Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός, δεν αντέχει η οικονομία. Αν ικανοποιήσουμε τα αιτήματα των αγροτών, τα οποία αποτιμώνται πάνω από 1 τρισ. δραχμές, θα βουλιάξει η οικονομία, δε θα επιτευχθούν οι στόχοι του Μάαστριχτ, θα απομονωθεί η Ελλάδα από το ευρωπαϊκό της περιβάλλον και θα μας βρουν μύρια δεινά.

Αυτά λέει σήμερα η "σοσιαλ"- φιλελεύθερη ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να απορρίψει ένα προς ένα όλα τα αιτήματα των αγροτών. Οι άνθρωποι βέβαια, δεν κάνουν και τίποτα καινούριο, όταν επιδιώκουν να παρουσιάσουν τα στενά ταξικά συμφέροντα τα οποία υπηρετούν σαν εθνικά. Η μάσκα του "εθνικού συμφέροντος" που φοράει η κυβέρνηση και το κόμμα του ΠΑΣΟΚ είναι απαραίτητη για να κρύψουν από τον ελληνικό λαό την ουσία του προβλήματος. Οτι η πολιτική που εφαρμόζουν δεν είναι "εθνική", αλλά βαθιά ταξική. Οτι οι ίδιοι είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των "κολλητών" εργολάβων που απομυζούν τον ελληνικό λαό μέσα από τα "δημόσια" έργα, των αεριτζήδων, αετονύχηδων και όλων των αρπακτικών που ξεκοκαλίζουν τα τρισεκατομμύρια των κοινοτικών προγραμμάτων. Τα συμφέροντα της σάπιας αυτής και διεφθαρμένης κυρίαρχης ελίτ υπηρετεί σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Επομένως η απάντηση στο ερώτημα αν αντέχει η οικονομία για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των αγροτών - από την ταξική σκοπιά του ΠΑΣΟΚ - είναι αρνητική. Δεν αντέχει η "εθνική" οικονομία να ικανοποιήσει τα αγροτικά αιτήματα. Γιατί αν δοθούν χρήματα στους αγρότες, πώς η κυβέρνηση θα διασκορπίζει τα εκατοντάδες δισ. δραχμές στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου; Τους φυσικούς της δηλαδή αφέντες;

Το πώς η κυβέρνηση διασκορπίζει όχι δισεκατομμύρια αλλά τρισεκατομμύρια στους ισχυρούς του χρήματος, το δείχνουν ακόμα και τα επίσημα και φανερά στοιχεία:

Η Ελλάδα ως γνωστό έχει γίνει πόλος έλξης των κερδοσκοπικών κεφαλαίων τα οποία, λόγω των υψηλών επιτοκίων, εισρέουν μαζικά και "επενδύονται" κυρίως σε κρατικούς τίτλους. Επειδή όμως η υπερσυσσώρευση των κερδοσκοπικών αυτών κεφαλαίων δημιουργούσε γενικότερες παρενέργειες, παρενέβαινε η Τράπεζα της Ελλάδας και αντλούσε τα επιπλέον κεφάλαια. Καταβάλλοντας φυσικά επιτόκιο, το οποίο είναι πάντα υψηλότερο από το επιτόκιο των καταθέσεων ταμιευτηρίου. Τι στοίχισαν οι παρεμβάσεις αυτές; Σύμφωνα με την Εκθεση του Διοικητή, το 1994 καταβλήθηκαν τόκοι ύψους 10,7 δισ. δραχμών και το 1995 τόκοι ύψους 109,3 δισ. δραχμών. Σε δύο δηλαδή χρόνια, στο βωμό του κερδοσκοπικού τζόγου, καταβλήθηκαν 120 δισ. δραχμές.

Οι προμήθειες που λαμβάνουν οι εμπορικές τράπεζες από το υπουργείο Οικονομικών για να διαθέτουν στο κοινό τους τίτλους του δημοσίου (έντοκα γραμμάτια και ομόλογα) τα οποία εκδίδονται δύο φορές κάθε μήνα, αποτελεί ίσως ένα από τα μεγάλα σκάνδαλα που βαραίνει τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τα ακριβή ποσά που εισπράττουν κάθε χρόνο οι τράπεζες με τη μορφή προμηθειών δεν είναι γνωστά, μια και για την κυβέρνηση τα στοιχεία αυτά αποτελούν "κρατικό μυστικό". Σύμφωνα πάντως με τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 1997 το κονδύλι "παράλληλες δαπάνες" το πολύ μεγάλο μέρος του οποίου αποτελούν οι προμήθειες των τραπεζών, υπάρχουν τα ακόλουθα ποσά. Για το 1983 1,9 δισ. δραχμές, το 1990 12,9 δισ. δραχμές, 1993 45,9 δισ. δραχμές, 1994 98,9 δισ. δραχμές, 1995 104,7 δισ. δραχμές και το 1996 97 δισ. δραχμές.

Τυπικά οι οικονομικές δραστηριότητες των αμοιβαίων κεφαλαίων και των ΕΕΧ υπόκεινται σε καθεστώς φορολογίας από το 1994. Λέμε όμως τυπικά γιατί οι δραστηριότητες των κερδοσκοπικών - χρηματιστηριακών αυτών εταιριών, κατ' ουσία παραμένουν αφορολόγητες. Οσο και αν ψάξει κανείς στα στοιχεία φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων, δε θα βρει το ύψος των φόρων που καταβλήθηκε από τις εταιρίες αυτές. Η φοροδιαφυγή που συντελείται στο χώρο αυτό - με την ανοχή και τη συγκάλυψη της κυβέρνησης - είναι τεράστια, αν αναλογιστούμε ότι το ύψος του Ενεργητικού των αμοιβαίων κεφαλαίων που λειτουργούν στην Ελλάδα ανέρχονταν στις 31/12/1995 στα 2,5 τρισ. δραχμές και στις 30/11/1996 στα 3,7 τρισ. δραχμές. Μέσα σε 11 μήνες το Ενεργητικό αυξήθηκε κατά 48%.

Πρόκειται για την αποθέωση του τζόγου, του καπιταλισμού του καζίνο όπως αποκαλούνται εύστοχα οι δραστηριότητες αυτές, στις οποίες επιδίδονται μετά μανίας τράπεζες και τα πολύ μεγάλα εισοδήματα. Πρόκειται για κερδοσκοπικές και πολύ επικίνδυνες πράξεις, οι οποίες στηρίζονται στις μελλοντικές προβλέψεις της εξέλιξης των τιμών συναλλάγματος και των επιτοκίων. Πρόκειται δηλαδή για το ΠΡΟ-ΠΟ και το ΛΟΤΤΟ των πλουσίων. Το πόσο επικίνδυνα είναι, αρκεί να αναφέρουμε ότι στη ζάλη του τζόγου αυτού χρεοκόπησε η ιστορική αγγλική τράπεζα "Μπάρινγκ", ενώ μόλις πρόσφατα ο ιαπωνικός πολυεθνικός γίγαντας ΣΟΥΜΙΤΟΜΟ υπέστη ζημιές ύψους 2,6 δισ. δολαρίων. Στην Ελλάδα, οι αφορολόγητες μέχρι σήμερα αυτές δραστηριότητες, παρουσιάζουν ετήσιο τζίρο μεταξύ 3,5 και 7 τρισ. δραχμές.

Οπως κατ' επανάληψη έχουν τονίσει οι κυβερνητικοί παράγοντες, για να στηριχτεί το Χρηματιστήριο, οι συναλλαγές σ' αυτό είναι αφορολόγητες. Το αφορολόγητο όμως καθεστώς είναι το κυβερνητικό δώρο στους γυπαετούς των χρηματιστηριακών γραφείων, αλλά κυρίως στους νονούς που ελέγχουν το Χρηματιστήριο - τα πολύκροτα δηλαδή ονόματα της οικονομικής ολιγαρχίας - στο ανελέητο παιγνίδι του ξεζουμίσματος των μικρών παικτών. Οσο για τα ποσά του τζόγου, στο "ναό του καπιταλισμού" το 1995 οι αφορολόγητες συναλλαγές ανήλθαν στα 1,6 τρισ. δραχμές.

Στο ιλιγγιώδες ποσό του 1 τρισεκατομμυρίου δραχμών ανήλθε η ρύθμιση προς την ΕΤΒΑ την οποία επέλεξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να κλείσει την "τρύπα" των ανείσπρακτων δανείων προς τις βιομηχανικές επιχειρήσεις.

Η ιστορία είναι λίγο - πολύ γνωστή. Από την ίδρυσή της ακόμη, η ΕΤΒΑ ήταν η τράπεζα μέσω της οποίας οι "κολλητοί" της εξουσίας, βιομήχανοι και άλλες "ευπαθείς" ομάδες, αντλούσαν αφειδώς δάνεια. Δάνεια τα οποία ουδέποτε εξόφλησαν, με αποτέλεσμα η τράπεζα να βρεθεί στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ενώ οι οφειλέτες γλεντούσαν τα δάνεια εις υγείαν του κορόιδου... Φυσικά από κανένα δε ζητήθηκαν ευθύνες, ούτε διώχτηκε κανείς ποινικά. Το 1995 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ενισχύει την τράπεζα με ομόλογα ύψους 1 τρισ. δραχμών, τα οποία λήγουν μέχρι το 2002. Παρόμοια ρύθμιση για ανείσπρακτα χρέη, ύψους 40 δισ. δραχμών, έγινε το 1994 και με την Κτηματική Τράπεζα.

