Eurokinissi

Ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με το ΔΣ του Συνδέσμου Βιομηχανιών Στερεάς Ελλάδος, στη βιομηχανική περιοχή Οινοφύτων - Σχηματαρίου, ενώ επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις της «Softex» και στη συνέχεια την πόλη της Λιβαδειάς, επαναλαμβάνοντας τις δεσμεύσεις για χρηματοδότηση επενδύσεων μέσα από τον αναπτυξιακό νόμο (όπως την επένδυση επέκτασης της «Softex»), το κόστος Ενέργειας, τις εκκρεμότητες στη χωροθέτηση, την εξαγωγική της δράση και το κομμάτι της ενίσχυσης των υποδομών και συγκεκριμένα για τα Οινόφυτα, αλλά και την ευρύτερη περιοχή.

Οι διαβεβαιώσεις του, εξάλλου, πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της συνάντησης με έναν Σύνδεσμο Βιομηχανιών, όπου ανάμεσα στα μέλη του κυριαρχεί η παρουσία του ομίλου «Viohalco» («Elvalhalcor», «Cenergy Holdings» κ.λπ.), που εξάγει προϊόντα αλουμινίου, χαλκού, καλωδίων, ενώ έχει άμεσο ενδιαφέρον για τους δασμούς Τραμπ, καθώς έχει εξαγωγική δραστηριότητα στις ΗΠΑ, ενώ έχει ξεκινήσει και βρίσκεται σε προχωρημένες διαδικασίες για την υλοποίηση επένδυσης 200 εκατ. ευρώ για την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής χερσαίων καλωδίων στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Κίνηση που συνδέεται με τους σχεδιασμούς στις ΗΠΑ για υλοποίηση έργου αλλαγής του δικτύου καλωδίων. Παράλληλα, δημοσιεύματα αναφέρουν ότι εκτός από την ήδη προμήθεια πρώτων υλών σε πολεμικές βιομηχανίες, υπάρχει ενδιαφέρον περαιτέρω εμπλοκής στην πολεμική βιομηχανία, είτε μέσω συμφωνιών με επιχειρήσεις του κλάδου, είτε μέσα από ενδεχόμενη αξιοποίηση της «Μεταλλουργικής Ηπείρου», που ο όμιλος εξαγόρασε πριν από αρκετά χρόνια από την Ελληνική Βιομηχανία Οπλων και πλέον δραστηριοποιείται στην κατασκευή νομισμάτων.

Αυτό που δεν είπε ο πρωθυπουργός είναι ότι η «στήριξη» της βιομηχανίας και τα δισεκατομμύρια που δίνονται για την κερδοφορία και την επέκτασή της σημαίνουν νέα μνημόνια για τον λαό, ότι η στήριξη στο κόστος της Ενέργειας θα γίνει με ακόμη ακριβότερο ρεύμα με τα λαϊκά νοικοκυριά, με νέα «πράσινα» χαράτσια, αλλά και δάνεια και θυσίες χωρίς τέλος για τον λαό για τις πολεμικές μπίζνες. Οτι η ώθηση των νέων στη μεταποίηση συνεπάγεται με την εργασιακή ζούγκλα που κυριαρχεί στις βιομηχανίες στα Οινόφυτα και το Σχηματάρι, την εντατικοποίηση της εργασίας, τα μεροκάματα «ψίχουλα», την έλλειψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και δικαιωμάτων, την εργολαβοποίηση, την έλλειψη μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων.

Ενώ πίσω από τις διαβεβαιώσεις του προς τους βιομηχάνους για στήριξη σε ζητήματα που αφορούν τη χωροταξία και τις υποδομές, βρίσκεται ουσιαστικά η υλοποίηση του βιομηχανικού πάρκου Οινοφύτων - Σχηματαρίου, στους σχεδιασμούς του οποίου περιλαμβάνεται και η κατασκευή Χώρου Υγειονομικής Ταφής Επικίνδυνων Βιομηχανικών Αποβλήτων, δίπλα από τα σπίτια του Σχηματαρίου. Ενός έργου που έχει προκαλέσει τις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες ζουν με τη ρύπανση και τη μόλυνση που σκορπούν οι βιομηχανίες.

