Αυτό που «ο κόσμος το 'χει τούμπανο...» δεν παίρνεται καν υπόψη από την ταξική Δικαιοσύνη που βλέπει ένοχους μόνον ανάμεσα στους εργάτες

Η εισαγγελική πρόταση του Εμ. Στρατουδάκη είναι η δεύτερη που κατατίθεται στο Συμβούλιο Εφετών σε διάστημα λιγότερο των 3 μηνών. Η προηγούμενη είχε κατατεθεί τον περασμένο Ιούνη από τον αντεισαγγελέα Δ. Πατατούκα και στην οποία διαφαινόταν η προσπάθεια του αντεισαγγελέα να αποδώσει στο ναυάγιο τις πραγματικές του διαστάσεις. Τον Ιούλη το Συμβούλιο Εφετών επέστρεψε την πρόταση Πατατούκα λόγω ...δικονομικών προβλημάτων.

Στην προηγούμενη εισαγγελική πρόταση, εκτός των άλλων, δινόταν μια συνολική εικόνα για την άθλια κατάσταση του ακτοπλοϊκού στόλου, επισημαίνοντας για τα πλοία της HFD, τα οποία βέβαια είναι ακόμα εν πλω, ότι: «Τα πλοία αυτά, ανάμεσα στα οποία βρισκόταν και το "ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ", είχαν αγοραστεί σε εξευτελιστικές τιμές και ενώ η ζωή τους είχε τελειώσει, οι κατηγορούμενοι τα είχαν θέσει σε καθημερινούς πλόες, αν και δεν είχαν τοποθετήσει ούτε μία δραχμή για την επισκευή ή τη συντήρησή τους. Συνεπώς, αποκλειστικό κίνητρό τους ήταν το άνομο κέρδος. Οι ανυπόστατοι αυτοί "εφοπλιστές" είχαν επιβάλει και στους ναυτικούς, που υπηρετούσαν στα πλοία τους, μία κατάσταση αβεβαιότητας και ανασφάλειας και με την παρουσία μιας "ξέφραγης" κατάστασης, υπήρχε μονίμως και σταθερά η αυξημένη πιθανότητα του κινδύνου βύθισης των πλοίων και του θανάτου των επιβατών τους».

Ειδικά για το «ΣΑΜΙΝΑ» σημείωνε: «Η παλαιότητά του αυτή έκανε το πλοίο "οριακά αξιόπλοο", κατά την εκτίμηση των ειδικών. Με άλλα λόγια, ήταν ένα "σαπιοκάραβο"»!

Στην τωρινή εισαγγελική πρόταση όλα αυτά έχουν διαγραφεί. Το 46σέλιδο κείμενο είναι κυρίως αφιερωμένο στις ευθύνες των 5 μελών του πληρώματος. Μάλιστα, «βγάζει μάτι» το γεγονός ότι ο αντεισαγγελέας στο τμήμα του κειμένου που αναφέρει τις ευθύνες του πληρώματος μνημονεύει και ένα προς ένα τα ονόματα των 80 πνιγμένων και των 67 τραυματιών του ναυαγίου.

Σε ό,τι αφορά τους Κ. Κληρονόμο και Ν. Βικάτο σημειώνει: Το ναυάγιο και ο χαμός των 80 οφείλεται «σε συνειδητή αμέλειά τους, συνεπεία της οποίας προέβλεψαν μεν ότι από την εγκατάλειψη των παθόντων, ανίκανων να αυτοβοηθηθούν στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της νύχτας και υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες, μπορούσε να επέλθει ως αναγκαίο αποτέλεσμα ο θάνατός τους, πίστευαν όμως ότι δε θα επερχόταν»... Και οι ευθύνες που τους αποδίδει είναι: Δε μερίμνησαν για τα προβλεπόμενα γυμνάσια του πληρώματος, τη σωστή λειτουργία των σωστικών μέσων, την ετοιμότητα και ασφαλή λειτουργία των μηχανών των σωστικών λέμβων, την «εφαρμογή της διατάξεως κατά την οποία οι υδατοστεγείς θύρες πρέπει να παραμένουν κλειστές κατά τη διάρκεια του πλου», την «απαγόρευση χρήσεως θαλάμων κάτω από το κατάστρωμα των οχημάτων» και για την «καλή συντήρηση των μηχανικών και ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, όπως είναι η ηλεκτρογεννήτρια ανάγκης». Ακόμα ότι δε μερίμνησαν για την ενημέρωση των επιβατών στην αρχή του πλου για τη θέση και χρήση των σωστικών μέσων και τους κατηγορεί επίσης ότι δεν είχαν εφοδιάσει το πλοίο με το ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής των ατόμων.

