Το ένα μετά το άλλο τα συνεργεία κλείνουν και οι εργασίες επισκευής και συντήρησης των πολεμικών πλοίων ανατίθενται σε ιδιωτικές εταιρίες, με αδιαφανείς διαδικασίες στο όνομα της κάλυψης επειγουσών αναγκών. Το δοκιμασμένο και έμπειρο εργατοτεχνικό προσωπικό, στο οποίο επί τόσο χρόνια στηριζόταν το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ), έχει μειωθεί στο ελάχιστο και διαρκώς περιθωριοποιείται. Το αποτέλεσμα είναι να μένουν πολεμικά πλοία χωρίς την απαραίτητη συντήρηση και επισκευή. Υπάρχουν δε συγκεκριμένα περιστατικά που πολεμικά πλοία «τέθηκαν εκτός» μεσοπέλαγα, χωρίς δυνατότητα άμεσης επέμβασης από συνεργείο, γιατί «οι εργολάβοι δεν είναι για τα δύσκολα», οι δε εργατοτεχνίτες δεν υπάρχουν.

Οι εργαζόμενοι κάνουν λόγο για συνθήκες διάλυσης του Ναυστάθμου. Οι ίδιοι δε οι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, που βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτή την κατάσταση, χτυπάνε το καμπανάκι του κινδύνου, αλλά η απάντηση που εισπράττουν από την κυβέρνηση είναι ότι «πρέπει να μειωθεί το κράτος», δηλαδή οι ιδιωτικές εταιρίες να μπουν στο Ναύσταθμο. Εξάλλου, από τις πρώτες εξαγγελίες του υπουργού Εθνικής Αμυνας Γ. Παπαντωνίου ήταν αυτή περί εφαρμογής μορφών ιδιωτικοποίησης σε τομείς των Ενόπλων Δυνάμεων και η «ανάθεση σε ιδιώτες διαφόρων λειτουργιών που συνδέονται με τη σίτιση, τη συντήρηση, την καθαριότητα».

«Εμείς το πολιτικό προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού, είμαστε ο χαμηλότερα αμειβόμενος κλάδος όλου του δημόσιου τομέα, παρ' όλο που με την εμπειρία και την τεχνογνωσία μας διατηρούμε το αξιόμαχο του Στόλου και όλου του Πολεμικού Ναυτικού γενικότερα, χωρίς να υπολογίζουμε ώρες ή ημέρες εργασίας. Επίσης, με ιδιαίτερη αγανάκτηση διαπιστώνουμε ότι εδώ και αρκετό καιρό ακολουθείται μια πολιτική με αποκλειστικό στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση του Ναυστάθμου Σαλαμίνας. Ετσι, αφού εδώ και αρκετά χρόνια δε γίνονται προσλήψεις προσωπικού, μειώνεται αριθμητικά με την πάροδο του χρόνου το υπάρχον προσωπικό, λόγω συνταξιοδότησης και λόγω βλάβης της υγείας μας από τις επικίνδυνες συνθήκες εργασίας που αναγκαζόμαστε να αντιμετωπίζουμε καθημερινά -όπως η ραδιενέργεια, τα τοξικά, οι αμμοβολές, οι κίνδυνοι λόγω του χώρου κλπ.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να εισβάλει και να αλωνίζει στο χώρο μας ο ιδιωτικός φορέας κάτω από παρασκηνιακές διαδικασίες. Πραγματικά είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι τα ίδια ονόματα είναι μόνιμοι μειοδότες εδώ και χρόνια, έχοντας δημιουργήσει γκέτο με τις εγκαταστάσεις τους στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας, αναλαμβάνοντας εργασίες με κόστος πολλαπλάσιο της δικής μας αμοιβής και αμφιβόλου ποιότητας. Διότι στις περισσότερες περιπτώσεις, καλούμαστε εμείς και με τον εξοπλισμό του Ναυστάθμου Σαλαμίνας να τελειοποιήσουμε την ανατεθείσα εργασία λόγω του ότι ο εκάστοτε εργολάβος, εκ των πραγμάτων, στερείται της απαιτούμενης τεχνογνωσίας εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του χώρου».