Για αυτό που επίσης δεν είπε κουβέντα ο πρωθυπουργός είναι η τραγική κατάσταση των νοσοκομείων Θήβας και Λιβαδειάς και των Κέντρων Υγείας σε μία περιοχή που εκτός από δεκάδες χιλιάδες κατοίκους συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό βιομηχανιών, στρατόπεδα, φυλακές, σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο. Για τις ελλείψεις του ΕΚΑΒ και τα τραγικά περιστατικά που σημειώθηκαν πρόσφατα σε Θήβα και Λιβαδειά με ανθρώπους να ξεψυχούν στο πεζοδρόμιο περιμένοντας ασθενοφόρο ή να μεταφέρονται βαριά τραυματίες με ιδιωτικά κλειστά φορτηγά, στο πλαίσιο των περικοπών στην Υγεία, για να πιάνονται οι «δημοσιονομικοί στόχοι».

Οπως, επίσης, δεν είπε τίποτα για τους αγρότες που στενάζουν κάτω από το υψηλό κόστος παραγωγής και τη χαμηλή τιμή των προϊόντων, καθώς και για τους αγρότες της Κωπαΐδας, που βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν για δεύτερη χρονιά τις καλλιέργειές τους εξαιτίας της έλλειψης αρδευτικών έργων.

Μιλώντας αργότερα χτες το βράδυ ο Μητσοτάκης στο Φόρουμ των Δελφών τόνισε ότι η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ, για τον Πρόεδρο των οποίων θύμισε ότι «συνεργάστηκαν» στην προηγούμενη προεδρία του, μετατρέποντας όλη την Ελλάδα σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση.

Σε αυτό το πλαίσιο, κάλεσε σε διαπραγματεύσεις μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ προς έναν ικανοποιητικό και για τους δύο συμβιβασμό στους δασμούς.

Για την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία παρουσίασε μια χώρα «ανοικτή» σε επενδύσεις, διαφημίζοντας ως ατού τη γεωγραφική θέση της χώρας, τις ικανότητες του εργατικού δυναμικού, τα αγροτικά προϊόντα, τις ΑΠΕ, το χαμηλό κόστος δανεισμού κ.ά. Υποσχέθηκε άλλωστε ότι θα πάρει κι άλλα μέτρα π.χ. για την αντιμετώπιση της «γραφειοκρατίας» ή να ρίξει το κόστος της Ενέργειας για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Δεν έχασε, φυσικά, ευκαιρία να στηλιτεύσει τον «λαϊκισμό», φέρνοντας ξανά μπροστά το φάντασμα της «καταστροφής». Για να στοιχίσει εξάλλου τον λαό στα συμφέροντα του κεφαλαίου, επιστράτευσε ξανά την τακτική τού «ζήσε μαύρε μου», ισχυριζόμενος ότι έρχονται καλύτερες μέρες με πτώση τάχα του πληθωρισμού που τάζει εδώ και δύο χρόνια. Τόνισε, επίσης, τη σημασία της περιλάλητης «πολιτικής σταθερότητας» και του γεγονότος ότι με την πλειοψηφία που έχει η ΝΔ μπορεί να πάρει ταχύτερα αποφάσεις, αντιλαϊκές οπωσδήποτε.

Αναφέρθηκε και στα Ελληνοτουρκικά, κάνοντας καθαρή την πρεμούρα της κυβέρνησης να προχωρήσει τον «διάλογο», προκειμένου να γίνουν ευρωατλαντικής κοπής διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, έστω και μέσα από αυτήν την «περίπλοκη», όπως τη χαρακτήρισε, σχέση. Ταυτόχρονα, έσπευσε να θυμίσει τη «στρατηγική σχέση» με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, αλλά και τον ρόλο που μπορεί να παίξει η Ελλάδα στην υλοποίηση του Διαδρόμου Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης, επιμένοντας ότι η «σταθερότητα» στην περιοχή είναι βασικός παράγοντας για να πετύχουν τέτοια σχέδια.