Η κατασκευή των "δημόσιων" έργων είναι ίσως ο κατεξοχήν χώρος διαφθοράς και διασπάθισης δισεκατομμυρίων. Αποκαλυπτικά είναι όσα συμβαίνουν με το μετρό της Αθήνας. Η κυβέρνηση έδωσε στην κοινοπραξία το 1994 "πανωπροίκι" 65 δισ. δραχμές πάνω από την αρχική σύμβαση, ενώ ειδικοί τεχνικοί εκτιμούν τις μέχρι σήμερα υπερβάσεις του έργου σε πάνω από 150 δισ. δραχμές. Το άλλο εκπληκτικό συμβαίνει με την αποικιοκρατική σύμβαση του αεροδρομίου των Σπάτων. Ενώ η σύμβαση αποτιμά μόνο τα χωματουργικά έργα στα 200 δισ. δραχμές, ο κατασκευαστής - η γερμανική "Χόχτιφ" - έχει αναθέσει τις χωματουργικές εργασίες σε Ελληνες υπεργολάβους αντί 25 δισ. δραχμών! Εβαλαν δηλαδή στην τσέπη 175 δισ. δραχμές και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Αλλη περίπτωση το έργο του Εύηνου. Δημοπρατήθηκε στα 50 δισ. δραχμές το 1992, οι εργολάβοι το "κτύπησαν" στα 38 δισ. δραχμές, έχουν μέχρι σήμερα ξοδευτεί 80 δισ. δραχμές και προβλέπεται να ολοκληρωθεί στα 100 δισ. δραχμές. Το πιο ακραίο όμως ήταν με το έργο της γέφυρας στο Ρίο - Αντίρριο, το οποίο αν και κρίθηκε μη αναγκαίο, επιλέχθηκε τελικά προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ισορροπίες που προσπάθησε να κρατήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανάμεσα στις συγκρουόμενες πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρίες. Ε, αφού δώσαμε τα Σπάτα στους Γερμανούς να μη δώσουμε το Ρίο στους Γάλλους; Στα 120 ψωροδισεκατομμύρια θα κολλήσουμε τώρα...

Ενα ακόμη καραμπινάτο σκάνδαλο, ύψους 200 δισ. δραχμών ...ρυθμίστηκε μόλις πριν από λίγους μήνες. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, στα πετρελαιοειδή τα οποία εισάγονται σε αποθήκες ιδιωτικών διυλιστηρίων - έλλειψη αποθηκευτικών χωρών των κρατικών διυλιστηρίων - αν δεν επανεξαχθούν μετά από 15 ημέρες, επιβάλλονται τέλη υπερημερίας. Σκοπός της διάταξης αυτής ήταν η αποφυγή κρουσμάτων λαθρεμπορίου καυσίμων, "άθλημα" το οποίο ως γνωστό ανθεί. Ομως οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών διυλιστηρίων, ο όμιλος Βαρδινογιάννη (ΜΟΤΟΡ - ΟΙΛ) και ο όμιλος ΛΑΤΣΗ (ΠΕΤΡΟΛΑ) έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη νομοθεσία περί αποθηκευτικών χώρων, οπότε προέκυψαν φορολογικές διαφορές με το ελληνικό δημόσιο εκατοντάδων δισ. δραχμών. Μετριότατες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 200 δισ. δραχμές οφειλές των δύο διυλιστηρίων. Το όλο θέμα"ρυθμίστηκε" πριν από λίγους μήνες από το υπουργείο Οικονομικών με πλήρη παραγραφή των σχετικών χρεών εφοπλιστών.

Πρόκειται για τις γνωστές 7 εταιρίες πετρελαιοειδών, οι οποίες - σύμφωνα με καταγγελίες της Ομοσπονδίας των Εφοριακών - είχαν επιδοθεί σε φοροδιαφυγή. Σύμφωνα με τις καταγγελίες σε έρευνα των φορολογικών αρχών, ορισμένες από αυτές είχαν "χάσει" το βιβλίο κοστολογίου, βασικό για τους φορολογικούς ελέγχους. Το όλο θέμα "ρυθμίστηκε" με το νόμο 2065/92 (υπουργός Οικονομικών Γ. Παλαιοκρασσάς) ο οποίος απάλλασσε, αναδρομικά μάλιστα, τις εταιρίες αυτές από την υποχρέωση να τηρούν βιβλίο κοστολογίου. Οι εφοριακοί τότε έκαναν λόγο για φοροδιαφυγή ύψους 100 δισ. δραχμών.

Βέβαια όλα αυτά, τα πλέον επίσημα και φανερά κονδύλια που αποσπώνται από τους φόρους που πληρώνουν οι Ελληνες εργαζόμενοι για να αυξήσουν κι άλλο τις αμύθητες περιουσίες τους μια χούφτα εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, είναι τα πλέον ενδεικτικά κονδύλια στα οποία μπορεί ν' αναφερθεί κανείς. Από κει και πέρα, πίσω από δεκάδες και εκατοντάδες κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού υπάρχουν άμεσες ή έμμεσες παραχωρήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο - σε κάθε περίπτωση - εμφανίζεται μεγάλο και ισχυρό μόνο όταν "τσεπώνει" θάλασσες δισεκατομμυρίων από τον κρατικό κορβανά!

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Οι γενικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των μοναρχοφασιστικών στρατευμάτων που άρχισαν με τυμπανοκρουσίες στις 9 του Απρίλη, συνεχίζονται ως τα σήμερα. Μέχρι τώρα ο εχθρός δεν κατάφερε να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τρεις φάσεις των επιχειρήσεων. Η πρώτη φάση που κράτησε περίπου ένα μήνα, ονομάστηκε από το κρατικό επιτελείο σαν επιχείρηση κύκλωσης και εξόντωσης της βασικής δύναμης του Δημοκρατικού Στρατού στην κεντρική οροσειρά της Πίνδου (στα βουνά Αγραφα - Κόζιακας). Από την πλευρά των μοναρχοφασιστών πήραν μέρος:

- Τμήματα του 1ου Σώματος Στρατού (κατευθυνόμενα από τα νοτιοανατολικά προς το κέντρο, δηλαδή βορειοδυτικά).

- Του Δεύτερου Σώματος Στρατού (Λάρισα) από ανατολικά προς τα δυτικά.

- Και βοηθητικά η 8η Μεραρχία της Ηπείρου από δυτικά προς ανατολικά.

Οι αντάρτες χρησιμοποίησαν την τακτική της ελαστικής άμυνας. Χωρισμένοι σε μικρές ομάδες κατάφεραν με λίγες απώλειες (ένας προς τρεις σε όφελος του Δημοκρατικού Στρατού) να κρατηθούν στην "κυκλωμένη" περιφέρεια, παρά την κατάληψη του εδάφους από τους μοναρχοφασίστες.

Στη διάρκεια της πρώτης φάσης και στα ενδιάμεσα μεταξύ πρώτης και δεύτερης φάσης (που άρχισε στις 11 Μάη) των κυβερνητικών επιχειρήσεων, τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού διεξήγαγαν με επιτυχία σειρά επιθέσεων στα νώτα του αντιπάλου και ιδιαίτερα μπήκαν στις μικρές πόλεις της περιοχής. Γενικά με την πρώτη φάση των μαχών (στην περιοχή Αγραφα - Κόζιακα, την περίοδο από 13 Απρίλη έως 10 Ιούνη έγιναν 140 συγκρούσεις), ο Δημοκρατικός Στρατός βγήκε πιο δυνατός, στρατολόγησε καινούριους μαχητές.

Η δεύτερη φάση άρχισε στις 11 Μάη. Συμμετείχαν σ' αυτήν, άμεσα, τριάντα περίπου τάγματα του Κυβερνητικού Στρατού - των 2ης, 8ης, 9ης και 18ης Μεραρχιων. Ενα μεγάλο τμήμα από τις δυνάμεις αυτές είχε λάβει μέρος στην πρώτη φάση της εκστρατείας στην οροσειρά Αγραφα - Κόζιακας.

Σκοπός των επιχειρήσεων ήταν, όπως φαίνεται: Να απωθήσουν το Δημοκρατικό Στρατό προς τον Βορρά, να καταλάβουν θέσεις για την τρίτη φάση των επιχειρήσεων, να χάσουν οι αντάρτες τα βασικά τους στηρίγματα, να αποσπαστούν από τις περιοχές εφοδιασμού τους, να διακόψουν την επαφή ανάμεσα στα επιτελεία Εης Κεντρικής Ελλάδας και Δυτικής Μακεδονίας.

Από στρατηγική άποψη αυτό σήμαινε κατάληψη και ξεκαθάρισμα των βουνών Σμόλικας, Βόιο, Χάσια, Αντιχάσια, Καμβούνια. Σ' αυτές τις επιχειρήσεις δόθηκαν μάχες μεγάλων διαστάσεων. Εγινα επίσης δευτερεύουσες συγκρούσεις στο βουνό Βόιο. Πρέπει να σημειωθεί ότι από την αρχή της κυβερνητικής "ανοιξιάτικης εκστρατείας" στην κεντρική Ελλάδα - Δυτική Μακεδονία, διεξάγονταν επίσης επιχειρήσεις στη Δυτική Θράκη (Εβρος), όπου τα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού κράτησαν βασικά την πρωτοβουλία στα χέρια τους και διεξήγαγαν σειρά επιτυχών επιχειρήσεων.

Υστερα από επίμονη αντίσταση μερικά τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού στη Θεσσαλία τραβήχτηκαν προς Βορρά, στη Δυτική Μακεδονία. Στα τέλη του Ιούνη, τα κυβερνητικά στρατεύματα διευρύνουν το μέτωπο πίεσης από το Νότο προς το Βορρά, αρχίζοντας επιχειρήσεις στον Ολυμπο και στα Πιέρεια.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι αντάρτες διενέργησαν επιθέσεις σε πόλεις όπως η Κατερίνη (στους ανατολικούς πρόποδες του Ολύμπου) που κρατείται από δύο Τάγματα Πεζικού, ενάμιση λόχο Χωροφυλακής, 11 τανκς και τμήματα ΜΑΥδων (φασιστική τοπική αυτοάμυνα). Η διασπορά των κυβερνητικών δυνάμεων βοήθησε τους αντάρτες να ελιχθούν.