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ιδιωτικού Προσωπικού Ναυστάθμου Σαλαμίνας, Μ. Φαρμάκης, μας επισήμανε ότι αποτέλεσμα της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί είναι μαζί με τη συρρίκνωση των εργαζομένων και τη διάλυση των συνεργείων να χάνεται και η τεχνογνωσία που είχαν κατακτήσει και η οποία ήταν περιουσία του Πολεμικού Ναυτικού. Ο Ναύσταθμος διαλύεται, λέει χαρακτηριστικά και σημειώνει ότι «δεν μπορούν να πειραματίζονται με την Εθνική Αμυνα».

Σημειώνει ακόμα το γεγονός ότι οι εργολάβοι χρησιμοποιούν και τις υποδομές του Πολεμικού Ναυτικού. Ενώ αναρωτιέται «τι θα γινόταν αν ο Στόλος βρισκόταν αντιμέτωπος με μια νέα Ιμια;». Και θυμάται την αυταπάρνηση με την οποία δούλεψαν τότε οι εργαζόμενοι στο πλευρό του στρατιωτικού προσωπικού, ώστε να είναι ο Στόλος ετοιμοπόλεμος. Ομως τώρα, οι εργολάβοι και οι εταιρίες τους, που στα χέρια τους περνάει η συντήρηση και η επισκευή των πλοίων δεν είναι σε θέση να τα επισκευάζουν εν πλω, ούτε βέβαια έχουν τη διάθεση να προσφέρουν έργο υπό έκτακτες συνθήκες με ψυχή και αυταπάρνηση.

Χαρακτηριστικά της σημερινής κατάστασης είναι και τα παρακάτω στοιχεία. Σήμερα στο Ναύσταθμο πολλά συνεργεία, που ήταν η ψυχή της ναυπηγοεπισκευαστικής βάσης, είτε διαλύονται είτε συρρικνώνονται. Ετσι, υπό κατάργηση είναι τα Συνεργεία Περιελίξεων (μοτέρ), όπου το 90% έχει δοθεί σε εργολάβους. Από τα Συνεργεία Αμμοβολής, το 70-80% έχει δοθεί σε εργολάβους. Στα Συνεργεία ΜΕΚ (Μηχανές Εσωτερικής Καύσης), η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως «χαμός» με τις απευθείας αναθέσεις. Στα Συνεργεία Πολύστροφων (πυραυλάκατοι, ταχύπλοα) δεν έχουν προσωπικό και οι εργασίες επίσης ανατίθενται σε εργολάβους.

Σε εμπιστευτικό σήμα προς το ΓΕΝ της Διοίκησης Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού που το υπογράφει ο αρχιπλοίαρχος Γρ. Χατζής, με ημερομηνία 25 Σεπτέμβρη 2000, επισημαίνονταν τα προβλήματα που δημιουργούνται στη λειτουργία των Ναυστάθμων Σαλαμίνας και Κρήτης εξαιτίας της μη έγκρισης του ελάχιστου ποσού που απαιτείται για την κάλυψη των υπερωριών του εργατοτεχνικού προσωπικού. «Συνεπεία αυτού είναι, τονίζεται, η μείωση των ωρών στο Β' εξάμηνο, σε σημείο που να μην είναι εφικτή η κάλυψη των ανελαστικών αναγκών του Συγκροτήματος με άμεση επίπτωση στο επισκευαστικό πρόγραμμα των Ναυστάθμων Σαλαμίνας - Κρήτης και στη δυνατότητα εκτέλεσης των πάγιων καθημερινών δρομολογίων των προσωπικού από πλευράς ΚΣΑΝ».

Σε άλλο σήμα με ημερομηνία 14 Μάρτη 2001 της Διοίκησης Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού σχετικό με την έγκριση της υπερωριακής εργασίας των εργαζομένων με συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου επισημαίνεται ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εξαιτίας της έγκρισης περιορισμένου αριθμού υπερωριών «επηρεάζει σοβαρά την εκτέλεση του επισκευαστικού προγράμματος Πολεμικών Πλοίων και επιχειρησιακή διαθεσιμότητα».

Και συγκεκριμένα αναφέρει:

«Α. Προκύπτει αδυναμία εκτέλεσης βαρδιών στο τμήμα παροχής - ενέργειας και στα μέσα ανελκύσεως πλοίων (σ.σ. δεξαμενές).

