σιδηροδρομικοί συρμοί, 1.400 φάλαγγες οχημάτων διαφόρων τύπων, 40.000 οχήματα και 60.000 στρατιώτες!
Οσο για τις αποκαλύψεις του «Ρ» δε χρειάζονται σχόλια. Στις 4-4-99 και στις 9-5-99, ο «Ρ» δημοσίευσε απόρρητα ΝΑΤΟικά ντοκουμέντα, όπου αποδεικνύεται ότι - με την υπογραφή της κυβέρνησης - η Θεσσαλονίκη, ο Βόλος, η Αγχίαλος, το Λιτόχωρο αποτέλεσαν ΝΑΤΟικό εξάρτημα και, ειδικά, ότι η συμπρωτεύουσα συνιστούσε το «διοικητικό κέντρο» των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων.
Πρέπει να τονίσουμε το εξής: Στα ίδια αυτά έγγραφα αποκαλυπτόταν ότι η κυβέρνηση είχε - πριν δηλαδή τον πόλεμο(!) - συμφωνήσει να στείλει στο πλαίσιο της K-FOR και Ελληνες φαντάρους υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟ, στο Κοσσυφοπέδιο.
Ποια ήταν η θέση της κυβέρνησης για τις θηριωδίες του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία; Ενα μόνο στοιχείο αρκεί: Στις 15-4-99, την επόμενη μέρα της σφαγής του κομβόι των Αλβανόφωνων προσφύγων, στην Πρίστινα, ο «Ρ» έθεσε στον κυβερνητικό εκπρόσωπο το ερώτημα τι έχει να πει για τη δράση του ΝΑΤΟ.
Ιδού η απάντηση: «Η δράση του ΝΑΤΟ είναι νόμιμη... Η θέση αυτή μπορεί να επαναληφθεί εκ μέρους της κυβέρνησης ανά πάσα στιγμή»! Αυτή ήταν η δήλωση του Δ. Ρέππα...
Επαναλαμβάνουμε ότι η δήλωση αυτή έγινε μια μέρα μετά τη δολοφονία 80 περίπου άμαχων Κοσσοβάρων, τους οποίους υποτίθεται ότι το ΝΑΤΟ θα τους «έσωζε» με την επέμβασή του...
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε συμμετείχε στον πόλεμο! Ετσι λέει... Πέρα όμως από το τι λέει, υπάρχει και το τι έκανε. Να ένα δείγμα του τι έκανε η κυβέρνηση στον πόλεμο:
- Στις 25-5-99, η κυβέρνηση υπέγραψε την αποστολή 50.000 στρατιωτών του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο.
- Ο υφυπουργός Αμυνας Δ. Αποστολάκης ομολόγησε, στις 10-5-99, στη Βουλή, ότι συμμετείχαν και ελληνικά πληρώματα στις πτήσεις των ΑΒΑΚΣ κατά της Γιουγκοσλαβίας.
- Η βάση του Ακτιου τέθηκε και επισήμως σε ενεργοποίηση, από τις 26-5-99, ώστε να πετούν τα ΑΒΑΚΣ όχι μόνο από γερμανικό και ιταλικό, αλλά και από ελληνικό έδαφος.
- Τον Απρίλη του '99, η κυβέρνηση απέστειλε μέχρι και το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής», για να επανδρώσει τη ΝΑΤΟική αρμάδα κατά της Γιουγκοσλαβίας στην Αδριατική.
(Το νέο Εικοσιένα)
ΜΑΡΤΙΑΤΙΚΕΣ, ανοιξιάτικες μέρες κι ο νους τρέχει στα μακρινά, στα σχολικά, τότε που καθόμαστε ακόμη στα θρανία κι ανυπόμονα μετρούσαμε τις μέρες να φτάσουν, για να χαρούμε του Βαγγελισμού το γιορταστικό διήμερο που προμήναγε της Λαμπρής την ώρα.
Η ΖΩΗ μας ήταν δεμένη με τη γη. Κι απ' αυτήν καρτερούσαμε το ψωμί του χρόνου μας. Ετσι ο Μάρτης ήταν, κι είναι και σήμερα, ο μήνας ο κρίσιμος για του κάμπου, για της χρονιάς την πορεία. Αυτός έχει στα χέρια του τα «κλειδιά» για της σοδειάς την τύχη.
ΕΙΝΑΙ του Μάρτη οι βροχές αυτές που με λαχτάρα περιμένει ο ξωμάχος. Είναι η αγωνία του, όταν βλέπει την αναβροχιά να πετρώνει τη γη του και τα ασφοδέλια να γίνονται φρύγανα, έτοιμα να λαμπαδιάσουν. Τέτοιος μήνας δίχως νερά, όπως αυτόν, που ζούμε εφέτος τού μαυρίζει την καρδιά.