Τελικά τα μοναρχοφασιστικά στρατεύματα κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τους δικούς τους εδαφικούς αντικειμενικούς σκοπούς (γραμμή Βόιο - Σμόλικας - βορινές προσβάσεις στα Χάσια - τόξο του ποταμού Αλιάκμονα - βόρειες προσβάσεις Πιερείων - Βέρμιο), αλλά δεν κατάφεραν πάλι να εξοντώσουν τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού.

Η πιο μεγάλη αποτυχία του Δημοκρατικού Στρατού στους δύο πρώτους μήνες των επιχειρήσεων πρέπει να θεωρηθεί η αποδιοργάνωση των τμημάτων που δρούσαν στο βουνό Κόζιακας (ανήκαν στο Αρχηγείο Θεσσαλίας) και μετά την εξασθένισή του το εγκατέλειψαν παρά τη διαταγή του Γενικού Αρχηγείου. (ο διοικητής αυτού του αποσπάσματος από 1.150 ανθρώπους έπεσε στο πεδίο της μάχης, σημαντικό μέρος του σχηματισμού - περίπου το 1/5 - εξοντώθηκε).

Μ' αυτή την αποτυχία συνδέεται και το γεγονός ότι οι μοναρχοφασίστες κατάφεραν να αποκόψουν τα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού της Κεντρικής Ελλάδας από τα τμήματα της Δυτικής Μακεδονίας.

Η δεύτερη φάση της εκστρατείας διάρκεσε σαράντα μέρες. Προς το τέλος της τα κυβερνητικά στρατεύματα ετοιμάστηκαν για την τρίτη φάση, η οποία όπως φαίνεται, είχε σκοπό σύμφωνα με τις συζητήσεις πάνω στο ελληνικό πρόβλημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας να απομονώσει και να εξοντώσει κοντά στα βόρεια σύνορα έστω και μερικά τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού, να τα αναγκάσει να περάσουν τα ελληνοαλβανικά σύνορα και να χρησιμοποιηθεί αυτό από τη μοναρχική και αγγλοσαξονική προπαγάνδα.

Ετσι πρέπει να δούμε τις επιχειρήσεις που διήρκεσαν μέχρι το τέλος του Ιούνη στο βουνό Γράμμος. Εδώ έγιναν σειρά μάχες. Η διαταγή του Γενικού Αρχηγείου (του Δημοκρατικού Στρατού) ήταν: Αποφασιστική σταθερή άμυνα και αν είναι δυνατόν επίθεση.

Στις 13 του Ιούλη τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού κατάφεραν να κυκλώσουν ένα βασικό κέντρο κοντά στα αλβανικά σύνορα - την πόλη Κόνιτσα. Μ' αυτή την αφορμή η φασιστική κυβέρνηση ξεσήκωσε στην Αθήνα και σ' όλο τον κόσμο, θόρυβο για δήθεν εισβολή "διεθνούς ταξιαρχίας" ή "κομμουνιστών και ξένων" από την Αλβανία και Γιουγκοσλαβία, για πρόθεση των Ελλήνων ανταρτών και του Κομμουνιστικού Κόμματος να εγκαταστήσουν σ' αυτή τη βορειοδυτική περιοχή κυβέρνηση των ανταρτών στα Γιάννενα ή σε άλλη πόλη.

Στα Γιάννενα, βορινή πόλη της Ηπείρου, πήγε ο υπουργός Δημόσιας Τάξεως Ζέρβας (αυτός είχε, τον καιρό της γερμανοφασιστικής κατοχής, τα τμήματά του σ' αυτή την περιοχή) και προς τα κυκλωμένα κυβερνητικά στρατεύματα στην Κόνιτσα στάλθηκαν επείγουσες ενισχύσεις, και μερικές μάλιστα από την Αθήνα αεροπορικώς.

Σ' αυτό το διάστημα σύμφωνα με το σχέδιο του Δημοκρατικού Στρατού για το ενδεχόμενο πιο μεγάλης εχθρικής πίεσης τα τμήματά μας του Γράμμου κινούμενα προς Βορρά, απόκοψαν φάλαγγες οι οποίες άρχισαν την αντίθετη κίνηση προς το Νότο, προς την κατεύθυνση της πόλης Γιάννενα, βασικής πόλης της Ηπείρου, σε περιοχή που μέχρι τώρα συμμετείχε λιγότερο στην πάλη κι απ' τις δύο πλευρές (κυβέρνηση και Δημοκρατικός Στρατός). Το Γενικό Αρχηγείο αν και θεωρεί την επιχείρηση σχεδιασμένη, προτίμησε να δώσει άλλη διέξοδο.

Γενικά ο Δημοκρατικός Στρατός, στη δοσμένη στιγμή, μπόρεσε να αντεπεξέλθει στις επιθέσεις του εχθρού. Αναμφίβολα δεν έχει εξασφαλιστεί ακόμα η ενότητα της διοίκησης και η πολιτικοδιαφωτιστική δουλιά. Υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε στελέχη. Αλλά βασική αδυναμία αποτελεί η έλλειψη του εξοπλισμού του, ο εφοδιασμός του με τέτοιο υλικό το οποίο θα ανέβαζε την επιθετική του δύναμη, τη μαχητική του ικανότητα. Πολύ περισσότερο, που γενικά, το ηθικό του Δημοκρατικού Στρατού είναι υψηλό και οι τελευταίοι μήνες της μάχης σφυρηλάτησαν τη βασική μάζα των μαχητών.

Η λειτουργία του Ραδιοσταθμού του Δημοκρατικού Στρατού (ραδιοσταθμός της Ελεύθερης Ελλάδας) στις 16 του Ιούνη αποτελεί ασφαλώς μεγάλο βήμα στην πάλη του ΔΣ κι όλου του λαϊκοδημοκρατικού κινήματος της χώρας.

Τον τελευταίο καιρό οξύνεται το επισιτιστικό πρόβλημα του στρατού μας. Στις γενικές δύσκολες συνθήκες της χώρας και με την ανάπτυξη του Δημοκρατικού Στρατού, προβλέπεται ότι στο μέλλον θα του ήταν πολύ δύσκολο να καλύψει με ανεφοδιασμό τις ανάγκες του σε τρόφιμα.

Αλλο βασικό πρόβλημα, για το οποίο επισύρουμε την προσοχή σας, είναι η ανάγκη να βοηθήσετε σε τούτο: Τα αδελφά μας κόμματα και οργανώσεις του εξωτερικού να δείξουν περισσότερη φροντίδα και να οργανώσουν πιο ουσιαστικά τη βοήθειά τους στην πάλη μας για να μπορέσουμε να καλύψουμε ένα μέρος έστω των αναγκών μας. Ιδιαίτερα παρακαλούμε να βοηθήσετε ώστε το γρηγορότερο ν' αρχίσει η καμπάνια για την υπεράσπιση του σ. Παρτσαλίδη και των άλλων στελεχών και μαχητών του ΕΑΜ, εναντίον των οποίων ετοιμάζεται δίκη για εσχάτη προδοσία. Προτείνουμε να σταλούν από το εξωτερικό στην Ελλάδα βουλευτές, δικηγόροι, μάρτυρες.

17/7/1947 Π

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Σχετικά μ' αυτή την έκθεση κοιτάξτε:

Α. Τα υλικά που στάλθηκαν με το προηγούμενο ταχυδρομείο:

1. Εκθεση του σ. Παρτσαλίδη του τέλους Μάη αυτού του χρόνου.

2. Εκθεσή μας για τις εμπόλεμες δυνάμεις στην Ελλάδα (μοναρχοφασίστες, Αγγλοι, Δημοκρατικός Στρατός) της 12 Ιουνίου 1947.

3. Ανακοινώσεις των Αρχηγείων του Δημοκρατικού Στρατού Δυτικής Μακεδονίας και Γράμμου - Βοϊου για τον Απρίλη - Μάη του 1947.

4. Υπόμνημα της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ στο Συμβούλιο Ασφαλείας της 9 Ιουνίου '47.

Β. Υλικά που στάλθηκαν μ' αυτή την ανασκόπηση:

1. Η τελευταία έκθεση Παρτσαλίδη (πριν τη σύλληψή του).

2. Γράμμα του σ. Στέργιου (οργανωτικά προβλήματα).

3. Γράμμα του σ. Στρίγκου που πρόσφατα τοποθετήθηκε, στις 20 Ιουνίου '47, καθοδηγητής της πολιτικής δουλιάς στο Αρχηγείο της Δυτικής Μακεδονίας.

4. Δύο άρθρα του Συνταγματάρχη W που αναδημοσιεύτηκαν από μας στο εξωτερικό σε ξεχωριστές μπροσούρες: Προβλήματα του Εμφυλίου Πολέμου (υπάρχει και δακτυλογραφημένη μετάφραση στα σέρβικα) και κριτική των επιχειρήσεων της "Ανοιξιάτικης Εκστρατείας".

Γ. Πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη:

1. Ο λόγος της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο 9ο Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος ("Ριζοσπάστης" 25 - 29. 6. 47).

2. Αρθρο του σ. Ζαχαριάδη "Ριζοσπάστης" 12. 6. 47.

3. Διακήρυξη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ της 8. 6. 47 - "Ριζοσπάστης" 12. 6. 47.

4. Κύριο άρθρο του Θεωρητικού οργάνου του κόμματος "Κομμουνιστική Επιθεώρηση" του Ιούλη 1947 - αρ. 7: "Προδοτική Συμφωνία" (συμφωνία Τσαλδάρη - Αμερικάνων)".

