Ο Β. Μεταξάς, αναφερόμενος στα έργα που θα γίνουν για την αποκατάσταση των οδικών υποδομών, τόνισε ότι είναι «καταδικασμένα να ξανακαταστραφούν», ακριβώς επειδή προβλέπεται να γίνουν «με τα ίδια υλικά που οδήγησαν σε σοβαρά ατυχήματα στο οδικό δίκτυο και στο έγκλημα στα Τέμπη», δηλαδή βάσει της λογικής του «κόστους - οφέλους» και της κερδοφορίας των κατασκευαστικών εταιρειών. Στάθηκε ιδιαίτερα στο ότι η κυβέρνηση με την εν λόγω σύμβαση δίνει «πράσινο φως» στις εταιρείες να λειτουργήσουν με βάση τα συμφέροντά τους και να πραγματοποιήσουν οι ίδιες τις μελέτες για τα έργα που θα κάνουν, με κίνδυνο αυτά να αποδειχθούν «μερεμέτια», καθώς και να επιλέξουν τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουν, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ποιότητα αυτών.

Σχολιάζοντας μάλιστα τον τρόπο ανάθεσης των έργων επεσήμανε ότι ο λαός με κίνδυνο της ζωής του, και αντιμετωπίζοντας δυσκολίες στην καθημερινότητά του, περίμενε ενάμιση χρόνο να ολοκληρωθούν τα παζάρια ανάμεσα στις τέσσερις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες για το μοίρασμα της «πίτας» των κερδών.

Οπως είπε, η σύμβαση στοχεύει ουσιαστικά στην επαναφορά των υποδομών σε μια πρότερη «ανεπαρκή, μη λειτουργική κατάσταση» ως προς τα έργα που είχαν γίνει, ενώ επικαλούμενος και τη δήλωση του υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Νίκου Ταχιάου, ότι «θα γίνουν έργα στις προηγούμενες γραμμές», πρόσθεσε ότι δεν προβλέπονται έργα σε περιοχές όπου άλλαξε η μορφολογία του εδάφους εξαιτίας των πλημμυρών και δεν υπάρχει η προηγούμενη γραμμή.

Παράλληλα ανέδειξε το ζήτημα της ασφάλειας στις περιφερειακές σιδηροδρομικές γραμμές, κάνοντας λόγο για τις πολλών χιλιομέτρων γραμμές που περνούν από τον αστικό ιστό Βόλου και Λάρισας και τις 35 ισόπεδες διαβάσεις που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο πόλεις, μεταξύ των οποίων και αφύλακτες!

Ο Γ. Λαμπρούλης επικεντρώθηκε στην αναγκαιότητα της πραγματοποίησης απαραίτητων αντιπλημμυρικών έργων, καλώντας και το αρμόδιο υπουργείο, αν υπάρχει σκέψη, πρώτον, να υπάρξουν, και δεύτερον, αν θα γίνουν παράλληλα, υπενθυμίζοντας και την ολλανδική έκθεση - «ευαγγέλιο» για κυβέρνηση και Περιφέρεια Θεσσαλίας, που επί της ουσίας ακολουθεί το σκεπτικό «καλύτερα να πνίγεστε και να πληρώνουμε, παρά να γίνουν έργα, γιατί κοστίζουν», και κατ' επέκταση προβλέπει ελάχιστες παρεμβάσεις.

Οπως εξήγησε, πρέπει να υπάρξει ένας συνολικότερος σχεδιασμός, που να περιλαμβάνει έργα για την αντιπλημμυρική θωράκιση και τις υποδομές, παράλληλα να λαμβάνει υπόψη και τις μορφολογικές μεταβολές που έχει υποστεί η Θεσσαλία μετά τις καταστροφικές πλημμύρες, και να υλοποιηθεί ολοκληρωμένα.

Για την αποκατάσταση στο οδικό δίκτυο επεσήμανε ότι διαχρονικά υπάρχουν δρόμοι - καρμανιόλες, υπενθυμίζοντας ότι κάθε φορά που εκφραζόταν το αίτημα για τη δημιουργία νέου δρόμου έμπαιναν περιορισμοί σε «παρεμβάσεις όπου χρειαστεί», στο όνομα του κόστους για το κράτος, με τον βουλευτή του ΚΚΕ να τονίζει ότι σε αυτήν τη λογική κινούνταν η συνειδητή πολιτική για μη υλοποίηση αντιπλημμυρικών και αντιπυρικών έργων από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις.

Τέλος, για την ασφαλή διέλευση των σιδηροδρομικών γραμμών υπογράμμισε ότι «κάποια στιγμή αυτό το έρμο το κράτος θα πρέπει να πάρει μια απόφαση για τη Λάρισα, να ικανοποιήσει το διαχρονικό αίτημα της υπογειοποίησης των σιδηροδρομικών γραμμών».