Ο Β. Μεταξάς, αναφερόμενος στα έργα που θα γίνουν για την αποκατάσταση των οδικών υποδομών, τόνισε ότι είναι «καταδικασμένα να ξανακαταστραφούν», ακριβώς επειδή προβλέπεται να γίνουν «με τα ίδια υλικά που οδήγησαν σε σοβαρά ατυχήματα στο οδικό δίκτυο και στο έγκλημα στα Τέμπη», δηλαδή βάσει της λογικής του «κόστους - οφέλους» και της κερδοφορίας των κατασκευαστικών εταιρειών. Στάθηκε ιδιαίτερα στο ότι η κυβέρνηση με την εν λόγω σύμβαση δίνει «πράσινο φως» στις εταιρείες να λειτουργήσουν με βάση τα συμφέροντά τους και να πραγματοποιήσουν οι ίδιες τις μελέτες για τα έργα που θα κάνουν, με κίνδυνο αυτά να αποδειχθούν «μερεμέτια», καθώς και να επιλέξουν τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουν, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ποιότητα αυτών.

Σχολιάζοντας μάλιστα τον τρόπο ανάθεσης των έργων επεσήμανε ότι ο λαός με κίνδυνο της ζωής του, και αντιμετωπίζοντας δυσκολίες στην καθημερινότητά του, περίμενε ενάμιση χρόνο να ολοκληρωθούν τα παζάρια ανάμεσα στις τέσσερις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες για το μοίρασμα της «πίτας» των κερδών.

Οπως είπε, η σύμβαση στοχεύει ουσιαστικά στην επαναφορά των υποδομών σε μια πρότερη «ανεπαρκή, μη λειτουργική κατάσταση» ως προς τα έργα που είχαν γίνει, ενώ επικαλούμενος και τη δήλωση του υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Νίκου Ταχιάου, ότι «θα γίνουν έργα στις προηγούμενες γραμμές», πρόσθεσε ότι δεν προβλέπονται έργα σε περιοχές όπου άλλαξε η μορφολογία του εδάφους εξαιτίας των πλημμυρών και δεν υπάρχει η προηγούμενη γραμμή.

Παράλληλα ανέδειξε το ζήτημα της ασφάλειας στις περιφερειακές σιδηροδρομικές γραμμές, κάνοντας λόγο για τις πολλών χιλιομέτρων γραμμές που περνούν από τον αστικό ιστό Βόλου και Λάρισας και τις 35 ισόπεδες διαβάσεις που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο πόλεις, μεταξύ των οποίων και αφύλακτες!

Ο Γ. Λαμπρούλης επικεντρώθηκε στην αναγκαιότητα της πραγματοποίησης απαραίτητων αντιπλημμυρικών έργων, καλώντας και το αρμόδιο υπουργείο, αν υπάρχει σκέψη, πρώτον, να υπάρξουν, και δεύτερον, αν θα γίνουν παράλληλα, υπενθυμίζοντας και την ολλανδική έκθεση - «ευαγγέλιο» για κυβέρνηση και Περιφέρεια Θεσσαλίας, που επί της ουσίας ακολουθεί το σκεπτικό «καλύτερα να πνίγεστε και να πληρώνουμε, παρά να γίνουν έργα, γιατί κοστίζουν», και κατ' επέκταση προβλέπει ελάχιστες παρεμβάσεις.

Οπως εξήγησε, πρέπει να υπάρξει ένας συνολικότερος σχεδιασμός, που να περιλαμβάνει έργα για την αντιπλημμυρική θωράκιση και τις υποδομές, παράλληλα να λαμβάνει υπόψη και τις μορφολογικές μεταβολές που έχει υποστεί η Θεσσαλία μετά τις καταστροφικές πλημμύρες, και να υλοποιηθεί ολοκληρωμένα.

Για την αποκατάσταση στο οδικό δίκτυο επεσήμανε ότι διαχρονικά υπάρχουν δρόμοι - καρμανιόλες, υπενθυμίζοντας ότι κάθε φορά που εκφραζόταν το αίτημα για τη δημιουργία νέου δρόμου έμπαιναν περιορισμοί σε «παρεμβάσεις όπου χρειαστεί», στο όνομα του κόστους για το κράτος, με τον βουλευτή του ΚΚΕ να τονίζει ότι σε αυτήν τη λογική κινούνταν η συνειδητή πολιτική για μη υλοποίηση αντιπλημμυρικών και αντιπυρικών έργων από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις.

Τέλος, για την ασφαλή διέλευση των σιδηροδρομικών γραμμών υπογράμμισε ότι «κάποια στιγμή αυτό το έρμο το κράτος θα πρέπει να πάρει μια απόφαση για τη Λάρισα, να ικανοποιήσει το διαχρονικό αίτημα της υπογειοποίησης των σιδηροδρομικών γραμμών».