ΕΙΝΑΙ μια παλιά μετεωρολογική διδαχή, τη μαθαίναμε γύρω στην πυροστιά, που μας έλεγε: «Κάλλιο Μάρτης στα δαυλιά / παρά Μάρτης στις αυλές / Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης / παρά Μάρτης λιοπυριάρης. Κι εμείς φέτος ζούμε Μάρτη καλοκαιριάτικο με την αναβροχιά να παίρνει απειλητικές διαστάσεις.
ΕΙΧΑΜΕ κι εμείς τότε τα δικά μας τρεξίματα καθώς έπρεπε να προετοιμάσουμε του Εικοσιένα το γιορτασμό. Ο νους έτσι αναγυρεύει όλα αυτά τα σχολικά που παρέες - παρέες αναζητούσαμε στα πλάγια των λόφων αλλά και στου κάμπου τ' ανοίγματα, δάφνες, μερσίνες αλλά και τις «χιονισμένες» αγραπιδιές μαζί με τα σπαρτολούλουδα, που στόλιζαν απ' άκρη σ' άκρη τα πλάγια.
Ο ΚΑΜΠΟΣ έχει πάντα τα μυστικά του κι έπρεπε νά 'χεις «μπούσουλα» για να τα βρεις. Ο κάμπος, όμως, ήταν ανοιχτός, ολάνοιχτος κι εμείς μπορούσαμε να τον τρέξουμε ως τα πιο απόκρυφα σημεία του. Συχνά, καθώς διαβαίναμε τα μονοπάτια δεχόμαστε από τις αργατιές που δούλευαν τα κτήματα να μας προσκαλούν για να γευτούμε το κολατσιό τους: Ψωμί φρέσκο από το φούρνο τους, λάδι από το δικό τους λιοστάσι, ρέγκες (σκουρέντζος) που τον είχαν μόλις καψαλίσει πάνω στην εφημερίδα.
ΕΛΑΧΕ κάποτε πάνω στο κολατσιό και τη δική μας πρόσκληση, να ταρακουνηθεί η γη στα πόδια. Να δούμε τ' άλογα αλαφιασμένα να κόβουν τα καπίστρια (τα χαλινάρια τους) και να τρέχουν αγριεμένα στον κάμπο. Θυμάμαι ένα γέρο ξωμάχο, που είχε περάσει τη μισή του ζωή στη θάλασσα και έπειτα έκανε «συμπληρώματα» δουλεύοντας τη γη, να λέει μονολογώντας: «Οι βουλιασμένοι (οι σεισμοί) ξύπνησαν». Κοίταξε κατά το νοτιά ανάμεσα Ζάκυνθο και Κεφαλονιά και συμπλήρωσε τη φράση του: «... Τα καζάνια δουλεύουν νυχτοήμερα».
ΑΜΑΘΗΤΟΙ από του κάμπου τον κόπο κι άπειροι, κοντά το μεσημέρι γυρίζαμε στο Γυμνάσιο, όπου έπρεπε να γίνει με τα υλικά που 'χαμε φέρει ο καθιερωμένος ανθοστολισμός. Οι μερσίνες, οι δάφνες, οι αγράμπελες έπλεκαν γιρλάντες πρασινάδας στα πορτρέτα των ηρώων του Εικοσιένα, το Διάκο, τον Κολοκοτρώνη, τον Κανάρη, τον Παπαφλέσσα και πολλούς άλλους.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ εύκολες εκείνες οι εποχές. Ξέμακρη ώρα πνευματικού σκοταδισμού για τη χώρα μας. Η μεταξική δικτατορία με τα άγρια κυνηγητά, απαγόρευε το λόγο της διδαχής. Κι όμως οι καθηγητές μας αγνοούσαν όλα τα απαγορευτικά φράγματα. Εβρισκαν πάντα τρόπους να μας δώσουν την αλήθεια του Ξεσηκωμού του Αγώνα για τη Λευτεριά. Αξέχαστες μορφές, οι πανάξιοι λειτουργοί της Παιδείας μας, άνοιγαν σε μας τον ηρωικό μεγάλο κόσμο του Εικοσιένα.
ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ βαριάς φασιστικής καταπίεσης το μάθημά τους ήταν κρυφή μυσταγωγία καθώς μάς αποκάλυπταν του Σολωμού το έργο, του Ρήγα και του Κάλβου τα τραγούδια. Ο Εθνικός Υμνος είχε μηνύματα, είχε αστραπές. Κι ήταν πάνω απ' όλα αγώνας για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.
ΕΦΕΤΟΣ σε λίγους μήνες η Ελλάδα θα γιορτάσει τα 60 χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, τα εξηντάχρονα της ίδρυσης του αθάνατου ΕΑΜ. Είναι μεγάλη στιγμή, η ώρα, που στον ορίζοντα της σκλαβωμένης πατρίδας τα τρία γράμματα άνοιγαν το δρόμο για να ζωντανέψει το καινούριο Εικοσιένα. Εξήντα χρόνια από τη νέα Φιλική Εταιρεία.