Β. Δεν καλύπτονται αποστολές εξειδικευμένου προσωπικού για εργασίες επί πολεμικών πλοίων εκτός έδρας.

Γ. Τα συνεργεία δεν ανταποκρίνονται στην απαιτούμενη έκταση και χρόνο επί εργασιών ΠΕΑΚ - ΜΑΚ - ΕΚΑ κλπ.

Δ. Δεν είναι δυνατή τουλάχιστον άμεσα η κάλυψη των αναγκών με στρατιωτικό προσωπικό ή ΜΠΥ».

Σε άλλο σήμα της Διοίκησης Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού της 19ης Οκτώβρη 2000 προς το ΓΕΝ σημειώνεται: «Η παρατηρούμενη κατά την τελευταία 10ετία συνεχής απομείωση του πολεμικού εργατοτεχνικού προσωπικού του Ναυστάθμου Σαλαμίνας (...) λόγω συνταξιοδότησης και χωρίς αντίστοιχη αναπλήρωση έχει προκαλέσει σοβαρά πλήγματα στην εύρυθμη λειτουργία / ανταπόκριση των εν λόγω συνεργείων λαμβανομένου υπόψιν ότι η εν λόγω απομείωση προσωπικού έρχεται σε αντίθεση:

α) Με την κρισιμότητα του εκτελούμενου έργου καθ' όσον εν λόγω συνεργεία καλύπτουν ανάγκες αποκλειστικά μονάδων κρούσεων (ΤΠΚ -ΑΑ -K/F -F/G) με ανάληψη εργασιών επί πλοίων εν όρμω ΝΑ αλλά και συχνά με αποστολή συνεργείων μακράν κέντρου.

β) Με τις συνεχώς διογκούμενες ανάγκες επιθεώρησης - επισκευής μεγαλυτέρου αριθμού κύριων μηχανών - κύριων κινητήρων - ηλεκτρομηχανών, ενδεικτικά το έτος 1989 115, 87 πολιτικό προσωπικό, 28 στρατιωτικό προσωπικό επισκεύαζε και επιθεωρούσε 120 μηχανές, 100 ηλεκτρομηχανές. Το έτος 2000 84 άτομα, 52 πολιτικό προσωπικό και 32 στρατιωτικό προσωπικό καλείται να επισκευάσει και να επιθεωρήσει 140 κύριες μηχανές, 127 ηλεκτρομηχανές.

γ) Με τη συνεχή αύξηση των βλαβών και αναγκών επιθεωρήσεων μηχανών λόγω γήρανσης υλικού, ενδεικτικά αναφέρεται προσπάθεια υποστήριξης κυρίων μηχανών, κυρίων κινητήρων ηλεκτρομηχανών ΤΠΚ που έχουν συμπληρώσει προ πολλού την επί 20ετία συνεχή αξιοποίηση και μάλιστα κάτω από δυσμενείς συνθήκες λειτουργίας λόγω υπερφορτώσεως».

Και καταλήγει με το αίτημα για κατά προτεραιότητα ενίσχυση του Ναυστάθμου με εργατοτεχνικό προσωπικό κατά 15 άτομα.

Η κατάσταση περιγράφεται ανάγλυφα σε επιστολή προς το ΓΕΝ, με ημερομηνία 20 Φλεβάρη 2001, του τότε Διοικητή της Διοίκησης Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού υποναυάρχου Μ. Κυριαζάνου. Σύμφωνα με τα αριθμητικά στοιχεία που παραθέτει, πριν από περίπου ένα χρόνο, το εργατοτεχνικό προσωπικό των δύο Ναυστάθμων Σαλαμίνας και Κρήτης απαρτίζουν, 377 και 226 εργαζόμενοι αντίστοιχα με μηνιαίες αποδοχές που κυμαίνονται από 240.000 μέχρι 280.000 δραχμές. Με αποτέλεσμα ένας εργαζόμενος με πάνω από 25 χρόνια υπηρεσίας κατά το 2000 να εμφανίζει μαζί με τις υπερωρίες εισόδημα γύρω στα 3,5 εκατομμύρια δραχμές, όταν πριν από τέσσερα χρόνια ήταν κατά 1 εκατομμύριο περισσότερο. Το αποτέλεσμα αυτό, όπως διαπιστώνεται, είναι συνέπεια της περικοπής των πιστώσεων για υπερωρίες κατά 30% και της διάθεσης του μεγαλύτερου μέρους των υπόλοιπων κονδυλίων που προορίζονται για υπερωρίες για την κάλυψη ανελαστικών υποχρεώσεων.