35ο ΜΕΡΟΣ

Στο χτεσινό φύλλο δημοσιεύσαμε το πρώτο μέρος της έκθεσης του ΚΚΕ προς το ΚΚΣΕ, όπου καταγράφεται η κατάσταση στην Ελλάδα, μετά την ελληνοαμερικανική συμφωνία και στάλθηκε στο μπολσεβίκικο κόμμα, με ημερομηνία 17/7/47. Δημοσιεύουμε σήμερα το υπόλοιπο μέρος του σημαντικού αυτού ντοκουμέντου, θυμίζοντας ότι οι μεσότιτλοι με κεφαλαία γράμματα είναι του πρωτότυπου κειμένου, ενώ με πεζά του "Ρ":

"2. ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Σαν αποτέλεσμα της πολιτικής του μοναρχοφασισμού και της ξένης επέμβασης η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από μόνιμη κρίση. Ουσιαστικά η ασθενική οικονομία της χώρας μεταβλήθηκε από τους μοναρχοφασίστες σε παράσιτο, εξάρτημα της αγγλικής και μετά τη συμφωνία της 20/6/47, της αμερικανικής κυρίως οικονομίας. Αρκεί να σημειώσουμε πως στο διάστημα των 30 μηνών από τον Οχτώβρη 1944 (απελευθέρωση από τους Γερμανούς) μέχρι τον Απρίλη 1947, οι αντιδραστικές κυβερνήσεις της Ελλάδας πήραν από το εξωτερικό, σύμφωνα με στοιχεία του οικονομολόγου - καθηγητή Ζολώτα ("Βήμα" 6/4/47) 785 εκατομμύρια δολάρια, με διάφορες μορφές βοήθειας (από την ΟΥΝΡΑ 420 εκ. δολ., πιστώσεις από τις ΗΠΑ 115 εκ. δολ., από την Αγγλία πολεμικές πιστώσεις 250 εκ. δολ.). Αν σ' αυτά προστεθούν και τα 150 εκ. δολ. του καλύμματος σε συνάλλαγμα, βγαίνει πως οι μοναρχοφασίστες ξόδεψαν περίπου 950 εκ. δολάρια., το μεγαλύτερο μέρος απ' αυτά πήγε για το άναμμα του εμφυλίου πολέμου και για τον πλουτισμό των κερδοσκόπων του καθεστώτος. Καμιά ανοικοδόμηση δεν έγινε ουσιαστικά σ' αυτό το διάστημα.

Την παραμονή της μεταφοράς του οικονομικού ελέγχου από τα χέρια των Αγγλων στα χέρια των Αμερικανών, την Ελλάδα απειλούσε ο κίνδυνος πληθωρισμού. Αρκεί γι' αυτό να σημειωθεί πως σύμφωνα με έκθεση του αρχηγού της ειδικής αμερικανικής αποστολής Πόρτερ, το έλλειμμα του προϋπολογισμού προβλέπεται σε 290 εκατομ. δολάρια. Ο ίδιος ο υπουργός Συντονισμού Στεφανόπουλος σε δηλώσεις του, στις 16/7 αυτού του χρόνου, αναγνώρισε την καινούρια αστάθεια της δραχμής.

Η βιομηχανική παραγωγή σύμφωνα με ορισμένα επίσημα στοιχεία δεν κατορθώθηκε να αυξηθεί πάνω από το 68% του προπολεμικού επιπέδου στην υφαντουργία, 58% στις οικοδομικές ύλες, 34% στη μεταλλουργία και 41% στη χημική βιομηχανία.

Σε ό,τι αφορά την αγροτική οικονομία, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησης η παραγωγή (δημητριακών) προβλέπεται να πέσει στο μισό σχεδόν της περσινής χαμηλής παραγωγής. Η κυβέρνηση αποδίδει, κατά κύριο λόγο, την πτώση αυτή της αγροτικής παραγωγής στον εμφύλιο πόλεμο.

Ο μαρασμός αυτός της εθνικής οικονομίας της Ελλάδας, η παρασιτική της διαμόρφωση είναι σκόπιμα και αποτελούν τμήμα της πολιτικής των ξένων ιμπεριαλιστών και των μοναρχοφασιστών πρακτόρων τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με το σχέδιο Τρούμαν η "βοήθεια" κατά τα 3/5 (και σύμφωνα με δήλωση του πρώην υφυπουργού Ατσεσον κατά το 1/2 δηλ. 150 εκατομ. δολ.) θα δοθεί για τις πολεμικές ανάγκες των μοναρχοφασιστών, δηλαδή για το φούντωμα του εμφυλίου πολέμου και την κατάπνιξη του λαϊκού δημοκρατικού κινήματος, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των υπολοίπων 2/5 θα δοθεί για την αγορά τροφίμων και την κάλυψη άλλων παρόμοιων αναγκών.

Από οικονομική άποψη οι Αμερικανοί και οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές ενδιαφέρονται μόνο για την ανάπτυξη των κλάδων εκείνων της ελληνικής οικονομίας, που θα βοηθήσουν στο να μετατραπεί σε αγροτικό παράρτημα της αγγλοσαξωνικής βιομηχανίας, πηγή πρώτων υλών, οικονομική τους βάση στην Ανατολική Μεσόγειο, σφαίρα αποικιακών επενδύσεων κεφαλαίου.

Η ίδια η έκθεση Πόρτερ, που συντάχθηκε στη βάση του σχεδίου Τρούμαν και προτείνει παροχή βοήθειας 350 εκ. δολ. (η απόφαση του Κογκρέσου προβλέπει 300 εκ. δολ.) αναγνωρίζει ότι με τη βοήθεια αυτή η Ελλάδα απλώς θα επιζήσει.

Η συμφωνία των μοναρχοφασιστών και του Τρούμαν αποτελεί κυριολεκτικά ξεπούλημα της οικονομικής και πολιτικής αυτοτέλειας της Ελλάδας στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Οι μοναρχοφασίστες φυσικά δεν εδημοσίευσαν τους μυστικούς όρους της συμφωνίας, αλλά και από το κείμενο που δημοσιεύτηκε γίνεται φανερό ότι η αμερικανική αποστολή γίνεται απόλυτος κύριος της χώρας.

Κανένα οικονομικό ή πολιτικό μέτρο δεν μπορεί να παρθεί χωρίς τη γνώση και την έγκριση του αρχηγού της αποστολής. Η Αμερική αποχτάει το δικαίωμα να πλημμυρίσει τη χώρα απεριόριστα με "προσωπικό" και οι πράκτορές της θα έχουν, κατά τη συμφωνία, διπλωματική ασυλία. Από την άλλη μεριά, κάτω από το μανδύα της "ελευθερίας πληροφοριών" και της μυστικότητας ορισμένων ζητημάτων που ενδιαφέρουν τις δύο πλευρές, καθιερώνεται στην ουσία ο διωγμός του δημοκρατικού Τύπου. Ακόμα και μια από τις μοναρχικές εφημερίδες έγραψε ότι με τη συμφωνία αυτή "βάλαμε τους Αμερικανούς πάνω στο κεφάλι μας" και το "Βήμα", όργανο του Κέντρου, έγραψε ότι με τη συμφωνία αυτή "η ελληνική κυβέρνηση γίνεται υποτελής της κυβέρνησης των ΗΠΑ".

Οπως γράφτηκε παραπάνω, το μήνυμα του Τρούμαν για τη "βοήθεια" στην Ελλάδα και η υπογραφή στην Αθήνα της συμφωνίας της 20/6/47, σημείωσε το πέρασμα από τη βρετανική κυριαρχία της χώρας μας στην αμερικανική. Υστερα από την αποτυχία της πολιτικής τους οι Αγγλοι απέσυραν ένα μέρος των δυνάμεών τους από την Ελλάδα, αφήνοντας, ωστόσο, στρατιωτικά τους τμήματα σε μια σειρά πόλεις, καθώς και τις αποστολές τους.

Στις 9 του Ιούλη αντιπρόσωπος του βρετανικού υπουργείου Στρατιωτικών δήλωσε ότι την 1η του Σεπτέμβρη τα βρετανικά στρατεύματα στην Ελλάδα θα μειωθούν κατά 25%. Φυσικά, οι Αγγλοι κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις θέσεις τους, αλλά ο κύριος ρόλος στην καθημερινή πολιτική της Ελλάδας έχει περιέλθει τώρα στην αμερικανική αποστολή και στον αρχηγό της στρατηγό Γκρίσγουολντ, που έφτασε στην Ελλάδα στις 15/7 (μαζί με τον Γκρισγουόλντ έφτασαν και τα 3/4 του στρατιωτικού τμήματος της αποστολής, μερικές δεκάδες αξιωματικοί) και στον Αμερικανό πρεσβευτή Μακ βι.

Οι Αγγλοι συνεχίζουν, όπως και πριν, την εκπαίδευση του ελληνικού μοναρχοφασιστικού στρατού, συμμετέχουν, άλλωστε, συχνά και ανοιχτά στον αγώνα κατά των ανταρτών. Ο διοικητής του ΔΣΕ Μάρκος, με ανακοίνωσή του, που δημοσιεύτηκε στις 20/6 διαμαρτυρήθηκε για μια σειρά περιπτώσεις ανοιχτής ανάμειξης Αγγλων και Αμερικανών κατά του Δημοκρατικού Στρατού.

Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός, δεν αντέχει η οικονομία. Αν ικανοποιήσουμε τα αιτήματα των αγροτών, τα οποία αποτιμώνται πάνω από 1 τρισ. δραχμές, θα βουλιάξει η οικονομία, δε θα επιτευχθούν οι στόχοι του Μάαστριχτ, θα απομονωθεί η Ελλάδα από το ευρωπαϊκό της περιβάλλον και θα μας βρουν μύρια δεινά.

