Η εμπειρία της Κρήτης
Ως παιδιά λαϊκών - εργατικών οικογενειών, καταλαβαίνουν ότι η ήδη εκρηκτική κατάσταση των σχολών, θα χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο αν περάσουν τα νέα μέτρα. Βλέπουν ότι για μια ακόμα φορά η πλουτοκρατία θα τρίβει τα χέρια της, και οι οικογένειές τους θα βάλουν ακόμα βαθύτερα το χέρι στην τσέπη, για να ακριβοπληρώσουν την αμάθεια, το υποβαθμισμένο πτυχίο, τη συμμετοχή τους στις αυριανές λίστες του ΟΑΕΔ. Καταλαβαίνουν ότι η ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση των ΑΕΙ με τις επιχειρήσεις, θα οξύνει την ταξικότητα και στην εκπαίδευση. Αυτοί είναι οι λόγοι που οδηγούν τους χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές να βγαίνουν στους δρόμους, να παίρνουν μέρος μαζικά στις γενικές συνελεύσεις και να παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις.
Παράλληλα με την ανάπτυξη του κινήματος αναπτύσσεται και η ιδεολογική και πολιτική διαπάλη στο εσωτερικό του, για τα αιτήματα και τον προσανατολισμό του. Πράγμα απολύτως αναγκαίο και λογικό αφού πάντα δυο γραμμές συγκρούονται: η γραμμή της ρήξης και της ανατροπής και η γραμμή της ενσωμάτωσης στην κυρίαρχη πολιτική, του «εφικτού».
Η παράταξη της ΝΔ στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, η ΔΑΠ, προσπαθεί να πείσει φοιτητές και σπουδαστές για τα θετικά του νόμου - πλαισίου και της αναθεώρησης. Από θέσεις μειοψηφίας στα ΑΕΙ της Κρήτης στήριξε και ψήφισε όλα τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα στα συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων, ενώ υλοποιεί και τη γραμμή «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει τρομοκρατία...» (πριν λίγες μέρες τραμπούκοι της ΔΑΠ προσπάθησαν να σπάσουν την κατάληψη της ΣΤΕΦ Ηρακλείου, χωρίς αποτέλεσμα).
Τα πρωτεία βέβαια στην Κρήτη τα κρατάει η παράταξη του ΠΑΣΟΚ, η ΠΑΣΠ, που ως πρώτη δύναμη (σε φιλοσοφική, παιδαγωγικά και ΤΕΙ Χανίων με αυτοδυναμία!), και λειτουργώντας ως συγκοινωνούν δοχείο με τον έτερο «Καπαδόκη», τη ΔΑΠ, όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να ενημερώσει και να κινητοποιήσει τους φοιτητές και τους σπουδαστές, αλλά αντίθετα αρνιόταν ακόμα και τη σύγκληση γενικής συνέλευσης (ΔΣ Φιλοσοφικής - Δεκέμβρης, ΔΣ ΤΕΙ Χανίων - Γενάρης, Ψυχολογία Ρεθύμνου όπου υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την πρακτική άσκηση και τα εργαστήρια - Μάρτης), έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι της για να «μην κουνηθεί φύλλο στις σχολές».
Σκοπός της είναι να αθωώσει στη συνείδηση των φοιτητών την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ώστε να περάσει αυτό από πλευράς κυβέρνησης τα ίδια μέτρα. Ας κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση στα έργα και τις ημέρες της ΠΑΣΠ στην Κρήτη:
Σοβαρές όμως ευθύνες φέρει και η ΕΑΑΚ (και τσόντα από δίπλα και ο ΣΥΝ με το Δίκτυο), τα στελέχη της οποίας χαρακτηρίζοντας «νίκη» του κινήματος τον ελιγμό της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν πάτημα στην ΠΑΣΠ να διαλαλεί ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει φιλολαϊκό κόμμα. Τα στελέχη των παραπάνω παρατάξεων καλλιέργησαν τόσες αυταπάτες, με τα περί «νίκης του κινήματος» ώστε τις επόμενες μέρες η ΠΑΣΠ κατάφερε να κερδίσει τις γενικές συνελεύσεις σε Πολυτεχνείο και Ρέθυμνο.
Η στάση της ΕΑΑΚ και των ΣΥΝοδοιπόρων της, αποδυναμώνει και υπονομεύει τη σύγκρουση με την καρδιά της πολιτικής ΕΕ - ΝΔ -ΠΑΣΟΚ. Πίσω από μεγαλοστομίες για «συγκρουσιακές» μορφές πάλης, προβάλλουν αιτήματα που χωράνε άνετα στην πολιτική αυτή. Στη γενική συνέλευση του Πολυτεχνείου (Χανιά) κατέβασαν πλαίσιο με αίτημα να παραιτηθεί η Γιαννάκου και η κυβέρνηση, λες και πρόκειται για επιλογές μιας αδιάλλακτης υπουργού και όχι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, λες και αν έρθει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση δε θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική... Εκτός αν πραγματικά η ηγεσία της ΕΑΑΚ πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ «έσπασε τη συναίνεση». Δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή δεν άκουσαν τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου ή πιο πιθανόν, καλλιεργούν αυταπάτες.
