• Καταργούνται τα εναπομείναντα Ειδικά Ψυχιατρικά Νοσοκομεία, για να δοθεί ακόμα περισσότερος χώρος στην ανάπτυξη ιδιωτικών κλινών, που ήδη αριθμούν 4.700, σε αντίθεση με τις 900 κλίνες στο ΕΣΥ. Πώς θα αντιμετωπίζονται τα οξέα περιστατικά, οι κατηγορίες εκείνων των ασθενών που η σοβαρότητα της νόσου τους απαιτεί να έχουν ιατρική - νοσηλευτική νοσηλεία και οι παθήσεις που χρειάζονται εξειδικευμένη αντιμετώπιση;
• Βάζει λουκέτο στο ΚΕΘΕΑ, στο «18 ΑΝΩ», στο «ΑΡΓΩ», στο «ΙΑΝΟΣ», στο «ΔΙΑΠΛΟΥΣ», σε δημόσια και δωρεάν «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα που έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων.
• Κλείνει τα Κέντρα Πρόληψης αφού δεν διασφαλίζεται μετά το 2027 η λειτουργία τους και δεν γίνεται καμία αναφορά στο σχέδιο νόμου για το μέλλον των εργαζομένων σ' αυτά.
• Φτιάχνονται προγράμματα - πυροτεχνήματα, με ημερομηνία λήξης τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους ασθενείς (όπως το πρόσφατο παράδειγμα με τα προγράμματα έγκαιρης παρέμβασης στην ψύχωση που έχει μόλις 18 μήνες διάρκεια, αντιμετωπίζοντας την έγκαιρη παρέμβαση στην ψύχωση σαν μια παροδική ανάγκη).
• Δίνουν γενναίες χρηματοδοτήσεις για τη δημιουργία νέων ΜΚΟ και ΑΜΚΕ, με τους ιδιώτες και κάθε λογής «φιλάνθρωπους» να αναλαμβάνουν αυτό που το κράτος θα έπρεπε να παρέχει. Μάλιστα με διάφορες διοικητικές αλλαγές εντάσσουν τις ΜΚΟ και τις ΑΜΚΕ, που ανθούν χρόνια στον χώρο ξεκοκαλίζοντας προγράμματα, κάτω από τον ίδιο διοικητικό οργανισμό με τις δημόσιες υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας. Οι εξαγγελίες για τον Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ) δεν έρχονται να απαντήσουν στις πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν σήμερα στο πεδίο των εξαρτήσεων, αλλά να υπηρετήσουν μια πολιτική με βασικούς άξονες:

- Την ιατρικοποίηση ενός κοινωνικού φαινομένου.

- Την παραπάνω ενίσχυση της «μείωσης της βλάβης» σε αντιδιαστολή με την ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση.

- Τη συνέργεια προγραμμάτων με διαφορετική αντίληψη για την τοξικοεξάρτηση.

- Την αλλαγή του χάρτη των παρεχόμενων υπηρεσιών όχι με θεραπευτικά κριτήρια, αλλά με οικονομικά κριτήρια.

- Το «τσουβάλιασμα» όλων των εξαρτήσεων κάτω από την ομπρέλα μιας λανθάνουσας αντίληψης για την εξάρτηση.

- Την αποδοχή της χρήσης μέσα από την ενίσχυση του «λειτουργικού χρήστη», διαμορφώνοντας ανοχή προς το κοινωνικό φαινόμενο των ναρκωτικών.

- Την ενίσχυση της ατομικής ευθύνης του χρήστη και της οικογένειάς του.

Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ με το πρόσχημα της «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» και της «αποασυλοποίησης» βάζει ταφόπλακα στις δημόσιες υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας και Απεξάρτησης, σπρώχνοντας τον λαό στον ιδιωτικό τομέα και στις διάφορες ΜΚΟ και ΑΜΚΕ.

Το σχέδιο νόμου δεν στοχεύει ούτε στην ανάπτυξη της πρόληψης, ούτε στη θεραπεία, ούτε στην κοινωνική επανένταξη. Η πολιτική αυτή εκπορεύεται αποκλειστικά από την πολιτική «κόστος - όφελος» και είναι κομμάτι της «αντιναρκωτικής» πολιτικής της ΕΕ, την οποία έχουν πιστά υπηρετήσει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις στη χώρα μας, βάζοντας η καθεμία το λιθαράκι της στην υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης και των Θεραπευτικών Προγραμμάτων.

Κοινωνικοοικονομικά ασθενέστερα στρώματα, που αυτή τη στιγμή νοσηλεύονται στα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία ή βρίσκουν στήριξη σε δημόσιες δομές απεξάρτησης, θα έχουν καθόλου έως ελάχιστες και χαμηλής ποιότητας παροχές, αφού δεν θα αντέχουν να αντεπεξέλθουν οικονομικά, ενώ χρόνιοι ασθενείς και χρήστες θα μεταφερθούν σε άλλα μικρότερα άσυλα και προοπτικά ακόμα και σε νοσήλιο από τους ίδιους τους αποδέκτες.