Αυτά λέει σήμερα η "σοσιαλ"- φιλελεύθερη ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να απορρίψει ένα προς ένα όλα τα αιτήματα των αγροτών. Οι άνθρωποι βέβαια, δεν κάνουν και τίποτα καινούριο, όταν επιδιώκουν να παρουσιάσουν τα στενά ταξικά συμφέροντα τα οποία υπηρετούν σαν εθνικά. Η μάσκα του "εθνικού συμφέροντος" που φοράει η κυβέρνηση και το κόμμα του ΠΑΣΟΚ είναι απαραίτητη για να κρύψουν από τον ελληνικό λαό την ουσία του προβλήματος. Οτι η πολιτική που εφαρμόζουν δεν είναι "εθνική", αλλά βαθιά ταξική. Οτι οι ίδιοι είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των "κολλητών" εργολάβων που απομυζούν τον ελληνικό λαό μέσα από τα "δημόσια" έργα, των αεριτζήδων, αετονύχηδων και όλων των αρπακτικών που ξεκοκαλίζουν τα τρισεκατομμύρια των κοινοτικών προγραμμάτων. Τα συμφέροντα της σάπιας αυτής και διεφθαρμένης κυρίαρχης ελίτ υπηρετεί σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Επομένως η απάντηση στο ερώτημα αν αντέχει η οικονομία για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των αγροτών - από την ταξική σκοπιά του ΠΑΣΟΚ - είναι αρνητική. Δεν αντέχει η "εθνική" οικονομία να ικανοποιήσει τα αγροτικά αιτήματα. Γιατί αν δοθούν χρήματα στους αγρότες, πώς η κυβέρνηση θα διασκορπίζει τα εκατοντάδες δισ. δραχμές στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου; Τους φυσικούς της δηλαδή αφέντες;

Το πώς η κυβέρνηση διασκορπίζει όχι δισεκατομμύρια αλλά τρισεκατομμύρια στους ισχυρούς του χρήματος, το δείχνουν ακόμα και τα επίσημα και φανερά στοιχεία:

Η Ελλάδα ως γνωστό έχει γίνει πόλος έλξης των κερδοσκοπικών κεφαλαίων τα οποία, λόγω των υψηλών επιτοκίων, εισρέουν μαζικά και "επενδύονται" κυρίως σε κρατικούς τίτλους. Επειδή όμως η υπερσυσσώρευση των κερδοσκοπικών αυτών κεφαλαίων δημιουργούσε γενικότερες παρενέργειες, παρενέβαινε η Τράπεζα της Ελλάδας και αντλούσε τα επιπλέον κεφάλαια. Καταβάλλοντας φυσικά επιτόκιο, το οποίο είναι πάντα υψηλότερο από το επιτόκιο των καταθέσεων ταμιευτηρίου. Τι στοίχισαν οι παρεμβάσεις αυτές; Σύμφωνα με την Εκθεση του Διοικητή, το 1994 καταβλήθηκαν τόκοι ύψους 10,7 δισ. δραχμών και το 1995 τόκοι ύψους 109,3 δισ. δραχμών. Σε δύο δηλαδή χρόνια, στο βωμό του κερδοσκοπικού τζόγου, καταβλήθηκαν 120 δισ. δραχμές.

Οι προμήθειες που λαμβάνουν οι εμπορικές τράπεζες από το υπουργείο Οικονομικών για να διαθέτουν στο κοινό τους τίτλους του δημοσίου (έντοκα γραμμάτια και ομόλογα) τα οποία εκδίδονται δύο φορές κάθε μήνα, αποτελεί ίσως ένα από τα μεγάλα σκάνδαλα που βαραίνει τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τα ακριβή ποσά που εισπράττουν κάθε χρόνο οι τράπεζες με τη μορφή προμηθειών δεν είναι γνωστά, μια και για την κυβέρνηση τα στοιχεία αυτά αποτελούν "κρατικό μυστικό". Σύμφωνα πάντως με τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 1997 το κονδύλι "παράλληλες δαπάνες" το πολύ μεγάλο μέρος του οποίου αποτελούν οι προμήθειες των τραπεζών, υπάρχουν τα ακόλουθα ποσά. Για το 1983 1,9 δισ. δραχμές, το 1990 12,9 δισ. δραχμές, 1993 45,9 δισ. δραχμές, 1994 98,9 δισ. δραχμές, 1995 104,7 δισ. δραχμές και το 1996 97 δισ. δραχμές.

Τυπικά οι οικονομικές δραστηριότητες των αμοιβαίων κεφαλαίων και των ΕΕΧ υπόκεινται σε καθεστώς φορολογίας από το 1994. Λέμε όμως τυπικά γιατί οι δραστηριότητες των κερδοσκοπικών - χρηματιστηριακών αυτών εταιριών, κατ' ουσία παραμένουν αφορολόγητες. Οσο και αν ψάξει κανείς στα στοιχεία φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων, δε θα βρει το ύψος των φόρων που καταβλήθηκε από τις εταιρίες αυτές. Η φοροδιαφυγή που συντελείται στο χώρο αυτό - με την ανοχή και τη συγκάλυψη της κυβέρνησης - είναι τεράστια, αν αναλογιστούμε ότι το ύψος του Ενεργητικού των αμοιβαίων κεφαλαίων που λειτουργούν στην Ελλάδα ανέρχονταν στις 31/12/1995 στα 2,5 τρισ. δραχμές και στις 30/11/1996 στα 3,7 τρισ. δραχμές. Μέσα σε 11 μήνες το Ενεργητικό αυξήθηκε κατά 48%.

Πρόκειται για την αποθέωση του τζόγου, του καπιταλισμού του καζίνο όπως αποκαλούνται εύστοχα οι δραστηριότητες αυτές, στις οποίες επιδίδονται μετά μανίας τράπεζες και τα πολύ μεγάλα εισοδήματα. Πρόκειται για κερδοσκοπικές και πολύ επικίνδυνες πράξεις, οι οποίες στηρίζονται στις μελλοντικές προβλέψεις της εξέλιξης των τιμών συναλλάγματος και των επιτοκίων. Πρόκειται δηλαδή για το ΠΡΟ-ΠΟ και το ΛΟΤΤΟ των πλουσίων. Το πόσο επικίνδυνα είναι, αρκεί να αναφέρουμε ότι στη ζάλη του τζόγου αυτού χρεοκόπησε η ιστορική αγγλική τράπεζα "Μπάρινγκ", ενώ μόλις πρόσφατα ο ιαπωνικός πολυεθνικός γίγαντας ΣΟΥΜΙΤΟΜΟ υπέστη ζημιές ύψους 2,6 δισ. δολαρίων. Στην Ελλάδα, οι αφορολόγητες μέχρι σήμερα αυτές δραστηριότητες, παρουσιάζουν ετήσιο τζίρο μεταξύ 3,5 και 7 τρισ. δραχμές.

Οπως κατ' επανάληψη έχουν τονίσει οι κυβερνητικοί παράγοντες, για να στηριχτεί το Χρηματιστήριο, οι συναλλαγές σ' αυτό είναι αφορολόγητες. Το αφορολόγητο όμως καθεστώς είναι το κυβερνητικό δώρο στους γυπαετούς των χρηματιστηριακών γραφείων, αλλά κυρίως στους νονούς που ελέγχουν το Χρηματιστήριο - τα πολύκροτα δηλαδή ονόματα της οικονομικής ολιγαρχίας - στο ανελέητο παιγνίδι του ξεζουμίσματος των μικρών παικτών. Οσο για τα ποσά του τζόγου, στο "ναό του καπιταλισμού" το 1995 οι αφορολόγητες συναλλαγές ανήλθαν στα 1,6 τρισ. δραχμές.

Στο ιλιγγιώδες ποσό του 1 τρισεκατομμυρίου δραχμών ανήλθε η ρύθμιση προς την ΕΤΒΑ την οποία επέλεξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να κλείσει την "τρύπα" των ανείσπρακτων δανείων προς τις βιομηχανικές επιχειρήσεις.

Η ιστορία είναι λίγο - πολύ γνωστή. Από την ίδρυσή της ακόμη, η ΕΤΒΑ ήταν η τράπεζα μέσω της οποίας οι "κολλητοί" της εξουσίας, βιομήχανοι και άλλες "ευπαθείς" ομάδες, αντλούσαν αφειδώς δάνεια. Δάνεια τα οποία ουδέποτε εξόφλησαν, με αποτέλεσμα η τράπεζα να βρεθεί στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ενώ οι οφειλέτες γλεντούσαν τα δάνεια εις υγείαν του κορόιδου... Φυσικά από κανένα δε ζητήθηκαν ευθύνες, ούτε διώχτηκε κανείς ποινικά. Το 1995 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ενισχύει την τράπεζα με ομόλογα ύψους 1 τρισ. δραχμών, τα οποία λήγουν μέχρι το 2002. Παρόμοια ρύθμιση για ανείσπρακτα χρέη, ύψους 40 δισ. δραχμών, έγινε το 1994 και με την Κτηματική Τράπεζα.