Οι συνάδελφοι της ΕΑΑΚ τώρα τελευταία θυμήθηκαν τη συμπόρευση του φοιτητικού με το εργατικό κίνημα. Οταν λένε συμπόρευση εννοούν τη συμμετοχή τους στις συγκεντρώσεις των ξεπουλημένων πλειοψηφιών των Εργατικών Κέντρων της Κρήτης; Και γιατί φοβούνται «όπως ο διάολος το λιβάνι» τη συμπόρευση με το συνεπή - ταξικό - αγωνιστικό πόλο στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ; Γιατί προφανώς τους εκφράζουν τα αιτήματα των ξεπουλημένων πλειοψηφιών (ακαδημία εργασίας, 0,77 λεπτά αυξήσεις, διάλογος με τους βιομηχάνους για την παιδεία στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ)...
Ακόμα, με την τακτική τους υπονομεύουν την κοινή δράση των συλλόγων. Ας δούμε μερικά παραδείγματα: λίγο μετά τα Χριστούγεννα, καλείται Παγκρήτιο Συντονιστικό στο Ρέθυμνο, με τη συμμετοχή δεκάδων συλλόγων. Επειδή δεν «της έβγαιναν τα κουκιά», η ηγεσία της ΕΑΑΚ έκανε πρόταση για «διαπαραταξιακή μάζωξη», γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων. Ακόμα, άλλαξαν την απόφαση του Πανηρακλειώτικου συντονιστικού στην Πανελλαδική πορεία της Αθήνας και διέσπασαν το ενιαίο μπλοκ της Κρήτης, επιλέγοντας διαφορετικό μέρος να στήσουν ένα δικό τους πανό.
Ετσι το σύνθημά τους «όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις» το κάνουν «όλη η εξουσία στα συντονιστικά» και καταλήγει στο... «όλη η εξουσία στο μαγαζάκι μας».
Σήμερα χρειάζεται να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μην εφαρμοστεί ο νόμος - πλαίσιο, με πολύμορφες δραστηριότητες, με αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης, μέσα και έξω απ' τις σχολές. Ο αγώνας να γίνει ακόμα πιο μαζικός, πιο αποτελεσματικός.
Αν θέλουμε το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα να πάει ένα βήμα πιο μπροστά, να αντιπαλεύει αυτή τη βάρβαρη πολιτική και να εκφράζει τα πραγματικά συμφέροντα και τις ανάγκες φοιτητών και σπουδαστών, χρειάζεται μαζικός απεγκλωβισμός από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και τις παρατάξεις τους σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Οποιος σήμερα στηρίζει ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, στηρίζει το νόμο - πλαίσιο, την αναθεώρηση του άρθρου 16, την εξαθλίωση των ΤΕΙ και την υποβάθμιση των πανεπιστημίων. Καμιά εμπιστοσύνη στην ΕΑΑΚ και στο Δίκτυο (ΣΥΝ) που υπονομεύουν στην ουσία την ολόπλευρη σύγκρουση μ' αυτή την πολιτική, που αποπροσανατολίζουν τον αγώνα των φοιτητών σε ανέξοδα μονοπάτια και ανώδυνα κανάλια για την κυρίαρχη πολιτική.
Σήμερα, πολύ περισσότερο από χτες, χρειάζεται συσπείρωση στην Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, για να μπορέσει να δοθεί αποφασιστική συνέχεια και να κλιμακωθεί η πάλη για να μην περάσει και να μην εφαρμοστεί η αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η ΠΚΣ συνέβαλε αποφασιστικά στο να ισχυροποιηθούν σε κάθε τμήμα οι αντιστάσεις. Η παρέμβασή της ήταν και είναι καθοριστική, όχι μόνο για να πάρουν μαζικό χαρακτήρα οι κινητοποιήσεις, αλλά και για να στριμώξουν την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ.
Η Πανσπουδαστική υπηρέτησε αυτή την κατεύθυνση και είχε αποφασιστική συμβολή στα βήματα που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, στη μαζικοποίηση του κινήματος και στον προσανατολισμό του. Για να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα χαρακτηριστικά στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, απαιτούν άλλο συσχετισμό δύναμης, αποδυνάμωση της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ και όσων υπονομεύουν το κίνημα και τον προσανατολισμό του, απαιτούν ισχυροποίηση της ΠΚΣ. Η πρότασή μας άλλωστε για τις σπουδές, τη ζωή και την προοπτική του απόφοιτου αποτελεί μια συνολική απάντηση που εναρμονίζεται με τις σύγχρονες ανάγκες, βρίσκεται στον αντίποδα των αναδιαρθρώσεων, δείχνει το δρόμο για τη συνέχιση της πάλης και την προοπτική της, μπορεί να κάνει τον αγώνα πιο αποτελεσματικό. Η Πανσπουδαστική αποτελεί τη μόνη συνεπή δύναμη στις σχολές, τη δύναμη ανατροπής.