Οι συνέπειες των παραπάνω, όπως καταγράφονται στην εν λόγω επιστολή, είναι: «Να μην καλύπτονται επαρκώς οι ανάγκες της Υπηρεσίας σε περιπτώσεις επισκευών πλοίων μακράν Ναυστάθμων. Να μην καλύπτονται επαρκώς οι ανάγκες Υπηρεσίας σε περιπτώσεις επισκευών πλοίων σε απογευματινές και νυκτερινές ώρες, σε αργίες, σε περιόδους ασκήσεων κλπ». Και καταλήγει σημειώνοντας πως ο αντίλογος στον ισχυρισμό πως με την υλοποίηση των προτάσεων για κάλυψη των αναγκών σε εργατοτεχνικό προσωπικό θα προκύψει επιπρόσθετο κόστος είναι ότι «σαφώς πολλαπλάσιες πιστώσεις διατίθενται στους ιδιωτικούς φορείς οι οποίοι υποκαθιστούν το προσωπικό ΣΕΙΔ σε πλήθος βαριών εργασιών (ελασματουργεία, επισκευές μηχανών, δίκτυα πλοίων, καθαρισμοί κυτών δεξαμενών, αμμοβολές, υφαλοχρωματισμοί κλπ) χωρίς τα αποτελέσματα να είναι πάντοτε συγκρίσιμα από πλευράς ποιότητας, με αυτά που μπορεί να προσφέρει το έμπειρο και ικανότατο προσωπικό ΣΕΙΔ, το οποίο μεταξύ άλλων έχει αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις και δεσμούς με το Πολεμικό Ναυτικό».

Επίκαιρη Ερώτηση προς τον υπουργό Εθνικής Αμυνας, αναφορικά με την ιδιωτικοποίηση λειτουργιών των Ενόπλων Δυνάμεων, κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ, Αγγελος Τζέκης. Στο κείμενο της Ερώτησης ο κομμουνιστής βουλευτής αναφέρει, συγκεκριμένα:

«Το πού οδηγεί η διαδικασία ιδιωτικοποίησης λειτουργιών των Ενόπλων Δυνάμεων που προωθεί η κυβέρνηση, φανερώθηκε με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο στην περίπτωση του Κέντρου Εκπαίδευσης Πόρου του Πολεμικού Ναυτικού, όπου η σίτιση ανατέθηκε σε ιδιωτική εταιρία, κέτερινγκ: Την προηγούμενη Τρίτη, 29-1-2002, περίπου 300 προπαιδευόμενοι ναύτες έπαθαν τροφική δηλητηρίαση.

Αποδεικνύεται λοιπόν στην πράξη ότι η επιλογή αυτή - πέρα από τις εμφανείς αρνητικές συνέπειες όσον αφορά την επιχειρησιακή ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων - κάθε άλλο παρά στη «βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των νεοσύλλεκτων» οδηγεί, όπως ισχυριζόταν το υπουργείο Εθνικής Αμυνας απαντώντας στην Ερώτηση 946/13-8-2001.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. υπουργός εάν προτίθεται η κυβέρνηση μετά και από τις εξελίξεις αυτές να αναθεωρήσει την πολιτική της σταματώντας τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της σίτισης και να διαθέσει τις αναγκαίες πιστώσεις ώστε να στελεχωθεί η Διοικητική Μέριμνα των Ενόπλων Δυνάμεων, να εκπονηθεί νέος επιστημονικά επεξεργασμένος, Κανονισμός Τροφοδοσίας, να εξασφαλίζεται η ποιότητα, η υγιεινή και η επάρκεια στις προμήθειες τροφίμων και να εξοπλιστούν κατάλληλα τα σταθερά και τα μετακινούμενα μαγειρεία των Ενόπλων Δυνάμεων;».