Η κατασκευή των "δημόσιων" έργων είναι ίσως ο κατεξοχήν χώρος διαφθοράς και διασπάθισης δισεκατομμυρίων. Αποκαλυπτικά είναι όσα συμβαίνουν με το μετρό της Αθήνας. Η κυβέρνηση έδωσε στην κοινοπραξία το 1994 "πανωπροίκι" 65 δισ. δραχμές πάνω από την αρχική σύμβαση, ενώ ειδικοί τεχνικοί εκτιμούν τις μέχρι σήμερα υπερβάσεις του έργου σε πάνω από 150 δισ. δραχμές. Το άλλο εκπληκτικό συμβαίνει με την αποικιοκρατική σύμβαση του αεροδρομίου των Σπάτων. Ενώ η σύμβαση αποτιμά μόνο τα χωματουργικά έργα στα 200 δισ. δραχμές, ο κατασκευαστής - η γερμανική "Χόχτιφ" - έχει αναθέσει τις χωματουργικές εργασίες σε Ελληνες υπεργολάβους αντί 25 δισ. δραχμών! Εβαλαν δηλαδή στην τσέπη 175 δισ. δραχμές και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Αλλη περίπτωση το έργο του Εύηνου. Δημοπρατήθηκε στα 50 δισ. δραχμές το 1992, οι εργολάβοι το "κτύπησαν" στα 38 δισ. δραχμές, έχουν μέχρι σήμερα ξοδευτεί 80 δισ. δραχμές και προβλέπεται να ολοκληρωθεί στα 100 δισ. δραχμές. Το πιο ακραίο όμως ήταν με το έργο της γέφυρας στο Ρίο - Αντίρριο, το οποίο αν και κρίθηκε μη αναγκαίο, επιλέχθηκε τελικά προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ισορροπίες που προσπάθησε να κρατήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανάμεσα στις συγκρουόμενες πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρίες. Ε, αφού δώσαμε τα Σπάτα στους Γερμανούς να μη δώσουμε το Ρίο στους Γάλλους; Στα 120 ψωροδισεκατομμύρια θα κολλήσουμε τώρα...

Ενα ακόμη καραμπινάτο σκάνδαλο, ύψους 200 δισ. δραχμών ...ρυθμίστηκε μόλις πριν από λίγους μήνες. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, στα πετρελαιοειδή τα οποία εισάγονται σε αποθήκες ιδιωτικών διυλιστηρίων - έλλειψη αποθηκευτικών χωρών των κρατικών διυλιστηρίων - αν δεν επανεξαχθούν μετά από 15 ημέρες, επιβάλλονται τέλη υπερημερίας. Σκοπός της διάταξης αυτής ήταν η αποφυγή κρουσμάτων λαθρεμπορίου καυσίμων, "άθλημα" το οποίο ως γνωστό ανθεί. Ομως οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών διυλιστηρίων, ο όμιλος Βαρδινογιάννη (ΜΟΤΟΡ - ΟΙΛ) και ο όμιλος ΛΑΤΣΗ (ΠΕΤΡΟΛΑ) έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη νομοθεσία περί αποθηκευτικών χώρων, οπότε προέκυψαν φορολογικές διαφορές με το ελληνικό δημόσιο εκατοντάδων δισ. δραχμών. Μετριότατες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 200 δισ. δραχμές οφειλές των δύο διυλιστηρίων. Το όλο θέμα"ρυθμίστηκε" πριν από λίγους μήνες από το υπουργείο Οικονομικών με πλήρη παραγραφή των σχετικών χρεών εφοπλιστών.

Πρόκειται για τις γνωστές 7 εταιρίες πετρελαιοειδών, οι οποίες - σύμφωνα με καταγγελίες της Ομοσπονδίας των Εφοριακών - είχαν επιδοθεί σε φοροδιαφυγή. Σύμφωνα με τις καταγγελίες σε έρευνα των φορολογικών αρχών, ορισμένες από αυτές είχαν "χάσει" το βιβλίο κοστολογίου, βασικό για τους φορολογικούς ελέγχους. Το όλο θέμα "ρυθμίστηκε" με το νόμο 2065/92 (υπουργός Οικονομικών Γ. Παλαιοκρασσάς) ο οποίος απάλλασσε, αναδρομικά μάλιστα, τις εταιρίες αυτές από την υποχρέωση να τηρούν βιβλίο κοστολογίου. Οι εφοριακοί τότε έκαναν λόγο για φοροδιαφυγή ύψους 100 δισ. δραχμών.

Βέβαια όλα αυτά, τα πλέον επίσημα και φανερά κονδύλια που αποσπώνται από τους φόρους που πληρώνουν οι Ελληνες εργαζόμενοι για να αυξήσουν κι άλλο τις αμύθητες περιουσίες τους μια χούφτα εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, είναι τα πλέον ενδεικτικά κονδύλια στα οποία μπορεί ν' αναφερθεί κανείς. Από κει και πέρα, πίσω από δεκάδες και εκατοντάδες κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού υπάρχουν άμεσες ή έμμεσες παραχωρήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο - σε κάθε περίπτωση - εμφανίζεται μεγάλο και ισχυρό μόνο όταν "τσεπώνει" θάλασσες δισεκατομμυρίων από τον κρατικό κορβανά!

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Οι γενικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των μοναρχοφασιστικών στρατευμάτων που άρχισαν με τυμπανοκρουσίες στις 9 του Απρίλη, συνεχίζονται ως τα σήμερα. Μέχρι τώρα ο εχθρός δεν κατάφερε να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τρεις φάσεις των επιχειρήσεων. Η πρώτη φάση που κράτησε περίπου ένα μήνα, ονομάστηκε από το κρατικό επιτελείο σαν επιχείρηση κύκλωσης και εξόντωσης της βασικής δύναμης του Δημοκρατικού Στρατού στην κεντρική οροσειρά της Πίνδου (στα βουνά Αγραφα - Κόζιακας). Από την πλευρά των μοναρχοφασιστών πήραν μέρος:

- Τμήματα του 1ου Σώματος Στρατού (κατευθυνόμενα από τα νοτιοανατολικά προς το κέντρο, δηλαδή βορειοδυτικά).

- Του Δεύτερου Σώματος Στρατού (Λάρισα) από ανατολικά προς τα δυτικά.

- Και βοηθητικά η 8η Μεραρχία της Ηπείρου από δυτικά προς ανατολικά.

Οι αντάρτες χρησιμοποίησαν την τακτική της ελαστικής άμυνας. Χωρισμένοι σε μικρές ομάδες κατάφεραν με λίγες απώλειες (ένας προς τρεις σε όφελος του Δημοκρατικού Στρατού) να κρατηθούν στην "κυκλωμένη" περιφέρεια, παρά την κατάληψη του εδάφους από τους μοναρχοφασίστες.

Στη διάρκεια της πρώτης φάσης και στα ενδιάμεσα μεταξύ πρώτης και δεύτερης φάσης (που άρχισε στις 11 Μάη) των κυβερνητικών επιχειρήσεων, τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού διεξήγαγαν με επιτυχία σειρά επιθέσεων στα νώτα του αντιπάλου και ιδιαίτερα μπήκαν στις μικρές πόλεις της περιοχής. Γενικά με την πρώτη φάση των μαχών (στην περιοχή Αγραφα - Κόζιακα, την περίοδο από 13 Απρίλη έως 10 Ιούνη έγιναν 140 συγκρούσεις), ο Δημοκρατικός Στρατός βγήκε πιο δυνατός, στρατολόγησε καινούριους μαχητές.

Η δεύτερη φάση άρχισε στις 11 Μάη. Συμμετείχαν σ' αυτήν, άμεσα, τριάντα περίπου τάγματα του Κυβερνητικού Στρατού - των 2ης, 8ης, 9ης και 18ης Μεραρχιων. Ενα μεγάλο τμήμα από τις δυνάμεις αυτές είχε λάβει μέρος στην πρώτη φάση της εκστρατείας στην οροσειρά Αγραφα - Κόζιακας.

Σκοπός των επιχειρήσεων ήταν, όπως φαίνεται: Να απωθήσουν το Δημοκρατικό Στρατό προς τον Βορρά, να καταλάβουν θέσεις για την τρίτη φάση των επιχειρήσεων, να χάσουν οι αντάρτες τα βασικά τους στηρίγματα, να αποσπαστούν από τις περιοχές εφοδιασμού τους, να διακόψουν την επαφή ανάμεσα στα επιτελεία Εης Κεντρικής Ελλάδας και Δυτικής Μακεδονίας.

Από στρατηγική άποψη αυτό σήμαινε κατάληψη και ξεκαθάρισμα των βουνών Σμόλικας, Βόιο, Χάσια, Αντιχάσια, Καμβούνια. Σ' αυτές τις επιχειρήσεις δόθηκαν μάχες μεγάλων διαστάσεων. Εγινα επίσης δευτερεύουσες συγκρούσεις στο βουνό Βόιο. Πρέπει να σημειωθεί ότι από την αρχή της κυβερνητικής "ανοιξιάτικης εκστρατείας" στην κεντρική Ελλάδα - Δυτική Μακεδονία, διεξάγονταν επίσης επιχειρήσεις στη Δυτική Θράκη (Εβρος), όπου τα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού κράτησαν βασικά την πρωτοβουλία στα χέρια τους και διεξήγαγαν σειρά επιτυχών επιχειρήσεων.

Υστερα από επίμονη αντίσταση μερικά τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού στη Θεσσαλία τραβήχτηκαν προς Βορρά, στη Δυτική Μακεδονία. Στα τέλη του Ιούνη, τα κυβερνητικά στρατεύματα διευρύνουν το μέτωπο πίεσης από το Νότο προς το Βορρά, αρχίζοντας επιχειρήσεις στον Ολυμπο και στα Πιέρεια.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι αντάρτες διενέργησαν επιθέσεις σε πόλεις όπως η Κατερίνη (στους ανατολικούς πρόποδες του Ολύμπου) που κρατείται από δύο Τάγματα Πεζικού, ενάμιση λόχο Χωροφυλακής, 11 τανκς και τμήματα ΜΑΥδων (φασιστική τοπική αυτοάμυνα). Η διασπορά των κυβερνητικών δυνάμεων βοήθησε τους αντάρτες να ελιχθούν.

Τελικά τα μοναρχοφασιστικά στρατεύματα κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τους δικούς τους εδαφικούς αντικειμενικούς σκοπούς (γραμμή Βόιο - Σμόλικας - βορινές προσβάσεις στα Χάσια - τόξο του ποταμού Αλιάκμονα - βόρειες προσβάσεις Πιερείων - Βέρμιο), αλλά δεν κατάφεραν πάλι να εξοντώσουν τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού.