Στους επιθεωρητές απευθύνει την κατηγορία της έκδοσης ψευδών πιστοποιητικών αξιοπλοΐας, όμως τους αναγνωρίζει ότι «για την απόφασή τους να εκτελέσουν την άδικη πράξη που διέπραξαν» τους παρακίνησαν με «πειθώ και φορτικότητα» οι εκπρόσωποι της εταιρίας.

Αφού δήλωσαν σε όλους τους τόνους και για όλους τους τομείς τη στήριξη και την ταύτισή τους με την κυβερνητική πολιτική, αναδεικνύοντας ως μοναδικό πρόβλημα τη δράση του ...ΠΑΜΕ, οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ στο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ, ολοκλήρωσαν χτες τις εργασίες του, κηρύσσοντας την παύση κάθε αγώνα και διεκδίκησης της εργατικής τάξης μέχρι να ολοκληρωθεί η προεκλογική αντιπαράθεση των δυνάμεων του δικομματισμού.

Χωρίς να παρθεί καμία συγκεκριμένη απόφαση, όλη η συνεδρίαση αναλώθηκε, με την ΠΑΣΚΕ να υποστηρίζει ότι «τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα», γιατί η ίδια ακολουθεί σωστή τακτική, τη ΔΑΚΕ να παρατηρεί από «μακριά», αποφεύγοντας να πάρει θέση και την ΑΠ να επιμένει ότι μέσα στην ΕΕ μπορούν οι εργάτες να παλέψουν, για να την κάνουν καλύτερη. Οι τοποθετήσεις τους κατέδειξαν, για μια ακόμα φορά, την άβυσσο που χωρίζει τις δύο γραμμές που υπάρχουν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, στην τοποθέτησή του, απαντώντας ταυτόχρονα στις επιθέσεις για τη δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και τους ισχυρισμούς και τις αντιλήψεις ότι «έχουν αλλάξει οι καιροί» σημείωσε ότι δεν έχει αλλάξει ο εκμεταλλευτικός χαρακτήρας της κοινωνίας, αφού καπιταλισμός και λαϊκή ευημερία δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Αν δεν αμφισβητηθούν οι τέσσερις ελευθερίες που ορίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, δεν μπορούν να βρεθούν λύσεις υπέρ των εργαζομένων, τόνισε. Η τακτική, συνέχισε, που ακολούθησε για το συνδικαλιστικό κίνημα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ήταν στην κατεύθυνση ενσωμάτωσης στη λογική της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτή η τακτική ούτε εμπόδισε, ούτε καθυστέρησε τη χειροτέρευση της θέσης της εργατικής τάξης.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, επανέλαβε και χτες σημείο - σημείο την ταύτιση της ΠΑΣΚΕ με την κυβερνητική πολιτική. Πρόβαλε τα «καλά» της «Χάρτας Σύγκλισης» που πρέπει να υπερασπιστούν μαζί με όλους αυτούς που είναι «εκτός των τειχών» και εμφάνισε ως «κατάκτηση» τον νέο αντιασφαλιστικό νόμο. Για όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της εργατικής τάξης, στα οποία έχει συμβάλει τα μέγιστα η ΓΣΕΕ δήλωσε απλά «θα τα δούμε».

Από την άλλη, οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ συνέχισαν και στη χτεσινή δεύτερη μέρα των εργασιών του γενικού συμβουλίου να αναδεικνύουν τα προβλήματα που δημιουργούνται από την κυβερνητική πολιτική. Ο Κ. Αρτεμίου από την Ομοσπονδία Εμφιαλωμένων Ποτών αναφέρθηκε στις συνδικαλιστικές διώξεις των 16 προέδρων πρωτοβάθμιων σωματείων που καταδικάστηκαν συνολικά σε 12 χρόνια φυλάκισης, αλλά και στο πρόστιμο στη συνδικαλιστική εφημερίδα «ΣΚΕΨΗ», επειδή κατήγγειλε εργοδότη. Ο Β. Γλεζάκος, από το χώρο της ιδιωτικής Υγείας, κατήγγειλε την ανεξέλεγκτη δράση των επιχειρήσεων Υγείας και την ασυλία που τους παρέχει η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα την πλήρη ασυδοσία στις εργασιακές σχέσεις.