Ως παιδιά λαϊκών - εργατικών οικογενειών, καταλαβαίνουν ότι η ήδη εκρηκτική κατάσταση των σχολών, θα χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο αν περάσουν τα νέα μέτρα. Βλέπουν ότι για μια ακόμα φορά η πλουτοκρατία θα τρίβει τα χέρια της, και οι οικογένειές τους θα βάλουν ακόμα βαθύτερα το χέρι στην τσέπη, για να ακριβοπληρώσουν την αμάθεια, το υποβαθμισμένο πτυχίο, τη συμμετοχή τους στις αυριανές λίστες του ΟΑΕΔ. Καταλαβαίνουν ότι η ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση των ΑΕΙ με τις επιχειρήσεις, θα οξύνει την ταξικότητα και στην εκπαίδευση. Αυτοί είναι οι λόγοι που οδηγούν τους χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές να βγαίνουν στους δρόμους, να παίρνουν μέρος μαζικά στις γενικές συνελεύσεις και να παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις.

Παράλληλα με την ανάπτυξη του κινήματος αναπτύσσεται και η ιδεολογική και πολιτική διαπάλη στο εσωτερικό του, για τα αιτήματα και τον προσανατολισμό του. Πράγμα απολύτως αναγκαίο και λογικό αφού πάντα δυο γραμμές συγκρούονται: η γραμμή της ρήξης και της ανατροπής και η γραμμή της ενσωμάτωσης στην κυρίαρχη πολιτική, του «εφικτού».

Η παράταξη της ΝΔ στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, η ΔΑΠ, προσπαθεί να πείσει φοιτητές και σπουδαστές για τα θετικά του νόμου - πλαισίου και της αναθεώρησης. Από θέσεις μειοψηφίας στα ΑΕΙ της Κρήτης στήριξε και ψήφισε όλα τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα στα συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων, ενώ υλοποιεί και τη γραμμή «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει τρομοκρατία...» (πριν λίγες μέρες τραμπούκοι της ΔΑΠ προσπάθησαν να σπάσουν την κατάληψη της ΣΤΕΦ Ηρακλείου, χωρίς αποτέλεσμα).

Τα πρωτεία βέβαια στην Κρήτη τα κρατάει η παράταξη του ΠΑΣΟΚ, η ΠΑΣΠ, που ως πρώτη δύναμη (σε φιλοσοφική, παιδαγωγικά και ΤΕΙ Χανίων με αυτοδυναμία!), και λειτουργώντας ως συγκοινωνούν δοχείο με τον έτερο «Καπαδόκη», τη ΔΑΠ, όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να ενημερώσει και να κινητοποιήσει τους φοιτητές και τους σπουδαστές, αλλά αντίθετα αρνιόταν ακόμα και τη σύγκληση γενικής συνέλευσης (ΔΣ Φιλοσοφικής - Δεκέμβρης, ΔΣ ΤΕΙ Χανίων - Γενάρης, Ψυχολογία Ρεθύμνου όπου υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την πρακτική άσκηση και τα εργαστήρια - Μάρτης), έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι της για να «μην κουνηθεί φύλλο στις σχολές».

Σκοπός της είναι να αθωώσει στη συνείδηση των φοιτητών την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ώστε να περάσει αυτό από πλευράς κυβέρνησης τα ίδια μέτρα. Ας κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση στα έργα και τις ημέρες της ΠΑΣΠ στην Κρήτη:

• Ψήφισε σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων και τα συμβούλια τμημάτων της Κρήτης, όλες τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (αξιολόγηση, Ινστιτούτα Διά βίου Εκπαίδευσης κλπ.). Ακόμα, πετώντας και το τελευταίο «φύλλο συκής», ψήφισε στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Κρήτης, την ιδιωτικοποίηση του κυλικείου στο Ρέθυμνο!
• Αρνείται στα λόγια το νέο νόμο - πλαίσιο, αλλά σε όλα της τα πλαίσια υπερασπίζεται την ανταγωνιστικότητα των ΑΕΙ. Ανταγωνιστικά πανεπιστήμια σημαίνει: Φτηνό κόστος σπουδών και αν συνοδευτεί και από τις τετραετείς συμβάσεις που ορίζει ο νέος νόμος - πλαίσιο και την εξεύρεση από τα ίδια της χρηματοδότησής τους για τη λειτουργία τους, δε σημαίνει καθόλου αναβαθμισμένα ιδρύματα, αλλά το αντίθετο, υποβάθμιση των σπουδών. Δηλαδή τι θέλει η ηγεσία της ΠΑΣΠ; Να περάσει εδώ και τώρα ο νέος νόμος - πλαίσιο και να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 (βλέπε και δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου ότι «το άρθρο 16 είναι ένα μετεμφυλιακό κατάλοιπο»). Επίσης, κάνει κριτική στη ΝΔ για «φλύαρο νόμο» και όχι λιτό. Από αυτή τη σκοπιά διαφωνεί με το νόμο (όχι απ' τη σκοπιά της ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης των σχολών).
• «Σκίζει τα ρούχα της» η ηγεσία της ΠΑΣΠ «υπερασπιζόμενη» το άσυλο, μέχρι που σκάει η «βόμβα» του Πάγκαλου περί «αστυνόμευσης των Πανεπιστημίων». Οσο κι αν ήθελαν οι συνάδελφοι να τα κουκουλώσουν, ήταν εκτεθειμένοι αφού πέρσι η ΠΑΣΠ στο Ρέθυμνο είχε ως κεντρικό ομιλητή για την επέτειο του Πολυτεχνείου τον κ. Πάγκαλο, που προφανώς τα ίδια έλεγε και τότε και «κάποιοι» τον χειροκροτούσαν...
• Σε μια έξαρση αντικομμουνισμού στα ΤΕΙ (Χανιά), έφτασαν στο σημείο να κατεβάσουν πλαίσιο σε γενική συνέλευση του Ιούνη, για καταδίκη της πολιτικής του ΚΚΕ στην παιδεία (αυτός είναι ο εχθρός τους!) δίνοντας γραμμή για αντικομμουνιστικό ντελίριο από τότε και μετά σε όλες τις σχολές της Κρήτης.
• Ακόμα σε μια στιγμή αναπόλησης των «ζιβάγκο», έφτασαν στο σημείο στη γενική συνέλευση του Πολυτεχνείου στις 27/2, να κατεβάζουν πλαίσιο για την ανάγκη του «σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας», ενώ την ίδια στιγμή υλοποιούσαν τη γραμμή Παπανδρέου και Γρυσπολάκη (πρύτανης του ιδρύματος), για να «σπάσουν οι καταλήψεις ΤΩΡΑ που ψηφίζεται ο νόμος - πλαίσιο»...
• Σκόπιμα οι ΠΑΣΠίτες καλλιεργούν αυταπάτες για την αλλαγή του ΠΑΣΟΚ σε φιλολαϊκό κόμμα, επειδή δήθεν άλλαξε στάση στο ζήτημα της αναθεώρησης. Ούτε άλλαξε στάση (βλ. δηλώσεις Παπανδρέου), ούτε μπορεί, αφού είναι κόμμα - δέσμιο του μεγάλου κεφαλαίου, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, και τα δικά τους συμφέροντα προωθεί. Γι' αυτό δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη για το ρόλο του!

Σοβαρές όμως ευθύνες φέρει και η ΕΑΑΚ (και τσόντα από δίπλα και ο ΣΥΝ με το Δίκτυο), τα στελέχη της οποίας χαρακτηρίζοντας «νίκη» του κινήματος τον ελιγμό της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν πάτημα στην ΠΑΣΠ να διαλαλεί ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει φιλολαϊκό κόμμα. Τα στελέχη των παραπάνω παρατάξεων καλλιέργησαν τόσες αυταπάτες, με τα περί «νίκης του κινήματος» ώστε τις επόμενες μέρες η ΠΑΣΠ κατάφερε να κερδίσει τις γενικές συνελεύσεις σε Πολυτεχνείο και Ρέθυμνο.

Η στάση της ΕΑΑΚ και των ΣΥΝοδοιπόρων της, αποδυναμώνει και υπονομεύει τη σύγκρουση με την καρδιά της πολιτικής ΕΕ - ΝΔ -ΠΑΣΟΚ. Πίσω από μεγαλοστομίες για «συγκρουσιακές» μορφές πάλης, προβάλλουν αιτήματα που χωράνε άνετα στην πολιτική αυτή. Στη γενική συνέλευση του Πολυτεχνείου (Χανιά) κατέβασαν πλαίσιο με αίτημα να παραιτηθεί η Γιαννάκου και η κυβέρνηση, λες και πρόκειται για επιλογές μιας αδιάλλακτης υπουργού και όχι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, λες και αν έρθει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση δε θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική... Εκτός αν πραγματικά η ηγεσία της ΕΑΑΚ πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ «έσπασε τη συναίνεση». Δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή δεν άκουσαν τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου ή πιο πιθανόν, καλλιεργούν αυταπάτες.