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ
Ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα; Ηδη ο πόλεμος έχει ανάψει στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, στα σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο και τη Νότια Σερβία, επιβεβαιώνοντας δυστυχώς για άλλη μια φορά το ΚΚΕ. Αυτή η πραγματικότητα στα Νότια Βαλκάνια διαμορφώνεται εδώ και καιρό προκειμένου να γίνει ανεξέλεγκτη. Η κλιμάκωση της έντασης από τα μέσα του Φλεβάρη, που έφτασε στη σημερινή ένοπλη σύγκρουση των δυνάμεων της ΠΓΔΜ ενάντια στις ένοπλες ομάδες Αλβανών του λεγόμενου Απελευθερωτικού Στρατού Πρέσεβο, Μεντβέγια, Μπουγιάνοβατς(UCPMB), ήταν καλά προσχεδιασμένη και οι εξελίξεις μπορεί να μοιάζουν απρόβλεπτες, αλλά σίγουρα θα είναι οδυνηρές για τους βαλκανικούς λαούς.
Γίνεται πλέον φανερό ότι έχει τεθεί εδώ και καιρό σε εφαρμογή σχέδιο γενικότερης αποσταθεροποίησης της περιοχής, με τη χρησιμοποίηση του «αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού και εθνικισμού». Ετσι κι αλλιώς η δράση του UCPMB υποθάλπεται από το ΝΑΤΟ, ενώ η στρατιωτική δύναμη κατοχής του Κοσσυφοπεδίου, η ΚΦΟΡ, του «κάνει πλάτες» και έτσι η δράση του είναι ανενόχλητη.
«Η επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας, εκτιμούσε η ΚΕ του ΚΚΕ στην ίδια απόφαση, δείχνει πολύ καθαρά ότι τα Βαλκάνια εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, διατηρούν τη γεωστρατηγική τους σημασία: Γειτονεύουν με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, τις χώρες του Περσικού Κόλπου και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και αποτελούν το συνδετικό κρίκο των ενεργειακών δρόμων (πετρελαιαγωγοί, φυσικό αέριο κλπ.) της Ευρασίας».
Γι' αυτό και θέλουν «κράτη - προτεκτοράτα», που μπορεί να «κατασκευάζονται» και με αλλαγές συνόρων. Ετσι τους χρειάζεται η ύπαρξη εστιών κρίσης προκειμένου οι επεμβάσεις να συνεχίζονται, ώσπου να επέλθει προσωρινός συμβιβασμός μεταξύ των «αρπαχτικών» σ' αυτό το μοίρασμα, ακόμη και αν αυτό σημαίνει κι άλλο πόλεμο, που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ως ενδεχόμενο.
Πού οδεύουν λοιπόν αυτές οι εξελίξεις; Προς το διαμελισμό της ΠΓΔΜ, τη Μεγάλη Αλβανία, που ανοίγει τις ορέξεις για Μεγάλη Βουλγαρία; Πού θα οδηγήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο σε συνδυασμό με τις αποσχιστικές τάσεις του Μαυροβουνίου; Σε διαμελισμό της ΠΓΔΜ και τα «καντόνια»; Ολα αυτά τα ενδεχόμενα ως αλυσιδωτές αντιδράσεις δεν είναι σενάρια φαντασίας. Είναι σχέδια του ΝΑΤΟ. Και αν συμβούν, ως γεγονότα, που μπορεί να αποκτούν και δική τους δυναμική, οδηγούν τους Βαλκάνιους στην «κόλαση». Σ' αυτή την «κόλαση» σπρώχνει και το κατεστημένο της Ελλάδας, γεγονός που απαιτεί δράση ενός λαϊκού μετώπου ενάντιά του, μαζί με την κοινή αντιιμπεριαλιστική δράση των βαλκανικών λαών.
Τούτη την κατάσταση μόνο η λαϊκή αντιιμπεριαλιστική δράση μπορεί να την εμποδίζει. Το ΚΚΕ, επισημαίνοντας τους γενικότερους κινδύνους, επιμένει ότι ως πρώτο άμεσο βήμα, αλλά και στόχος διεκδίκησης από το λαϊκό κίνημα, στον οποίο μπορούν να συσπειρωθούν πλατιές κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις, είναι η δέσμευση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ότι δε θα στείλει ελληνικό στρατό και στην ΠΓΔΜ, αλλά και να γυρίσει πίσω ο ελληνικός στρατός από το Κόσσοβο. Είναι το ελάχιστο δυνατό για να αρχίσει η παρεμπόδιση της ΝΑΤΟικής δράσης, η οποία επιβάλλει την ένταση της αντιΝΑΤΟικής πάλης.
