Με αυτά τα λόγια παρέλασαν οι μαθητές της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων την 25η Μαρτίου 2025, τιμώντας την αδικοχαμένη στο έγκλημα των Τεμπών συμμαθήτριά τους, Κλαούντια Λάτα.

Η Κλαούντια, όπως και οι υπόλοιπες 56 ψυχές, δεν έπεσαν θύματα ανθρώπινου λάθους. Δεν ήταν η «κακιά η ώρα». Ούτε η σύγκρουση του τρένου με τις διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού κράτους, όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε ο πρωθυπουργός! Ηταν οι σάπιες ράγες ενός συστήματος που στήνει το κέρδος πάνω στις ζωές μας αυτό που τις δολοφόνησε! Κι αυτό ακριβώς ήταν που ξεσήκωσε τον κόσμο και ξεχύθηκε στους δρόμους, γεμίζοντας πλατείες και αμφιθέατρα πανεπιστημίων. Η ανάγκη να ξεριζωθεί το σύστημα που γεννά απάνθρωπες, άδικες και δολοφονικές πολιτικές πάνω στις ζωές μας.

Το γεγονός ότι γίνεται αναφορά στην πολεμική βιομηχανία, δεν είναι επειδή μέμφεται το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Ηδη, το υπουργείο, απαντώντας σε κοινοβουλευτική αναφορά που κάνει λόγο για ανεξέλεγκτα και ανέλεγκτα διακινούμενα φορτία του NATO, απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο σιδηροδρομικής μεταφοράς καυσίμων τη νύχτα του δυστυχήματος, κόντρα στα στοιχεία και ντοκουμέντα που αποδομούν την απάντηση.

Οι μεταφορές πολεμικού υλικού, ιδιαίτερα επικίνδυνων φορτίων πυρομαχικών ή καυσίμων, διέπονται από αυστηρούς κανόνες ασφαλείας, τους οποίους απαρέγκλιτα τηρούν οι συνάδελφοί μου, όταν τις αναλαμβάνουν. Οταν όμως τις αναλαμβάνουν ιδιωτικές εταιρείες, αλλάζει ένας καθοριστικός παράγοντας, που είναι το κέρδος. Μεγαλύτερο κέρδος, λιγότερη ασφάλεια, σε βάρος, φυσικά, των ζωών μας.

15 Φλεβάρη 2025, στο λιμάνι του Λαυρίου. Ιδιώτης επιχείρησε να μεταφέρει με 18 νταλίκες 360 τόνους TNT στις εγκαταστάσεις των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων μέσα από πυκνοκατοικημένες περιοχές, χωρίς να λάβει το παραμικρό μέτρο ασφαλείας. 6 Νοέμβρη του 2024, στον Τύρναβο. Νταλίκες με ουκρανικές, πολωνικές και βουλγάρικες πινακίδες, φορτωμένες με πυρομαχικά, επιχείρησαν να διέλθουν μέσα από κατοικημένες περιοχές. Και στις δύο περιπτώσεις κάτοικοι και εργαζόμενοι μπλόκαραν τον κίνδυνο.

29η Μάη του 2024, κοντά στη Σίνδο, αμαξοστοιχία Intercity από την Αθήνα λίγο έλειψε να συγκρουστεί πλαγιομετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία, που σύμφωνα με καταγγελίες εργαζομένων μετέφερε πυρομαχικά στην Ουκρανία. Το δυστύχημα αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, χάρη στους σταθμάρχες.

Η σιδηροδρομική συγκοινωνία στη Θράκη έχει εδώ και χρόνια «πεθάνει», εκτός κι αν πρόκειται να εξυπηρετήσει τα ΝΑΤΟικά πολεμικά συμφέροντα. Τρένα πάνε κι έρχονται στον Εβρο, συνδέοντας τη ΝΑΤΟική λιμενική βάση της Αλεξανδρούπολης με τη Βουλγαρία, πάνω σε ένα παλιό και αφύλακτο σιδηροδρομικό δίκτυο. Παραφορτωμένα και υπέρβαρα βαγόνια με ό,τι δηλωθεί υλικό, διασχίζουν όλο το μήκος του Εβρου, περνώντας μέσα από πόλεις και χωριά. Υπενθυμίζεται ο εκτροχιασμός μιας τέτοιας αμαξοστοιχίας στην Αλεξανδρούπολη, την 2η Δεκέμβρη του 2022. Η, για επικοινωνιακούς λόγους, επιβατική σιδηροδρομική διασύνδεση του Εβρου συχνά - πυκνά διακόπτεται, δίνοντας προτεραιότητα στα φορτία του θανάτου.

Επιστρέφοντας στον τόπο του εγκλήματος των Τεμπών την 28η Φλεβάρη του 2023, αντιλαμβανόμαστε ότι το μόνο που φαίνεται ότι τηρήθηκε, ήταν μέρος του πρωτοκόλλου της αποκατάστασης ενός μολυσμένου με χημικά πεδίου. Ετσι εξηγείται το άγχος για την ακριβή τοποθεσία και βάθος τόσο του αγωγού φυσικού αερίου, όσο και του αγωγού καυσίμου της Πολεμικής Αεροπορίας; Για να ξέρουν από πριν πόσο βαθιά θα ξεμπαζώσουν για να μπαζώσουν στη συνέχεια;

Εναν τόπο, ο οποίος έπρεπε να διαχωριστεί σε ζώνες (καυτή, θερμή, ψυχρή και ελεύθερη), αλλά ουδέποτε διαχωρίστηκε. Γιατί αν διαχωριζόταν, δεν θα βλέπαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες παντελώς αναρμόδια αξιωματούχο να εισέρχεται σε καυτή ζώνη και να πετάει λουλούδια πάνω σε κατακαμένα διαμελισμένα κορμιά, έρμαια στον βωμό του κέρδους.

Απέναντι στο δίλημμα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», επιλέγουμε το δεύτερο. Ο λαός το φώναξε πρόσφατα. Θα το ξαναφωνάξει. Θα το κάνει πράξη.

Για αυτούς που φύγανε πρέπει να συνεχίσουμε. Και ένα σίγουρο, στο τέλος θα νικήσουμε!