Η πιο μεγάλη αποτυχία του Δημοκρατικού Στρατού στους δύο πρώτους μήνες των επιχειρήσεων πρέπει να θεωρηθεί η αποδιοργάνωση των τμημάτων που δρούσαν στο βουνό Κόζιακας (ανήκαν στο Αρχηγείο Θεσσαλίας) και μετά την εξασθένισή του το εγκατέλειψαν παρά τη διαταγή του Γενικού Αρχηγείου. (ο διοικητής αυτού του αποσπάσματος από 1.150 ανθρώπους έπεσε στο πεδίο της μάχης, σημαντικό μέρος του σχηματισμού - περίπου το 1/5 - εξοντώθηκε).

Μ' αυτή την αποτυχία συνδέεται και το γεγονός ότι οι μοναρχοφασίστες κατάφεραν να αποκόψουν τα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού της Κεντρικής Ελλάδας από τα τμήματα της Δυτικής Μακεδονίας.

Η δεύτερη φάση της εκστρατείας διάρκεσε σαράντα μέρες. Προς το τέλος της τα κυβερνητικά στρατεύματα ετοιμάστηκαν για την τρίτη φάση, η οποία όπως φαίνεται, είχε σκοπό σύμφωνα με τις συζητήσεις πάνω στο ελληνικό πρόβλημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας να απομονώσει και να εξοντώσει κοντά στα βόρεια σύνορα έστω και μερικά τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού, να τα αναγκάσει να περάσουν τα ελληνοαλβανικά σύνορα και να χρησιμοποιηθεί αυτό από τη μοναρχική και αγγλοσαξονική προπαγάνδα.

Ετσι πρέπει να δούμε τις επιχειρήσεις που διήρκεσαν μέχρι το τέλος του Ιούνη στο βουνό Γράμμος. Εδώ έγιναν σειρά μάχες. Η διαταγή του Γενικού Αρχηγείου (του Δημοκρατικού Στρατού) ήταν: Αποφασιστική σταθερή άμυνα και αν είναι δυνατόν επίθεση.

Στις 13 του Ιούλη τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού κατάφεραν να κυκλώσουν ένα βασικό κέντρο κοντά στα αλβανικά σύνορα - την πόλη Κόνιτσα. Μ' αυτή την αφορμή η φασιστική κυβέρνηση ξεσήκωσε στην Αθήνα και σ' όλο τον κόσμο, θόρυβο για δήθεν εισβολή "διεθνούς ταξιαρχίας" ή "κομμουνιστών και ξένων" από την Αλβανία και Γιουγκοσλαβία, για πρόθεση των Ελλήνων ανταρτών και του Κομμουνιστικού Κόμματος να εγκαταστήσουν σ' αυτή τη βορειοδυτική περιοχή κυβέρνηση των ανταρτών στα Γιάννενα ή σε άλλη πόλη.

Στα Γιάννενα, βορινή πόλη της Ηπείρου, πήγε ο υπουργός Δημόσιας Τάξεως Ζέρβας (αυτός είχε, τον καιρό της γερμανοφασιστικής κατοχής, τα τμήματά του σ' αυτή την περιοχή) και προς τα κυκλωμένα κυβερνητικά στρατεύματα στην Κόνιτσα στάλθηκαν επείγουσες ενισχύσεις, και μερικές μάλιστα από την Αθήνα αεροπορικώς.

Σ' αυτό το διάστημα σύμφωνα με το σχέδιο του Δημοκρατικού Στρατού για το ενδεχόμενο πιο μεγάλης εχθρικής πίεσης τα τμήματά μας του Γράμμου κινούμενα προς Βορρά, απόκοψαν φάλαγγες οι οποίες άρχισαν την αντίθετη κίνηση προς το Νότο, προς την κατεύθυνση της πόλης Γιάννενα, βασικής πόλης της Ηπείρου, σε περιοχή που μέχρι τώρα συμμετείχε λιγότερο στην πάλη κι απ' τις δύο πλευρές (κυβέρνηση και Δημοκρατικός Στρατός). Το Γενικό Αρχηγείο αν και θεωρεί την επιχείρηση σχεδιασμένη, προτίμησε να δώσει άλλη διέξοδο.

Γενικά ο Δημοκρατικός Στρατός, στη δοσμένη στιγμή, μπόρεσε να αντεπεξέλθει στις επιθέσεις του εχθρού. Αναμφίβολα δεν έχει εξασφαλιστεί ακόμα η ενότητα της διοίκησης και η πολιτικοδιαφωτιστική δουλιά. Υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε στελέχη. Αλλά βασική αδυναμία αποτελεί η έλλειψη του εξοπλισμού του, ο εφοδιασμός του με τέτοιο υλικό το οποίο θα ανέβαζε την επιθετική του δύναμη, τη μαχητική του ικανότητα. Πολύ περισσότερο, που γενικά, το ηθικό του Δημοκρατικού Στρατού είναι υψηλό και οι τελευταίοι μήνες της μάχης σφυρηλάτησαν τη βασική μάζα των μαχητών.

Η λειτουργία του Ραδιοσταθμού του Δημοκρατικού Στρατού (ραδιοσταθμός της Ελεύθερης Ελλάδας) στις 16 του Ιούνη αποτελεί ασφαλώς μεγάλο βήμα στην πάλη του ΔΣ κι όλου του λαϊκοδημοκρατικού κινήματος της χώρας.

Τον τελευταίο καιρό οξύνεται το επισιτιστικό πρόβλημα του στρατού μας. Στις γενικές δύσκολες συνθήκες της χώρας και με την ανάπτυξη του Δημοκρατικού Στρατού, προβλέπεται ότι στο μέλλον θα του ήταν πολύ δύσκολο να καλύψει με ανεφοδιασμό τις ανάγκες του σε τρόφιμα.

Αλλο βασικό πρόβλημα, για το οποίο επισύρουμε την προσοχή σας, είναι η ανάγκη να βοηθήσετε σε τούτο: Τα αδελφά μας κόμματα και οργανώσεις του εξωτερικού να δείξουν περισσότερη φροντίδα και να οργανώσουν πιο ουσιαστικά τη βοήθειά τους στην πάλη μας για να μπορέσουμε να καλύψουμε ένα μέρος έστω των αναγκών μας. Ιδιαίτερα παρακαλούμε να βοηθήσετε ώστε το γρηγορότερο ν' αρχίσει η καμπάνια για την υπεράσπιση του σ. Παρτσαλίδη και των άλλων στελεχών και μαχητών του ΕΑΜ, εναντίον των οποίων ετοιμάζεται δίκη για εσχάτη προδοσία. Προτείνουμε να σταλούν από το εξωτερικό στην Ελλάδα βουλευτές, δικηγόροι, μάρτυρες.

17/7/1947 Π

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Σχετικά μ' αυτή την έκθεση κοιτάξτε:

Α. Τα υλικά που στάλθηκαν με το προηγούμενο ταχυδρομείο:

1. Εκθεση του σ. Παρτσαλίδη του τέλους Μάη αυτού του χρόνου.

2. Εκθεσή μας για τις εμπόλεμες δυνάμεις στην Ελλάδα (μοναρχοφασίστες, Αγγλοι, Δημοκρατικός Στρατός) της 12 Ιουνίου 1947.

3. Ανακοινώσεις των Αρχηγείων του Δημοκρατικού Στρατού Δυτικής Μακεδονίας και Γράμμου - Βοϊου για τον Απρίλη - Μάη του 1947.

4. Υπόμνημα της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ στο Συμβούλιο Ασφαλείας της 9 Ιουνίου '47.

Β. Υλικά που στάλθηκαν μ' αυτή την ανασκόπηση:

1. Η τελευταία έκθεση Παρτσαλίδη (πριν τη σύλληψή του).

2. Γράμμα του σ. Στέργιου (οργανωτικά προβλήματα).

3. Γράμμα του σ. Στρίγκου που πρόσφατα τοποθετήθηκε, στις 20 Ιουνίου '47, καθοδηγητής της πολιτικής δουλιάς στο Αρχηγείο της Δυτικής Μακεδονίας.

4. Δύο άρθρα του Συνταγματάρχη W που αναδημοσιεύτηκαν από μας στο εξωτερικό σε ξεχωριστές μπροσούρες: Προβλήματα του Εμφυλίου Πολέμου (υπάρχει και δακτυλογραφημένη μετάφραση στα σέρβικα) και κριτική των επιχειρήσεων της "Ανοιξιάτικης Εκστρατείας".

Γ. Πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη:

1. Ο λόγος της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο 9ο Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος ("Ριζοσπάστης" 25 - 29. 6. 47).

2. Αρθρο του σ. Ζαχαριάδη "Ριζοσπάστης" 12. 6. 47.

3. Διακήρυξη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ της 8. 6. 47 - "Ριζοσπάστης" 12. 6. 47.

4. Κύριο άρθρο του Θεωρητικού οργάνου του κόμματος "Κομμουνιστική Επιθεώρηση" του Ιούλη 1947 - αρ. 7: "Προδοτική Συμφωνία" (συμφωνία Τσαλδάρη - Αμερικάνων)".

