Το θέμα των συνεργασιών απασχόλησε δύο από τις ερωτήσεις που τέθηκαν στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για την παρουσίαση των ψηφοδελτίων. Παραθέτουμε τις σχετικές ερωταπαντήσεις:

-- ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Διαβάζω στην αφίσα σας για λαϊκή συμμαχία και αναρωτιέμαι γιατί δε συζητάτε την πρόταση - έκκληση του Μίκη Θεοδωράκη για ενότητα της Αριστεράς και ακόμα και για κοινή κάθοδο στις εκλογές.

-- ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Νομίζω ότι έχουμε απαντήσει σε αυτό το θέμα επανειλημμένα και μάλιστα όχι μόνο σε προεκλογική περίοδο. Να επαναλάβω: Αυτή η πρόταση, του Μίκη Θεοδωράκη, δεν είναι ρεαλιστική. Διότι η εκλογική συνεργασία είναι πολιτική συνεργασία και απαιτεί να προϋπάρχει κοινή δράση και στάση σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα.

Εμείς, π.χ.¨, ως κρίσιμο ζήτημα θεωρούμε τη στάση των κομμάτων, των πολιτικών δυνάμεων, στο ζήτημα της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που δεν είναι μια οποιαδήποτε συνθήκη. Είναι αυτή που κηρύσσει τις τέσσερις ελευθερίες: απελευθέρωση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, ανθρώπων, υπηρεσιών. Αυτή η Συνθήκη καθορίζει για πολλά - πολλά χρόνια τις βασικές επιλογές σε πανευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο. Επομένως είναι μια δέσμευση. Και αυτό αν θέλετε, η ζωή το έχει αποδείξει ότι αν, π.χ., υπογράφεις ένα κείμενο, μετά δεν έχεις την ευχέρεια να το αντιπαλέψεις όταν πια εκδηλώνονται τα προβλήματα και οι συνέπειες.

Εφερα ένα παράδειγμα, υπάρχουν κι άλλοι τομείς, όπως ο τομέας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ξέρουμε πολύ καλά ότι στην Ελλάδα έχουν συντελεστεί σοβαρές αλλαγές στον τομέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και επομένως η συνεργασία με μια μάλιστα κυβερνητική δύναμη σ' αυτόν τον τομέα δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα και στο θεσμό και στην αποτελεσματικότητά του, αλλά και καλλιεργεί κι ένα είδος μειωμένης αντίστασης απέναντι σε αυτό που λέμε δικομματισμό. Θα μπορούσα να παραθέσω πάρα πολλά πράγματα, τις εργασιακές σχέσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις.

Επομένως η πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη δεν είναι ρεαλιστική. Ωστόσο θα έλεγα ότι από αυτό το άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη δεν πρέπει να μείνει μόνο αυτό. Ο Μίκης Θεοδωράκης απευθύνεται σε αυτούς οι οποίοι ακολουθούσαν ως τώρα ή σκέφτονται ν' ακολουθήσουν την επιλογή ανάμεσα στα δυο κόμματα. Αυτό είναι το κυριότερο μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη, πέρα από αυτό που ήδη θίξατε.

Νομίζω ότι οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου, οι επιστήμονες οι οποίοι μπορούν και μέσα από το αντικείμενο της δουλιάς τους να δουν τι είδους ανάπτυξη έχουμε σε αυτό τον τόπο, ποιος την αποφασίζει, ποιος την καρπώνεται, πρέπει να στείλουν ένα ανάλογο μήνυμα στον εργαζόμενο λαό για το όχι στο δικομματισμό.

Τέλος, για άλλη μια φορά θα υπογραμμίσω ότι ο Μίκης Θεοδωράκης θέτει ορισμένα ζητήματα για τα οποία τουλάχιστον εμείς οι κομμουνιστές έχουμε μερικές φορές ή αρκετές φορές λοιδορηθεί, π.χ. η αξία του πατριωτισμού και βεβαίως εννοούμε του σύγχρονου πατριωτισμού, δε ζούμε την περίοδο του 1821. Ο πατριωτισμός, ο διεθνισμός, είναι μεγάλα θέματα. Το θέμα, π.χ., της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων για μας δεν είναι ένα δευτερεύον ζήτημα. Αλλο πράγμα η διεθνής συνεργασία και άλλο πράγμα η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Μια διεθνής συνεργασία μπορεί να πετύχει υπέρ των λαών, όταν στηρίζεται σε μια βασική αρχή: κάθε λαός αποφασίζει για τον τόπο του, τι θέλει και πώς το θέλει.