Οι συνάδελφοι της ΕΑΑΚ τώρα τελευταία θυμήθηκαν τη συμπόρευση του φοιτητικού με το εργατικό κίνημα. Οταν λένε συμπόρευση εννοούν τη συμμετοχή τους στις συγκεντρώσεις των ξεπουλημένων πλειοψηφιών των Εργατικών Κέντρων της Κρήτης; Και γιατί φοβούνται «όπως ο διάολος το λιβάνι» τη συμπόρευση με το συνεπή - ταξικό - αγωνιστικό πόλο στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ; Γιατί προφανώς τους εκφράζουν τα αιτήματα των ξεπουλημένων πλειοψηφιών (ακαδημία εργασίας, 0,77 λεπτά αυξήσεις, διάλογος με τους βιομηχάνους για την παιδεία στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ)...

Ακόμα, με την τακτική τους υπονομεύουν την κοινή δράση των συλλόγων. Ας δούμε μερικά παραδείγματα: λίγο μετά τα Χριστούγεννα, καλείται Παγκρήτιο Συντονιστικό στο Ρέθυμνο, με τη συμμετοχή δεκάδων συλλόγων. Επειδή δεν «της έβγαιναν τα κουκιά», η ηγεσία της ΕΑΑΚ έκανε πρόταση για «διαπαραταξιακή μάζωξη», γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων. Ακόμα, άλλαξαν την απόφαση του Πανηρακλειώτικου συντονιστικού στην Πανελλαδική πορεία της Αθήνας και διέσπασαν το ενιαίο μπλοκ της Κρήτης, επιλέγοντας διαφορετικό μέρος να στήσουν ένα δικό τους πανό.

Ετσι το σύνθημά τους «όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις» το κάνουν «όλη η εξουσία στα συντονιστικά» και καταλήγει στο... «όλη η εξουσία στο μαγαζάκι μας».

Σήμερα χρειάζεται να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μην εφαρμοστεί ο νόμος - πλαίσιο, με πολύμορφες δραστηριότητες, με αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης, μέσα και έξω απ' τις σχολές. Ο αγώνας να γίνει ακόμα πιο μαζικός, πιο αποτελεσματικός.

Αν θέλουμε το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα να πάει ένα βήμα πιο μπροστά, να αντιπαλεύει αυτή τη βάρβαρη πολιτική και να εκφράζει τα πραγματικά συμφέροντα και τις ανάγκες φοιτητών και σπουδαστών, χρειάζεται μαζικός απεγκλωβισμός από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και τις παρατάξεις τους σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Οποιος σήμερα στηρίζει ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, στηρίζει το νόμο - πλαίσιο, την αναθεώρηση του άρθρου 16, την εξαθλίωση των ΤΕΙ και την υποβάθμιση των πανεπιστημίων. Καμιά εμπιστοσύνη στην ΕΑΑΚ και στο Δίκτυο (ΣΥΝ) που υπονομεύουν στην ουσία την ολόπλευρη σύγκρουση μ' αυτή την πολιτική, που αποπροσανατολίζουν τον αγώνα των φοιτητών σε ανέξοδα μονοπάτια και ανώδυνα κανάλια για την κυρίαρχη πολιτική.

Σήμερα, πολύ περισσότερο από χτες, χρειάζεται συσπείρωση στην Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, για να μπορέσει να δοθεί αποφασιστική συνέχεια και να κλιμακωθεί η πάλη για να μην περάσει και να μην εφαρμοστεί η αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η ΠΚΣ συνέβαλε αποφασιστικά στο να ισχυροποιηθούν σε κάθε τμήμα οι αντιστάσεις. Η παρέμβασή της ήταν και είναι καθοριστική, όχι μόνο για να πάρουν μαζικό χαρακτήρα οι κινητοποιήσεις, αλλά και για να στριμώξουν την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ.

Η Πανσπουδαστική υπηρέτησε αυτή την κατεύθυνση και είχε αποφασιστική συμβολή στα βήματα που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, στη μαζικοποίηση του κινήματος και στον προσανατολισμό του. Για να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα χαρακτηριστικά στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, απαιτούν άλλο συσχετισμό δύναμης, αποδυνάμωση της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ και όσων υπονομεύουν το κίνημα και τον προσανατολισμό του, απαιτούν ισχυροποίηση της ΠΚΣ. Η πρότασή μας άλλωστε για τις σπουδές, τη ζωή και την προοπτική του απόφοιτου αποτελεί μια συνολική απάντηση που εναρμονίζεται με τις σύγχρονες ανάγκες, βρίσκεται στον αντίποδα των αναδιαρθρώσεων, δείχνει το δρόμο για τη συνέχιση της πάλης και την προοπτική της, μπορεί να κάνει τον αγώνα πιο αποτελεσματικό. Η Πανσπουδαστική αποτελεί τη μόνη συνεπή δύναμη στις σχολές, τη δύναμη ανατροπής.