35ο ΜΕΡΟΣ

Στο χτεσινό φύλλο δημοσιεύσαμε το πρώτο μέρος της έκθεσης του ΚΚΕ προς το ΚΚΣΕ, όπου καταγράφεται η κατάσταση στην Ελλάδα, μετά την ελληνοαμερικανική συμφωνία και στάλθηκε στο μπολσεβίκικο κόμμα, με ημερομηνία 17/7/47. Δημοσιεύουμε σήμερα το υπόλοιπο μέρος του σημαντικού αυτού ντοκουμέντου, θυμίζοντας ότι οι μεσότιτλοι με κεφαλαία γράμματα είναι του πρωτότυπου κειμένου, ενώ με πεζά του "Ρ":

"2. ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Σαν αποτέλεσμα της πολιτικής του μοναρχοφασισμού και της ξένης επέμβασης η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από μόνιμη κρίση. Ουσιαστικά η ασθενική οικονομία της χώρας μεταβλήθηκε από τους μοναρχοφασίστες σε παράσιτο, εξάρτημα της αγγλικής και μετά τη συμφωνία της 20/6/47, της αμερικανικής κυρίως οικονομίας. Αρκεί να σημειώσουμε πως στο διάστημα των 30 μηνών από τον Οχτώβρη 1944 (απελευθέρωση από τους Γερμανούς) μέχρι τον Απρίλη 1947, οι αντιδραστικές κυβερνήσεις της Ελλάδας πήραν από το εξωτερικό, σύμφωνα με στοιχεία του οικονομολόγου - καθηγητή Ζολώτα ("Βήμα" 6/4/47) 785 εκατομμύρια δολάρια, με διάφορες μορφές βοήθειας (από την ΟΥΝΡΑ 420 εκ. δολ., πιστώσεις από τις ΗΠΑ 115 εκ. δολ., από την Αγγλία πολεμικές πιστώσεις 250 εκ. δολ.). Αν σ' αυτά προστεθούν και τα 150 εκ. δολ. του καλύμματος σε συνάλλαγμα, βγαίνει πως οι μοναρχοφασίστες ξόδεψαν περίπου 950 εκ. δολάρια., το μεγαλύτερο μέρος απ' αυτά πήγε για το άναμμα του εμφυλίου πολέμου και για τον πλουτισμό των κερδοσκόπων του καθεστώτος. Καμιά ανοικοδόμηση δεν έγινε ουσιαστικά σ' αυτό το διάστημα.

Την παραμονή της μεταφοράς του οικονομικού ελέγχου από τα χέρια των Αγγλων στα χέρια των Αμερικανών, την Ελλάδα απειλούσε ο κίνδυνος πληθωρισμού. Αρκεί γι' αυτό να σημειωθεί πως σύμφωνα με έκθεση του αρχηγού της ειδικής αμερικανικής αποστολής Πόρτερ, το έλλειμμα του προϋπολογισμού προβλέπεται σε 290 εκατομ. δολάρια. Ο ίδιος ο υπουργός Συντονισμού Στεφανόπουλος σε δηλώσεις του, στις 16/7 αυτού του χρόνου, αναγνώρισε την καινούρια αστάθεια της δραχμής.

Η βιομηχανική παραγωγή σύμφωνα με ορισμένα επίσημα στοιχεία δεν κατορθώθηκε να αυξηθεί πάνω από το 68% του προπολεμικού επιπέδου στην υφαντουργία, 58% στις οικοδομικές ύλες, 34% στη μεταλλουργία και 41% στη χημική βιομηχανία.

Σε ό,τι αφορά την αγροτική οικονομία, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησης η παραγωγή (δημητριακών) προβλέπεται να πέσει στο μισό σχεδόν της περσινής χαμηλής παραγωγής. Η κυβέρνηση αποδίδει, κατά κύριο λόγο, την πτώση αυτή της αγροτικής παραγωγής στον εμφύλιο πόλεμο.

Ο μαρασμός αυτός της εθνικής οικονομίας της Ελλάδας, η παρασιτική της διαμόρφωση είναι σκόπιμα και αποτελούν τμήμα της πολιτικής των ξένων ιμπεριαλιστών και των μοναρχοφασιστών πρακτόρων τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με το σχέδιο Τρούμαν η "βοήθεια" κατά τα 3/5 (και σύμφωνα με δήλωση του πρώην υφυπουργού Ατσεσον κατά το 1/2 δηλ. 150 εκατομ. δολ.) θα δοθεί για τις πολεμικές ανάγκες των μοναρχοφασιστών, δηλαδή για το φούντωμα του εμφυλίου πολέμου και την κατάπνιξη του λαϊκού δημοκρατικού κινήματος, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των υπολοίπων 2/5 θα δοθεί για την αγορά τροφίμων και την κάλυψη άλλων παρόμοιων αναγκών.

Από οικονομική άποψη οι Αμερικανοί και οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές ενδιαφέρονται μόνο για την ανάπτυξη των κλάδων εκείνων της ελληνικής οικονομίας, που θα βοηθήσουν στο να μετατραπεί σε αγροτικό παράρτημα της αγγλοσαξωνικής βιομηχανίας, πηγή πρώτων υλών, οικονομική τους βάση στην Ανατολική Μεσόγειο, σφαίρα αποικιακών επενδύσεων κεφαλαίου.

Η ίδια η έκθεση Πόρτερ, που συντάχθηκε στη βάση του σχεδίου Τρούμαν και προτείνει παροχή βοήθειας 350 εκ. δολ. (η απόφαση του Κογκρέσου προβλέπει 300 εκ. δολ.) αναγνωρίζει ότι με τη βοήθεια αυτή η Ελλάδα απλώς θα επιζήσει.

Η συμφωνία των μοναρχοφασιστών και του Τρούμαν αποτελεί κυριολεκτικά ξεπούλημα της οικονομικής και πολιτικής αυτοτέλειας της Ελλάδας στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Οι μοναρχοφασίστες φυσικά δεν εδημοσίευσαν τους μυστικούς όρους της συμφωνίας, αλλά και από το κείμενο που δημοσιεύτηκε γίνεται φανερό ότι η αμερικανική αποστολή γίνεται απόλυτος κύριος της χώρας.

Κανένα οικονομικό ή πολιτικό μέτρο δεν μπορεί να παρθεί χωρίς τη γνώση και την έγκριση του αρχηγού της αποστολής. Η Αμερική αποχτάει το δικαίωμα να πλημμυρίσει τη χώρα απεριόριστα με "προσωπικό" και οι πράκτορές της θα έχουν, κατά τη συμφωνία, διπλωματική ασυλία. Από την άλλη μεριά, κάτω από το μανδύα της "ελευθερίας πληροφοριών" και της μυστικότητας ορισμένων ζητημάτων που ενδιαφέρουν τις δύο πλευρές, καθιερώνεται στην ουσία ο διωγμός του δημοκρατικού Τύπου. Ακόμα και μια από τις μοναρχικές εφημερίδες έγραψε ότι με τη συμφωνία αυτή "βάλαμε τους Αμερικανούς πάνω στο κεφάλι μας" και το "Βήμα", όργανο του Κέντρου, έγραψε ότι με τη συμφωνία αυτή "η ελληνική κυβέρνηση γίνεται υποτελής της κυβέρνησης των ΗΠΑ".

Οπως γράφτηκε παραπάνω, το μήνυμα του Τρούμαν για τη "βοήθεια" στην Ελλάδα και η υπογραφή στην Αθήνα της συμφωνίας της 20/6/47, σημείωσε το πέρασμα από τη βρετανική κυριαρχία της χώρας μας στην αμερικανική. Υστερα από την αποτυχία της πολιτικής τους οι Αγγλοι απέσυραν ένα μέρος των δυνάμεών τους από την Ελλάδα, αφήνοντας, ωστόσο, στρατιωτικά τους τμήματα σε μια σειρά πόλεις, καθώς και τις αποστολές τους.

Στις 9 του Ιούλη αντιπρόσωπος του βρετανικού υπουργείου Στρατιωτικών δήλωσε ότι την 1η του Σεπτέμβρη τα βρετανικά στρατεύματα στην Ελλάδα θα μειωθούν κατά 25%. Φυσικά, οι Αγγλοι κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις θέσεις τους, αλλά ο κύριος ρόλος στην καθημερινή πολιτική της Ελλάδας έχει περιέλθει τώρα στην αμερικανική αποστολή και στον αρχηγό της στρατηγό Γκρίσγουολντ, που έφτασε στην Ελλάδα στις 15/7 (μαζί με τον Γκρισγουόλντ έφτασαν και τα 3/4 του στρατιωτικού τμήματος της αποστολής, μερικές δεκάδες αξιωματικοί) και στον Αμερικανό πρεσβευτή Μακ βι.

Οι Αγγλοι συνεχίζουν, όπως και πριν, την εκπαίδευση του ελληνικού μοναρχοφασιστικού στρατού, συμμετέχουν, άλλωστε, συχνά και ανοιχτά στον αγώνα κατά των ανταρτών. Ο διοικητής του ΔΣΕ Μάρκος, με ανακοίνωσή του, που δημοσιεύτηκε στις 20/6 διαμαρτυρήθηκε για μια σειρά περιπτώσεις ανοιχτής ανάμειξης Αγγλων και Αμερικανών κατά του Δημοκρατικού Στρατού.

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ το επόμενο μέρος για το χτύπημα στο Λιτόχωρο

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ το επόμενο μέρος για το χτύπημα στο Λιτόχωρο

Το αφιέρωμα γράφει και επιμελείται ομάδα συντακτών του "Ρ".

Οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Φοίβου Οικονομίδη "Πόλεμος, διείσδυση και προπαγάνδα", εκδόσεις "Ορφέας" και το αρχείο του "Ρ"

Ο Αμερικανός επιτετραμμένος Καρλ Ράνκιν, που διηύθυνε την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα από τα τέλη του 1947 ως το καλοκαίρι του 1948

Το αφιέρωμα γράφει και επιμελείται ομάδα συντακτών του "Ρ".

Οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Φοίβου Οικονομίδη "Πόλεμος, διείσδυση και προπαγάνδα", εκδόσεις "Ορφέας" και το αρχείο του "Ρ"

Ο Αμερικανός επιτετραμμένος Καρλ Ράνκιν, που διηύθυνε την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα από τα τέλη του 1947 ως το καλοκαίρι του 1948