Δε θα ήθελα να επεκταθώ σε άλλα, πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς πιστεύουμε ότι η πολιτική των συμμαχιών για να προχωρήσει και θα προχωρήσει, γιατί δε γίνεται διαφορετικά για να υπάρχει αποτελεσματικότητα, συνδέεται αποφασιστικά και με τη στάση εκατομμυρίων ψηφοφόρων απέναντι στο δικομματισμό.

Αν θέλουμε να χάσει ο δικομματισμός, δεν είναι για να γίνουμε απλώς εμείς ως ΚΚΕ ένα μεγαλύτερο κόμμα. Αλλά για να απεγκλωβιστούν ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις οι οποίες θα διαμορφώσουν μια διαφορετική σύνθεση στον πολιτικό χάρτη. Θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις να υπάρχουν και νέες πολιτικές κινήσεις και κόμματα και να μπορούμε να μιλάμε πια για μια πολιτική συμμαχιών με σαφή οριοθέτηση όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και από την ουσία της πολιτικής τους, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. Δουλεύουμε κι εμείς αποφασιστικά για την υπόθεση των συνεργασιών.

-- ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρία Παπαρήγα, είπατε ότι οι συνεργαζόμενοι είναι στο 20%. Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι τα γκάλοπ δείχνουν στασιμότητα στα ποσοστά του ΚΚΕ, αν όχι ανεπαίσθητη μείωση;

-- ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Δεν καταλαβαίνω γιατί συνδέετε αυτό το ζήτημα.

-- ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί με την αύξηση των συνεργαζομένων θα έπρεπε να έχει προσελκυστεί και εκλογικό ποσοστό ανάλογο.

-- ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι συνεργασίες που κάνει το ΚΚΕ, δεν είναι συνεργασίες οι οποίες έχουν ευκαιριακό χαρακτήρα και δε συνδέονται μ' αυτό που λέμε «με τα κουκιά». Οι συνεργασίες που κάνει το ΚΚΕ, κατ' αρχήν, είναι με όρους κινήματος και αναμφισβήτητα οι συνεργασίες θα αποκρυσταλλωθούν και στο εκλογικό αποτέλεσμα και πάνω απ' όλα θα έχουν συνέχεια και μετά τις εκλογές.

Το ΚΚΕ, όπως επανειλημμένα έχουμε πει, δίνει τη μάχη του - και ξέρει να δίνει μάχες σκληρές το ΚΚΕ - μαζί βεβαίως με τους ανθρώπους που συνεργάζεται. Και εδώ πρέπει να γίνει κατανοητό αυτό το ποιοτικό στοιχείο, το οποίο επιδιώκουμε να αναδειχτεί το βράδυ στις 7 του Μάρτη, είναι η χειραφέτηση από τις δυνάμεις του δικομματισμού, από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.

Επομένως, έχουμε και εμείς ευθύνη να πείσουμε, αλλά υπάρχει η ατομική ευθύνη του κάθε ψηφοφόρου, ο οποίος βεβαίως με προσωπική ευθύνη ψηφίζει, αλλά το αποτέλεσμα έχει συλλογικό χαρακτήρα και συλλογικές συνέπειες.

Εμείς δίνουμε τη μάχη με τη συνηθισμένη μας αισιοδοξία, με πείσμα και με εμπιστοσύνη στο λαϊκό κριτήριο, ιδιαίτερα των ανθρώπων εκείνων που έχουν δεχτεί τα πλήγματα πολλά χρόνια τώρα, μιας αντιλαϊκής πολιτικής. Και πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν πολλοί άνθρωποι και μάλιστα νέοι ψηφοφόροι, οι οποίοι θα αποδείξουν ότι δεν πιστεύουν στις αλλαγές μόστρας που κάνει το ΠΑΣΟΚ και δεν ελπίζουν ότι θα πάρει εκδίκηση για τα λαϊκά προβλήματα η Νέα Δημοκρατία. Αρκεί να το τολμήσουν και θα το τολμήσουν πολλοί.