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένος ο καθοριστικός ρόλος των κοινωνικών παραγόντων όπως η ανεργία, η φτώχεια, η εντατικοποίηση της εργασίας, η εργασιακή ανασφάλεια, η εργοδοτική τρομοκρατία, η ανασφάλεια σε σχέση με την ικανοποίηση αναγκών Παιδείας, Υγείας, στέγης, η φθορά αξιών, η αλλοτρίωση και ταυτόχρονα η ίδια η ανεπάρκεια Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ευθύνεται κατά ένα ποσοστό για την αυξητική τάση της εκδήλωσης των ψυχικών διαταραχών που δεν ανιχνεύθηκαν και δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως.

• Nα διαφυλαχτεί ο δημόσιος, δωρεάν χαρακτήρας των δομών Ψυχικής Υγείας και των προγραμμάτων απεξάρτησης που υπάρχουν στη χώρα μας αλλά και η φυσιογνωμία τους. Πλήρης, επαρκή και αποκλειστική χρηματοδότηση των προγραμμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Για τη στελέχωση όλων των δομών με επαρκές μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και για νέες δομές που έχει ανάγκη η χώρα σε όλη την επικράτεια.
• Για να διαφυλαχτεί το συνεχές της θεραπείας για τους ψυχικά πάσχοντες, τους χρήστες και τις οικογένειές τους.
• Διασφάλιση της λειτουργίας και του χαρακτήρα των Κέντρων Πρόληψης με ενιαίο θεσμικό πλαίσιο.

Οι εργαζόμενοι, ο λαός, οι οικογένειες των χρηστών και των ατόμων με ψυχικές διαταραχές,

οι μαζικοί φορείς στον χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Απεξάρτησης χρειάζεται να μην επιτρέψουν τις εξελίξεις που δρομολογεί η κυβέρνηση της ΝΔ και να διεκδικήσουν:

Υψηλού επιπέδου δημόσιες υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας και Απεξάρτησης με βάση τις σύγχρονες κατακτήσεις της επιστήμης για την πλήρη κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Συγκέντρωση για το Νοσοκομείο Σερρών οργανώνει η Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών Σερρών (ΕΝΙΣ) την Πέμπτη 18 Ιούλη, στις 8.30 μ.μ. στην πλατεία Ελευθερίας, και καλεί τον λαό να συμμετάσχει μαζικά με τους φορείς του.

Να μη συμβιβαστεί με τη συνειδητή υποβάθμιση του νοσοκομείου, να απαιτήσει να σταματήσουν οι μετακινήσεις παθολόγων, να προκηρυχθούν όλες οι κενές οργανικές θέσεις, ώστε οι υγειονομικοί να δουλεύουν με ασφάλεια για τους ίδιους και για τους ασθενείς τους. Να αγωνιστούν για ένα νοσοκομείο που θα καλύπτει το σύνολο των λαϊκών αναγκών σε υπηρεσίες Υγείας, δωρεάν και χωρίς αναμονές.

Σύμφωνα με στοιχεία που αναφέρει η ΕΝΙΣ, στο Νοσοκομείο Σερρών είναι καλυμμένο μόλις το 54% των οργανικών θέσεων. Είναι κλειστά τα Εξωτερικά Ιατρεία Παθολογικής, Διαβητολογικό, Υπερτασιολογικό, Ουρολογικό, Ιατρείο Πόνου. Τα εν λειτουργία Εξωτερικά Ιατρεία έχουν αναμονή τα περισσότερα μεγαλύτερη των 3 μηνών. Η λίστα τακτικών χειρουργείων έχει μεγάλη αναμονή.

Την ίδια ώρα οι γιατροί εργάζονται πολύ περισσότερο από το ασφαλές ωράριο που ορίζουν οι μελέτες και οι νόμοι του κράτους. Παραβιάζεται το ανώτερο όριο εργασίας, που είναι οι 48 ώρες τη βδομάδα. Γιατροί συγκεκριμένων ειδικοτήτων πραγματοποιούν πάνω από 10 εφημερίες τον μήνα, όπως οι αναισθησιολόγοι, οι γιατροί στη ΜΕΘ, οι ακτινολόγοι κ.λπ. Οι περισσότεροι γιατροί του νοσοκομείου πραγματοποιούν τουλάχιστον 7 - 8 εφημερίες τον μήνα.

«Το Νοσοκομείο Σερρών δεν μπορεί ούτε να καλύψει τις ανάγκες του λαού σε υπηρεσίες Υγείας, λόγω της υποστελέχωσης, ούτε να λειτουργήσει με ασφάλεια, όπως αυτή καθορίζεται από μελέτες και νόμους για τα ωράρια εργασίας των γιατρών, που σχετίζονται άμεσα με την ασφάλεια των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας», αναφέρει η ΕΝΙΣ.

Καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας «αντί να καλύψουν τα κενά σε υγειονομικό προσωπικό, μετατρέπουν τα νοσοκομεία σε επιχειρήσεις και τα καλούν να "επιβιώσουν" στην ελεύθερη αγορά, σαν να είναι πολυκαταστήματα που πουλάνε προϊόντα. Το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό: Συγχωνεύσεις κλινικών και Τμημάτων, κλείσιμο κλινικών και νοσοκομείων που είναι "κοστοβόρα" και δεν έχουν κέρδη».