«Το ΚΚΕ βρίσκεται στο περιθώριο των αγώνων» λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ας υποθέσουμε ότι τα επιτελεία αυτού του κόμματος δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα έξι μήνες τώρα, αφού δεν πάτησαν στους τόπους δουλειάς, δε μίλησαν με εργάτες και η τηλεόραση έχει κηρύξει εμπάργκο στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα από τις γραμμές του οποίου δρουν και οι κομμουνιστές. Το ίδιο ισχύει και για τους δημοσιογράφους της «Αυγής»;

Δεν πήραν χαμπάρι τις χιλιάδες εξορμήσεις και περιοδείες των στελεχών και μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ σε τόπους δουλειάς και συνοικίες, για την ενημέρωση των εργαζομένων και την οργάνωση της πάλης; Τις εκατοντάδες εκδηλώσεις και συσκέψεις που έγιναν σε όλη τη χώρα; Τα τρία συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε πάνω από 60 πόλεις; Τον αποκλεισμό της πύλης της Βουλής, όταν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και εργατοπατέρες πήγαιναν να παραστούν στην έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου»; Τις καταλήψεις στη ΔΕΗ και στα επικουρικά ταμεία των κλάδων, τις πικετοφορίες, τη διαδήλωση στην πύλη του Μεγάρου Μαξίμου; Τις συγκλονιστικές -πολλαπλάσιες σε όγκο και παλμό από αυτές που διοργάνωσε ο κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός - πανεργατικές απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Αθήνα και σε δεκάδες ακόμα πόλεις; Για να μιλήσει κανείς για τις κεντρικές μόνο παρεμβάσεις, αφού οι περιφερειακές και κλαδικές θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες να καταγραφούν.

Βρήκαμε ακόμα κάτι «συνδικαλιστικές συσκέψεις» και συνεδριάσεις, όπου περίσσευαν οι αγωνιστικοί δεκάρικοι και οι ύμνοι στο αντιδεξιό μέτωπο. Τι έκανε τότε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Καλούσε τη ΓΣΕΕ να διοργανώσει «αγώνες», για να πάρει απάντηση η ΝΔ και να βγει λάδι το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΜΕ και οι εργάτες βρίσκονταν στους δρόμους.

Βρήκαμε τις λιγοστές δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στις τρεις απεργιακές συγκεντρώσεις, όπου διαδήλωσαν πλάι πλάι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, η «συνδικαλιστική φρουρά» του νόμου Ρέππα, με αίτημα την πλήρη εφαρμογή αυτού το νόμου, την εθελοντική «ενοποίηση» των Ταμείων. Τι έκανε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Το ντεκόρ στις χειραψίες Παπανδρέου - Τσίπρα, την κολυμβήθρα όπου η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση πλένει τα ανομήματά της για να καθαρθεί από την αντεργατική της πολιτική. Το ΠΑΜΕ και χιλιάδες εργατόκοσμου διαδήλωναν την ίδια ώρα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που τη μια φέρνει νόμους σαν του Ρέππα, την άλλη σαν του Σιούφα και της Πετραλιά. Γιατί, στόχος της είναι να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αλλοτε με Καραμανλή, άλλοτε με Παπανδρέου, άλλοτε με συνδυασμούς των δύο μεταξύ τους ή με άλλα κόμματα - υβρίδια.

Βρήκαμε την υπογραφή μιας Σύμβασης που δίνει ένα ευρώ «αύξηση» τη μέρα στους μισθούς και τα μεροκάματα, υπογεγραμμένη από τη συνδικαλιστική πλειοψηφία και τους βιομηχάνους. Τι έκανε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Τη χαρακτήρισε «λάθος»! Σαν να μην ήταν συνειδητή επιλογή της πλουτοκρατίας και των εκπροσώπων της να τελειώνουν άρον άρον με τη σύμβαση, πριν φουντώσουν ξανά οι εργατικοί αγώνες και τους μαζέψει το ποτάμι.

Το ΚΚΕ, λέει η «Αυγή», «όχι μόνο δεν αναλαμβάνει την παραμικρή πρωτοβουλία για να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο, αλλά διχάζει το συνδικαλιστικό κίνημα και υβρίζει τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης». Και εδώ αδιάβαστη (ή μάλλον καλά δασκαλεμένη) η εφημερίδα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, δεν μπορεί να μην άκουσε ότι οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ετοιμάζονται για νέα απεργία και πολύμορφες κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Αλήθεια, πού θα είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του αυτές τις μέρες που οι ταξικές Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα συνδικάτα θα δίνουν τη μάχη μέσα στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, κόντρα σε κάθε λογής απεργοσπαστικούς μηχανισμούς; Θα περιμένουν για καμιά δήλωση στην τηλεόραση και θα επιδίδονται σε κινήσεις εντυπωσιοθηρίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Την έχει αποδείξει η ίδια η ζωή.

Και κάτι τελευταίο: Την «ενότητα» της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας με το κεφάλαιο στην αντίληψη, στις θέσεις και τη στρατηγική την πληρώνουν οι εργαζόμενοι χρόνια τώρα. Αυτήν την «ενότητα» επιζητά και στηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αυτήν την «ενότητα» όμως θρυμματίζει το ΠΑΜΕ με το πλαίσιο και τη δράση του, με την ολοένα και αυξανόμενη απήχησή του, με το πλάτεμα της συμμαχίας και της συσπείρωσης με εργάτες, υπάλληλους και σωματεία που κάνουν σταθερά βήματα συμπόρευσης. Αυτό ενοχλεί πρώτα και κύρια το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Γι' αυτό και επιστρατεύουν στην αντι - ΠΑΜΕ επίθεση τα σίγουρα και δοκιμασμένα χαρτιά: Τους ανά πάσα στιγμή και «διά πάσαν χρήσιν» διαθέσιμους οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.